Ostatni akord

Mam bardzo neutralne odczucia po lekturze tego tytułu. Książka okazała się lekka, przyjemna, ale ani trochę mnie nie zaangażowała. Większa część fabuły jest mocno neutralna i mimo potencjału historii, nie wzbudza pożądanych emocji. Jednak mimo niewielu zdarzeń nie mogę powiedzieć by tytuł mnie znużył. Zaliczę go do tych przyjemniejszych romansów, w których autor chciał przekazać coś więcej poza pustym wątkiem romantycznym. Wprawdzie w moim odczuciu dałoby się wycisnąć z tytułu nieco więcej, ale styl Ericha Segala całkiem przypadł mi do gustu i liczę, że kolejne książki dostarczą mi większej dawki emocji. Bo tak naprawdę tylko tego mi w tym przypadku zabrakło. Reszta wypadła bardzo poprawnie.

Mam bardzo neutralne odczucia po lekturze tego tytułu. Książka okazała się lekka, przyjemna, ale ani trochę mnie nie zaangażowała. Większa część fabuły jest mocno neutralna i mimo potencjału historii, nie wzbudza pożądanych emocji. Jednak mimo niewielu zdarzeń nie mogę powiedzieć by tytuł mnie znużył. Zaliczę go do tych przyjemniejszych romansów, w których autor chciał...

Segal bywa męczący i przewidywalny, a nawet banalny w sposobie konstruowania postaci. Lektura nie jest trudna, ale też nie ma co się po niej spodziewać jakichś nadzwyczajnych mądrości. Polecam do poduszki. Chyba że komuś podnosi ciśnienie prymitywna antyreligijność i niekonsekwencja w temacie wiary, np. gdy Silvia opowiada o swej edukacji w katolickiej szkole używa sformułowania "tych religijnych bzdur", co nie przeszkadza jej cztery linijki dalej twierdzić, że "co rano i co wieczór" się modliła. Taka bzdura...

Segal bywa męczący i przewidywalny, a nawet banalny w sposobie konstruowania postaci. Lektura nie jest trudna, ale też nie ma co się po niej spodziewać jakichś nadzwyczajnych mądrości. Polecam do poduszki. Chyba że komuś podnosi ciśnienie prymitywna antyreligijność i niekonsekwencja w temacie wiary, np. gdy Silvia opowiada o swej edukacji w katolickiej szkole używa...

Ciekawa pozycja, chyba nawet była sfilmowana, jak zawsze u Segala dobra proza, choć nie porównywalna z "Aktami wiary", czy "Doktorami".Ale, lubię.

Ciekawa pozycja, chyba nawet była sfilmowana, jak zawsze u Segala dobra proza, choć nie porównywalna z "Aktami wiary", czy "Doktorami".Ale, lubię.

Muszę powiedzieć, że książka robi wrażenie. Historia ciekawa. Bardzo przyjemnie czytało się tą powieść. Szkoda tylko, że krótka. Jest to moja trzecia książka Ericha Segala po "Akty wiary" oraz "Nagrody". Uważam, że te wspomniane są lepsze niż ta, jednakże nie jest źle.

Matthew postanawia zostać wolontariuszem i pracować jako lekarz na ubogich terenach Afryki. Przed wyjazdem poznaje piękną kobietę imieniem Silvia. Zakochują się w sobie i razem jadą do Afryki. Podczas pobytu w tamtym miejscu wiele się wydarzyło. Jednak najważniejsze wydarzyło się wtedy, kiedy jechali wziąć ślub. Na tamtych terenach trwała wówczas wojna domowa. Zostali zatrzymani przez pewnych bojowników. Matthew rozpoczął obronę. Silvii nic się nie stało, jednakże on został ranny. Kiedy się obudził okazało się, że Silvia zniknęła z jego życia, i dodatkowo wyszła za mąż za innego faceta. W tej chwili Silvia jest chora na raka. Po tylu latach ją spotyka. Prosi go o pomoc. Czy dawne uczucia zwyciężą? Czy uda mu się ją uratować?

Przyjemnie się tą powieść czytało. Zdecydowanie lekko. Jest co prawda krótka, jednak treść zadowala. Polecam tą książkę równie gorąco jak całą twórczość Ericha Segala.

Muszę powiedzieć, że książka robi wrażenie. Historia ciekawa. Bardzo przyjemnie czytało się tą powieść. Szkoda tylko, że krótka. Jest to moja trzecia książka Ericha Segala po "Akty wiary" oraz "Nagrody". Uważam, że te wspomniane są lepsze niż ta, jednakże nie jest źle.

Matthew postanawia zostać wolontariuszem i pracować jako lekarz na ubogich terenach Afryki. Przed...

Najbardziej znana pozycja w dorobku Ericha Segala to słynna "Love Story".
Pisarz był wszechstronnie wykształcony, wykładał literaturę na wielu uniwersytetach. Niestety już nie żyje.
Akcja jego książek często toczy się w środowiskach akademickich lub z nimi powiązanych.
Książka ma w sobie coś magnetycznego, może przez atmosferę pełnego poświęcenia młodych lekarzy niosących pomoc medyczną w Afryce, może przez wszechobecną muzykę, która ciągle się przewija między stronami.
Szkody tylko, że tak blisko tej historii do ckliwego romansu.
Pod dostatkiem tu miłości, jest dramat, choroba, a i nieszczęść całkiem sporo. Są też dylematy moralne: czy można kochać dwie kobiety równocześnie?
Całą historię poznajemy z perspektywy Matthew, która to postać jest dobrze wykreowana, to wręcz ideał.
Dobrze się czyta, bo pisarz ma lekkie pióro.
Można przeczytać, aczkolwiek nie wyróżnia się jakoś specjalnie.

Najbardziej znana pozycja w dorobku Ericha Segala to słynna "Love Story".
Pisarz był wszechstronnie wykształcony, wykładał literaturę na wielu uniwersytetach. Niestety już nie żyje.
Akcja jego książek często toczy się w środowiskach akademickich lub z nimi powiązanych.
Książka ma w sobie coś magnetycznego, może przez atmosferę pełnego poświęcenia młodych lekarzy niosących...

Wyzwanie na kwiecień okazało się trudne, bo chciałam przeczytać coś czego nie oglądałam, -książka która miała mnie zaciekawić, wciagnąć. Bardzo długo szukałam, wybierałam i …jest.
Matthew ideał mężczyzny, uzdolniony pianista i świetny lekarz,- młodszy brat Chaz, ojciec nie pracujący docent wykładający literaturę z problemami alkoholowymi. Matka przełożona pielęgniarek na oddziale chirurgicznym, zajmowała się domem i jednocześnie zarabiała na utrzymanie rodziny. Matthew w wieki dziesięciu lat postanawia ulżyć matce w jej obowiązkach, uczy się gotować, zajmuje się bratem, uczy się w szkole i w wolnych chwilach ćwiczy grę na fortepianie.

W życiu dorosłym musi dokonać wyboru studia muzyczne czy medycyna. Podczas dyżuru w szpitalu jako sanitariusz, przypadek sprawia, że wybiera medycynę.

Po ukończeniu Akademii Medycznej wstąpił do Medecine Internationale, wyjeżdża do Afryki do najgorętszych punktów Trzeciego Świata - Erytrei, by leczyć ofiary ubóstwa , ludzi którzy umierają z powodu braku opieki medycznej. Podczas krótkich przygotowań przed wyjazdem poznaje Silvię córkę właściciela FAM-y największego włoskiego potentata samochodowego. W której zakochuje się z wzajemnością, planują wspólną przyszłość jako małżonkowe. Podczas jednej z wypraw do pobliskiego miasta Matthew zostaje ciężko ranny w głowę, budzi się w szpitalu w Szwajcarii ale ukochanej nie ma przy nim, zniknęła, odeszła, poślubiła innego. Rozpacz, załamanie,- Dlaczego? Co się stało?- dzięki bratu powoli wraca do normalnego życia.

Uzyskuje tytuł doktora w neurobiologii, układa życie osobiste z dawną przyjaciółka z lat studenckich, uzdolnioną wiolonczelistką Evie. Wtedy zjawa się ona dawna miłość, ale jest ciężko chora. Wracają wszystkie wspomnienia, jest rozdarty, żyjący na emocjonalnej huśtawce. Mathew przez lata myślał, że Silvia była jego największą i niespełnioną miłością, a Evie tylko najlepszym przyjacielem….

To nie tylko romans to ludzie którzy kochają muzykę, która daje ogromne ukojenie, to lekarze, którzy poświęcali ciepłe posadki , by pomóc ofiarom głodu, suszy i wojny domowej. Tam spotykali się z biedą, głodem i chorobami, które wydawało by się, że nie powinny już występować we współczesnym świecie np. dżuma, ospa, trąd, jaglica czy Heine-Medin. …….

Wyzwanie na kwiecień okazało się trudne, bo chciałam przeczytać coś czego nie oglądałam, -książka która miała mnie zaciekawić, wciagnąć. Bardzo długo szukałam, wybierałam i …jest.
Matthew ideał mężczyzny, uzdolniony pianista i świetny lekarz,- młodszy brat Chaz, ojciec nie pracujący docent wykładający literaturę z problemami alkoholowymi. Matka przełożona pielęgniarek na...

+

+

Dobre pióro. Tematy charakterystyczne dla tego pisarza, miłość , śmierć , lekarze. Profesjonalista.

Dobre pióro. Tematy charakterystyczne dla tego pisarza, miłość , śmierć , lekarze. Profesjonalista.

Gorsza niż inne książki autora.
Choć jeśli gigant pisze to i tak jest dobrze.
Pisana jakby w pośpiechu, po łebkach.
Niektóre wątki ledwie zaczęte a już są porzucane.
Całe dorosłe życie opisane w tak krótkiej formie.
Za szybko.

Gorsza niż inne książki autora.
Choć jeśli gigant pisze to i tak jest dobrze.
Pisana jakby w pośpiechu, po łebkach.
Niektóre wątki ledwie zaczęte a już są porzucane.
Całe dorosłe życie opisane w tak krótkiej formie.
Za szybko.

Niesamowita książka, która łączy w sobie romans, medycynę i Afrykę. "Ostatni akord" był idealnym odmóżdżaczem, jakiego potrzebowałam po 3 ciężkich lekturach szkolnych.
Chciałam miłości, mam miłość. Chciałam nieszczęścia, dostałam je. Myślałam o katastrofie/biedzie/ludziach, było wszystko! Podświadomie pragnęłam także nutki medycyny (mama pielęgniarka i brat student medycyny zobowiązują),której dostałam tyle, że spełniła moje wszystkie wymagania :D
Główny bohater to Matthew, lekarz, który stworzył terapię likwidującą guzy nowotworowe (jeśli inaczej to szło to wybaczcie, ale akurat ten aspekt, aż tak bardzo mnie nie interesował). Matt jest jednocześnie muzykiem, a konkretnie pianistą. Cała książka jest skupiona na nim, narrator jest tam gdzie jest on, wiemy tylko to co wie sam Matt.

Postać Matthewa jest niezwykle dobra, świetnie wykreowana, posiada wszystkie ważne aspekty jakie mężczyzna powinien mieć :D Myślę, że taki Matt mógłby być wzorcem i ideałem mężczyzn (dla mnie) - studiujący medycynę i muzykę, jadący na misje do biednych krajów, świetny muzyk, który od tak mógłby coś zagrać, a potem także renomowany lekarz (również świetnie się spisujący jako mąż i ojciec). Nie mam żadnych zastrzeżeń do tego ideału.
Potem są dwie najważniejsze postacie kobiece, które raczej się traktuje na równi, biorąc pod uwagę ich powiązanie z Mattem, ale ja zacznę od tej którą bardzie lubię.
Evie, od czasów studiów najlepsza przyjaciółka Matta, wiolonczelistka, trochę starsza od M. Wspólnie przeżyli naprawdę wiele, grywali razem w duecie, zwierali się sobie ze wszystkiego przy prawdziwej muzyce, którą oni wykonywali. Potem Evie wyjechała i wyszła za mąż i na tym urwał się kontakt obojga, pomimo najszczerszych chęci M.
Silvia, pierwsza ujawniona prawdziwa miłość M., młoda lekarka, która pojechała do Afryki, wtedy kiedy Matt. Niedoświadczona prawdziwym światem, dotychczas żyjąca raczej pod kloszem niż poza nim, jest również bardzo mądra i bystra oraz dopisuje jej niezwykle piękna włoska uroda.

Nie mam żadnego komentarza do książki, poza tym, że jest naprawdę świetna. Niby typowe romansidło, to jednak wchłania bez reszty i się czyta do samego końca na samym luzie.
Gorąco polecam

Niesamowita książka, która łączy w sobie romans, medycynę i Afrykę. "Ostatni akord" był idealnym odmóżdżaczem, jakiego potrzebowałam po 3 ciężkich lekturach szkolnych.
Chciałam miłości, mam miłość. Chciałam nieszczęścia, dostałam je. Myślałam o katastrofie/biedzie/ludziach, było wszystko! Podświadomie pragnęłam także nutki medycyny (mama pielęgniarka i brat student medycyny...