Najdłuższa podróż

W książce mamy historię przedstawioną z dwóch perspektyw:

Sophii - studentki ostatniego roku, która zakochuje się w kowboju o imieniu Luke. Luke jest jednym z najlepszych ujeżdżaczy byków w Stanach Zjednoczonych.

Iry - Ponad dziewięćdziesięcioletniego staruszka, który wpadł w rozpacz i pogrążył się w samotności po śmierci Żony. Warto wspomnieć, że Ira jest Żydem. Rodzina Ruth to też Żydzi i w związku z 2 wojną światową obydwie rodziny musiały uciekać z Wiednia do Ameryki. Sam Ira opisuje, że służył pod koniec wojny w armii USA i zbombardowali niemiecką fabrykę amunicji.
Reasumując, książka spoko, mniej się w niej dzieje moim zdaniem niż w ,,Ostatniej Piosence''. Historia Iry jest dosyć długa, jak na 6 rozdziałów. Opisuje on lata młodości, historię ucieczki do USA, miłość do Ruth, ich miesiąc miodowy itd.

Historia Iry jest dosyć długa, jak na 6 rozdziałów. Opisuje on lata młodości, historię ucieczki do USA, miłość do Ruth, ich miesiąc miodowy itd.
Długo by jeszcze opowiadać, i choć wolę książkę ,,Ostatnia piosenka'', bo więcej się w niej dzieje moim zdaniem, to ,,Najdłuższa podróż'' również jest warta przeczytania.

W książce mamy historię przedstawioną z dwóch perspektyw:

Sophii - studentki ostatniego roku, która zakochuje się w kowboju o imieniu Luke. Luke jest jednym z najlepszych ujeżdżaczy byków w Stanach Zjednoczonych.

Iry - Ponad dziewięćdziesięcioletniego staruszka, który wpadł w rozpacz i pogrążył się w samotności po śmierci Żony. Warto wspomnieć, że Ira jest Żydem. Rodzina...

Pana Sparksa uwielbiam czytać w letnie wieczory. Jego historie płyną powoli, niespiesznie przykuwając uwagę jak szpilka motyla. Same w sobie są jak letnie wieczory.
Na wskroś ludzkie, ciepłe, realistyczne.
To historie przy jakich można się zapomnieć. To historie, które paradoksalnie nie wiadomo jak się skończą. Paradoksalnie ponieważ romanse rządzą się własnymi prawami. Pan Sparks jednak lubi zaskakiwać. Nidy do końca nie wiadomo czy opowieść skończy się szczęśliwie czy może coś pójdzie nie tak. Zawsze trwam w niepewności i drżę czy finał będzie pomyślny czy może...tragiczny.
Tak drżę, ponieważ powieści zawsze trafiają mi prosto w same serce choć fanką romansów nie jestem.
Co najbardziej lubię to to iż bohaterowie to zwykli ludzie. Tacy jakich mijamy codziennie na chodniku.
Jedynym minusem, akurat tej powieści jest to iż momentami przypomina scenariusz ( dialogi).
Reszta? Przecież to Nicolas Sparks!

Pana Sparksa uwielbiam czytać w letnie wieczory. Jego historie płyną powoli, niespiesznie przykuwając uwagę jak szpilka motyla. Same w sobie są jak letnie wieczory.
Na wskroś ludzkie, ciepłe, realistyczne.
To historie przy jakich można się zapomnieć. To historie, które paradoksalnie nie wiadomo jak się skończą. Paradoksalnie ponieważ romanse rządzą się własnymi prawami....

Imponująca fabuła.
Gdy główna bohaterka dowiaduje się strasznej diagnozy. Traci panowanie nad pojazdem i myśli że to już koniec jej życia. Jeszcze za nim choroba ją miała wykończyć. Dobry zwrot po wypadku.
Wzruszająca ciekawa fabuła.
Mnie się podobała ta książka.
I jak na razie się nie zawiodłam na książkach Nicholasa Sparksa.
Polecam wam tą książkę.
Z tą książką żadna osoba się nie będzie nudzić.

Imponująca fabuła.
Gdy główna bohaterka dowiaduje się strasznej diagnozy. Traci panowanie nad pojazdem i myśli że to już koniec jej życia. Jeszcze za nim choroba ją miała wykończyć. Dobry zwrot po wypadku.
Wzruszająca ciekawa fabuła.
Mnie się podobała ta książka.
I jak na razie się nie zawiodłam na książkach Nicholasa Sparksa.
Polecam wam tą książkę.
Z tą książką żadna...

Bardzo przeciętna książka, nie ujęła ani nie zafascynowała mnie niczym. Dwie przeplatane ze sobą historie, które na koniec się łączą. Było to moje pierwsze spotkanie z autorem, ale niestety nie zachęciło mnie do kolejnych wspólnych podroży.

Bardzo przeciętna książka, nie ujęła ani nie zafascynowała mnie niczym. Dwie przeplatane ze sobą historie, które na koniec się łączą. Było to moje pierwsze spotkanie z autorem, ale niestety nie zachęciło mnie do kolejnych wspólnych podroży.

Przyznam, że książki Sparksa wypadają dla mnie lepiej na ekranie. Jest to moja czwarta książka tego autora i muszę zrobić sobie dłuższą przerwę od jego stylu. Z czasem wszystkie historie zlewają się w jedną, ponieważ Sparks pisze je w identycznym stylu. Choć muszę przyznać, w tym przypadku autor tutaj trochę "zaszalał" z kompozycją. Fani tego typu literatury i pióra Sparksa na pewno będą w siódmym niebie, dla mnie to niestety za dużo w tak krótkim czasie.

Przyznam, że książki Sparksa wypadają dla mnie lepiej na ekranie. Jest to moja czwarta książka tego autora i muszę zrobić sobie dłuższą przerwę od jego stylu. Z czasem wszystkie historie zlewają się w jedną, ponieważ Sparks pisze je w identycznym stylu. Choć muszę przyznać, w tym przypadku autor tutaj trochę "zaszalał" z kompozycją. Fani tego typu literatury i pióra Sparksa...

Wzruszająca

Wzruszająca

Ira Levinson dowiaduje się, że ma przed sobą jedynie kilka miesięcy życia. Gdy wybiera się w podróż samochodem i pod wpływem złych warunków pogodowych stacza się po skarpie, wydaje mu się, że śmierć jest jeszcze bliżej. Wypadek przydarzył się w takim miejscu, gdzie nikomu nie uda się znaleźć marznącego Iry. Z pomocą przychodzi mu jego zmarła żona Ruth, która siedzi obok niego jak żywa. Ich miłość i wspomnienia pomagają Irze walczyć o życie.

Kilka miesięcy wcześniej Sophia poznaje Luke’a, który staje w jej obronie, kiedy natarczywy eks prosi ją, aby do niego wróciła. Luke i Sophia to dwa inne światy — ona jest studentką historii sztuki, a on musi walczyć o farmę jego matki, biorąc udział w rodeo. Mimo tych różnic chemia między nimi jest oczywista.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Sparks'a. W tej książce przyglądamy się dwóm historią, które są różne, ale wiele je łączy. Bardzo szybko wciągnęłam się w całą fabułę książki i nie chciałam, aby ta historia się skończyła.

Sparks stworzył ludzi prawdziwych — z wadami, nieidealnych. Lubię takie pozycje, szczególnie teraz, gdy każdy w Internecie (lub niektórych książkach) jest nieskazitelny. Towarzyszymy bohaterom nie tylko w dobrych chwilach — wiele jest zwrotów akcji, trudnych sytuacji.

Zakończenie było dosyć przewidywalne, ale nie było tak, że wiedziałam już od początku czytania książki, jak cała historia się zakończy. Bardzo spodobała mi się ta książka, myślę, że jeszcze sięgnę po jakąś inną powieść autora.

Ira Levinson dowiaduje się, że ma przed sobą jedynie kilka miesięcy życia. Gdy wybiera się w podróż samochodem i pod wpływem złych warunków pogodowych stacza się po skarpie, wydaje mu się, że śmierć jest jeszcze bliżej. Wypadek przydarzył się w takim miejscu, gdzie nikomu nie uda się znaleźć marznącego Iry. Z pomocą przychodzi mu jego zmarła żona Ruth, która siedzi obok...

Jako nastolatka nieczytająca książek wyznaczyłam sobie dziwny w tamtym czasie cel: przeczytać wszystkie książki N. Sparska. Jako już nieco starsza osoba, już czytająca książki, realizuję tą fantazję.

Książki N. Sparska to ckliwe romanse, często przewidywalne, jest słodko i uroczo, brakuje nie wiadomo jakich zwrotów akcji i historia jest raczej spokojna. Zatem sięgam po jego książki dla chillu, odmóżdżenia, wyluzowania.

Książki autora albo kocham, albo nie potrafię przez nie przejść. Tym razem jest coś pomiędzy, a mianowicie "Najdłuższa podróż".

Długo myślałam co mogę powiedzieć o tej książce. Jest przeciętna. Nie jest nie do przejścia dla mnie jak "Prawdziwy cud", ale nie chwyciła mnie za serce jak "Ostatnia piosenka" czy "Jesienna miłość". Akcja w sumie jest nudna i mozolna. Główny bohater kocha główną bohaterkę po tygodniu znajomości. Nie lubię czegoś takiego. Zbyt szybko. Zbyt nieprawdziwie. Luke jest do tego irytującym bohaterem, egoistką bez szacunku dla życia, infantylny do tego. Tak go odbieram. Sophia już nie jest tak denerwująca jak on. Ich historia miłości jest prosta, pospolita, bez większych wzniesień i upadków. W międzyczasie przewija się historia Iry, to jest dopiero nudne jak flaki z olejem. Rozumiem, że Ira ma swój przełomowy moment na końcu książki, ale do niczego potrzebna jest historia jego i Rut, która już w ogóle nie jest interesująca, ciekawa czy porywająca. W pewnym momencie rozdziały poświęcone Irze były przeze mnie przebiegnięte wzrokiem, nie skupiałam się na nich aż tak i nie uważam bym cokolwiek straciła.

Uwaga, mikro spoiler alert. Byłam pewna, że Sparks jak to on lubi, uśmierci kogoś na końcu i będzie smutno i tak dalej. Mamy happy end. Teoretycznie. Chociaż śmierć pewnej, dla mnie nie istotnej, osoby może kogoś wzruszyć. OK dobra, mamy śmierć.
'
Wielka przeciętność. Bez emocji.

Jako nastolatka nieczytająca książek wyznaczyłam sobie dziwny w tamtym czasie cel: przeczytać wszystkie książki N. Sparska. Jako już nieco starsza osoba, już czytająca książki, realizuję tą fantazję.

Książki N. Sparska to ckliwe romanse, często przewidywalne, jest słodko i uroczo, brakuje nie wiadomo jakich zwrotów akcji i historia jest raczej spokojna. Zatem sięgam po...

początek nudny, druga połowa ciekawsza, ale brakowało tego czegoś

początek nudny, druga połowa ciekawsza, ale brakowało tego czegoś

Przesłodzone jak dla mnie

Przesłodzone jak dla mnie