Największym plusem tej książki jest jej długość, ponieważ w końcu miałam wrażenie, że akcja nie ciągnie się jak gluty z nosa - co prawda to nie znaczy, że jest specjalnie ciekawa, ale hej, nie można mieć wszystkiego.

Przede wszystkim nie kupuję totalnie tego wymuszonego redemption arc dla Rhiannon tylko po to, a tak się przynajmniej wydaje, żeby to miało jakiś sens, że jej córka została dotknięta przez Boginię. To, jak ona po sobie w ostatnich chwilach ciśnie, że taka okropna była i w ogóle... No weź mnie nie rozśmieszaj. Albo to, że tak łatwo było przyjąć nowego Boga jako pierwszego, a potem to zostawić - super poważna ta wasza religia i przyrzeczenia... A o tym, że ona w ogóle osrała, bo nie ma lepszego słowa, Eponę totalnie, a potem była wielce oburzona i wściekła, że jak ona śmiała zmieć swoją Umiłowaną to już w ogóle mi bebechy ze śmiechu wykręcało, bo naprawdę, zrobiła autorka z tej bohaterki największą ścierę, a potem nie wiem, oczekiwała, że jak przyzna się do błędu i powie, że była złą dziewczynką to nagle stanie się lubiana i już, wystarczy, żeby odmienić jej los w oczach czytelników? (No i nie wiem też po jakiego grzyba ona w ogóle była trzymana "żywa" w tym drzewie, będąc w ciąży, zamiast uśmiercić razem z Clintem, ale cóż).

Shannon dalej nie lubię, choć przyznam bez bicia, że jak na tak niewielki fragment książki, gdzie była, naprawdę mnie nie wkurzała (aż tak),a nawet ledwo trzymałam łzy czytając o niej i o Myrnie. Autentycznie jedyne, co mnie powstrzymywało, to to, że wokół mnie siedzieli ludzie i nie chciałam szlochać nad papierem w ich obecności.

Choć przyznam bez bicia, że to, jak łatwo pogodziła się z tym, że spotka ją coś takiego, jako wybrankę Epony, że Bogini nic nie jest nawet w stanie z tym zrobić... No ja bym na pewno tego tak chłodno nie przyjęła.

Zaś jeśli o Morrigan chodzi, to jak na razie nie zapowiada się na ciekawą bohaterkę ani du du. Kolejny przykład postaci, która od początku budowana jest tak, żeby móc do niej przypisać każdy rodzaj zachowania, bo tak się łatwiej pisze. Jest nieśmiała? Tak, ale chodziła na zajęcia teatralne więc umie nie być. Jest miła i grzeczna? Tak, ale nie, kiedy słyszy szepty, które podpowiadają jej złe rzeczy, wtedy wybucha i jest wredna. I tak dalej, i tak dalej... Jest w niej również coś takiego zwyczajnie nudnego, przewidywalnego, bardzo ala taka postać, co może wszystko i ze wszystkim jakoś sobie poradzi, że nie jestem w stanie zainteresować się jej historią, choć bardzo bym chciała.

No ale jak sama ocena wskazuje, nie było tak źle jak mogłoby się wydawać po tym moim narzekaniu. Nadal jednak utrzymuję, że to, że nie czytało się tego wybitnie źle, nie świadczy o tym, że warto czytać tę serię.

Największym plusem tej książki jest jej długość, ponieważ w końcu miałam wrażenie, że akcja nie ciągnie się jak gluty z nosa - co prawda to nie znaczy, że jest specjalnie ciekawa, ale hej, nie można mieć wszystkiego.

Przede wszystkim nie kupuję totalnie tego wymuszonego redemption arc dla Rhiannon tylko po to, a tak się przynajmniej wydaje, żeby to miało jakiś sens, że jej...

Najkrótsza z serii, czytało się ją jeszcze szybciej niż poprzednie.
Raz w Partholonie, raz w Oklahomie, raz w Partholonie, raz w Oklahomie. Ciekawiło mnie bardzo, co będzie z córkami Shannon i Rhiannon, a co do głosów, które szeptały do Morrigan, czułam nieustanną niepewność, skąd pochodzą. Pryderi czy jej matka? Długo nie można było tego jednoznacznie stwierdzić.

Najkrótsza z serii, czytało się ją jeszcze szybciej niż poprzednie.
Raz w Partholonie, raz w Oklahomie, raz w Partholonie, raz w Oklahomie. Ciekawiło mnie bardzo, co będzie z córkami Shannon i Rhiannon, a co do głosów, które szeptały do Morrigan, czułam nieustanną niepewność, skąd pochodzą. Pryderi czy jej matka? Długo nie można było tego jednoznacznie stwierdzić.

Przeczytałam tę książkę w kilka godzin. I nie dlatego, że mi się spodobała (bo nie spodobała mi się w ogóle) tylko dlatego, że chciałam sprawdzić, czy akcja (pff.. jaka akcja?) się rozwinie i będzie coś ciekawego. Nie było.
Morrigan jest córką kapłanki bogini Epony, kiedy się o tym dowiaduje biegnie do jaskini, kładzie ręce na kamieniach, one świecą i... to by było na tyle. Oto cała akcja (bez spojlerów) i tak oto (prawie) wygląda koniec książki.
Autorka mnie tak rozczarowała. Tytuł "Urodzona bogini" przyciąga uwagę, ale fabuła sprawia, że ta uwaga wyparowuje.
Może kiedyś przeczytam drugą część, żeby to skończyć skoro już zaczęłam. Może się okaże, że druga część będzie "w miarę dobra" w co szczerze wątpię.
Tak więc - nie polecam, O KA ER O PE EN E, czytaj. OKROPNE.

Przeczytałam tę książkę w kilka godzin. I nie dlatego, że mi się spodobała (bo nie spodobała mi się w ogóle) tylko dlatego, że chciałam sprawdzić, czy akcja (pff.. jaka akcja?) się rozwinie i będzie coś ciekawego. Nie było.
Morrigan jest córką kapłanki bogini Epony, kiedy się o tym dowiaduje biegnie do jaskini, kładzie ręce na kamieniach, one świecą i... to by było na tyle....

179/2013

179/2013

Po serii z ,,Naznaczoną'' chciałam zagłębić się bardziej w Twórczość tych dwóch utalentowanych pań. Przeczytałam właśnie pierwszą część i jestem w szoku, że ta seria tak diametralnie się różni od wcześniejszej, którą przeczytałam, jakby była napisana przez inne osoby. Jednakże jedna rzecz jest niezmienna, mianowicie to jak magicznie są opisane rytuały, boginie, kamienie szlachetne i tego typu rzeczy. Czyli jak dla mnie to co najważniejsze! Cała magia! Chcę głębiej zatonąć w tej serii, dlatego zabieram się za kolejny tom! POLECAM! :D

Po serii z ,,Naznaczoną'' chciałam zagłębić się bardziej w Twórczość tych dwóch utalentowanych pań. Przeczytałam właśnie pierwszą część i jestem w szoku, że ta seria tak diametralnie się różni od wcześniejszej, którą przeczytałam, jakby była napisana przez inne osoby. Jednakże jedna rzecz jest niezmienna, mianowicie to jak magicznie są opisane rytuały, boginie, kamienie...

fajna

fajna

Początkowo zetknęłam się z tą książką z.. czystej ciekawości. Uwielbiam czytać fantastykę, więc sama okładka, tytuł.. zachęcający.

Głównie opowiada ona, jak Riahnoon (moge mylić się do tego imienia, jak się je pisze) została uwięziona w drzewie. Brzmi dość banalnie, tylko że jest ona wybranką Bogini. Po jakimś czasie uwalnia ją zły.. król(?).
No cóż.. później, przed swoją śmiercią rodzi córkę. Morrigan. Wcześniej wybranka była zła, więc żeby się od tego uwolnić, błaga o przebaczenie oraz prosi, aby rodzice Shanoon (jej lustrzanego odbicia) zaopiekowali się małą.
W tym samym czasie, w innym świecie na świat przychodzi córka Shanoon...

Najwidoczniej początek tej książki nie zapadł w mej pamięci jakoś szczególnie, więc..
podobała mi się, nie jest jakoś niesamowicie wciągająca, ale łatwa do przeczytania w wolny wieczór ;)

Początkowo zetknęłam się z tą książką z.. czystej ciekawości. Uwielbiam czytać fantastykę, więc sama okładka, tytuł.. zachęcający.

Głównie opowiada ona, jak Riahnoon (moge mylić się do tego imienia, jak się je pisze) została uwięziona w drzewie. Brzmi dość banalnie, tylko że jest ona wybranką Bogini. Po jakimś czasie uwalnia ją zły.. król(?).
No cóż.. później, przed swoją...

Świetna kontynuacja serii Parthalonu i magicznych przeżyć bogiń i ich córek. :)

Uwierzcie w Epone. ;)

Świetna kontynuacja serii Parthalonu i magicznych przeżyć bogiń i ich córek. :)

Uwierzcie w Epone. ;)

Hm...co mogę napisać o ''Urodzonej bogini''? Klimaty no nie są może mroczne, ale radosne i szczęśliwe też nie. Książka rozpoczyna się od prologu- niewiele się z niego dowiadujemy. Dopiero I i II rozdział dostarcza nam trochę informacji. Kiedy to czytałam było to trochę pogmatwane, ale całą logikę naszego świata i Partholonu da się zrozumieć. Ogólnie książka jest ciekawa i niedługo zacznę czytać następną część.

Hm...co mogę napisać o ''Urodzonej bogini''? Klimaty no nie są może mroczne, ale radosne i szczęśliwe też nie. Książka rozpoczyna się od prologu- niewiele się z niego dowiadujemy. Dopiero I i II rozdział dostarcza nam trochę informacji. Kiedy to czytałam było to trochę pogmatwane, ale całą logikę naszego świata i Partholonu da się zrozumieć. Ogólnie książka jest ciekawa...

Fabuła tej książki jest ,prosta.Historia łatwa do przełknięcia w jeden,no może półtora dnia.
Wszystko jest tu napisane,językiem prostym i łatwo zrozumiałym.Główna bohaterka mieszkająca w stanie Oklahoma dowiaduję się,że jej matka jest kapłanką pewniej Bogini.Potem, mamy typową książkę dla młodszych czytelników.
Czy jest zła ? Książka ma się rozumieć, nie bohaterka :-) myślę,że nie.
Język łatwo wpada w oko, zdania są napisane poprawnie.
Podobała mi się zwłaszcza scena w jaskini.
Z chęcią przeczytam drugi tom.

Fabuła tej książki jest ,prosta.Historia łatwa do przełknięcia w jeden,no może półtora dnia.
Wszystko jest tu napisane,językiem prostym i łatwo zrozumiałym.Główna bohaterka mieszkająca w stanie Oklahoma dowiaduję się,że jej matka jest kapłanką pewniej Bogini.Potem, mamy typową książkę dla młodszych czytelników.
Czy jest zła ? Książka ma się rozumieć, nie bohaterka :-)...