Przecudna, inspirująca opowieść przygodowa z czasów rzymskich cezarów Tyberiusza i Klaudiusza (dziejąca się również w starożytnej Persji),w której każde czułe serce znajdzie wiele okazji do wspaniałych wzruszeń. Autorka miała doskonałe pomysły na zwroty akcji i komplikowanie losów bohaterów! Podobało mi się również ukazanie antycznej medycyny, zielarstwa i siły wizualizacji. Generalnie książka pochwala takie wartości, jak: odwaga, determinacja, uparte dążenie do obranego celu, podnoszenie się z porażek, chęć nauki i nieustannego zdobywania wiedzy oraz bezinteresowne pomaganie słabym, chorym i ubogim.

Przecudna, inspirująca opowieść przygodowa z czasów rzymskich cezarów Tyberiusza i Klaudiusza (dziejąca się również w starożytnej Persji),w której każde czułe serce znajdzie wiele okazji do wspaniałych wzruszeń. Autorka miała doskonałe pomysły na zwroty akcji i komplikowanie losów bohaterów! Podobało mi się również ukazanie antycznej medycyny, zielarstwa i siły...

Szczegóły, jak np. praca głównej bohaterki lub przepis były całkiem ciekawe. Niekiedy pozostawiała niedosyt; zbyt ogólny zarys albo wcale nie przedstawiono jej czynności w pracy. Chciałam dowiedzieć się więcej.

Osobiście teraz dorzucam fakt, że to kolejna książka propagująca związek hetero (nie wpłynęło to na ocenę).

Szczegóły, jak np. praca głównej bohaterki lub przepis były całkiem ciekawe. Niekiedy pozostawiała niedosyt; zbyt ogólny zarys albo wcale nie przedstawiono jej czynności w pracy. Chciałam dowiedzieć się więcej.

Osobiście teraz dorzucam fakt, że to kolejna książka propagująca związek hetero (nie wpłynęło to na ocenę).

💣💣💣💣💣💣💣

💣💣💣💣💣💣💣

*******/10

*******/10

Wood tym razem w wersji antycznej. Egzamin zdany na piątkę z plusem. Kolejna silna bohaterka z duszą.

Wood tym razem w wersji antycznej. Egzamin zdany na piątkę z plusem. Kolejna silna bohaterka z duszą.

Jedna z nielicznych ksiazek jakie nie doczytalem do konca. Nie polecam.

Jedna z nielicznych ksiazek jakie nie doczytalem do konca. Nie polecam.

Przeczytałem właśnie po raz drugi i jestem nadal pod wrażeniem. Czytałem z ciekawości opinie pod spodem o książce i powiem że czasami ludzie są tragiczni. Nie rozumiem zupełnie jak ktoś może napisać coś w stylu "nie znalazłem żadnej osobistej myśli autorki", pozwolę sobie przypomnieć, że to jest beletrystyka, odyseja odgrywająca się w niemalże baśniowym świecie. Tutaj nie ma być osobistych wylewów uczuć autorki, to należy sięgnąć po zupełnie inna literaturę! Nie po romans, proszę panstwa! A gdzie jest napisane, że bohaterka ma trafiać tylko do biednych, strasznych miejsc i nic się jej nie może udawać. To bajka, opowieść o dziewczynie której się ma udać, ponieważ prowadzą ją wizje i bogowie, jakby ktoś zapomniał. Dlatego trafia do pałaców i poznaje takich a nie innych ludzi. Więc trochę opamiętania. A z czarnoksiężnikiem, to już można sobie było darować, ludzie nie ośmieszajmy się.
Najgorsze czasami bywa to, że kiedy przeczytamy jakąś książkę od razu wiemy jak ją autor miał napisać. Proszę sięgnąć za długopis i do dzieła. Bo wydaje mi się że powstałoby wiele ciakwych "dzieł".
Komuś nie podoba się bo opisy sa powierzchowne. Gdyby niebyły czytalibyśmy 10 tomów, przecież to cała długa wędrówka! O czym tam nie miała pisać powierzchownie? Może o tym co ją łączyło z Andreasem? Co się działo za zamkniętymi drzwiami w sypialni? Bo nie rozumiem.
Książka to wspaniały styl Barbary Wood, czytałem wszystkie jej książki i ta bardzo mi się spodobała, tak że teraz czytałem znowu i miło było mi przebywać w Persji, w Rzymie, Jerozolimie tamtych czasów i przeżywać to razem z bohaterką, która była jaka była. Bo żadna literatura nie mówi wyraźnie jak się ma zachowywać dany bohater by książka miała się spodobać. To trochę ograniczenie myślowe.
To bajka proszę państwa! Warto poczytać żeby na chwilę zapomnieć o świecie. Czasami trzeba nie myśleć, nie gdybać, nie oczekiwać a po prostu brać to co nam autor zaserwuje a jeżeli sięgając po romans oczekujemy Freuda to oczywiście że będziemy zaskoczeni.
Polecam ludziom z większą fantazją i lżejszym podejściem do życia.

Przeczytałem właśnie po raz drugi i jestem nadal pod wrażeniem. Czytałem z ciekawości opinie pod spodem o książce i powiem że czasami ludzie są tragiczni. Nie rozumiem zupełnie jak ktoś może napisać coś w stylu "nie znalazłem żadnej osobistej myśli autorki", pozwolę sobie przypomnieć, że to jest beletrystyka, odyseja odgrywająca się w niemalże baśniowym świecie. Tutaj nie...

Wstęp
Powieść „Płomień duszy” Barbary Wood to doskonała historia o dziewczynie, która chce zostać medykiem. Jednak w czasach Imperium Rzymskiego, kobiety nie mogły wykonywać zawodu ściśle przyporządkowanego mężczyznom. Czy Selena złamie zasady powszechnie obowiązujące w jej świecie? To pełna przygód i niebezpieczeństw odyseja, której celem jest odnalezienie prawdy o własnym pochodzeniu i swoim miejscu na świecie. Autorka w powieści odsłania przed nami tajniki dawnej sztuki lekarskiej, przedstawia życie w Imperium Rzymskim. Ale przede wszystkim tworzy doskonałe postacie kobiece. To historia kobiet, które wbrew zakazom pragną robić to, do czego są stworzone.

Selena
Selenę poznajemy, gdy ma szesnaście lat. Dziewczyna wychowuje się w biednej chatce Egipcjanki Mery, która jest zielarką, zwaną przez ludzi „mądrą”. Od najmłodszych lat poznaje tajniki zielarstwa i sztuki uzdrawiania. Selena jest piękna, ale niestety urodziła się z wadą wymowy – strasznie się jąka. Ma to wpływ na jej relacje z innymi ludźmi. Ta wada sprawia, że jest nieśmiała i nie potrafi wyrażać myśli, a przez to jest zamknięta w sobie i nie ma przyjaciół. Pewnego dnia poznaje Andreasa, greckiego lekarza, który zajmuje się chirurgią. Selena jest świadkiem zabiegu przeprowadzonego przez medyka. Od tej chwili postanawia uczyć się u jego boku tajników chirurgii. Zaczyna również darzyć lekarza uczuciem. Nie bez wzajemności.

W czasie uroczystości przywdziania stoli – wejścia w dorosłość Seleny, na przyjęciu nieoczekiwanie pojawia się Andreas, by podziękować Merze, za opiekę w czasie choroby. Przybycie tak znamienitego medyka, sprawia, że chatka Mery jest pełna gości. Selena zaczyna być zupełnie inaczej postrzegana przez sąsiadów i rówieśniczki. Wszyscy widzą rodzące się uczucie pomiędzy tą nieśmiałą dziewczyną i greckim medykiem. Czy jednak ta miłość ma szansę spełnienia? Schorowana Mera musi wyznać Selenie pewien skrywany przez lata sekret. Okazuje się, że dziewczyna nie jest córką Mery, a tajemnicę jej pochodzenia skrywa wisiorek z kości słoniowej w kształcie róży.

W poszukiwaniu przeznaczenia
Wyrocznia w świątyni Izydy nakazuje dziewczynie udać się do Palmiry, gdzie przyszła na świat. Tam ma odnaleźć prawdę o swoim pochodzeniu. Jednak Selena nigdy nie dociera na miejsce… Karawana, do której przyłączyła się Mera wraz z przybraną córką, zostaje napadnięta, a dziewczyna porwana. Od tego momentu zaczyna się pełna przygód i niebezpieczeństw odyseja Seleny. Dziewczyna trafia do arabskiego miasta Magna, gdzie rządy sprawuje okrutna królowa Lasha. Selena leczy ją z wieloletniej przypadłości. Dzięki temu zostaje jej osobistym medykiem. Jednak nadal żyje w niewoli pragnąc wolności i powrotu do domu. Pewnego razu dziewczyna wraz z germańskim niewolnikiem Wolfem ucieka z pałacu Lashy. Od tego momentu ukrywa się przed wojownikami pamiętliwej królowej. Jej droga prowadzi poprzez beduińskie obozy, Babilon, aż do Persji. Czytelnik oczami bohaterki widzi życie i sposoby leczenia wśród przeróżnych ludów zamieszkujących ten olbrzymi obszar należący do Imperium Rzymskiego.

W Persji Selena spotyka się z miejscem, które jest pierwowzorem przyszłych szpitali. Poznaje także hinduską księżniczkę Rani i jej pełną smutku i wyrzeczeń historię. Kobieta poświęciła niemal wszystko, by móc robić to, do czego jest stworzona. Kobiety postanawiają udać się w drogę, by zgłębiać tajniki leczenia. Wolf również wybiera się w podróż – wyrusza do Germanii w poszukiwaniu zemsty. Chce odnaleźć Gajusza Wetyniusza, który podbił jego lud. Po licznych podróżach Selena w końcu odkrywa, dlaczego los rzucił ją w tak odległe miejsca i rozdzielił z ukochanym mężczyzną:

„Nagle pojęła sens swego wygnania i zrozumiała, dlaczego tędy wiedzie jej droga. Zrozumiała, że przyszła na świat po to, aby w różnych zakątkach ziemi gromadzić wiedzę o sposobach leczenia – W Magnie, wśród Beduinów, przez krótką chwilę na strasznym placu Gilgamesza – a potem zebrać ją w całość i dzielić się nią ze światem.”

Rzym
Selena będąc w Aleksandrii w końcu poznaje prawdę o swoim pochodzeniu. Okazuje się, że wywodzi się ze znacznego rodu rzymskiego. To nieuchronnie prowadzi ją do Rzymu. Kobieta jest osamotniona. Wraz z córką Ulryką próbuje odnaleźć się w rzymskiej stolicy. Cesarz Klaudiusz sprzyja tej leczącej ludzi kobiecie. Dzięki niemu Selena ma szansę stworzenia miejsca dla chorych, w którym wykorzysta całą zdobytą przez lata wiedzę o sztuce uzdrawiania. Dotychczasowa wyspa dla trędowatych i porzuconych chorych niewolników przemienia się w ośrodek leczenia nie tylko biednych mieszkańców, ale także tych, pochodzących z rzymskiej elity. Ludzie kochają Selenę. Jednak nie wszyscy. Cesarzowa Agrypina jej nienawidzi, bo jest piękna i niezależna. Traktuje ją jak rywalkę i zagrożenie. Zaczyna snuć intrygi, by zniszczyć jej dzieło. Szkodzi także jej bliskim. Czy Selena spotka jeszcze Andreasa? Czy uda jej się wygrać z niebezpieczną Agrypiną? Przeczytajcie sami.

Podsumowanie
Powieść „Płomień duszy” Barbary Wood to historia Seleny, która postanowiła zająć się leczeniem wbrew panującym w jej świecie obyczajom. To obraz silnej kobiety, która pomimo przeciwności losu dąży do celu. Czytelnik pozna w powieści życie i zwyczaje ludów, z którymi Selena miała styczność w czasie swojej wieloletniej podróży. Autorka ukazuje nam również sposoby leczenia i tajniki dawnej medycyny. Powieść dzięki barwnym opisom sprawia, że mamy wrażenie, iż podróżujemy wraz z bohaterką i jej oczami poznajemy otaczający ją świat. Wątek miłosny nie jest zbyt rozbudowany. Akcja wartka, język przystępny. Powieść jest lekka i przyjemna w odbiorze. Bardzo lubię powieści osadzone w dawnych wiekach, które przedstawiają obraz życia, wierzeń i obyczajów ówczesnych ludzi.

Jedyne do czego mam zastrzeżenia to wątek Ulryki. Selena długo nie mówiła córce, kto jest jej ojcem. Gdy prawda wyszła na jaw, dziewczyna wyruszyła w podróż, by go odszukać. I tu wątek się urwał. Chętnie poczytałabym o przygodach Ulryki i czy udało się jej odnaleźć ojca. To mogłaby być kolejna ciekawa historia. Powieść polecam wszystkim miłośnikom historii i przygody.

Wstęp
Powieść „Płomień duszy” Barbary Wood to doskonała historia o dziewczynie, która chce zostać medykiem. Jednak w czasach Imperium Rzymskiego, kobiety nie mogły wykonywać zawodu ściśle przyporządkowanego mężczyznom. Czy Selena złamie zasady powszechnie obowiązujące w jej świecie? To pełna przygód i niebezpieczeństw odyseja, której celem jest odnalezienie prawdy o własnym...

Jak zwykle - lubię Barbarę Wood. I jak zwykle się nie zawiodłam...

Jak zwykle - lubię Barbarę Wood. I jak zwykle się nie zawiodłam...

Na niektórych książkach powinno widnieć ostrzeżenie: dozwolone do lat dziesięciu. Nawet nie chodzi o dziecięcą naiwność akcji, gorzej, że nie znalazłem żadnej osobistej myśli czy zdania autorki, raczej zebrała paręnaście książek z cyklu płaszcza i szpady i przepisała co bardziej pasujące zdania, rzucając przy tym okiem do podręcznika historii, żeby nie było tak całkiem absurdalnie. Sama fabuła, nie tyle że jest naciągana, jest nieprawdopodobna, co rzecz jasna, gdyby to była książka dowcipna, na pewno rozweseliłoby czytelnika, ale tutaj bohaterowie są śmiertelnie poważni, jakoby niosąc w sobie głębsze przesłanie. Dodam, że Selena, biedna jak mysz kościelna, zagubiona, łatwowierna, cnotliwa, śliczna itd., trafia zawsze do pałacu panującego, czy to Mezopotamia, Persja, Egipt ( przepraszam, w Egipcie trafia do najważniejszej świątyni),gdzie dzięki swojej wspaniałej wiedzy lekarskiej ratuje kogoś na wysokim stołku, przy okazji okazując pokłady miłosierdzia każdemu, kto tylko się nawinie. I wszyscy próbują ją zatrzymać u siebie w luksusach, ją jednak gna bo bezdrożach płomień miłości sprzed x-lat. Ten jej oblubieniec to także uosobienie cnót wszelakich i również obraca się wokół wysoko postawionych dostojników, wyłącznie dzięki swoim zdolnościom medycznym. I oczywiście bajeczka dla grzecznych dzieci tak się kończy, jak można było domyślać się po pierwszym rozdziale.
Właściwie, zabrakło mi tylko w tej opowieści złego czarnoksiężnika, uparcie drepczącego Selenie po piętach. Autorka próbuje od czasu do czasu wstawić kogoś negatywnego, ale tak jakoś bez przekonania. Może to jej samodzielność w pisaniu, odważna próba zerwania ze schematem?

Na niektórych książkach powinno widnieć ostrzeżenie: dozwolone do lat dziesięciu. Nawet nie chodzi o dziecięcą naiwność akcji, gorzej, że nie znalazłem żadnej osobistej myśli czy zdania autorki, raczej zebrała paręnaście książek z cyklu płaszcza i szpady i przepisała co bardziej pasujące zdania, rzucając przy tym okiem do podręcznika historii, żeby nie było tak całkiem...