Wydarzyła się kiedyś taka rozmowa: Ja: żono śpisz? Żona: usypiam. Ja: to się wstrzymaj, bo mam coś ważnego. Ona: streszczaj się. Ja: to o książce. Ona: (cenzura). Ja: o książce filozoficznej. Żona: (cenzura razy 2). Ja: słuchaj, to jest pierwsza książka w moim życiu, która sięgnęła dna. Ona: to macie coś wspólnego. Ja (rozochocony): ale posłuchaj, on pokochał sąsiadkę, i uciekli, na plażę, było im dobrze, choć to mama była ... Ona (ziewając): jego mama? Ja: no coś ty zgłupiała, jak jego, kolegi jego ... chyba. Ona: -cisza- Ja: co Ty na to? Ona: -cisza- Ja: ej, śpisz? Ona (przez sen): nie nie śpię, to z sąsiadką uciekasz, czy z mamą, bo się pogubiłam.
Skończyliśmy rozmowę. A ja przeczytałem książkę do końca. To jest głupia książka. Głupia, bo autor próbuje być psychologiem, a nie jest. Ale ja też próbuję być recenzentem, a nie jestem. W ramach wzajemnej adoracji, dajmy sobie po pięć punktów. Co Ty na to Mikołaj?

Wydarzyła się kiedyś taka rozmowa: Ja: żono śpisz? Żona: usypiam. Ja: to się wstrzymaj, bo mam coś ważnego. Ona: streszczaj się. Ja: to o książce. Ona: (cenzura). Ja: o książce filozoficznej. Żona: (cenzura razy 2). Ja: słuchaj, to jest pierwsza książka w moim życiu, która sięgnęła dna. Ona: to macie coś wspólnego. Ja (rozochocony): ale posłuchaj, on pokochał sąsiadkę, i...