Przyjaciele po grób

Bardziej taka „swojska” seria i wszystko jest okej gdzieś do połowy a nawet ciut dalej a potem zaczyna się ciągnąć. Gdyby tak skrócić o jakieś 100 stron myślę, że wypadałaby lepiej. Za dużo pojawia się też bohaterów i można się w pewnym momencie pogubić.
Spróbuję jeszcze z 3 częścią.

Bardziej taka „swojska” seria i wszystko jest okej gdzieś do połowy a nawet ciut dalej a potem zaczyna się ciągnąć. Gdyby tak skrócić o jakieś 100 stron myślę, że wypadałaby lepiej. Za dużo pojawia się też bohaterów i można się w pewnym momencie pogubić.
Spróbuję jeszcze z 3 częścią.

"Cza­sem mam wra­że­nie, że naj­więk­szym błę­dem, jaki mo­że­my zro­bić, to do­pu­ścić do prze­ro­stu ocze­ki­wań – od­par­ła. – Zbyt wiel­kie wy­obra­że­nia pro­wa­dzą czę­sto do ogrom­nych roz­cza­ro­wań."

W ogrodzie zoologicznym, w jednym z wybiegów dla zwierząt, pracownik natrafia na fragment ludzkiego ciała. Okazuje się, że to dopiero początek makabrycznych odkryć, gdyż na łące położonej powyżej ogrodu znajduje się reszta ciała. Ofiarą jest nauczyciel, zapalony ekolog i obrońca zwierząt, który od dłuższego czasu był skonfliktowany z dyrektorem zoo. Pia Kirchhoff ma jednak wątpliwości, czy rozwiązanie zagadki będzie tak proste. Wraz z postępem śledztwa poszerza się grono podejrzanych, bo wiele ważnych osób mogło skorzystać na śmierci mężczyzny.

Druga odsłona serii z komisarzem Oliverem von Bodenstein i Pią Kirchhoff wprowadza czytelnika w zawiłe, mozolne śledztwo, które z pewnością nie będzie łatwe do rozwiązania. Na tle pogrążonej w piłkarskim święcie mistrzostw Europy niemieckiej społeczności dochodzi do zbrodni, która stanie się początkiem dramatycznych wydarzeń. Od samego początku autorka podsuwa wiele poszlak, angażując czytelnika do intensywnej analizy i rozważania poszczególnych tropów.
Niewątpliwie trafnie pokazane zostały układy panujące na różnych szczeblach hierarchii wśród udziałowców holdingów budowlanych czy najwyższych urzędników miejskich od­po­wie­dzial­nych za roz­bu­do­wę trasy w Kel­khe­im i König­ste­in. Inwestycja, która dzieli mieszkańców, rozpalając do żaru emocje. Poznajemy również wiele szczegółów z życia prywatnego śledczych, w tym zawirowania uczuciowe, w które wpadnie Pia. Nie pozostaną one bez konsekwencji i wpłyną bezpośrednio na jej pracę zawodową. Zaskoczyło mnie zakończenie, bo prawie do samego końca byłam pewna, że udało mi się rozszyfrować sprawcę. Takie niespodzianki jednak uwielbiam i zawsze doceniam.

"Cza­sem mam wra­że­nie, że naj­więk­szym błę­dem, jaki mo­że­my zro­bić, to do­pu­ścić do prze­ro­stu ocze­ki­wań – od­par­ła. – Zbyt wiel­kie wy­obra­że­nia pro­wa­dzą czę­sto do ogrom­nych roz­cza­ro­wań."

W ogrodzie zoologicznym, w jednym z wybiegów dla zwierząt, pracownik natrafia na fragment ludzkiego ciała. Okazuje się, że to dopiero początek makabrycznych odkryć,...

"Cza­sem mam wra­że­nie, że naj­więk­szym błę­dem, jaki mo­że­my zro­bić, to do­pu­ścić do prze­ro­stu ocze­ki­wań – od­par­ła. – Zbyt wiel­kie wy­obra­że­nia pro­wa­dzą czę­sto do ogrom­nych roz­cza­ro­wań."

W ogrodzie zoologicznym, w jednym z wybiegów dla zwierząt, pracownik natrafia na fragment ludzkiego ciała. Okazuje się, że to dopiero początek makabrycznych odkryć, gdyż na łące położonej powyżej ogrodu znajduje się reszta ciała. Ofiarą jest nauczyciel, zapalony ekolog i obrońca zwierząt, który od dłuższego czasu był skonfliktowany z dyrektorem zoo. Pia Kirchhoff ma jednak wątpliwości, czy rozwiązanie zagadki będzie tak proste. Wraz z postępem śledztwa poszerza się grono podejrzanych, bo wiele ważnych osób mogło skorzystać na śmierci mężczyzny.

Druga odsłona serii z komisarzem Oliverem von Bodenstein i Pią Kirchhoff wprowadza czytelnika w zawiłe, mozolne śledztwo, które z pewnością nie będzie łatwe do rozwiązania. Na tle pogrążonej w piłkarskim święcie mistrzostw Europy niemieckiej społeczności dochodzi do zbrodni, która stanie się początkiem dramatycznych wydarzeń. Od samego początku autorka podsuwa wiele poszlak, angażując czytelnika do intensywnej analizy i rozważania poszczególnych tropów.
Niewątpliwie trafnie pokazane zostały układy panujące na różnych szczeblach hierarchii wśród udziałowców holdingów budowlanych czy najwyższych urzędników miejskich od­po­wie­dzial­nych za roz­bu­do­wę trasy w Kel­khe­im i König­ste­in. Inwestycja, która dzieli mieszkańców, rozpalając do żaru emocje. Poznajemy również wiele szczegółów z życia prywatnego śledczych, w tym zawirowania uczuciowe, w które wpadnie Pia. Nie pozostaną one bez konsekwencji i wpłyną bezpośrednio na jej pracę zawodową. Zaskoczyło mnie zakończenie, bo prawie do samego końca byłam pewna, że udało mi się rozszyfrować sprawcę. Takie niespodzianki jednak uwielbiam i zawsze doceniam.

"Cza­sem mam wra­że­nie, że naj­więk­szym błę­dem, jaki mo­że­my zro­bić, to do­pu­ścić do prze­ro­stu ocze­ki­wań – od­par­ła. – Zbyt wiel­kie wy­obra­że­nia pro­wa­dzą czę­sto do ogrom­nych roz­cza­ro­wań."

W ogrodzie zoologicznym, w jednym z wybiegów dla zwierząt, pracownik natrafia na fragment ludzkiego ciała. Okazuje się, że to dopiero początek makabrycznych odkryć,...

Drugi tom przygód Pio i Oliviera i jakże był dla mnie lżejszy w czytaniu niż pierwszy, bo oswojenie się z niemieckimi realiami i językiem wymagało ode mnie nieco więcej czasu na zaadaptowanie się.

Autorka w powieści zadbała o solidną ilość postaci i nie jest to minus (chociaż w początkowej fazie książki lekko moja głowa musiała się gimnastykować, żeby to poukładać) wręcz przeciwnie, bo sploty wydarzeń prowadzą czytelnika w taki sposób, że każdy znajdzie swojego podejrzanego i może śledzić poczynania Pio i Oliviera chyba w nadzieję, że to jego typ okaże się trafny. Prawda jest taka, że śledząc losy bohaterów, mordercą może być każdy, ponieważ każdy bohater w głębi nie musi być taki, jak się wydaje.

Gdybym miała przytoczyć wady, to chyba mimo wszystko ja bym nieco podkręciła tempo akcji, jakoś też nieswojo się czułam, czytając ciągłe zwroty „Pan” „Pani”, ale może to wynika z niemieckich realiów trudno ocenić, bo ja akurat naturalnie z zawsze wole ten dystans skracać.
Jednak absolutnie największym minusem była Pia, co się stało z tą kobietą, jak w pierwszym tomie była całkiem sympatyczna i rozgarnięta, tak tutaj włożyłabym jej dłonie do tostera i polewała wodą (dla ochłody-wiadomo xD).

Bardzo zręcznie Neuhaus wychodzi ten obyczajowy kryminalny przeplatanie, fabuła jest tak umiejętnie prowadzona, że zarówno wątek śledczy, jak i obyczajowy nie męczą i nie były dla mnie zupełnie nużące.

Dla mnie koniec końców powieść okazała się nieoczywista bowiem autorka wodziła mnie za nos jak Reksia na kiełbasę, a mój typ okazał się chybiony, jednak nie mam jej tego za złe, a wręcz przeciwnie.

W zasadzie mogę napisać to, co po pierwszym tomie, wart uwagi kryminał z nieco mniejszą dozą rozlewu krwi i wypatroszonego cielska.

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem Gorzka Czekolada

Drugi tom przygód Pio i Oliviera i jakże był dla mnie lżejszy w czytaniu niż pierwszy, bo oswojenie się z niemieckimi realiami i językiem wymagało ode mnie nieco więcej czasu na zaadaptowanie się.

Autorka w powieści zadbała o solidną ilość postaci i nie jest to minus (chociaż w początkowej fazie książki lekko moja głowa musiała się gimnastykować, żeby to poukładać) wręcz...

Bardzo dobra historia, niespieszna, ale wciągająca. Główny nacisk na śledztwo i rozwikłanie zagadki bez zbędnej brutalizacji. Coraz bardziej lubię się z bohaterami i wątek obyczajowy dotyczący życia śledczych również jest interesujący, nie ma tych elementów wiele i to działa na korzyść.

Co najlepsze to autorka również zaprasza czytelnika do rozwiązywania zagadki, podrzucając różne tropy, mamy tyle samo informacji ile śledczy więc śmiało można próbować samemu składać klocki. W pewnym momencie dobrze typowałam sprawcę, ale potem zostałam zmylona i wyprowadzona w maliny, by na końcu stwierdzić, że jednak miałam rację.

Idealnie wyważona historia.

Bardzo dobra historia, niespieszna, ale wciągająca. Główny nacisk na śledztwo i rozwikłanie zagadki bez zbędnej brutalizacji. Coraz bardziej lubię się z bohaterami i wątek obyczajowy dotyczący życia śledczych również jest interesujący, nie ma tych elementów wiele i to działa na korzyść.

Co najlepsze to autorka również zaprasza czytelnika do rozwiązywania zagadki,...

Temat rozbudowy drogi ekscytuje wszystkich mieszkańców. Ekolodzy robią wszystko, żeby nie doszło do planowanego remontu. Burzliwa sesja miejska kończy się bójką, a następnego dnia ciało jednego z ekologów zostaje znalezione na łące.

Pia i Oliver ponownie stają przed trudnym zadaniem. Powolne śledztwo doprowadzi do upadku kilku karier, a jego rezultaty zaskoczą nawet samych śledczych.

"Przyjaciele po grób" to druga książka z serii o Pii i Olivierze i można czytać ją bez znajomości pierwszej. Dostajemy bowiem zupełnie nowe śledztwo i choć zdarzają się odnośniki do poprzedniej sprawy autorka w odpowiedni sposób wyjaśnię nam całość.

Podoba mi się zawiłość sprawy i wielowątkowość. W celach wyląduje sporo podejrzanych, a część z nich usłyszy zarzuty. Trzeba przyznać, że dzieje się dużo. Autorka niejednokrotnie nas zaskoczy i wyprowadzi w pole.

Trochę mniej podobała mi się Pia, a dokładniej jej łatwowierność. Ok, później wyszło na jej i miała rację, ale w trakcie czytania książki czasami kręciłem głową z niedowierzania.

Autorka bardzo ciekawie rozbudowuje warstwę obyczajową książki. Dla mnie jest ona w odpowiedniej ilości, ale zdaje sobie sprawę, że nie wszyscy będą zwolennikami takiego rozwiązania. Dobrym odnośnikiem będą książki Lackberg, z tą różnicą, że u Neuhause ilości wątków obyczajowych jest mniejsza.

W tle mamy skorumpowanych polityków i liczne przeklęty. Do tego młodzi hakerzy i konflikty w ich ekipie. I wspomniane już mistrzostwa świata w piłce nożnej i tłumy kibiców.

Zakończenia jak najbardziej na plus. Zaskakuje, ja obstawiałem inaczej, ale jestem zadowolony z takiego obrotu spraw.

Coraz bardziej podoba mi się ta seria. Dla mnie 8/10 i niebawem zabieram się za kolejną część.

Temat rozbudowy drogi ekscytuje wszystkich mieszkańców. Ekolodzy robią wszystko, żeby nie doszło do planowanego remontu. Burzliwa sesja miejska kończy się bójką, a następnego dnia ciało jednego z ekologów zostaje znalezione na łące.

Pia i Oliver ponownie stają przed trudnym zadaniem. Powolne śledztwo doprowadzi do upadku kilku karier, a jego rezultaty zaskoczą nawet samych...

To moje drugie spotkanie z kryminałami niemieckiej autorki i po raz kolejny jestem pozytywnie zaskoczona. Nele Neuhaus wprowadziła wystarczająco dużo postaci, aby czytelnik miał świetną zabawę próbując domyśleć się, kto dokonał zbrodni. Mój typ się nie sprawdził i zakończenie mnie zaskoczyło, co jeszcze bardziej mnie zadowoliło. Podobały mi się także zgrabnie zbudowane dialogi, które nie opóźniały szybkiej akcji.

Już przy wcześniejszej powieści Neuhaus zauważyłam, że umie umiejętnie przeplatać wątki ze śledztwa z wątkami z życia prywatnego Pii i Olivera. Ta para komisarzy wydaje się być kompletnie niedopasowana, ale pomimo dużej różnicy charakterów udaje im się owocnie współpracować. Bardzo ich polubiłam i kto wie, może będę ich tak miło wspominać jak Sherlocka Holmesa, Harry'ego Hole lub Kurta Wallandera.

Ten kryminał to nie tylko historia zbrodni, która wstrząsnęła opinią publiczną w małym mieście, ale także opowieść o relacjach międzyludzkich, poszukiwaniu miłości i akceptacji oraz współpracy przy prowadzeniu wymagającego śledztwa. Polecam Wam z całego serca ❤️

To moje drugie spotkanie z kryminałami niemieckiej autorki i po raz kolejny jestem pozytywnie zaskoczona. Nele Neuhaus wprowadziła wystarczająco dużo postaci, aby czytelnik miał świetną zabawę próbując domyśleć się, kto dokonał zbrodni. Mój typ się nie sprawdził i zakończenie mnie zaskoczyło, co jeszcze bardziej mnie zadowoliło. Podobały mi się także zgrabnie zbudowane...

Kiedy ginie Pauly - miejscowy nauczyciel i lokalny ekodziałacz, do akcji wkracza Pia i Oliver i się zaczyna.... Kryminał świetnie i z pomysłem napisany, rozrywka na pełnej petardzie... Polecam

Kiedy ginie Pauly - miejscowy nauczyciel i lokalny ekodziałacz, do akcji wkracza Pia i Oliver i się zaczyna.... Kryminał świetnie i z pomysłem napisany, rozrywka na pełnej petardzie... Polecam

Ebook.
Dopiero druga książka tej autorki a już jestem oczarowany stylem Nele, tym jak jest prowadzone śledztwo i emocjami które przynosi czytanie.
Mnóstwo zwrotów akcji i prawie do końca mimo że można było mieć swoje typy, lektura była totalnie nieoczywista.
POLECAM bo autorka naprawdę jest świetna i to był rasowy kryminał.

Ebook.
Dopiero druga książka tej autorki a już jestem oczarowany stylem Nele, tym jak jest prowadzone śledztwo i emocjami które przynosi czytanie.
Mnóstwo zwrotów akcji i prawie do końca mimo że można było mieć swoje typy, lektura była totalnie nieoczywista.
POLECAM bo autorka naprawdę jest świetna i to był rasowy kryminał.

Pierwszą połowę książki naprawdę męczyłam. Miałam ja nawet porzucić, bo nic się nie działo, a ilość nowych postaci powodował tylko zamęt, że ciężko się było połapać o co i kogo chodzi.
Potem akcja przyspiesza i nawet zaczęło się robić momentami ciekawie.

Pierwszą połowę książki naprawdę męczyłam. Miałam ja nawet porzucić, bo nic się nie działo, a ilość nowych postaci powodował tylko zamęt, że ciężko się było połapać o co i kogo chodzi.
Potem akcja przyspiesza i nawet zaczęło się robić momentami ciekawie.