Ptasi śpiew

Jest to niewątpliwie książka o wojnie z romansem w dalekim tle. Wątek miłosny trochę zbyt płaski, opisy aktów miłosnych zbyt naturalistyczne. Natomiast wątek wojenny świetny. Trzymał w napięciu, wciągał niemalże w okopy I wojny. A okrucieństwo wobec żołnierza jako jednostki podczas tej wojny było potężne, co autor bardzo dobrze wykorzystał i przyznam, że przyłożył się do pracy nad książką, jeśli o fakty historyczne chodzi. Nie jest to może dzieło wybitne, ale czyta się dobrze.

Jest to niewątpliwie książka o wojnie z romansem w dalekim tle. Wątek miłosny trochę zbyt płaski, opisy aktów miłosnych zbyt naturalistyczne. Natomiast wątek wojenny świetny. Trzymał w napięciu, wciągał niemalże w okopy I wojny. A okrucieństwo wobec żołnierza jako jednostki podczas tej wojny było potężne, co autor bardzo dobrze wykorzystał i przyznam, że przyłożył się do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Może to kwestia słabego tłumaczenia. Ale momentami czytanie było bardzo męczące. A już abstrahując od tłumaczenia, za dużo erotyki wprost z harlequina, niestety zupełnie nie odczułam jakiejkolwiek wojennej atmosfery, mimo jakże barwnych opisów obrażeń (jak dla mnie też niepotrzebnych w dużej mierze) a historia współczesna wrzucona jakoś tak na siłę.

Może to kwestia słabego tłumaczenia. Ale momentami czytanie było bardzo męczące. A już abstrahując od tłumaczenia, za dużo erotyki wprost z harlequina, niestety zupełnie nie odczułam jakiejkolwiek wojennej atmosfery, mimo jakże barwnych opisów obrażeń (jak dla mnie też niepotrzebnych w dużej mierze) a historia współczesna wrzucona jakoś tak na siłę.

Pokaż mimo to

Sięgnęłam po tą książkę przez przypadek.Cudowna opowieść! Jest w niej dosłownie wszystko... romans, miłość, wojna i jej oblicze, tragizm i zaskakujące zakończenie.Polecam i pozdrawiam!

Sięgnęłam po tą książkę przez przypadek.Cudowna opowieść! Jest w niej dosłownie wszystko... romans, miłość, wojna i jej oblicze, tragizm i zaskakujące zakończenie.Polecam i pozdrawiam!

Pokaż mimo to

Wspaniała...

Wspaniała...

Pokaż mimo to

I wojna światowa.

A opowieść? Jest tak, jak to ze świetnymi książkami. Im jest lepsza, tym mniej jesteś w stanie składnie o niej opowiedzieć. To jest literatura z wyższej półki dla mnie. Przemyślana, wielowątkowa, ciekawa na wielu płaszczyznach.
Trochę przypomina powieść idola autora, któremu on sam dziękuje we wstępie, "Germinal" Emila Zoli.

Kolejny raz przekonałam się, że książki z listy 100 polecanych przez BBC, są tam zasłużenie (prawie wszystkie jak na razie, a jestem za połową :D)

I wojna światowa.

A opowieść? Jest tak, jak to ze świetnymi książkami. Im jest lepsza, tym mniej jesteś w stanie składnie o niej opowiedzieć. To jest literatura z wyższej półki dla mnie. Przemyślana, wielowątkowa, ciekawa na wielu płaszczyznach.
Trochę przypomina powieść idola autora, któremu on sam dziękuje we wstępie, "Germinal" Emila Zoli.

Kolejny raz przekonałam się,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka znalazła się kiedyś na liście 100 najważniejszych powieści wg BBC. W ten sposób trafiła na moją listę książek do przeczytania, a teraz trafia na niechlubną listę książek, które porzuciłem w trakcie, zbyt zmęczony (w tym przypadku znudzony), aby brnąć do końca.

Opis książki świetny, pomysł bardzo dobry, ale wykonanie słabe. Ten "romans" z okładki to bardziej takie ruchanko, a zaniedbana żona okazuje się żoną z innymi problemami w związku - nie można mówić tutaj o zaniedbaniu na każdym polu. Podłoże do ciekawej opowieści jest, ale pan Faulks nie jest autorem, który potrafi mu sprostać. Postaci są płytkie, motywacji brak, Isabelle wypada jak łatwa puszczalska kobieta, a nie zaniedbana żona. Gdyby tu jakieś uczucie było, coś się rozwijało krok po kroku między Stephenem a Isabelle - niestety tak nie jest. Bardzo mnie to raziło, bo z blurbu wynikało coś więcej. Zawiodłem się.

O dziwo - nawet gdy zaczęły się rozdziały o wojnie, to okazały się zwyczajnie nudne. Niebywałe. Wcale nie oczekuję wybuchów co dwa akapity, ale coś jest tu nie tak z prozą, bo u innych autorów nawet o szydełkowaniu czyta się ciekawie.

Moim zdaniem, książka ta nie jest fatalna, ale jest po prostu słaba. Na tyle słaba, że zaskakuje mnie miejsce na liście Top 100. Specjalnie teraz sprawdziłem skąd się ta lista wzięła:

"In April 2003 the BBC's Big Read began the search for the nation's best-loved novel, and we asked you to nominate your favourite books."

Mogłem sprawdzić przed kupnem książki. Tak to jest jak się przyznaje nagrody na podstawie plebiscytu. Po pierwsze tylko UK, po drugie nominacje od czytelników. Na następny raz lepiej się przygotuję.

Książka znalazła się kiedyś na liście 100 najważniejszych powieści wg BBC. W ten sposób trafiła na moją listę książek do przeczytania, a teraz trafia na niechlubną listę książek, które porzuciłem w trakcie, zbyt zmęczony (w tym przypadku znudzony), aby brnąć do końca.

Opis książki świetny, pomysł bardzo dobry, ale wykonanie słabe. Ten "romans" z okładki to bardziej takie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W zasadzie powinna być kategoria "nieprzeczytane". Bo wymiękłam. Nie daałam rady, śmiertelnie mnie znudziła.

W zasadzie powinna być kategoria "nieprzeczytane". Bo wymiękłam. Nie daałam rady, śmiertelnie mnie znudziła.

Pokaż mimo to

"Kiedy między ludźmi jest prawdziwa miłość drobiazgi się nie liczą. Miłość jest ważniejsza niż fizyczne fakty decydujące o tym, kto komu dał życie" - taki cytat z tej poruszającej powieści.
Powieści o miłości, o makabrze I wojny światowej, która w wielu wymiarach była bardziej okrutna niż jej starsza siostra z lat 39-45. To też powieść o ludzkim cierpieniu, zobojętnieniu na to cierpienie i życiu w okopach, po którym nie sposób wrócić do normalnej rzeczywistości.
To wreszcie powieść, z którą warto spędzić kilka jesiennych wieczorów.

"Kiedy między ludźmi jest prawdziwa miłość drobiazgi się nie liczą. Miłość jest ważniejsza niż fizyczne fakty decydujące o tym, kto komu dał życie" - taki cytat z tej poruszającej powieści.
Powieści o miłości, o makabrze I wojny światowej, która w wielu wymiarach była bardziej okrutna niż jej starsza siostra z lat 39-45. To też powieść o ludzkim cierpieniu, zobojętnieniu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest mroczna, ciemna i krwawa- dokładnie taka jak czasy Pierwszej Wojny Światowej, której wydarzenia odeszły nieco w cień kiedy wybuchła kolejna wojna. Faulks przelewa na jej kartki gorycz osób biorących w niej udział, pokój okupionych ich cierpieniem stał się dla nich piekłem na ziemi, a nie tego się spodziewali i nie to im obiecano.
Sama książka, podzielona jest ona na siedem przedziałów czasowych, które nie są poukładane chronologicznie- przez chwilę znajdujemy się w roku 1917, żeby potem powędrować do lat 70’. Spokojnie, ma to sens i uzasadnienie choć z początku może dziwić i dokuczać bo pozornie bohaterowie obu przedziałów nie mają ze sobą nic wspólnego- jedni są ze Świata Przed a drudzy ze Świata Po. To co ich łączy możecie odkryć sami ;) Naszym głównym bohaterem jest Stephen, który kilka lat przed wojną udaje się do miasteczka we Francji jako pewnego rodzaju ambasador mający nauczyć się tematyki wyrobów tekstylnych, mieszkając w tym czasie u pastwa Azaire (pan domu jest właścicielem fabryki). Jego krótki pobyt kończy się w zasadzie katastrofalnie- Stephen i żona właściciela Fabryki, Isabelle, uciekają razem, nawiązując wcześniej namiętny, pełen pasji i oddania romans. Isabelle jest głęboko nieszczęśliwa w małżeństwie, które jest wyjątkowo niedobrane, nieudane w dodatku nawiązane zostało na siłę- a Rene Azaire nie jest w delikatny dla swojej zony, wręcz przeciwnie, co tylko ułatwiło jej decyzję dotyczącą ucieczki. Jak można się domyśleć, sielanka uciekinierów splamiona publicznym napiętnowaniem nie trwała zbyt długo. Isabelle która już raz opuściła mężczyznę, opuszcza kolejnego i szuka schronienia w rodzinnym domu- przyczyny takiego zachowania pozostają dla Stephena bardzo długo tajemnicą. Nigdy nie poznał prawdziwych przyczyn jej zachowania, ja ich też tutaj nie będę wyjawiać. W każdym razie ich życie ze zwykłego i monotonnego ale pełnego miłości stało się nagle niezwykle skomplikowane, a jedna zła decyzja pociągała za sobą kolejną, emocjonalną i jak się z czasem okazywało- bolesną w skutkach. Ta historia miłosna zdecydowanie należy do jednej z najbardziej nieszczęśliwych w literaturze, ale jakże życiowych i prawdziwych...

A potem wybucha Pierwsza Wona Światowa, która wywraca do góry nogami cały świat. Faulks bardzo szczegółowo i brutalnie opisuje codzienność żołnierzy- ciągłą śmierć przyjaciół i wrogów, koszmarne rany, coraz gorsze zadania stawiane przed żołnierzami, warunki sanitarne a przede wszystkim coraz głębszą, psychiczną destrukcję ludzi i ich całkowite odczłowieczenie. Stephen jest jedną z osób pałających szczera nienawiścią do Niemców (co tylko pogłębia jedna z decyzji Isabelle, której nie będę Wam tu spojlerować, ale jest dość szokująca), sam przyznaje że gdyby mógł to zamordowałby ich wszystkich, staje się to jego celem i odskocznią od bolesnej rzeczywistości i dalej niezagojonej rany po stracie Isabelle. Generalnie sceny walk napawają przerażeniem, nie są to obrazki pokazywane w Amerykańskich filmach, gdzie kompania dzielnych wojów szybko biegnie, nieustraszona i nieśmiertelna, zabija niedobrych wrogów a ofiary po „dobrej” stronie są nieliczne, acz honorowe bo pomogły osiągnąć zamierzony przez dowodzących cel. Rzeczywistość jest jednym wielkim horrorem, o czym nie omieszkał nas poinformować autor. Przedstawił po prostu realizm wojny- z wielu bitew nie powraca nikt żywy, nic nie zostało osiągnięte, a wróg nadal stoi silny i niewzruszony. A dzielni woje wcale nie są dzielni, tylko okaleczeni psychicznie i fizycznie, a poczuciem że jutro czeka ich kolejny dzień mordowania i unikania własnej śmierci. Stephen codziennie walczy o przeżycie swoje i swoich towarzyszy, karmi się nienawiścią do wroga ale pod wpływem kolejnych wydarzeń jego światopogląd się nieco zmienia, czego też nie będę Wam tutaj zdradzać. Ale warto śledzić jego reakcje i decyzje, jako osoby pragnącej końca w każdym tego słowa znaczeniu.

W ostatnich latach wspomnianych przez autora, gdzie naszą bohaterką jest kobieta- silna i niezależna, prowadząca związek z żonatym mężczyzną. Któregoś dnia odczuwa pewnego rodzaju wewnętrzny przymus dowiedzenie się czegoś o swoim pochodzeniu, swoich przodkach. Wydaje mi się, że ma poczucie potrzeby odnalezienie przeszłości i zrozumienia jej, aby móc spojrzeć w przyszłość i wreszcie sobie ją jakoś ułożyć. Znajduje w domu swojej matki rękopisy Stephena, które pomaga jej odszyfrować jeden z przyjaciół. Szuka też historii na własną rękę i to co znajduje tak mocno nią wstrząsa i oburza, że niejako daje jej kopa do działania i otwiera oczy na to, jak bardzo powinna być szczęśliwa i doceniać to co ma. Żyje ona w czasach po obu Wojnach, czasach w których nowe pokolenia nie wiedzą co to jest głód i strach przed śmiercią, która może nadejść codziennie. O tym się już nie mówi i nie czyta, czym Elizabeth jest mocno poruszona. Bardzo zmienia to jej podejście, dodaje siły i energii do życia i nowych wyzwań które stoją przed nią.

Historia zatacza więc koło, z czasów sielanki i stabilizacji, przenosimy się w śmierć i chaos żeby potem znowu odnaleźć spokój w nowym, powojennym świecie. Po drodze jednak miliony ludzi poniosło ofiarę, abyśmy mogli żyć w świecie który obecnie znamy. Ofiara ta jest zapomniana, niedoceniona i co jest najgorsze- wielu z tych ludzi zostało sam na sam ze swoją głową i demonami wojny. Elizabeth sama się o tym przekonała i postanowiła zmienić nieco życie jednej z takich osób, ile jednak nie miało takiej okazji?

Wydaje mi się że ta książka to jest swoisty apel autora do ludzi z dzisiejszych czasów, aby nie zapominać o historii naszych przodków, doceniać to, co mamy i kochać swoje życie- bo nigdy nie znamy daty i przyczyny jego końca.

Polecam serdecznie przeczytać „Ptasi śpiew” nie jest to stricte książka o wojnie, porusza wiele wątków a bohaterowie są naprawdę wielowymiarowi i przenikają czas oraz wydarzenia, a ich losy ciągle się splatają i rozdzielają. Wydaje mi się, że każdy w niej coś znajdzie, nie liczcie jednak na miłą i szybką lekturę. Chociaż zakończenie ma wydźwięk pozytywny i okraszone jest nadzieją, jednak ku temu czeka czytelnika wyboista i ciernista droga przez tą krwawą pomyłkę, która na zawsze zmieniła świat, jaką była Pierwsza Wojna Światowa.

Książka jest mroczna, ciemna i krwawa- dokładnie taka jak czasy Pierwszej Wojny Światowej, której wydarzenia odeszły nieco w cień kiedy wybuchła kolejna wojna. Faulks przelewa na jej kartki gorycz osób biorących w niej udział, pokój okupionych ich cierpieniem stał się dla nich piekłem na ziemi, a nie tego się spodziewali i nie to im obiecano.
Sama książka, podzielona jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Ptasi śpiew" Sebastiana Faulksa to moja przeczytana książka nr 1000.
Dobra pozycja trafiła na ten mały jubileusz.
Miłość i wojna to zazwyczaj dobre połączenie, które sprawdziło się i tym razem. Dziwią mnie tylko kłopoty pisarza ze znalezieniem wydawcy dla tej książki.
"Ptasi śpiew" - już sam tytuł w połączeniu z surową okładką zapowiada jakąś nostalgię, ulotność, niepewność ludzkiego losu podczas wojny.
W historii tej mamy trzy przedziały czasowe.
Okres przed wybuchem 1-szej wojny światowej - sielskość francuskiej prowincji, życie miejskiego bogatego przemysłowca, jego rodziny i przyjaciół, gwałtowny i zakazany romans jego żony i głównego bohatera zawierający sporą dawkę erotyzmu.
Drugi okres to czasy wojenne. Pomimo tego, że książka jest obszerna, nie ma w niej żadnej polityki, a opisy bitew są właściwie tylko dwa; jeden dotyczy strasznej klęski, drugi to bitwa wygrana. Pisarz skupił się na opisie brudnej, ohydnej i często bezsensownej codzienności w wojennych okopach.
Bardzo sugestywnie i obrazowo przedstawił tę wojenną, ponurą i klaustrofobiczną egzystencję ludzi, którzy starali się stłamsić w sobie uczucia i emocje, by odcinać się od przeżywania ciągłych strat swoich przyjaciół.
Największą zaletą tej książki jest inne podejście autora do opisu wojny.
Skupia się on raczej na odczuciach i emocjach bohaterów. Każda postać jest przemyślana i świetnie scharakteryzowana.
Ostatnia część to czasy współczesne i poszukiwania wnuczki głównego bohatera dotyczące losów dziadka podczas wojny.
"Ptasi śpiew" Sebastiana Faulksa to epicka powieść z czasów 1-szej wojny światowej, której głównym przesłaniem jest pokazanie jej okrucieństwa i bezsensu oraz destrukcyjnego wpływu na wielu młodych ludzi, którzy mieli wielkie trudności z powrotem do normalnego życia, osamotnieni i nierozumiani nawet przez najbliższych.
Równocześnie to piękna i smutna historia niespełnionej miłości.
Powieść Faulksa to prawdziwa proza, szczera, emocjonalna, przynosi rzeczywiste obrazy z wojennych okopów, zawiera psychologiczne portrety bohaterów i zmusza do zastanowienia się nad bezzsensownością ludzkich poczynań, które innym ludziom zgotowali taki los, zmuszający ich do najgorszych potworności i ciągłego przekraczania granic własnej wytrzymałości fizycznej i emocjonalnej. To naprawdę wartościowa powieść - takie chciałoby się czytać częściej.

"Ptasi śpiew" Sebastiana Faulksa to moja przeczytana książka nr 1000.
Dobra pozycja trafiła na ten mały jubileusz.
Miłość i wojna to zazwyczaj dobre połączenie, które sprawdziło się i tym razem. Dziwią mnie tylko kłopoty pisarza ze znalezieniem wydawcy dla tej książki.
"Ptasi śpiew" - już sam tytuł w połączeniu z surową okładką zapowiada jakąś nostalgię, ulotność,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to