Kolejna, doskonała i efektywna podróż wgłąb siebiewraz Panią Woydyłło.

Kolejna, doskonała i efektywna podróż wgłąb siebiewraz Panią Woydyłło.

świetnie przeczytane, wciąga

świetnie przeczytane, wciąga

„Zaproszenie do życia” Ewy Woydyłło to książka, którą moim zdaniem warto przeczytać.
Warto, ponieważ autorka porusza wiele ważnych tematów związanych z życiem człowieka.

Podaje przykłady sytuacji, które pozornie mogłyby się wydawać bez wyjścia, ale to wyjście zawsze jakieś jest.
Jeżeli nie jedno to kilka. Kwestia wyboru, które dla nas będzie lepsze, które bardziej będzie nam odpowiadało, które wpłynie korzystnie na dokonanie konstruktywnych zmian w naszym życiu i w życiu ważnych dla nas osób.

Przez pryzmat przemyśleń Pani Ewy, można dokonać analizy swoich relacji z bliższym i dalszym otoczeniem. Można się zastanowić między innymi nad tym, dlaczego znajdujemy się właśnie w tym, a nie innym miejscu na drodze osobistego rozwoju.

Książka zawiera cenne wskazówki, które mogą pomóc znaleźć odpowiedzi na wiele nurtujących pytań.

Może też uświadomić, że wszelkich zmian w relacjach, czy to w kręgach rodzinnych, zawodowych, czy przyjacielskich najlepiej dokonywać zaczynając od siebie, od zmiany własnego zachowania względem innych, ponieważ na to mamy wpływ i możemy w ten sposób uczynić wiele dobrego.
Polecam.

„Zaproszenie do życia” Ewy Woydyłło to książka, którą moim zdaniem warto przeczytać.
Warto, ponieważ autorka porusza wiele ważnych tematów związanych z życiem człowieka.

Podaje przykłady sytuacji, które pozornie mogłyby się wydawać bez wyjścia, ale to wyjście zawsze jakieś jest.
Jeżeli nie jedno to kilka. Kwestia wyboru, które dla nas będzie lepsze, które bardziej...

Książka „Zaproszenie do życia” Ewy Woydyłło przeznaczona jest dla osób które chcą ulepszyć swoje życie, rozwiązać i polepszyć życie małżeńskie, uporać się z lękiem, chandrą, gniewem, lepiej zrozumieć siebie i otoczenie.

„Pan Bóg chyba wie co robi skoro wszystkich naszych marzeń nie spełnia”. To stare powiedzenie każe nam pogodzić się z tym, że życie w którym nie spełniają się wszystkie marzenia, może być również wspaniałe. Tkwimy często uwikłani zależnościami od których nie potrafimy się uwolnić. Kobiety stają się męczennicami swoich obowiązków, w które dobrowolnie się uwikłały.

"Męczennicom przy okazji chcę powiedzieć żeby nie liczyły, że pewnego dnia przyjedzie książe na białym koniu i wybawi je z opresji. Nie przyjedzie. Na opresję po prostu nie wolno się godzić. W każdym miejscu na świecie znajdują się drzwi przez które można wyjść na wolność”.

Aby się uwolnić trzeba podjąć ryzyko, może się przecież różnie sprawa potoczyć i różne mogą być konsekwencje. Ogarnia wtedy lęk przed ryzykiem. Więc czy warto ryzykować? Według autorki warto, i w sposób bardzo jasny wyjaśnia dlaczego.

„Lęk przed ryzykiem przypomina niepokój dziecka które rozdziela się z matką… Pomaga on jednak osiągnąć autonomię i dojrzałość. Ma on związek z instynktem przerwania, jest więc naturalny i pożyteczny. W normalnym rozwoju dziecka niepokój ten musi jednak ustąpić uczuciom ufności i niezależności. Jeżeli tak się nie stanie, będziemy mieć do czynienia z niedorozwojem emocjonalnym i patologiczną zależnością dziecka, czasem z siwą brodą, od rodzica. Słowem z życiowym kaleką….. Strach w ogóle jest destrukcyjny. Ma jak wiadomo wielkie oczy od których ciarki przechodzą.”

Podejmując decyzje o zmianach dotyczących naszego zachowania, którego nie chcemy już akceptować, pełnego lęku, kompleksów, niezgody na starzenie się, czy całkowite uleganie otoczeniu, musimy to zrobić w sposób taki, aby zminimalizować ryzyko niepowodzenia prawie do zera. Autorka podpowiada nam jak to należy zrobić aby nasze decyzje były dojrzałe i skuteczne.
Wyjaśnia również na czym polega perfekcjonizm, kompleks niższości i wyższości, gniew kontrolowany, zdrowy egoizm, trudne słowo przepraszam, i wiele innych uczuć które są obecne w naszym życiu.

„Przeprosiny po niewczasie rzadko goją rany, raczej je rozjątrzają” - mądre stwierdzenie które wiele osób powinno wziąć sobie do serca.

Nie omija tematów takich jak, miłość, zdrada czy przyjaźń.
„Umiejętność radzenia sobie z emocjami tak aby nie krzywdzić nikogo, a przede wszystkim siebie, to miara dojrzałości emocjonalnej.”
„Jeżeli ogarnia mnie strach, że okazując prawdę o sobie, stracę przyjaciela, to warto pomyśleć po co mi taki przyjaciel który mnie nie akceptuje. Przecież to nie jest żaden przyjaciel.”
„Niekiedy jednak zdarzyć się może cud. Ktoś zerwie maskę i nagle spojrzy nam prosto w twarz z dobrocią, wyrozumiale, z miłością. I co możemy wówczas usłyszeć, często bez słów lecz w postawie, geście, w spojrzeniu innych.
Nie musisz udawać, podobasz mi się i tak,
Nie musisz kłamać, znam prawdę o tobie,
Nie musisz przede mną się chować, chcę być z tobą,
Nie musisz dodawać sobie zalet, lubię twoje wady,
Nie musisz się bronić, nie chcę cię skrzywdzić,
Boisz się, ja też.”

To, według mnie, bardzo dobry poradnik. W sposób bardzo przystępny stara się autorka pokazać jak możemy ulepszyć nasze życie, czego powinnyśmy unikać, jak i gdzie stawiać granice naszej niezależności.
Wtedy łatwiej będzie żyło się nam i z nami.

Książka „Zaproszenie do życia” Ewy Woydyłło przeznaczona jest dla osób które chcą ulepszyć swoje życie, rozwiązać i polepszyć życie małżeńskie, uporać się z lękiem, chandrą, gniewem, lepiej zrozumieć siebie i otoczenie.

„Pan Bóg chyba wie co robi skoro wszystkich naszych marzeń nie spełnia”. To stare powiedzenie każe nam pogodzić się z tym, że życie w którym nie spełniają...