Tom II już przeczytany. Ostatnie tyogodnie II wojny światowej i dalsze przygody dzielnej załogi czołgu "Rudy". Czyta się to jak scenariusz filmowy, choc w filmie jest więcej pokazanego dramatyzmy w niektórych scenach.
Fajnie było sobie przypomnieć, teraz tylko obejrzec ponownie serial i porównać.
Dodać też trzeba jako ciekawostke iz przygody pancernych cieszyły sie taka popularnościa iż autor, który skończyl pisac pancernych na dotarciu do morza na życzenie czytelników postanowił dopisac dalszy ciąg ich przygód i oto jest.

Tom II już przeczytany. Ostatnie tyogodnie II wojny światowej i dalsze przygody dzielnej załogi czołgu "Rudy". Czyta się to jak scenariusz filmowy, choc w filmie jest więcej pokazanego dramatyzmy w niektórych scenach.
Fajnie było sobie przypomnieć, teraz tylko obejrzec ponownie serial i porównać.
Dodać też trzeba jako ciekawostke iz przygody pancernych cieszyły sie taka...

Bardzo dobra książka.
Warto przeczytać.
Polecam.

Bardzo dobra książka.
Warto przeczytać.
Polecam.

I tak moja przygoda z Rudym dobiegła końca. Ale jakaż to była przygoda.. Teraz rozumiem fascynację mojego taty pancernymi! Wzdychałam do Janka, Gustlik był jak brat, Tomasz i Grześ jak przyjaciele. Oj na długo zostaną w moim sercu.

I tak moja przygoda z Rudym dobiegła końca. Ale jakaż to była przygoda.. Teraz rozumiem fascynację mojego taty pancernymi! Wzdychałam do Janka, Gustlik był jak brat, Tomasz i Grześ jak przyjaciele. Oj na długo zostaną w moim sercu.

"W ciemności błysnął krwawy ząb, tygrysa bierz na cel i rąb."

Drugi tom przygód czterech pancernych i psa rozpoczyna przeprawa pancerniaków przez Odrę, która jak pamiętamy z serialu, nie zakończyła się szczęśliwie. Pancerniacy zostają schwytani przez Niemców i z pomocą niemieckiego oficera (agent Jot-23, czyli nasz polski Hans Kloss) podejmują się próby ucieczki - dla zorientowanych w serialu, jest to jeden z moich ulubionych odcinków pt. "Zakład o śmierć".

Jak jeszcze pierwszej części można było zarzucić, że jest troszkę nudnawa i właściwie nic się w niej nie dzieje, tak tym razem czytelnik nie będzie miał się do czego przyczepić. Cały tom, wszystkie kartki wypełnione są opisami bitew. Z każdej strony, z każdego akapitu wyglądają czołgowe lufy, w powietrzu świstają kule a poszczególne zdania rozrywają granaty i odłamki. Dzieje się tu, oj dzieje. Niby koniec wojny, a czytelnik czuje się jakby był w samym jej środku lub na początku. W tym tomie nie ma czasu na nudę: jak nie bitwa to przeprawa, jak nie wojna to atak czy nalot. Spragnieni wojennych opisów ówcześni młodzi chłopcy z pewnością byli zachwyceni. W tle wojennej zawieruchy w dalszym ciągu kwitnie miłość pomiędzy Marusią i Jankiem, ale pojawiają się też inne książkowe pary.

W drugiej części autor wprowadził kilka nowych postaci. Jedni zostali na dłużej, innych los i kule nie oszczędzały. Pamiętam, że jako młoda dziewczyna byłam bardzo zafascynowana pewną serialową postacią, która niestety zginęła. To była czarna rozpacz! Jakież było moje zdziwienie, gdy po latach przeczytałam powieść i okazało się, że owa postać nie tylko przeżyła ale i bardzo dobrze się miała aż do samego końca książki. Uśmiech wrócił na twarz.

Tom drugi w porównaniu do pierwszego wydaje się bardziej "mroczny" (wiem, ze to kiepskie słowo w takim typie powieści, ale musicie mi wybaczyć). Bohaterowie nie są już młodzi i naiwni, wojna odcisnęła na nich swoje piętno. Powieść też już nie wydaje się naiwna. Dookoła świstają kule, giną ludzie, wojna zbiera swoje żniwa. W ten ciężki i mroczny świat pancerniaków autor wprowadza nieco humoru w postaci Honoraty, panienki z Koniakowa, która zostaje wybranką Gustlika. Szczera i barwna Honorata sprawia, że czytelnik śmieje się w głos czytając niektóre fragmenty. Dzięki niej powieść dużo zyskała.

Oprócz Honoraty do pancernych dołączają podchorąży Daniel Łażewski "Magneto", dowódca plutonu zwiadu motocyklowego; sierżant podchorąży Staśko; felczer chorąży Zubryk czy kapitan Iwan Pawłow. Każda z tych postaci co innego wnosi do powieści: Honorata humor i odwagę, "Magneto" przygodę, podchorąży Staśko powagę, felczer Zubryk odrobinę humoru (boi się strzelania i często mdleje)a kapitan Pawłow przywołuje przeszłość i wspomnienia.

Oprócz wojennych ścieżek czytelnik podąża też drogą miłości. Do Marusi i Janka dołącza Honorata i Gustlik - to druga główna para, której miłosne zawirowania możemy śledzić w tym tomie. Tu wysuwają się na pierwszy plan. Oprócz nich miłość znajdują również Grześ czy Wichura.

Warto również wspomnieć o Lidce, która różni się nieco od serialowej postaci nie tylko wyglądem ale i charakterem. Przez całą powieść kocha się w Janku i na różne sposoby próbuje zniechęcić do niego Marusię, lecz gdy pod koniec książki będzie musiała dokonać pewnego wyboru, nie zważając na swoje bezpieczeństwo i życie poświęci się dla przyjaciół. Co się z nią stanie? Czy podobnie jak w serialu dotrwa do samego końca? Tego nie mogę zdradzić, bo to byłby już spojler. A tak może zachęcę kogoś do sięgnięcia po tę lekturę? ;)

Swoją przygodę z pancernymi uważam za zakończoną. Przynajmniej na razie, bo z pewnością jeszcze nie raz wrócę zarówno do telewizyjnej wersji jak i książkowego pierwowzoru Janka, Gustlika, Tomka, Grzesia, Marusi i Lidki. Sentyment był, jest i dalej będzie w moim sercu.

"W ciemności błysnął krwawy ząb, tygrysa bierz na cel i rąb."

Drugi tom przygód czterech pancernych i psa rozpoczyna przeprawa pancerniaków przez Odrę, która jak pamiętamy z serialu, nie zakończyła się szczęśliwie. Pancerniacy zostają schwytani przez Niemców i z pomocą niemieckiego oficera (agent Jot-23, czyli nasz polski Hans Kloss) podejmują się próby ucieczki - dla...

dalej sam nie wiem po co,
ale poznałem dalsze losy idoli czasów mi mało znanych
super bohaterowie polish wersja cz. 2 (z przytupem) ha

znów najlepszy był szarik i jego rozmyślania

w sumie szkoda że to bajka- świat taki jakiś prostszy i pozytywniejszy ( nie wojna ale ludzie , emocje , sytuacje )

dalej sam nie wiem po co,
ale poznałem dalsze losy idoli czasów mi mało znanych
super bohaterowie polish wersja cz. 2 (z przytupem) ha

znów najlepszy był szarik i jego rozmyślania

w sumie szkoda że to bajka- świat taki jakiś prostszy i pozytywniejszy ( nie wojna ale ludzie , emocje , sytuacje )

Po drugą część książki Janusza Przymanowskiego „Czterej pancerni i pies” podeszłam z nutką pesymizmu. Przez pierwszy tom przebrnęłam w więcej niż miesiąc, miałam obawy, że tak samo będzie i tym razem. Jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że teraz o wiele szybciej czytam kolejne strony powieści, na podstawie której powstał kultowy serial. Być może spowodowane to było świadomością, że większa część jest już za mną(wszak pierwszy tom był o ponad 20 stron grubszy). Prawda jest taka, że teraz uporałam się z przeczytaniem drugiego tomu w tydzień.
Akcja książki w dalszym ciągu toczy się w ostatnich miesiącach drugiej wojny światowej. Główni bohaterowie ciągle muszą uważać na grożące im zewsząd niebezpieczeństwa oraz czyhających na ich życie wrogów. Jednocześnie na naszych oczach dorastają młodsi bohaterowie powieści – Janek i Tomek. W głowach oficerów dojrzewają myśli o przyszłości oraz założeniu rodziny. Janek marzy o ślubie z rosyjską pielęgniarką – Marusią, Gustaw z poznaną w tej części powieści Honoratką, Grześ nie może się natomiast zdecydować którą siostrę bliźniaczkę poznaną na nadmorskiej potańcówce woli – Anię, czy też Hanię(obie są niemal identyczne). Jedynie Tomasz nie znajduje wybranki swojego serca – jego największą miłością pozostaje bowiem gra na akordeonie oraz harmonijce, a także śpiew. Pancerni zdobywają kolejne odznaczenia w walce z wrogiem, biorą udział w niebezpiecznych akcjach, udowadniają, że są godni posiadania broni. W końcu udaje im się dojechać do Bramy Brandenburskiej. Po drodze otrzymują wiadomość o kapitulacji Niemiec. Na miejscu natomiast Janek oraz młody Łazewski zostają awansowani na podporucznika. Po powrocie do wolnej już Polski odbywają się uroczyste zaślubiny Janka z Marusią oraz Gustlika z Honoratą, a podczas uroczystości swój ślub ogłaszają Grzesiu oraz Lidka(bliźniaczki niestety już wyszły za mąż za Franciszka Wichurę oraz sierżanta Konstantego Szawełłę)

Po drugą część książki Janusza Przymanowskiego „Czterej pancerni i pies” podeszłam z nutką pesymizmu. Przez pierwszy tom przebrnęłam w więcej niż miesiąc, miałam obawy, że tak samo będzie i tym razem. Jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że teraz o wiele szybciej czytam kolejne strony powieści, na podstawie której powstał kultowy serial. Być może spowodowane to...