Świetna książka. Zawiera szczegółowy opis życia księcia na podstawie dostępnych źródeł. Książka jest napisana rzetelnie, bez ideologicznego zacięcia. Ocena wydarzeń jest dokonywana z punktu widzenia tamtych czasów, a nie dnia dzisiejszego. Książka jest bardziej naukowa niż popularna, ale styl pisania powoduje, że czyta się ją bardzo dobrze.

Świetna książka. Zawiera szczegółowy opis życia księcia na podstawie dostępnych źródeł. Książka jest napisana rzetelnie, bez ideologicznego zacięcia. Ocena wydarzeń jest dokonywana z punktu widzenia tamtych czasów, a nie dnia dzisiejszego. Książka jest bardziej naukowa niż popularna, ale styl pisania powoduje, że czyta się ją bardzo dobrze.

Bolesław Krzywousty zalicza się w poczet najbardziej znanych i cenionych średniowiecznych władców Polski. Miłośnicy batalii czują się szczególnie ukontentowani znajdując w jego biografii tak wiele historii podbojów. Nieco w kontraście do tego znaczenia dla naszego kraju i ekscytującego życiorysu od dawna żaden historyk nie był zainteresowany poświęceniem mu szerszej publikacji. Tym bardziej biografia Bolesław Krzywousty Stanisława Rosika powinna zostać zauważona i doceniona.

Rosik podzielił książkę na pięć rozdziałów i prolog. Układ rozdziałów jest chronologiczny, za wyjątkiem ostatniego, gdzie znajdziemy ogólny portret Krzywoustego z nieco dalszej perspektywy. I tak najpierw poczytamy o młodości Bolesława, walkach z bratem Zbigniewem, pomorskich podbojach, o śmierci i testamencie, wreszcie o jego „krzywych” ustach i miejscu w panteonie władców.

Biografia to przede wszystkim efekt bardzo dokładnej analizy źródeł pisanych. Jeśli ktoś liczy na wyłowienie w związku z tym jakiś ciekawostek, to nie będzie zawiedziony, że wspomnę tylko demistyfikację bitwy pod Niekładzem 1120/21, do której, jak się okazuje, nigdy nie doszło. Podobnie Rosik rozprawia się z podręcznikową informacją o klęsce Bolesława w bitwie nad rzeką Sajó w 1132 r.

Pisząc o biografii Krzywoustego warto szczególnie zwrócić uwagę na stosunek autora do dwóch spraw: czym były „krzywe” usta Bolesława i czym był jego „testament”. W kwestii pierwszej bój między sobą toczą przedstawiciele dwóch koncepcji, nie ma bowiem pewności, czy owe „krzywe” usta oznaczały ułomność fizyczną, czy duchową. Zwolennicy pierwszej teorii wskazują często na odkryte w 1972 r. w płockiej katedrze szczątki ludzkie ze zdeformowaną szczęką (zapewne w wyniki komplikacji poporodowych),identyfikowane ze szczątkami Bolesława. Z kolei inni historycy uważają, że „krzywe usta” oznaczają krzywoprzysięstwo a konkretnie zarzucane przez Kosmasa złamanie obietnicy zapewnienia bezpieczeństwa bratu Zbigniewowi wracającemu z Czech. Rosik nie rozwiązuje tego sporu, choć raczej przychyla się do pierwszej wersji. Zauważa, iż przydomek Bolesława pojawił się po raz pierwszy w polskim środowisku w XIII w. bez jakiegoś pejoratywnego znaczenia. Podobne przydomki odnoszące się do ich fizycznej ułomności zyskiwali inni polscy władcy (Laskonogi, Plątonogi). Identyfikacja ze szczątkami płockimi nie musi być jednak słuszna – skaza fizyczna mogła być tylko defektem ust, lub powstać w późniejszym etapie życia bez naruszenia kości szczęki (Anonim zw. Gallem do 1113 r. nie opisuje takiej cechy wyglądu).

Pełna recenzja na stronie
http://mediewalia.pl/ksiazki/boleslawa-krzywoustego-zyciowe-przypadki/

Bolesław Krzywousty zalicza się w poczet najbardziej znanych i cenionych średniowiecznych władców Polski. Miłośnicy batalii czują się szczególnie ukontentowani znajdując w jego biografii tak wiele historii podbojów. Nieco w kontraście do tego znaczenia dla naszego kraju i ekscytującego życiorysu od dawna żaden historyk nie był zainteresowany poświęceniem mu szerszej...