Siedem papierosów Maracho

Klasyczny, peerelowski kryminał. Zwięzły, niemal reporterski styl, to jest dokładnie to, co lubię u tego autora. Nie ma rozległych dłużyzn, przez co książka nie nudzi. Propaganda i chwalenie służb Milicji Obywatelskiej też w miarę umiarkowane 😁

Przedział pierwszej klasy pociągu relacji Warszawa-Szczecin, sześciu podróżnych o różnym statusie materialnym i społecznym, jedno przestępstwo, uśpieni i okradzeni, kto to zrobił? To zadanie dla młodego milicjanta, który oczywiście radzi sobie doskonale.

Nie ma krwawo zamordowanego człowieka w roli zwłok, jest za to świetne ujęcie psychologiczne całej szóstki podróżnych, oraz pracowników kolei, konduktorki i pracowników Warsu. Kto pamięta jeszcze ten szumny napis "Wars wita was" ? To były czasy 😉 👍

Klasyczny, peerelowski kryminał. Zwięzły, niemal reporterski styl, to jest dokładnie to, co lubię u tego autora. Nie ma rozległych dłużyzn, przez co książka nie nudzi. Propaganda i chwalenie służb Milicji Obywatelskiej też w miarę umiarkowane 😁

Przedział pierwszej klasy pociągu relacji Warszawa-Szczecin, sześciu podróżnych o różnym statusie materialnym i społecznym, jedno...

Czas na powieść milicyjną i Edigeya.
„… Na szczęście biletu mi nie skradziono. A że starsi ludzie są zwykle przezorni, więc mam książeczkę PKO w walizce. Pomimo więc dotkliwej straty, jaką poniosłam, nie znalazłam się w położeniu bez wyjścia...”

"...– Gdy będę w „Huraganie”, dadzą mi w fabryce etat brygadzisty czy mistrza. Będę dostawał ze dwa patole więcej. Poza tym przyrzekli mi takie same premie jak w pierwszej lidze, i to bez względu na wynik meczu. Na przeprowadzkę dadzą sto pięćdziesiąt tysięcy. Mieszkanie M-4, już mi klucze pokazywali. A także talon na dużego „Fiata” lub na „Poloneza”. Całe towarzycho się ze mnie śmieje, że do tej pory jeżdżę maluchem...”

„Morderstwa w Orient Expressie” Agaty Christie nasuwa skojarzenie. Rodzimy kryminał dzieje się w pociągu na trasie Warszawa - Szczecin i sześciu podróżnych w przedziale...uśpionych i w nienaturalnych pozycjach...
Kameralny przebieg, dedukcja i analiza spada na barki młodego podporucznika MO - Marian Balerski.
Socrealizm, spóźnione pociągi, "Wars wita Was", ciepłe piwo, zimna kawa i pracownicy z kluczami, które podczas podróży otwierają drzwi przedziałów :)


Powieść milicyjna stała się jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy Środkowo-Wschodniej. Dochodzenie prowadzone przez milicjanta / adwokata / sędziego w sprawie przestępstwa kryminalnego / zbrodni, by ukazać jego schemat / działanie , przyczyny i okoliczności.
Reżim komunistyczny, ideologia, koloryt socrealizmu, propaganda, walka z kapitalizmem, inicjatywą prywatną , przedstawicielami średniego aparatu państwowego.
Powieść milicyjna była odpowiedzią na światowe klasyki kryminalne i kapitalistyczne twórczości Agaty Christie, Edgara Wallace’a.
Przedstawiciele gatunki i prekursorzy:
1. Tadeusz Kostecki vel Krystyn T. Wand, W. T. Christine
2. Andrzej Piwowarczyk
3. Adam Bahdaj vel Dominik Damian
4. Anna Kłodzińska vel Stanisław Załęski i Mierzański
5. Jerzy Korycki vel Jerzy Edigey
6. Aleksander Minkowski vel Marcin Dor, Alex Hunte
7. Zbigniew Safjan vel Andrzej Zbych
8. Helena Sekuła vel Helena Turbacz
9. Maciej Słomczyński vel Kazimierz Kwaśniewski
10. Krzysztof Teodor Toeplitz vel Krzysztof Deuter
11. Andrzej Wydrzyński vel Artur Morena
12. Zygmunt Zeydler-Zborowski.

Jerzy Edigey vel Jerzy Waldemar Korycki (1913 - 1983)
polski pisarz, adwokat i działacz społeczny pochodzenia tatarskiego.
Pochodzenie z tatarskiej rodziny szlacheckiej (herbu Koryca),osiadłej na Litwie w XVI wieku. Literacki pseudonim „Edigey” przyjął od zawołania „Edigiej-Emirza”, przodka emira Edigeya, który przewodził plemieniu Mangytów i Złotej Ordzie w latach 1400 do 1412.
W życiu zajmował się rożnymi profesjami od dziennikarstwa, prawa czy trenowania wioślarzy z zasługami dla sportu.
W 1962 roku postanowił na debiut literacki, rok poźniej wydano "Czek dla białego gangu", kilka powieści zostało sfilmowanych czy przełożonych na słuchowiska radiowe. Napisał około 50 pozycji, przetłumaczonych na wiele języków.

Czas na powieść milicyjną i Edigeya.
„… Na szczęście biletu mi nie skradziono. A że starsi ludzie są zwykle przezorni, więc mam książeczkę PKO w walizce. Pomimo więc dotkliwej straty, jaką poniosłam, nie znalazłam się w położeniu bez wyjścia...”

"...– Gdy będę w „Huraganie”, dadzą mi w fabryce etat brygadzisty czy mistrza. Będę dostawał ze dwa patole więcej. Poza tym...

Bardzo klasyczne opowiadanie Edigey'a: napad na podróżnych w przedziale kolejowym. Winny jest któryś z pasażerów lub z obsługi wagonu. Trupów nie ma, ake czyta się z przyjemnością:)

Bardzo klasyczne opowiadanie Edigey'a: napad na podróżnych w przedziale kolejowym. Winny jest któryś z pasażerów lub z obsługi wagonu. Trupów nie ma, ake czyta się z przyjemnością:)