Oj nie wyszła panu Pilipiukowi ta książka pomysł może ciekawy ale wieje nudą i co mnie odrzucało to promowania ukraińskiego nacjonalizmu i choć na ogół w innych pozycjach względnie lub średnio do strawienia sympatie do caratu tutaj to było niesmaczne. Choć sam z przekonania jestem monarchistą nacjonalistom i antykomunistą to akurat poglądy bohaterów mocno odrzucały .

Oj nie wyszła panu Pilipiukowi ta książka pomysł może ciekawy ale wieje nudą i co mnie odrzucało to promowania ukraińskiego nacjonalizmu i choć na ogół w innych pozycjach względnie lub średnio do strawienia sympatie do caratu tutaj to było niesmaczne. Choć sam z przekonania jestem monarchistą nacjonalistom i antykomunistą to akurat poglądy bohaterów mocno odrzucały .

Przeczytanie "Po drugiej stronie książki" zachęciło mnie di sięgnięcia po cykl "Norweski dziennik". Pierwszy tom cyklu uważam za całkiem udany. Lektura skierowana raczej do młodzieży, choć myślę, że niektóre wątki będą bardziej zrozumiałe dla starszych czytelników. Po prostu w powieści, której zalążki powstały, gdy autor był jeszcze nastolatkiem, pod płaszczykiem przygodówki z wątkami fantastycznymi, rozprawia się on z upiorami swojej młodości.

Przeczytanie "Po drugiej stronie książki" zachęciło mnie di sięgnięcia po cykl "Norweski dziennik". Pierwszy tom cyklu uważam za całkiem udany. Lektura skierowana raczej do młodzieży, choć myślę, że niektóre wątki będą bardziej zrozumiałe dla starszych czytelników. Po prostu w powieści, której zalążki powstały, gdy autor był jeszcze nastolatkiem, pod płaszczykiem...

Książkę wypożyczyłam z ciekawości. Szukałam czegoś o wakacjach z tajemnicą w tle. Nie zawiodłam się. Bardzo fajnie i szybko się czyta. Jestem ciekawa dalszej historii. Na pewno sięgnę po kolejną część.

Książkę wypożyczyłam z ciekawości. Szukałam czegoś o wakacjach z tajemnicą w tle. Nie zawiodłam się. Bardzo fajnie i szybko się czyta. Jestem ciekawa dalszej historii. Na pewno sięgnę po kolejną część.

Młodzieżowa powieść, młodego Pilipiuka.

Książkę czytałem lata temu w wersji papierowej, wróciłem do niej w formie audiobooka z uwagi na najnowszy wywiad rzekę z autorem.

Historia pisana przez młodego, nieco naiwnego człowieka, dla odbiorcy w podobnym wieku. Jest ciekawie i niekonwencjonalnie, nieco przemocy i młodzieńczych zauroczeń, ale głównie jest przygoda z nutą historii w tle. Niestety niekoniecznie to plus, bo autor ewidentnie wybiela UPA, co jest obrzydliwe. Mamy elementy fantastyki wplecione w realny świat w zgrabny sposób.

Teoretycznie jest tu powiązanie z Wędrowyczem, po przez osobę Maćka, ale jest to zdecydowanie niespójne z losami i osobą Jakuba.

Zdecydowanie nie jest to Pilipiuk w najwyższej formie, nie jest też najgorszy.

Młodzieżowa powieść, młodego Pilipiuka.

Książkę czytałem lata temu w wersji papierowej, wróciłem do niej w formie audiobooka z uwagi na najnowszy wywiad rzekę z autorem.

Historia pisana przez młodego, nieco naiwnego człowieka, dla odbiorcy w podobnym wieku. Jest ciekawie i niekonwencjonalnie, nieco przemocy i młodzieńczych zauroczeń, ale głównie jest przygoda z nutą...

Jeśli weźmie się pod uwagę okoliczności powstania trylogii to można mieć więcej wyrozumiałości dla tej opowieści. Od pierwszego akapitu było widać wyraźnie, że to wczesne próby literackie autora. Jak sam podkreślił w "Raporcie z północy" - skoro już coś napisał, to z przyzwyczajenia warto byłoby to wydać. I tutaj też chyba uznał, że jest sporo ciekawych koncepcji, które nie powinny leżeć w szufladzie. Na potrzeby wydawnicze próbowano to poskładać, ale ktoś w którymś momencie chyba machnął ręką, stwierdził że wystarczy i puścił do druku. Niektóre opowieści kierowane do młodzieży jeszcze całkiem nieźle przyswajam i to też jest jedna z nich. Czyta się mimo wszystko całkiem dobrze.

Jeśli weźmie się pod uwagę okoliczności powstania trylogii to można mieć więcej wyrozumiałości dla tej opowieści. Od pierwszego akapitu było widać wyraźnie, że to wczesne próby literackie autora. Jak sam podkreślił w "Raporcie z północy" - skoro już coś napisał, to z przyzwyczajenia warto byłoby to wydać. I tutaj też chyba uznał, że jest sporo ciekawych koncepcji, które nie...

Wróciłem po latach do tej książki. Ale podobnie jak większość książek Pilipiuka, tak i ta również źle się zestarzała. Irytuje mnie dość prymitywny styl, mocno nacjonalistyczne poglądy bohaterów i bijącą zewsząd zaściankowość. Słyszałem kiedyś tekst, że Pilipiuk to taki Walaszek (Kapitan Bomba, Blok Ekipa) literatury i ciężko się z tym nie zgodzić.

Wróciłem po latach do tej książki. Ale podobnie jak większość książek Pilipiuka, tak i ta również źle się zestarzała. Irytuje mnie dość prymitywny styl, mocno nacjonalistyczne poglądy bohaterów i bijącą zewsząd zaściankowość. Słyszałem kiedyś tekst, że Pilipiuk to taki Walaszek (Kapitan Bomba, Blok Ekipa) literatury i ciężko się z tym nie zgodzić.

Ciężko ocenić do połowy czyta się fantastycznie, trochę tu z Robinsona, a trochę z Oka Jelenia. Niestety, im dalej, tym nagromadzenie motywów rodem z koszmarnego snu paranoika robi się coraz mniej strawne.

Ciężko ocenić do połowy czyta się fantastycznie, trochę tu z Robinsona, a trochę z Oka Jelenia. Niestety, im dalej, tym nagromadzenie motywów rodem z koszmarnego snu paranoika robi się coraz mniej strawne.

Spodziewałem się po oku jelenia polotu i fantazji, niestety jakoś mi nie podeszło.

Spodziewałem się po oku jelenia polotu i fantazji, niestety jakoś mi nie podeszło.

Ciekawa i wciągająca pozycja, dosyć tajemniczy zaczątek serii. Polecam.

Ciekawa i wciągająca pozycja, dosyć tajemniczy zaczątek serii. Polecam.

Z Pilipiukiem już jest tak, że albo napisze coś co bardzo mi się spodoba, albo jego historia w ogóle mi nie siądzie. Tak było i tym razem. Zdecydowanie wolę jego inne serie i powieści.
Tutaj początkowo się wciągnęłam i dobrze bawiłam, środek strasznie mnie wynudził, by na koniec znów mnie zaciekawić. Ale nie wiem czy na tyle bym chciała sięgnąć po kolejny tom serii.

Z Pilipiukiem już jest tak, że albo napisze coś co bardzo mi się spodoba, albo jego historia w ogóle mi nie siądzie. Tak było i tym razem. Zdecydowanie wolę jego inne serie i powieści.
Tutaj początkowo się wciągnęłam i dobrze bawiłam, środek strasznie mnie wynudził, by na koniec znów mnie zaciekawić. Ale nie wiem czy na tyle bym chciała sięgnąć po kolejny tom serii.