Ciekawa książka: z jednej strony zawiera sporą ilość przepisów na dania codzienne i wykwintne, odpowiednie na każdą okazję - od szybkiego śniadania do wege przekąsek na przyjęcie, od sycących dań obiadowych do deserów. Wszystko to ze składnikami na miarę realiów niedługo po zmianie ustrojowej, więc można odpuścić sobie szukanie pasty z tamaryndowca albo mąki z topinamburu.

Z drugiej strony część z przepisami zajmuje tylko połowę objętości. Pierwsza część to bowiem przewodnik dla początkujących wegetarian. Dla tych, którzy są zainteresowani prostym przemytem warzyw do codziennej diety, może być nawet ważniejsza niż same przepisy. Łepkowski odpowiada na pytanie "co w zasadzie jedzą wegetarianie" i jak się do tego zabrać: opisuje dokładnie grupy warzyw, podpowiada, jak je doprawiać i jak przyrządzać. Pod koniec książki znajdziecie też zestawienie składników i substancji odżywczych, witamin i mikroelementów wraz z produktami, które zawierają ich najwięcej.

Nie daje mi spokoju tylko jedna rzecz: dlaczego w ostatniej części książki znajduje się wykresik ilustrujący, jakich grup produktów nie należy ze sobą łączyć (np. chleb z soczewicą),podczas gdy niektóre przepisy są żywym zaprzeczeniem tych tez?

Ciekawa książka: z jednej strony zawiera sporą ilość przepisów na dania codzienne i wykwintne, odpowiednie na każdą okazję - od szybkiego śniadania do wege przekąsek na przyjęcie, od sycących dań obiadowych do deserów. Wszystko to ze składnikami na miarę realiów niedługo po zmianie ustrojowej, więc można odpuścić sobie szukanie pasty z tamaryndowca albo mąki z topinamburu....

Wydanie zdecydowanie zbędne. Przepisy, jakich wszędzie wiele, szata graficzna paskudna, rozmiar A4 psuje harmonię.

Wydanie zdecydowanie zbędne. Przepisy, jakich wszędzie wiele, szata graficzna paskudna, rozmiar A4 psuje harmonię.