superowa książka

superowa książka

Przeczytana ponownie z okazji premiery filmów, dostarczyła jeszcze więcej satysfakcji niż za pierwszym razem. O Diunie napisano już tak dużo, że nie bardzo wiem co można dodać, nie marnując bitów w internecie. Książka wybitna, ale nie dla każdego. Mimo, że powstała ponad 50 lat temu, zaskakuje aktualnością i nadal dobrze się ją czyta. Jest to jedna z tych pozycji, po której zapoznaniu się masz ochotę skonfrontować z kimś swoje przemyślenia. A jest tu sporo haczyków które porozrzucał Herbert: hierarchizacja w budowaniu społeczności; problem złudnego uroku charyzmatycznych przywódców; religia a fanatyzm; ekologia i świadomość jej wykorzystania; konsekwencje eksploracji surowcowej oraz uzależnienia od pojedynczego surowca; problemy władzy autorytarnej; technologia w służbie i przeciw człowiekowi; etc. I to wszystko w ujęciu psychologicznych niuansów rzutowanych na jednostkę jak i socjologicznych mechanizmów kształtujących grupę ludzi. Mimo to nie jest to gigant nie do przełknięcia. Wydaje mi się, że Herbert zostawia dość widoczne tropy i w wielu miejscach jasno wyraża opinię o większości z powyższych. To nieproporcjonalna skala wydarzeń i forma zachęcają do zastanowienia się, czy i na ile zgadzamy się z autorem i jego bohaterami, czy jednak pobawimy się w adwokata diabła.
Jedyna rzecz która zgrzytała mi od początku, to sposób zaprezentowania jednego z głównych antagonistów - Vladimira Harkonnena. Postać mocno odstająca w sposobie kreacji od innych bohaterów. Przesadzony w karykaturalny sposób, momentami infantylny jakby postać przeniesiona z kreskówek dla dzieci której domalowano krew na rękach. Po czasie dowiedziałem się, że Herbert opakował w tej postaci swoją homofobiczną wizję zdegenerowanego homoseksualisty. Nie jest to na szczęście łyżka dziegciu która zniszczyła by smak całości.

Przeczytana ponownie z okazji premiery filmów, dostarczyła jeszcze więcej satysfakcji niż za pierwszym razem. O Diunie napisano już tak dużo, że nie bardzo wiem co można dodać, nie marnując bitów w internecie. Książka wybitna, ale nie dla każdego. Mimo, że powstała ponad 50 lat temu, zaskakuje aktualnością i nadal dobrze się ją czyta. Jest to jedna z tych pozycji, po której...

Czytałam trzy razy, za każdym razem zachwyca

Czytałam trzy razy, za każdym razem zachwyca

Można wiele powiedzieć o tej książce, dobrego i złego, lecz nie można odebrać Herbertowi tego, że naprawdę stworzył niesamowity świat, od podstaw po drobiazgi, świetnie wykreowane postaci, którym tak naprawdę nic nie brakuje i mimo, że nie jest to najlepsza powieść jaką czytałam, to zbiera ona moje pokłony, bo po prostu jest genialna w samym swoim istnieniu. Z pewnością sięgnę po kolejne części.

Sięgnęłam po nią zaraz po obejrzeniu dwóch ekranizacji filmowych i też jestem pod niemałym wrażeniem, jak dobrze scenariusze zostały napisane.

Można wiele powiedzieć o tej książce, dobrego i złego, lecz nie można odebrać Herbertowi tego, że naprawdę stworzył niesamowity świat, od podstaw po drobiazgi, świetnie wykreowane postaci, którym tak naprawdę nic nie brakuje i mimo, że nie jest to najlepsza powieść jaką czytałam, to zbiera ona moje pokłony, bo po prostu jest genialna w samym swoim istnieniu. Z pewnością...

Książka swoją grubością mogłaby odrzucić niejednego czytelnika. Ale jest to niewątpliwie rozmiar uzasadniony, bo jest to książka pełna nie jednowymiarowych bohaterów, ciekawie przedstawionego świata, oraz wydarzeń i intryg na miarę książki za jaką jest ona przez wielu uważana - arcydzieła literatury science-fiction.

Biorąc pod uwagę niedawną premierę drugiej części filmowej "Diuny" musiałem w końcu sięgnąć po tę książkę. Nie zawiodłem się. Wciągnęła mnie od początku do końca. Nie miałem poczucia (czasami zarzucanych przez innych) dłużyzn. Jak tylko skończę inne rozgrzebane tytuły to czym prędzej sięgnę po tom drugi, bo zdecydowanie mam ochotę wsiąknąć w wykreowany przez Herberta świat jeszcze głębiej.

Gorąco polecam wszystkim fanom fantastyki i science-fiction. Wydaje się, że jest to lektura obowiązkowa! Sięgnij i nie daj się pochłonąć Arrakis :)

Książka swoją grubością mogłaby odrzucić niejednego czytelnika. Ale jest to niewątpliwie rozmiar uzasadniony, bo jest to książka pełna nie jednowymiarowych bohaterów, ciekawie przedstawionego świata, oraz wydarzeń i intryg na miarę książki za jaką jest ona przez wielu uważana - arcydzieła literatury science-fiction.

Biorąc pod uwagę niedawną premierę drugiej części...

Konkret książka.

Konkret książka.

Zacznę od tego że w końcu znalazłem coś co mogę określić mianem powieści kompletnej. "Diuna" bezpretensjonalnie wskakuje na pierwsze miejsce przeczytanych przeze mnie książek. Niesamowicie angażująca historia, świetni bohaterowie a z nimi na czele Paul Atryda który jest według mnie mistrzowsko wykreowaną postacią. Ciekawe wywody postaci, w końcu sporo części tej książki dzieje się w umysłach naszych bohaterów. Motyw religijny to coś co UWIELBIAM. Wiele nawiązań do Islamu. Ostatnie rozdziały książki wbijają w fotel. Niech żyje Paul Muad'dib!

Zacznę od tego że w końcu znalazłem coś co mogę określić mianem powieści kompletnej. "Diuna" bezpretensjonalnie wskakuje na pierwsze miejsce przeczytanych przeze mnie książek. Niesamowicie angażująca historia, świetni bohaterowie a z nimi na czele Paul Atryda który jest według mnie mistrzowsko wykreowaną postacią. Ciekawe wywody postaci, w końcu sporo części tej książki...

Światotwórstwo imponujące, kilka scen świetnie napisanych i wciągających, ale jednak głównie mnie ta książka nudziła. Nie moje klimaty, choć cieszę się, że zapoznałam się z tym dziełem.

Światotwórstwo imponujące, kilka scen świetnie napisanych i wciągających, ale jednak głównie mnie ta książka nudziła. Nie moje klimaty, choć cieszę się, że zapoznałam się z tym dziełem.

Czy Waszym zdaniem książka zawsze jest lepsza niż film lub serial nakręcony na jej motywach?

Niby wydaje się, że odpowiedź na to pytanie może być tylko jedna, jednak na własnym przykładzie mogę powiedzieć, że czasami jest zupełnie odwrotnie. Pierwszym filmem, który w mojej ocenie wypadł lepiej niż książka, jest "Gwiezdny Pył". I chociaż długo myślałam, że pozostanie sam na placu boju, przedwczoraj dołączyła do niego "Diuna".

Po książkę Franka Herberta, która jest określania mianem arcydzieła literatury science fiction, miałam sięgnąć już jakiś czas temu, ale do tej pory jakoś się nie złożyło. Dlatego, kiedy została wybrana do dyskusji w ramach akcji #czytaniezwiedzmami, wreszcie znalazłam dla niej czas. I nawet ucieszyłam się, że w końcu będę mogła również obejrzeć film, bo jeżeli jestem świadoma tego, że jest on nakręcony na motywach powieści, wolę najpierw przeczytać książkę.

Dlatego bez zbędnej zwłoki zabrałam się za czytanie i...


...i tu właśnie zaczęły się schody.

Pomimo moich najszczerszych chęci porzuciłam książkę po 172 stronach.

Zamiast radości z czytania i ekscytacji z odkrywania Arrakis i poznawania losów Paula Atrydy dopadło mnie okropne znużenie. W zasadzie bezcelowe patrzenie przez okno było bardziej interesujące niż to, co działo się na kartach książki... Czytając, miałam nieodparte wrażenie, jakby znajdowała się w jakiejś spowalniającej bańce, albo co najmniej odbywała podróż na grzbiecie ślimaka. Nie wiem, czy była to bardziej kwestia języka, jakim jest napisana ta książka, czy faktem, że jest przegadana — trudno stwierdzić. Pewne jest to, że nie mam zamiaru już nigdy do niej wrócić.

Po mniej więcej 50 stronach chciałam jeszcze dać jej szansę i przerzuciłam się na audiobooka, ale nawet przyjemny głos pana lektora, który wtórował mi podczas śledzenia tekstu na czytniku, nie był w stanie zainteresować mnie na tyle, żebym zdecydowała się dokończyć lekturę.

Jednak mimo tego podjęłam decyzję o obejrzeniu pierwszej części filmu. Muszę przyznać, że w tym przypadku bawiłam się świetnie i z pewnością chętnie zobaczę kontynuację, kiedy tylko pojawi się w HBO.

A jakie są Wasze doświadczenia z "Diuną"? Jesteście team książka, czy może team film? A może w ogóle nie jesteście nią zainteresowani? Koniecznie dajcie znać w komentarzach! A jeżeli macie ochotę dołączyć do szerszej dyskusji na jej temat. Serdecznie zapraszam Was do wzięcia udziału w naszej akcji @czytaniezwiedzmami. Dyskusja na temat "Diuny" startuje dzisiaj o 18!

Czy Waszym zdaniem książka zawsze jest lepsza niż film lub serial nakręcony na jej motywach?

Niby wydaje się, że odpowiedź na to pytanie może być tylko jedna, jednak na własnym przykładzie mogę powiedzieć, że czasami jest zupełnie odwrotnie. Pierwszym filmem, który w mojej ocenie wypadł lepiej niż książka, jest "Gwiezdny Pył". I chociaż długo myślałam, że pozostanie sam na...

+Lady Jessika (dobrze napisana postać kobieca miażdży dzisiejsze woke popkulturę, a to było w latach 50-60 XX wieku, kiedy książka była wydawana)
+Arrakis/Diuna setting na pustyni
- wizje i przejścia między nimi a światem przedstawionym
-momentami przegadana
-słabo się zestarzała, a nagrody otrzymała chyba z braku konkurencji
Ważne są zapiski Irulany
Na pewno 3 filmy na podstawie tego pierwszego tomu obejrzę.

+Lady Jessika (dobrze napisana postać kobieca miażdży dzisiejsze woke popkulturę, a to było w latach 50-60 XX wieku, kiedy książka była wydawana)
+Arrakis/Diuna setting na pustyni
- wizje i przejścia między nimi a światem przedstawionym
-momentami przegadana
-słabo się zestarzała, a nagrody otrzymała chyba z braku konkurencji
Ważne są zapiski Irulany
Na pewno 3 filmy na...