Dobry pomysl, narracja poprowadzona sprawnie, zerkniecie przez dziurke od klucza do spolecznosci dosc zamknietej. Sam humor moze nie kazdemu podpasowac.

Dobry pomysl, narracja poprowadzona sprawnie, zerkniecie przez dziurke od klucza do spolecznosci dosc zamknietej. Sam humor moze nie kazdemu podpasowac.

Zbiorcze wydanie pierwszych 5 tomów.
Pierwszy bardzo mi się podobał - świetny pomysł, ciekawe dialogi, prostolinijny i nieco kpiarski kot, celne obserwacje i narracja pokazująca absurdy obserwowanej rzeczywistości. A do tego mnóstwo wiedzy i opisów świata i zwyczajów tej żydowskiej społeczności.
Kolejne tomy jednak trochę słabsze. Ciągle interesujące, ale ostrze cynizmu troche stępione, a wydarzenia trochę zbyt abstrakcyjne. I tak warto przeczytać, bo to unikatowy wgląd w tamtą społeczność, ale liczę na powrót do poziomu pierwszego spotkania z kotem.

Zbiorcze wydanie pierwszych 5 tomów.
Pierwszy bardzo mi się podobał - świetny pomysł, ciekawe dialogi, prostolinijny i nieco kpiarski kot, celne obserwacje i narracja pokazująca absurdy obserwowanej rzeczywistości. A do tego mnóstwo wiedzy i opisów świata i zwyczajów tej żydowskiej społeczności.
Kolejne tomy jednak trochę słabsze. Ciągle interesujące, ale ostrze cynizmu...

Specyficzna kreska, i humor. Historia Kota, Rabina i jego córki pokazuje wiele absurdów, wiele historii i zmusza w jakiś sposób do refleksji :)

Specyficzna kreska, i humor. Historia Kota, Rabina i jego córki pokazuje wiele absurdów, wiele historii i zmusza w jakiś sposób do refleksji :)

Znakomite i śmieszne historie. Można by powiedzieć samo życie :) po komiks sięgnąłem po obejrzeniu filmu pod tym samym tytułem. Jedno i drugie bardzo mnie rozbawiło. Polecam z czystym sumieniem. Komiks trafia na stałe do kolekcji.

Znakomite i śmieszne historie. Można by powiedzieć samo życie :) po komiks sięgnąłem po obejrzeniu filmu pod tym samym tytułem. Jedno i drugie bardzo mnie rozbawiło. Polecam z czystym sumieniem. Komiks trafia na stałe do kolekcji.

Oryginalna kreska, dziecinne pismo, kąśliwe uwagi i zjadliwe spostrzeżenia w świecie algierskiego Żyda, jego (gadającego) kota i córki. Świat po trosze egzotyczny, a po trosze bliski ludzkim doświadczeniem. I w tym co podobne odnajdując siebie, a w tym, co odmienne przeglądając swoją inność oraz konfrontując swoje mikre presupozycje, można odkryć specyfikę francuskojęzycznej kultury żydowskiej w plenerach Afryki północnej, gdzie zderza się nieustannie z wpływami ludów pustyni, przybyszów z Francji i Rosji.

Oryginalna kreska, dziecinne pismo, kąśliwe uwagi i zjadliwe spostrzeżenia w świecie algierskiego Żyda, jego (gadającego) kota i córki. Świat po trosze egzotyczny, a po trosze bliski ludzkim doświadczeniem. I w tym co podobne odnajdując siebie, a w tym, co odmienne przeglądając swoją inność oraz konfrontując swoje mikre presupozycje, można odkryć specyfikę...

📖🐲
Bardzo ciekawe historie odkrywające kulturę Żydów mieszkających w Afryce z dużą dawką filozofii. Pełno trafnych i szyderczych komentarzy dotyczących religii, hipokryzji i tego, co liczy się dla różnych ludzi. Mnie się bardzo podobały te opowieści, bo lubię rozważania o istocie religii, tradycji i obyczajów w konfrontacji z osobistym szczęściem.

📖🐲
Bardzo ciekawe historie odkrywające kulturę Żydów mieszkających w Afryce z dużą dawką filozofii. Pełno trafnych i szyderczych komentarzy dotyczących religii, hipokryzji i tego, co liczy się dla różnych ludzi. Mnie się bardzo podobały te opowieści, bo lubię rozważania o istocie religii, tradycji i obyczajów w konfrontacji z osobistym szczęściem.

Bardzo nudne te historie.
Ta pozycja moze byc ciekawa dla osob interesujacych sie religia zydowska, Zydami i ich obyczajami. Tytulowy kot rabina, jest inteligentnym i spostrzegawczym stworzeniem, ktore szydzi z roznych sytuacji.
Mnie ta pozycja wynudzila i jej nie polecam.

Bardzo nudne te historie.
Ta pozycja moze byc ciekawa dla osob interesujacych sie religia zydowska, Zydami i ich obyczajami. Tytulowy kot rabina, jest inteligentnym i spostrzegawczym stworzeniem, ktore szydzi z roznych sytuacji.
Mnie ta pozycja wynudzila i jej nie polecam.

Najpierw o tym co mi się nie podoba. Piękna Zlabia nie jest bohaterką tych historii. Piękna Zlabia wychodzi za mąż, płacze, że nie ma się w co ubrać i czyta książki o miłości. Wiemy o niej, że jest piękna, że ma kota, ojca, męża i przyjaciółki.
W komiksie Sfara kot bardzo zabawnie, ironicznie i inteligentnie puentuje wiele ludzkich przekonań. Ale nie patriarchalizm. Mężczyźni mają tu swoje kobiety, których bronią także pięściami. Mają też zainteresowania, przygody i poglądy. Zlabię określa przymiotnik kobieca.

Kiedy chamskie, natarczywe zachowanie autor nazywa flirtem to ironię ukrywa zbyt głęboko. (Oczywiście moje tu i teraz wpływa na odczytanie i może ćwok od cnót niewieścich zawinił bardziej od Sfara, może dla przeciętnego Francuza – bo raczej nie Algierczyka – ironia leży na wierzchu, kwiczy i wierzga). Piąty tom (Afrykańska Jerozolima) kilkakrotnie odsłania fragmenty okropnego losu kobiet w tej części świata. Ale kot nie zabiera głosu w tej sprawie.

W „Kocie rabina” zalety zdecydowanie przeważają: humor, sympatia do ludzi, bohaterowie zwierzęcy, cudowne przestrzenie – dla nas egzotyczne, i jeszcze ten wspaniały rosyjski arystokrata z "Afrykańskiej Jerozolimy".
Ale to, co podoba mi się najbardziej to kolor i rysunek, chyba nawet w tej kolejności. Nie wiem czy doskonalił się z tomu na tom, czy ja coraz bardziej wsiąkałam w jego arabeskową, psychodeliczną materię. Przy czwartym tomie (Raj na ziemi- dla mnie najlepszym) byłam już pogrążona w zachwycie.

Kupiłam dla trzynastolatki i do niej w końcu „Kot” trafi.

Najpierw o tym co mi się nie podoba. Piękna Zlabia nie jest bohaterką tych historii. Piękna Zlabia wychodzi za mąż, płacze, że nie ma się w co ubrać i czyta książki o miłości. Wiemy o niej, że jest piękna, że ma kota, ojca, męża i przyjaciółki.
W komiksie Sfara kot bardzo zabawnie, ironicznie i inteligentnie puentuje wiele ludzkich przekonań. Ale nie patriarchalizm....

Dostałem ją kilka miesięcy temu. Od mojej przewodniczki po świecie komiksu i książki graficznej. Z uwagą: chyba ci się spodoba. Kot rabina, Joanna Sfara.

Zacząłem wtedy, ale po kilkunastu stronach odłożyłem na później. Wymagała nieco większej uważności… (chciałbym dodać, “jak na komiks”, ale moja przewodniczka pewnie nie byłaby zachwycona). Wróciłem do niej teraz.

Nie podoba mi się ta kreska, ten paskudny kot, nie wzbudzający wyglądem sympatii. Ale treść to już co innego. Jeśli w komiksie da się treść odłączyć od rysunku, to udało mi się. O czym on jest? O religii, sceptycyzmie, rytuałach i ich naciąganiu do bieżących potrzeb, różnorodności tej samej wiary, w chwili gdy przekroczymy znany nam krąg (rodziny, kraju),o podobieństwach między religiami, o miłości.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/kot-rabina/

Dostałem ją kilka miesięcy temu. Od mojej przewodniczki po świecie komiksu i książki graficznej. Z uwagą: chyba ci się spodoba. Kot rabina, Joanna Sfara.

Zacząłem wtedy, ale po kilkunastu stronach odłożyłem na później. Wymagała nieco większej uważności… (chciałbym dodać, “jak na komiks”, ale moja przewodniczka pewnie nie byłaby zachwycona). Wróciłem do niej teraz.

Nie...

1-3/5

1-3/5