Łuk Triumfalny

Od dzisiaj to jedna z książek mojego życia. Spełnia wszystkie wymogi arcydzieła w moim rozumieniu tego słowa, dotyka i porusza do głębi, nie pozwala o sobie zapomnieć. Sprawiła, że od razu po jej przeczytaniu mam ochotę sięgnąć po nią od razu od początku.

Co tak mnie w niej ujęło? Po pierwsze, atmosfera. Akcja tej powieści dzieje się głównie nocą w przedwojennym Paryżu, w hotelach, w barach i na ulicach miasta. Tytułowy Łuk Triumfalny przewija się tu co jakiś czas:

"Samochód prześlizgiwał się z wolna wśród paryskiej nocy. Deszcz dudnił po dachach zagłuszając wszystkie inne odgłosy. Łuk Triumfalny wychynął nagle ze srebrnej topieli i zaraz znowu zniknął" (str. 308).

Wszystko to opisane pieknym, sugestywnym jezykiem.

Po drugie, para głównych bohaterów, Joanna i Ravic. Obydwoje bardzo niejednoznaczni, skrzywdzeni, tajemniczy, próbujący znaleźć swoje miejsce w życiu. A po trzecie, uniwersalność tej powieści, czyli dla mnie jedna z cech, które musi posiadać arcydzieło literatury. Mamy tu wszystko: miłość, zazdrość, zemstę, cienie przeszłości, grozę nadchodzących czasów, przypadkowe spotkania odmieniające na zawsze życie bohaterów. Pierwsza scena książki robi wrażenie, wciąga nas w wir wydarzeń i nie pozwala się od siebie oderwać. No i oczywiście jest tu coś, co zawsze będzie mi się kojarzyło z tą książką i jej głównymi bohaterami, czyli calvados.

Myślę, że nic więcej już nie muszę dodawać. Jeśli jeszcze nie znacie tej książki, nadróbcie zaległości. Na pewno nie pożałujecie. Może nie stanie się dla was życiową książką, ale na pewno nie pozostawi was obojętnymi.

Od dzisiaj to jedna z książek mojego życia. Spełnia wszystkie wymogi arcydzieła w moim rozumieniu tego słowa, dotyka i porusza do głębi, nie pozwala o sobie zapomnieć. Sprawiła, że od razu po jej przeczytaniu mam ochotę sięgnąć po nią od razu od początku.

Co tak mnie w niej ujęło? Po pierwsze, atmosfera. Akcja tej powieści dzieje się głównie nocą w przedwojennym Paryżu, w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Każdy powinien przeczytać. Każdy u władzy trzykrotnie.

Każdy powinien przeczytać. Każdy u władzy trzykrotnie.

Pokaż mimo to

Niesamowita pozycja, o której nie zapomnę długo. Mateforyczna i dosadna zarazem, kopalnia cytatów. Historia o miłości, walce z demonami przeszłości i zemście. W tle cudowny i beztroski Paryż oraz widmo nadchodzącej drugiej wojny światowej. Brawa dla tłumacza, język opowieści to raj dla oczu.

"Dlaczego ludzie pobożni tak rzadko potrafią być lojalni? Najlepszy charakter mają cynicy, a najbardziej niezności są idealiści"

Niesamowita pozycja, o której nie zapomnę długo. Mateforyczna i dosadna zarazem, kopalnia cytatów. Historia o miłości, walce z demonami przeszłości i zemście. W tle cudowny i beztroski Paryż oraz widmo nadchodzącej drugiej wojny światowej. Brawa dla tłumacza, język opowieści to raj dla oczu.

"Dlaczego ludzie pobożni tak rzadko potrafią być lojalni? Najlepszy charakter...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dla mnie to książka kompletna. Wszystko czego szukam w literaturze - dobra historia, emocje, wyraziści bohaterowie i taka mądrość, która przebija z kart, że po zamknięciu ostatniej strony myślę "przeczytam to jeszcze raz, odkryję na nowo'
Książka jest kopalnią cytatów, Ravic jest bohaterem, któremu kibicowałam i który mnie przekonuje. Nieoczywista i niebanalna historia miłosna, gdyż jej bohaterka - artystka to swego rodzaju femme fatale - kobieta modliszka. Uwielbiam tę książkę za jej wielowymiarowość, bogactwo treści. Z przyjemnością kiedyś do niej wrócę . I na koniec jeden z moich ulubionych cytatów:
"Żyjemy w epoce konserw (...) Nie musimy już myśleć. Wszystko zostało wcześniej pomyślane, przeżute, przeczute. Mamy konserwy. Wystarczy otworzyć (...) Niczego już nie trzeba hodować, uprawiać, gotować na ogniu pytań, wątpliwości i tęsknoty"

Dla mnie to książka kompletna. Wszystko czego szukam w literaturze - dobra historia, emocje, wyraziści bohaterowie i taka mądrość, która przebija z kart, że po zamknięciu ostatniej strony myślę "przeczytam to jeszcze raz, odkryję na nowo'
Książka jest kopalnią cytatów, Ravic jest bohaterem, któremu kibicowałam i który mnie przekonuje. Nieoczywista i niebanalna historia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niezwykła, smakuje się ją jak najlepszy, najwyższej jakości trunek. Jedna z najpiękniejszych znanych mi książek.

Niezwykła, smakuje się ją jak najlepszy, najwyższej jakości trunek. Jedna z najpiękniejszych znanych mi książek.

Pokaż mimo to

Nie wiem, kto był bardziej irytującym bohaterem, Ravic na początku książki czy Joanna... cały czas. Jedyny lekkostrawny wg mnie rozdział z nią to ostatni, w którym umiera. Był to także jedyny moment, w którym ich miłość jakoś mnie poruszyła.
Za to na pewno lekkostrawna nie była ilość wypitego przez bohaterów alkoholu. Od samego czytania o tym pijaństwie byłam nietrzeźwa, a że zmagałam się z książką ponad tydzień, to był dla mnie nieznośnie długi maraton alkoholowy...
Cóż... gdyby usunąć wątek miłosny, to byłaby całkiem ciekawa historia lekarza-uchodźcy w obliczu II wojny światowej.

Nie wiem, kto był bardziej irytującym bohaterem, Ravic na początku książki czy Joanna... cały czas. Jedyny lekkostrawny wg mnie rozdział z nią to ostatni, w którym umiera. Był to także jedyny moment, w którym ich miłość jakoś mnie poruszyła.
Za to na pewno lekkostrawna nie była ilość wypitego przez bohaterów alkoholu. Od samego czytania o tym pijaństwie byłam nietrzeźwa, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dzisiejszy "cytat na niedzielę" przypomniał mi o tej powieści. Czytałam ją bardzo dawno temu, jeszcze w czasach licealnych. Podsunięta przez Tatę w ramach zapoznawania mnie z klasyką literatury pięknej. Nie pamiętam jej na tyle, żeby napisać recenzję, ale przypominam sobie, jak wielkie wrażenie na mnie zrobiła. Jedyna książka, która tak mnie wzruszyła, że płakałam. I nie była to ckliwość związana z pensjonarskim wiekiem, tylko autentyczne poruszenie.

Dzisiejszy "cytat na niedzielę" przypomniał mi o tej powieści. Czytałam ją bardzo dawno temu, jeszcze w czasach licealnych. Podsunięta przez Tatę w ramach zapoznawania mnie z klasyką literatury pięknej. Nie pamiętam jej na tyle, żeby napisać recenzję, ale przypominam sobie, jak wielkie wrażenie na mnie zrobiła. Jedyna książka, która tak mnie wzruszyła, że płakałam. I nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna

Świetna

Pokaż mimo to

Piękna książka i bardzo smutna.
Trudna miłość w trudnych historycznie i społecznie czasach.
Doktor Ravic, uciekając przed niemieckim nazizmem, trafia do przedwojennego Paryża, miejsca pełnego europejskich uchodźców. Nie poszukuje ani domu, ani wolności, poszukuje schronienia. Wydaje się w pełni pogodzony ze swoją samotnością, poczuciem tymczasowości i zawieszenia w czasie, gdy nagle spotyka miłość swojego życia.

Remarque pięknie pisze o miłości tragicznej, takiej, która — za sprawą okoliczności — nie daje ani radości, ani spełnienia. Oto Ravic, schowany za maską wyrachowania i cynizmu, oszukuje sam siebie, boi się kochać i boi się bycia kochanym, a jeszcze bardziej boi się odrzucenia. Powieść o miłości mrocznej, rozdartej, prowadzącej ku katastrofie. Poruszający obraz, klimatyczny, z jednej strony spokojny, a zarazem pełen fabularnej dynamiki, nakreślony w zwartym stylu, z dbałością o każde słowo.

Remarque mistrzowsko przedstawia obraz Paryża w przededniu wojny. Atmosfera narastającego strachu i osaczającej beznadziei, a także poszukiwanie sposobu przetrwania, razem z — podszytym determinacją — absurdem ludzkich zachowań, przeplatają się z surrealistycznym poczuciem bezpieczeństwa. Przecież to Paryż — serce Europy, centrum życia! Oprócz przerażonych Żydów i innych bezdomnych uchodźców skrywanych w tanich hotelikach, nędzarzy z paryskich slumsów (tragarzy, pomywaczy, prostytutek), zobaczymy wmawianą sobie beztroskę: zabawy wyższych sfer, arystokratyczne bale i przyjęcia, a także nocne życie turystów — bogatych Europejczyków, "nietykalnych" Niemców, znienawidzonych Amerykanów. Oprócz polityczno-społecznych problemów dotkniemy tych egzystencjalnych: sensu życia, bezsensowności śmierci, wiary, ludzkiej moralności i szeroko rozumianej tolerancji.

Ponadczasowa książka, wyważona i spójna, w której każdy wątek jest równie ważny, każda postać artystycznie i fabularnie wartościowa, a zawarte dylematy wciąż aktualne.

Piękna książka i bardzo smutna.
Trudna miłość w trudnych historycznie i społecznie czasach.
Doktor Ravic, uciekając przed niemieckim nazizmem, trafia do przedwojennego Paryża, miejsca pełnego europejskich uchodźców. Nie poszukuje ani domu, ani wolności, poszukuje schronienia. Wydaje się w pełni pogodzony ze swoją samotnością, poczuciem tymczasowości i zawieszenia w czasie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdy czytałam tę książkę pierwszy raz w czasach szkolnych była to dla mnie po prostu ulubiona historia o miłości z okresem przedwojennym w tle, okresem, o którym wówczas dużo się pisało. Po ponownej lekturze w ostatnim czasie więcej uwagi poświęciłam innym wątkom i stwierdziłam, że natura ludzka niewiele się zmieniła i dla wielu problemy głównego bohatera są jak najbardziej aktualne w dzisiejszym świecie.

Gdy czytałam tę książkę pierwszy raz w czasach szkolnych była to dla mnie po prostu ulubiona historia o miłości z okresem przedwojennym w tle, okresem, o którym wówczas dużo się pisało. Po ponownej lekturze w ostatnim czasie więcej uwagi poświęciłam innym wątkom i stwierdziłam, że natura ludzka niewiele się zmieniła i dla wielu problemy głównego bohatera są jak najbardziej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to