Bardzo szeroki obraz społeczeństwa i kultury, znacznie ułatwia zrozumienie kontekstu kraju kwitnącej wiśni. Propozycje dalszych lektur jak najbardziej na plus, aczkolwiek mnie osobiście irytowały nieustanne stwierdzenia: "A pisał o tym w...", "Ciekawie B opowiada o tym w...", "Głębiej porusza to C w..."

Bardzo szeroki obraz społeczeństwa i kultury, znacznie ułatwia zrozumienie kontekstu kraju kwitnącej wiśni. Propozycje dalszych lektur jak najbardziej na plus, aczkolwiek mnie osobiście irytowały nieustanne stwierdzenia: "A pisał o tym w...", "Ciekawie B opowiada o tym w...", "Głębiej porusza to C w..."

Chyba najlepsze opracowanie na naszym rynku poświęcone kulturze Japonii. Jeśli ktoś chce w jednej książce zyskać maksymalnie dużo informacji na ten temat, przedstawionych kompleksowo i przystępnie - to powinien zainwestować właśnie w ten tytuł. Co nie oznacza, że jest to książka dla każdego. Przede wszystkim, to opracowanie naukowe. Napisane przyjaznym czytelnikowi językiem, ale jednak do najbardziej ekscytujących lektur nie należy. Po drugie nie ma możliwości, by w 300 stronach zamknąć pełny opis narodu i mechanizmów zachowań jego członków oraz społeczności na różnych poziomach organizacji, w związku z czym autorka podaje obfite źródła poboczne (no cóż, anglojęzyczne...),w których można dany temat zgłębić. To jest też łyżka dziegciu w beczce miodu - wprawdzie takie podejście jest bardzo pomocne i logiczne, ale w niektórych podrozdziałach całkowicie zastępuje treść. Jest więc to książka raczej dla tych, którzy do studiowania kultury japońskiej podchodzą poważnie, nie boją się wyzwań i nie oczekują, że wszystko poda im się na tacy. Głównym mankamentem książki jest tłumaczenie, czy może raczej korekta - o ile do samej treści nie mam zastrzeżeń, to nazwisk, nazw własnych, bibliografii i podpisów zdjęć chyba po prostu nikt nie sprawdzał, bo aż roi się tam od literówek (Liam zamiast Lian, McClelland zamiast McLelland, Harakur zamiast Harukor, Nan zamiast Man, Kunutoshi zamiast Kuniyoshi... - tyle pamiętam, a na pewno było więcej),no i Lian Hearn jest przecież kobietą. Trochę szkoda, że takie głupie błędy trafiły się w książce, której nie waham się określić mianem co najmniej rewelacyjnej.

Chyba najlepsze opracowanie na naszym rynku poświęcone kulturze Japonii. Jeśli ktoś chce w jednej książce zyskać maksymalnie dużo informacji na ten temat, przedstawionych kompleksowo i przystępnie - to powinien zainwestować właśnie w ten tytuł. Co nie oznacza, że jest to książka dla każdego. Przede wszystkim, to opracowanie naukowe. Napisane przyjaznym czytelnikowi...

Rzetelne opracowanie, z którego nauka była nawet przyjemna - a obraz japońskiego społeczeństwa, jaki wyłania się z książki pomaga zrozumieć trochę lepiej sposób myślenia Japończyków. Ciekawym dodatkiem są odnośniki do innych prac, powieści oraz filmów poruszających dane zagadnienie.

Rzetelne opracowanie, z którego nauka była nawet przyjemna - a obraz japońskiego społeczeństwa, jaki wyłania się z książki pomaga zrozumieć trochę lepiej sposób myślenia Japończyków. Ciekawym dodatkiem są odnośniki do innych prac, powieści oraz filmów poruszających dane zagadnienie.

Doskonała pozycja dla osób które interesują się Japonią ale dopiero wchodzą w świat Kraju Kwitnącej Wiśni. Autorka przejrzyście opisała najważniejsze zagadnienia tworząc dobrą książkę wyjściową dla pasjonatów chcących zająć się Japonią od strony bardziej akadamickiej.
Dla osób, które jak ja, mają już sporą wiedzę o Japonii - książka nie wnosi nic nowego i bardzo ogólnie traktuje większość dobrze znanych zagadnień. Jednak autorka po każdym rozdziale podaje bogate bibliografie, które bardziej szczegółowo zajmują się wspomnianymi problemami. Dzięki temu jest to dobra ściągawka dla studentów męczących się nad pracami semestralnymi.

Doskonała pozycja dla osób które interesują się Japonią ale dopiero wchodzą w świat Kraju Kwitnącej Wiśni. Autorka przejrzyście opisała najważniejsze zagadnienia tworząc dobrą książkę wyjściową dla pasjonatów chcących zająć się Japonią od strony bardziej akadamickiej.
Dla osób, które jak ja, mają już sporą wiedzę o Japonii - książka nie wnosi nic nowego i bardzo ogólnie...

Książka nie jest przyjemna w odbiorze, jest "sucha". Obejmuje bardzo szeroki zestaw zagadnień, nie wyczerpując żadnego. W dużej mierze jest to powtórka z rozrywki dla osób, które już o tym kraju sporo wiedzą. Plusem jest bardzo szeroka bibliografia podana na końcu każdego rozdziału (ale znowu, tylko dla tych z dostępem do opracowań zagranicznych).

Książka nie jest przyjemna w odbiorze, jest "sucha". Obejmuje bardzo szeroki zestaw zagadnień, nie wyczerpując żadnego. W dużej mierze jest to powtórka z rozrywki dla osób, które już o tym kraju sporo wiedzą. Plusem jest bardzo szeroka bibliografia podana na końcu każdego rozdziału (ale znowu, tylko dla tych z dostępem do opracowań zagranicznych).

Książka zawiera wiele przydatnych informacji na temat Japonii i jej społeczeństwa oraz odwołań do prac, książek i filmów, z którymi podobno warto się zapoznać, ale większość raczej nie jest dostępna w Polsce, więc na tym skorzystają głównie anglojęzyczni odbiorcy, a szkoda.

Książka zawiera wiele przydatnych informacji na temat Japonii i jej społeczeństwa oraz odwołań do prac, książek i filmów, z którymi podobno warto się zapoznać, ale większość raczej nie jest dostępna w Polsce, więc na tym skorzystają głównie anglojęzyczni odbiorcy, a szkoda.

Prawdę mówiąc tej książce nie można nic zarzucić: jest rzetelna, jest zwięzła, jest dobrze skonstruowana, autorka prowadzi logiczny, spójny i uporządkowany wywód, poparty rzetelną wiedzą i własnymi obserwacjami. Niewątpliwie jest to również książka użyteczna pod względem merytorycznym. Jest też w niej miejsce na humor, jest coś więcej niż tylko porcja wiedzy do przyswojenia podana w suchy i mało zachęcający sposób.
A mimo to brnęłam przez książkę Hendry przez blisko dwa tygodnie i skończyłam tylko z poczucia przyzwoitości, bo jeśli dałam radę czytać przez dwieście stron, to głupio zostawić ostatnią setkę.
Może to "zasługa" tłumacza. Może to wina samej autorki, zaskakująco dużo miejsca poświęcającej (anglojęzycznym, bo jakżeby) opracowaniom rozwijającym poruszane przez nią zagadnienia. Rozumiem, że dla czytelnika anglojęzycznego jest to wielka i niezwykle użyteczna kopalnia wiedzy, ale mniej więcej w połowie książki zaczęłam się zastanawiać, czy w Krakowie nie mieli pomysłu na inne tłumaczenie, mniej zajmujące się bibliografia przedmiotu? Muszę przyznać, że dość rozczarowujące jest dać się wciągnąć w tok wypowiedzi, żeby w kolejnym akapicie przeczytać jedynie, kto dogłębnie zbadał dane zjawisko.
"Chryzantema i miecz" krótsze, a sens w zasadzie ten sam.

Przy okazji: wszystkim, którzy będą brnęli przez polecane listy lektur zwracam uwagę, że sagę rodu Otorich wbrew temu, co podaje autorka/tłumacz, napisała Lian Hearn, nie Liam, jest to pisarka, a nie pisarz, a sama saga właściwie nie ma nic wspólnego z feudalna Japonią poza leciutkim kolorytem lokalnym, oddanym w dodatku niezbyt wiernie, i jeśli już ktoś naprawdę koniecznie musi, to zapraszam do "Samurajskich chorągwi" albo nieocenionych powieści Clavella.

Prawdę mówiąc tej książce nie można nic zarzucić: jest rzetelna, jest zwięzła, jest dobrze skonstruowana, autorka prowadzi logiczny, spójny i uporządkowany wywód, poparty rzetelną wiedzą i własnymi obserwacjami. Niewątpliwie jest to również książka użyteczna pod względem merytorycznym. Jest też w niej miejsce na humor, jest coś więcej niż tylko porcja wiedzy do przyswojenia...

70 / 2016

70 / 2016