Jest to pierwsza powieść uniwersytecka spoza Wielkiej Brytanii, jaką przeczytałem. Bo jest to między innymi powieść uniwersytecka. Seymour Levin, trzydziestolatek z większym od przeciętnego bagażem życiowym, niespodziewanie otrzymuje angaż jako wykładowca stylistyki w prowincjonalnym college'u na Zachodnim Wybrzeżu. Opuszcza zatem Nowy Jork, z którego nie wyściubiał dotąd nosa, i wyrusza na drugi koniec Stanów, zdecydowany rozpocząć tytułowe nowe życie.
Należy dodać, iż Seymour ma zdecydowane poglądy, ale słabą wolę, jest też nieco prostolinijny i szybko gubi się w meandrach wydziałowej małej polityki. W odnalezieniu się z pewnością nie pomagają mu tarapaty sercowe, w jakie nieuchronnie a rychło pakuje się z racji swego wyjątkowego uczuciowego wyposzczenia. Katastrofa zbliża się nieubłaganie...
Pierwszy kontakt z prozą Malamuda okazał się dla mnie obiecujący. Autor z powodzeniem stosuje kilka trików, daje też próbki wyśmienitego poczucia humoru, choć jest ono nacechowane mniejszą erudycją niż u jego brytyjskich kolegów po piórze opisujących to samo środowisko. Mimo że w zasadzie dość życzliwy swemu bohaterowi, chwilami, bynajmniej nie wprost, drwi z niego i szydzi. Są to najlepsze fragmenty powieści. Zaintrygowany przede wszystkim nimi, z pewnością sięgnę po kolejną próbkę twórczości Malamuda, by ugruntować sobie jego obraz jako twórcy, którego coś wyróżnia, i by ten tajemniczy składnik, o ile to będzie możliwe, zidentyfikować i nazwać.

Jest to pierwsza powieść uniwersytecka spoza Wielkiej Brytanii, jaką przeczytałem. Bo jest to między innymi powieść uniwersytecka. Seymour Levin, trzydziestolatek z większym od przeciętnego bagażem życiowym, niespodziewanie otrzymuje angaż jako wykładowca stylistyki w prowincjonalnym college'u na Zachodnim Wybrzeżu. Opuszcza zatem Nowy Jork, z którego nie wyściubiał dotąd...

bardzo nużąca i nieciekawa powieść.

bardzo nużąca i nieciekawa powieść.