Dotarłem do 86%. Z początku było nawet zabawnie, lecz im dalej w las, tym gorzej.
Taki miks Wojaka Szwejka, oraz Mistrza i Małgorzaty.

Dotarłem do 86%. Z początku było nawet zabawnie, lecz im dalej w las, tym gorzej.
Taki miks Wojaka Szwejka, oraz Mistrza i Małgorzaty.

Autora czytałem po raz pierwszy. Zainteresował mnie temat powieści. Służba zasadnicza w okresie komuny czyli bardzo ciekawy temat jak dla mnie. Książka rozpoczyna się bardzo intersującą. Mamy tutaj dwóch poborowych którzy dostają się do Szkoły Podchorążych we Wrocławiu. Pokazuje tutaj wariactwo i szaleństwo wśród wojska. Niestety im dalej w las tym bardziej akcja coraz bardziej przechodzi w fantasy, co już mi się nie podobało i niestety ciężko mi się czytało. Ogólnie warto dla samego początku sięgnąć po tą książkę pokazującą głupotę polskiej armii w tym okresie potem już dla wytrwałych lubiących humor oderwany od rzeczywistości.

Autora czytałem po raz pierwszy. Zainteresował mnie temat powieści. Służba zasadnicza w okresie komuny czyli bardzo ciekawy temat jak dla mnie. Książka rozpoczyna się bardzo intersującą. Mamy tutaj dwóch poborowych którzy dostają się do Szkoły Podchorążych we Wrocławiu. Pokazuje tutaj wariactwo i szaleństwo wśród wojska. Niestety im dalej w las tym bardziej akcja coraz...

Recenzja rozszerzona na http://kwyrloczka.pl/2022/04/03/o-tym-jak-zostawic-ten-kurwatelefon-kapitan-car-marek-lawrynowicz/

SATYRA NA WOJSKO, ALE CZY TYLKO?

Akcja powieści Kapitan Car zaczyna się z pozoru zwyczajnie, prawie zwyczajnie. Dwóch chłopaków spotka się na dworcu i razem udają się, w różnym stylu, do Szkoły Wojsk Zmechanizowanych. Historia stara jak świat. Kimże jednak są wspomniani osobnicy? Intensywnie główkowałam całą opowieść i biorąc pod uwagę fantastyczno-nadprzyrodzone fenomeny będące ich udziałem, takie oto wysnułam wnioski. Panowie Była i Paciorek to dwa pomniejsze diabły/diabełki, które wysłane zostają do szkoły wojskowej, a by tam, w niepozbawionym komizmu stylu, pewnym ludziom napsuć krwi, innym dać radość albo i armatę. Paciorek i Buła, być może nie świadomie nawet, funkcjonują jako „cząstka siły mała, co złego pragnąc zawsze dobro zdziała.” (Cytatu tego nie zagrał na gitarze, którą przywiózł z Czechosłowacji – Goethe, po prostu napisał w Fauście, a niejaki Bułhakow wykorzystał dalej, ale to już zupełnie inna powieść, a wraz z nią także i inna historia). Są to oczywiście moje subiektywne spostrzeżenia, a raczej wrażenia towarzyszące mi podczas czytania.

KAPITAN CAR

Moim osobistym zdaniem, początek jest dużo fajniejszy od zakończenia. Im historia toczy się dalej, tym ciężej o jej zrozumienie i akceptację ewoluującego wątku. Sama powieść nie jest długa i dzięki temu duża dawka kurwawojskowego kurwahumoru nie razi ani nie zdąży się czytelnikowi znudzić. Przeszkadzać może niezaznajomionym z drylem wojskowym, niech mają oni jednak świadomość tego, że do Armii wstępuje się jednak dla zabijania, a nie podróży, o czym świadczyć musi dobitny męski wulgaryzm. To, czym czytelnik się nie znudzi sprawia jednocześnie wrażenie, że ma do czynienia z formą rozwiniętego szkicu, a nie powieścią samą w sobie. Kiedy strona po stronie docieramy wreszcie do końca, pozostaje jakiś przedziwny niedosyt połączony z pytaniem, które wyraża się, może niezbyt pięknie, w języku obcym, skrótem – WTF, lub w wariancie młodzieżowym, pytaniem – co się tutaj odjaniepawliło?

Kim jest tytułowy Kapitan Car? Szczerze, wydaje mi się to zupełnie nieistotne. Mocniej nurtuje mnie pytanie, czy w wojsku coś się teraz zmieniło? Czy jest bardziej inteligentnie, mniej absurdalnie? Jakże by mogło tak być, nie ma chyba większego absurdu niż… tutaj posłużę się cytatem – „Na wojnach zabijają się nawzajem ludzie, którzy zupełnie się nie znają, w imię interesów ludzi, którzy się doskonale znają, ale się nie zabijają.” – Pablo Neruda

Recenzja rozszerzona na http://kwyrloczka.pl/2022/04/03/o-tym-jak-zostawic-ten-kurwatelefon-kapitan-car-marek-lawrynowicz/

SATYRA NA WOJSKO, ALE CZY TYLKO?

Akcja powieści Kapitan Car zaczyna się z pozoru zwyczajnie, prawie zwyczajnie. Dwóch chłopaków spotka się na dworcu i razem udają się, w różnym stylu, do Szkoły Wojsk Zmechanizowanych. Historia stara jak świat. Kimże...

Naprawdę ciekawa podróż w czasy PRL i rzeczywistości przymusowego poboru do Ludowego Wojska Polskiego, z całkiem dużą dawką absurdu w klimacie Monty Pythona. Polecam.

Naprawdę ciekawa podróż w czasy PRL i rzeczywistości przymusowego poboru do Ludowego Wojska Polskiego, z całkiem dużą dawką absurdu w klimacie Monty Pythona. Polecam.

Satyryczny obraz polskiej armii w czasach głębokiego PRL. Ławrynowicz po mistrzowsku łączy komizm i karykaturę ówczesnej wojskowej rzeczywistości z elementami fantastycznymi, a chwilami wręcz z nutką rzewną. I jeśli nawet "Kapitan Car" nie jest książką tak skłaniającą do refleksji jak "Diabeł na dzwonnicy", bo znacznie więcej tu zgrywy niż nostalgii, lektura tej powieści to naprawdę znakomita zabawa.

Wysłuchałam audiobooka w interpretacji Zbigniewa Zamachowskiego, który co prawda nie należy może do czołówki moich ulubionych aktorów, ale czytał tekst z należytym dla tego groteskowego tekstu nerwem, a zarazem estymą stosowną w obliczu sił Ludowego Wojska Polskiego, w dodatku nie szczędząc płuc przy wszystkich "Baaaaaaczność! Wstawaaaaać! Alaaaaarm!", tudzież rozmaitych koszarowych epitetach, a także przy sławetnej "Świętej Wojnie" i "Witaj, Zosieńko". Dzięki temu tekst książki zyskał rumieńców.

Satyryczny obraz polskiej armii w czasach głębokiego PRL. Ławrynowicz po mistrzowsku łączy komizm i karykaturę ówczesnej wojskowej rzeczywistości z elementami fantastycznymi, a chwilami wręcz z nutką rzewną. I jeśli nawet "Kapitan Car" nie jest książką tak skłaniającą do refleksji jak "Diabeł na dzwonnicy", bo znacznie więcej tu zgrywy niż nostalgii, lektura tej powieści to...

"Kapitan Car" to zabawna, satyryczna opowieść, w której jest mnóstwo groteski i absurdu. Nie może być inaczej, jeśli za opisanie życia w oficerskiej szkole bierze się pan Ławrynowicz, który wykorzystał w treści własne doświadczenia z wojskiem i przeżycia swoich znajomych.
W dodatku akcja rozgrywa się w drugiej połowie lat 70. minionego wieku, więc o różne wariactwa tu nietrudno.

Gdy do grupy studentów dołącza para dziwacznych rekrutów, zaczynają dziać się niezwykłe rzeczy.
Przede wszystkim ofiarami żartów padają wykładowcy i dowódcy, z tytułowym kapitanem Carem na czele.

Bywa zabawnie, tajemniczo i niesamowicie. Można znaleźć tu odwołania do prozy Bułhakowa, zwłaszcza niektórych klimatów i elementów fantastycznych z "Mistrza i Małgorzaty".
Barwny jest nie tylko świat przedstawiony, ale i język.

Mimo tych zalet, zabrakło mi w tej powieści jakiejś iskry bożej, którą mają np. "Diabeł na dzwonnicy" czy "Patriotów 41".

Słucha się jednak audiobooka świetnie, dzięki żywiołowej interpretacji Zbigniewa Zamachowskiego.

"Kapitan Car" to zabawna, satyryczna opowieść, w której jest mnóstwo groteski i absurdu. Nie może być inaczej, jeśli za opisanie życia w oficerskiej szkole bierze się pan Ławrynowicz, który wykorzystał w treści własne doświadczenia z wojskiem i przeżycia swoich znajomych.
W dodatku akcja rozgrywa się w drugiej połowie lat 70. minionego wieku, więc o różne wariactwa tu...

Przede wszystkim- zbyt krótka. Tak jakby autorowi się gdzieś śpieszyło.Przygody Szymona Paciorka i Jana Buły oraz tytułowego Kapitana Edwarda Cara w wojsku czasów PRL w wersji soft można i trzeba było rozpisać bardziej szczegółowo. A tak, zrobiło się pomieszanie PRLowskiej przasności z Hellerem i Bułhakowem prowadzące do właściwie nie wiadomo czego.Pomysł był, tylko gdzieś uciekł.

Przede wszystkim- zbyt krótka. Tak jakby autorowi się gdzieś śpieszyło.Przygody Szymona Paciorka i Jana Buły oraz tytułowego Kapitana Edwarda Cara w wojsku czasów PRL w wersji soft można i trzeba było rozpisać bardziej szczegółowo. A tak, zrobiło się pomieszanie PRLowskiej przasności z Hellerem i Bułhakowem prowadzące do właściwie nie wiadomo czego.Pomysł był, tylko gdzieś...

Mistrz i Małgorzata na Zmechu ;)

Mistrz i Małgorzata na Zmechu ;)

Za krótka :)

Za krótka :)