Subtelna prawda

Dobra książka szpiegowska mistrza tego gatunku. Zaskakujące intrygi i zwroty akcji, podobnie jak w poprzednich jego powieściach..

Dobra książka szpiegowska mistrza tego gatunku. Zaskakujące intrygi i zwroty akcji, podobnie jak w poprzednich jego powieściach..

Subtelna prawda o tej powieści Johna le Carre jest taka, że trudno przez nią przebrnąć. Zaczyna się ciekawie od tajnej misji szpiegowskiej na Gibraltarze. Jednak sposób narracji, każący czytelnikowi gubić się w domysłach, urwane wątki, namnożenie postaci, które nie bardzo wiadomo jak połączyć z główną fabułą, wszystko to zniechęca do dalszej lektury. Do końca książki dobrnąłem tylko dzięki reklamowanej na okładce obietnicy ,,mistrzowskiego finału". Przyznam, że po zagmatwanych dywagacjach natury polityczno-biznesowej, opisach brytyjskiej polityki wewnętrznej oraz pracy ministerstwa spraw zagranicznych odetchnąłem z ulgą w drugiej połowie powieści przenosząc się do posiadłości w Kornwalii i śledząc dalsze perypetie Tobiego Bella. Niestety, co do najbardziej mnie interesujących losów ,,libańskiego Polaka, którego nie tknąłbym nawet kijem", czyli szemranego handlarza bronią, nie dowiedziałem się już z książki nic, a nic. Szkoda.

Subtelna prawda o tej powieści Johna le Carre jest taka, że trudno przez nią przebrnąć. Zaczyna się ciekawie od tajnej misji szpiegowskiej na Gibraltarze. Jednak sposób narracji, każący czytelnikowi gubić się w domysłach, urwane wątki, namnożenie postaci, które nie bardzo wiadomo jak połączyć z główną fabułą, wszystko to zniechęca do dalszej lektury. Do końca książki...

Momentami wciągająca... jako całość się nie broni. Trochę mnie wymęczyła. Można, ale po co?

Momentami wciągająca... jako całość się nie broni. Trochę mnie wymęczyła. Można, ale po co?

Jak dla mnie bardzo udana powieść szpiegowska, ukazująca mechanizmy działania na styku polityki, służb specjalnych, wywiadu i prywatnych firm zatrudniających najemników.
Książka dostarczyła mi wielu pozytywnych emocji pod względem językowym, po prostu Autor świetnie sportretował typowe brytyjskie określenia czyniące ten język tak niepowtarzalnych właśnie w wykonaniu wyspiarzy. W powieści są to pracownicy MSZ i inne "bycze chłopy" trafiający do klubu na "porę pojenia" i tym podobne. Generalnie można pozazdrościć bogactwa i różnorodności powiedzonek i określeń różnych sytuacji.
A sama fabuła wciągająca i dobrze skonstruowana, ukazująca rozterki emeryta z MSZ, obdarzonego z tego tytułu tytułem szlacheckim, który dowiaduje się o tym, iż akcja, w której w przeszłości uczestniczył, nie zakończyła się sukcesem, jak go zapewniano, a wręcz przeciwnie. Równolegle Autor przedstawił wątek i postać młodego gniewnego pracownika tej samej instytucji, który wpadł na trop nie do końca legalnej operacji militarnej.
Jest kilka smaczków portretujących obyczaje i styl życia grup społecznych, z których wywodzą się obaj bohaterowie, zaś na dokładkę pewna młoda lekarka, łącząca postacie głównych bohaterów. Polecam jako świetną lekturę na wakacje, ukazująca subtelności i niuanse przedstawionych na wstępie instytucji i grup zawodowych.

Jak dla mnie bardzo udana powieść szpiegowska, ukazująca mechanizmy działania na styku polityki, służb specjalnych, wywiadu i prywatnych firm zatrudniających najemników.
Książka dostarczyła mi wielu pozytywnych emocji pod względem językowym, po prostu Autor świetnie sportretował typowe brytyjskie określenia czyniące ten język tak niepowtarzalnych właśnie w wykonaniu...

Niestety Szpieg doskonały nie napisze już więcej powieści (zmarł niespełna miesiąc temu). Tu jednak wraz z Wiktorem Zborowskim (lektorem) dali nam pierwszorzędną rozrywkę. Historia o pewnej akcji szpiegowskiej, gdzie średnio przygotowani organizatorzy popełnili wszelkie możliwe błędy, a konsekwencje ponieśli wykonawcy. W historii służb specjalnych nawet tych najlepszych nie jest to żadna nowość, strach natomiast budzą potencjalne konsekwencje działań dyletantów, jak choćby jakże rzeczywisty zakup śmieciowego ładunku wielkiego Antonowa. Książka trochę ku rozrywce, trochę ku przestrodze.

Niestety Szpieg doskonały nie napisze już więcej powieści (zmarł niespełna miesiąc temu). Tu jednak wraz z Wiktorem Zborowskim (lektorem) dali nam pierwszorzędną rozrywkę. Historia o pewnej akcji szpiegowskiej, gdzie średnio przygotowani organizatorzy popełnili wszelkie możliwe błędy, a konsekwencje ponieśli wykonawcy. W historii służb specjalnych nawet tych najlepszych nie...

Właściwie trudno mi po przeczytaniu zgadnąć, co autor miał na myśli?! Opis nieudanej akcji i jej następstw jest dość zgrabny, do tego ulubione czarne charaktery pisarza: jacyś politycy, handlarze bronią itp. I targani wyrzutami sumienia podwładni wykonawcy głupich lub w zamierzeniu ukrywających prawdziwe cele rozkazów. I na koniec bezkompromisowi idealiści odsłaniający prawdę. Jakoś nie kupuję tego, nie przemawia to do mnie, zbyt to "poprawne" i naiwne.

Właściwie trudno mi po przeczytaniu zgadnąć, co autor miał na myśli?! Opis nieudanej akcji i jej następstw jest dość zgrabny, do tego ulubione czarne charaktery pisarza: jacyś politycy, handlarze bronią itp. I targani wyrzutami sumienia podwładni wykonawcy głupich lub w zamierzeniu ukrywających prawdziwe cele rozkazów. I na koniec bezkompromisowi idealiści odsłaniający...

Książek Johna le Carré nie czyta się łatwo, to nie Tom Clancy, gdzie wszystko jest czaro-białe. Tutaj jest pełno niedomówień, niedoinformowania i na koniec okazuje się, że wszystko jest nie tak. I najprawdopodobniej tak to funkcjonuje w prawdziwym życiu, za wykorzystanie niesprawdzonych informacji płacą niewinni ludzie.

Książek Johna le Carré nie czyta się łatwo, to nie Tom Clancy, gdzie wszystko jest czaro-białe. Tutaj jest pełno niedomówień, niedoinformowania i na koniec okazuje się, że wszystko jest nie tak. I najprawdopodobniej tak to funkcjonuje w prawdziwym życiu, za wykorzystanie niesprawdzonych informacji płacą niewinni ludzie.

Biurokratyczne pseudoliterackie popłuczyny. Czytać tą powieść to tak jakby czytać artykuł w tygodniku Wprost o niekończących się tarciach między aparatczykami. Nuuuuda!

Biurokratyczne pseudoliterackie popłuczyny. Czytać tą powieść to tak jakby czytać artykuł w tygodniku Wprost o niekończących się tarciach między aparatczykami. Nuuuuda!

Świat szpiegów od kuchni w tempie dojrzewania sera pleśniowego.
A kiedy serwują Ci na koniec masz wrażenie, że smak rozczarowuje a sam ser chyba jeszcze do jedzenia nie dojrzały.

Ot, przemęczyłam, zachwytów nie rozumiem.

PO ANGIELSKU: język brytyjski. Z powodzeniem można się uczyć na tym słów, bowiem leksyka tej książki jest przebogata I urocza. Największy plus tej książki. Po 200 stronach zaczęłam skreślać wszystkie te "am I" , "don't you", "wouldn't we" na końcu zdania. Na większości stron pojawiają się po 4-5 razy co jest niebywale irytujące. Po skreśleniu jednak jakoś lepiej mi się czytało ;-)

Świat szpiegów od kuchni w tempie dojrzewania sera pleśniowego.
A kiedy serwują Ci na koniec masz wrażenie, że smak rozczarowuje a sam ser chyba jeszcze do jedzenia nie dojrzały.

Ot, przemęczyłam, zachwytów nie rozumiem.

PO ANGIELSKU: język brytyjski. Z powodzeniem można się uczyć na tym słów, bowiem leksyka tej książki jest przebogata I urocza. Największy plus tej...

John le Carre, mistrz gatunku. Tym razem nie było "łał" :-). Książka niezła, ale dosyć przewidywalna. Przeczytać można, jednak jestem daleki od zachwytu.

John le Carre, mistrz gatunku. Tym razem nie było "łał" :-). Książka niezła, ale dosyć przewidywalna. Przeczytać można, jednak jestem daleki od zachwytu.