Miejsca ciemne i puste

Książka pięknie napisana. Bohaterowie ciekawi, pełni emocji, głęboko zcharakteryzowani.

Książka pięknie napisana. Bohaterowie ciekawi, pełni emocji, głęboko zcharakteryzowani.

Nie przyszła góra do Mahometa, to przyszedł Mahomet do góry - skoro nie wydano tej książki po polsku i nie zapowiada się na to, musiałam przeczytać oryginał.

Od ponad roku gnębiło mnie pytanie jak skończy się trylogia rozpoczęta tomem ,,Las Zębów i Rąk". ,,Śmiercionośne fale" kończą się w takim momencie, że czytelnik ma ochotę natychmiast otworzyć kolejną część i dowiedzieć się jak dalej potoczyły się losy Gabry, Eliasa, Catchera, Mary i Harry'ego oraz zapoznać się z Anną.

To właśnie Anna - bliźniaczka Gabry jest główną bohaterką ,,Miejsc ciemnych i pustych". Przyznaję, że w mojej opinii jest najlepiej skonstruowaną postacią z tych wszystkich trzech bohaterek trylogii: łączy w w sobie delikatność Gabry i siłę Mary, a jednocześnie jest osobą, która tęskni za miłością, twierdząc, że na nią nie zasługuje.

Carrie Ryan w ostatnim tomie w naprawdę interesujący sposób splotła na nowo losy dwóch rozdzielonych wcześniej sióstr oraz Eliasa, a także związała postacie Anny i Catchera. Ten ostatni zresztą - w drugim tomie mocno irytujący, w tej części nabiera wyrazu, autorka poświęca mu więcej uwagi, dzięki czemu poznajemy go lepiej. W efekcie Catcher staje się najciekawszą (i najsympatyczniejszą) męską postacią w trylogii. Nawet ci, którzy za nim wcześniej nie przepadli, czytając tę część musieli trochę zmienić zdanie.

Ogromnym plusem powieści osadzonej tym razem w Mrocznym Mieście, które zalewa horda zbudzona przez Gabry i Catchera, jest dynamika wydarzeń. Akcja wręcz pędzi. Nawet w momencie, w którym bohaterowie pozornie znajdują schronienie i wydawać się może, że wszystko powinno być już w porządku, autorka nie zwalnia. Każdy rozdział jest naładowany solidnym ładunkiem emocjonalnym i zwrotami akacji, które nie pozwalają się nudzić.

Nieco rozczarowujące może być to, że w powieści tej nie otrzymujemy wyjaśnienia tego czym spowodowany był Powrót (choć tym prawdopodobnie autorka zajęła w prequellu - Hare Moon) oraz nieco naiwne zakończenie, które nie do końca pasuje do wielu brutalnych scen i ogólnego katastrofizmu powieści. Nawet jeśli sposób na ucieczkę, który wymyśliła autorka ma w sobie niezwykły urok i może się podobać, to jednak trzeba obiektywnie przyznać, że jest trochę naciągany, podobnie jak finalne zakończenie historii Anny. (Zdaję sobie jednak sprawę z tego, że dla wielu osób, to właśnie finał historii stanowi największą zaletę cyklu).

Duży minus z kolei należy się za zawieszenie historii Marry i Harry'ego. Autorka w tym tomie tylko o nich wspomina, pozostawiając u czytelników niedosyt. Stanowczo nie lubię ucinania wątków, na które autorzy nie mają dalszego pomysłu.

W ogólnym podsumowaniu książka wypada dobrze. Myślę, że spodobałaby się fanom cyklu i mam nadzieję, że kiedyś będzie go mogła przeczytać większa ilość polskich fanów - w naszym rodzinnym języku.

Nie przyszła góra do Mahometa, to przyszedł Mahomet do góry - skoro nie wydano tej książki po polsku i nie zapowiada się na to, musiałam przeczytać oryginał.

Od ponad roku gnębiło mnie pytanie jak skończy się trylogia rozpoczęta tomem ,,Las Zębów i Rąk". ,,Śmiercionośne fale" kończą się w takim momencie, że czytelnik ma ochotę natychmiast otworzyć kolejną część i...

Wydawnictwu najwyraźniej przydałby się kalendarz, albo przynajmniej ktoś, kto będzie je informował o nastaniu następnego roku, bowiem początek 2012 już minął, książki w księgarniach brak, a na stronie internetowej dalej uparcie twierdzą że wyjdzie na początku 2012 roku...

Wydawnictwu najwyraźniej przydałby się kalendarz, albo przynajmniej ktoś, kto będzie je informował o nastaniu następnego roku, bowiem początek 2012 już minął, książki w księgarniach brak, a na stronie internetowej dalej uparcie twierdzą że wyjdzie na początku 2012 roku...