No naprawdę... trzecia część serii, a najlepsza.
Bardzo miłe zaskoczenie.
Poprzednie dwie też były niezłe, a jednak ta trzyma w napięciu najbardziej i oferuje najciekawsze rozwiązanie.
Naprawdę warto.

No naprawdę... trzecia część serii, a najlepsza.
Bardzo miłe zaskoczenie.
Poprzednie dwie też były niezłe, a jednak ta trzyma w napięciu najbardziej i oferuje najciekawsze rozwiązanie.
Naprawdę warto.

Głównym wątkiem książki pozostaje, sprawa podpalenia, w której zginął syn głównego bohatera, a on sam został poparzony i okaleczony. Niestety dalej ani jeden klocek układanki nie wpadł na swoje miejsce i dalej nie wiemy, co się tak na prawdę stało.
Relatywnie, trochę gorsza od dwóch poprzednich - zagadka kryminalna nie wpada w pamięć i ma się wrażenie, że mimo wszystko jest bardziej na boku. Ale w sumie jako całość seria prezentuje wysoki poziom.
Poprzez sprawę podpalenia, która ciągnie się trzeci tom, jest intrygująca i przyciąga, bo ma się wrażenie nie skończonej historii.

Głównym wątkiem książki pozostaje, sprawa podpalenia, w której zginął syn głównego bohatera, a on sam został poparzony i okaleczony. Niestety dalej ani jeden klocek układanki nie wpadł na swoje miejsce i dalej nie wiemy, co się tak na prawdę stało.
Relatywnie, trochę gorsza od dwóch poprzednich - zagadka kryminalna nie wpada w pamięć i ma się wrażenie, że mimo wszystko...

Nie znałem wcześniej Thomasa Engera lecz po przeczytaniu Żądzy krwi" chciałbym się z nim zaprzyjaźnić. Bardzo lubię powieści sensacyjne połączone z polityką; A tutaj mamy i tajemniczą zbrodnię i oskarżoną polityk. Oskarżona jest co prawda o inną rzecz, ale oskarżona. Jej brat, dziennikarz prowadzi własne śledztwo a z siostrą od lat nie utrzymuje kontaktów. Czy dojdzie do ich spotkania, konfrontacji ? To jest bodajże druga część cyklu i myślę, że przeczytam pozostałe tomy.

Nie znałem wcześniej Thomasa Engera lecz po przeczytaniu Żądzy krwi" chciałbym się z nim zaprzyjaźnić. Bardzo lubię powieści sensacyjne połączone z polityką; A tutaj mamy i tajemniczą zbrodnię i oskarżoną polityk. Oskarżona jest co prawda o inną rzecz, ale oskarżona. Jej brat, dziennikarz prowadzi własne śledztwo a z siostrą od lat nie utrzymuje kontaktów. Czy dojdzie do...

Bardzo dobry kryminał. Niestety nie czytałam poprzednich części, ale na pewno po nie sięgnę. Wielowątkowość, barwność postaci, ciekawa zagadka. Pochłonęłam w trzy dni. Polecam.

Bardzo dobry kryminał. Niestety nie czytałam poprzednich części, ale na pewno po nie sięgnę. Wielowątkowość, barwność postaci, ciekawa zagadka. Pochłonęłam w trzy dni. Polecam.

Świetny kryminał, którego cechą szczególną jest wielowątkowość. Tak jak w poprzednich tomach na sam przód wysuwa się jakaś zagadka, a obok nich rozwijają się wątki poboczne równie interesujące i ciekawie zaprezentowane. Z wolna poznajemy historię głównego bohatera oraz jego rodziny, której daleko do przeciętności. Przeczytałem w ciągu dwóch dłuższych posiedzeń i przyznaję, że czekam na następny tom.

Świetny kryminał, którego cechą szczególną jest wielowątkowość. Tak jak w poprzednich tomach na sam przód wysuwa się jakaś zagadka, a obok nich rozwijają się wątki poboczne równie interesujące i ciekawie zaprezentowane. Z wolna poznajemy historię głównego bohatera oraz jego rodziny, której daleko do przeciętności. Przeczytałem w ciągu dwóch dłuższych posiedzeń i przyznaję,...

I co z tego, że czyta się nieźle, Enger ma coraz lepszy warsztat, fabuła jest ok, skoro autor mnoży tajemnice jak grzyby po deszczu, a w dodatku ich nie wyjaśnia. Czyli co? Żeby dowiedzieć się, kto podpalił chatę głównego bohatera albo dlaczego jego siostra i matka go nienawidzą czytelnik musi czekać do planowanych jeszcze trzech tomów cyklu, których ani widu ani słychu? Mam się o tym dowiedzieć np. w 2020 roku, w 2030? Co to za jaja są, a potem się okaże że wielka tajemnica rozpisana na sześć tomów jest zwykłą wydmuszką, czy też innym sucharem. Takiego wała, panie autor, za kilka lat nie będę już pamiętał, o co chodzi, zatem po raz kolejny zostałem przez pana oszukany.

I co z tego, że czyta się nieźle, Enger ma coraz lepszy warsztat, fabuła jest ok, skoro autor mnoży tajemnice jak grzyby po deszczu, a w dodatku ich nie wyjaśnia. Czyli co? Żeby dowiedzieć się, kto podpalił chatę głównego bohatera albo dlaczego jego siostra i matka go nienawidzą czytelnik musi czekać do planowanych jeszcze trzech tomów cyklu, których ani widu ani słychu?...

Sądząc po opisie na tylnej okładce "Żądza krwi" kończy pierwszą połowę sekstologii o Henningu Juulu. Podoba mi się koncepcja serii - osią fabularną są próby głównego bohatera mające ustalić, kto spowodował pożar, w wyniku którego zginął jego synek. Juul nie notuje spektakularnego progresu, stąd po trzech książkach wciąż wiemy niewiele. Z drugiej strony tak jak wcześniej "Bóle fantomowe" i "Letarg", tak też "Żądza krwi" ma osobną, ciekawą jak sądzę fabułę, na którą składają się dwa wątki - kryminalny i polityczny. Lubię styl Engera (jak zwykle muszę wspomnieć o tłumaczeniu pani Zimnickiej, bo czy to Knausgard, czy "tylko" kryminał, to jest rewelacja). Może te jego książki nie porywają, ale są bardzo solidną lekturą ze świetnym bohaterem, który ma - mimo że spędziłem z nim około 1000 stron - wiele tajemnic przede mną. I dobrze... Czekam na czwartą powieść.

Sądząc po opisie na tylnej okładce "Żądza krwi" kończy pierwszą połowę sekstologii o Henningu Juulu. Podoba mi się koncepcja serii - osią fabularną są próby głównego bohatera mające ustalić, kto spowodował pożar, w wyniku którego zginął jego synek. Juul nie notuje spektakularnego progresu, stąd po trzech książkach wciąż wiemy niewiele. Z drugiej strony tak jak wcześniej...

Zalety: szybko się czyta, wartka akcja, brak zbędnych słów, doskonały opis jak media mogą niesłusznie nagonką zaszczuć człowieka. Wady: makabryczne opisy morderstw; (jednak bardziej przerażające jest to co w ogóle może zrodzić się w ludzkim umyśle... książka daje dużo do myślenia)

Zalety: szybko się czyta, wartka akcja, brak zbędnych słów, doskonały opis jak media mogą niesłusznie nagonką zaszczuć człowieka. Wady: makabryczne opisy morderstw; (jednak bardziej przerażające jest to co w ogóle może zrodzić się w ludzkim umyśle... książka daje dużo do myślenia)

Książkę czyta się lekko. Styl pisania typowy dla skandynawskich autorów kryminałów. Sama zagadka kryminalna wydaje się jedynie tłem dla tworzenia portretów psychologicznych postaci. Co więcej, doczytałam książkę do końca i na kilka pytań nie otrzymałam odpowiedzi. Nie wszystkie tajemnice i wątki z życia głównego bohatera zostały rozwiązane. Z jednej strony to zachęta, żeby sięgnąć po kolejne części, z drugiej - czuję lekki zawód, bo liczyłam na odkrycie wszystkich kart przez autora.

Książkę czyta się lekko. Styl pisania typowy dla skandynawskich autorów kryminałów. Sama zagadka kryminalna wydaje się jedynie tłem dla tworzenia portretów psychologicznych postaci. Co więcej, doczytałam książkę do końca i na kilka pytań nie otrzymałam odpowiedzi. Nie wszystkie tajemnice i wątki z życia głównego bohatera zostały rozwiązane. Z jednej strony to zachęta, żeby...

http://slpablos.blogspot.com/2015/02/zadza-krwi-thomas-enger.html

http://slpablos.blogspot.com/2015/02/zadza-krwi-thomas-enger.html