Piękna historia o miłości matki do swoich dzieci, o poczuciu odrzucenia, o tym, że czasem tak łatwo zniszczyć miłość budowaną latami, o poczuciu winy, o miłości siostry do brata. Przede wszystkim jednak opowieść o wybaczeniu - czy córka może wybaczyć matce nieobecność, czy żona może wybaczyć mężowi zdradę - i vice versa; Czy brat może wybaczyć bratu? Czy można wybaczyć samemu sobie?

Coś, co jednak nie daje mi spokoju... czy to wszystko wydarzyłoby się, gdyby Laurel otrzymała prawdziwą pomoc? Kochała swojego męża, ze wzajemnością. Gdyby tylko ktoś naprawdę jej pomógł, gdyby tylko Michael (nie wiem, czy dobre imię zapamiętałam, ale chodzi mi o brata męża głównej bohaterki) nie wciągnął jej w alkoholizm...

Piękna historia o miłości matki do swoich dzieci, o poczuciu odrzucenia, o tym, że czasem tak łatwo zniszczyć miłość budowaną latami, o poczuciu winy, o miłości siostry do brata. Przede wszystkim jednak opowieść o wybaczeniu - czy córka może wybaczyć matce nieobecność, czy żona może wybaczyć mężowi zdradę - i vice versa; Czy brat może wybaczyć bratu? Czy można wybaczyć...

Bardzo wzruszająca i do końca trzymająca w napięciu historia. Polecam

Bardzo wzruszająca i do końca trzymająca w napięciu historia. Polecam

Po raz pierwszy rozumiem, dlaczego tak często i gęsto porównuje się książki Chamberlain do tych napisanych przez Picoult, bo w końcu to poczułam. Ale chyba jednak wolę bardziej tą pierwszą. I po raz kolejny stwierdzam, że nie ma dwóch takich książek, każda zabiera nas w inne miejsce, porusza inny problem, każda jest równie dobra. Momentami miałam wrażenie, że tam jestem, obserwuję wydarzenia jako naoczny świadek i mega doceniam fakt, że autor potrafi sprawić, że tak się czuję.

Wciągnęłam się w tą książkę przeokropnie, słuchałam jej cały boży dzień i ani mi nie przeszło przez myśl, żeby odłożyć, bo chciałam wiedzieć więcej. Stanowczo nie popieram decyzji bohaterów, chyba w sumie żadnej, ale mimo to gdzieś głęboko w sobie jestem w stanie zrozumieć ich motywy - tak dobrze jest to napisane. Autorka po raz kolejny wprawia mnie w zachwyt i nie zawodzi, a przy okazji przemyca trochę wiedzy, po którą sama z siebie pewnie bym nie sięgnęła (:

Po raz pierwszy rozumiem, dlaczego tak często i gęsto porównuje się książki Chamberlain do tych napisanych przez Picoult, bo w końcu to poczułam. Ale chyba jednak wolę bardziej tą pierwszą. I po raz kolejny stwierdzam, że nie ma dwóch takich książek, każda zabiera nas w inne miejsce, porusza inny problem, każda jest równie dobra. Momentami miałam wrażenie, że tam jestem,...

Z początku nie nabrałam pewności, że dotrwam do końca...jakoś mnie nie porwała ale... zaparłam się i czytałam dalej - z każdą stroną było zdecydowanie lepiej. Temat poalkoholowego uszkodzenia płodu jest bardzo ważny. Nie sądzę, że problem jest "przedyskutowany" z młodymi, przyszłymi mamami i dlatego to im polecam tą książkę. Ciekawa i to bardzo

Z początku nie nabrałam pewności, że dotrwam do końca...jakoś mnie nie porwała ale... zaparłam się i czytałam dalej - z każdą stroną było zdecydowanie lepiej. Temat poalkoholowego uszkodzenia płodu jest bardzo ważny. Nie sądzę, że problem jest "przedyskutowany" z młodymi, przyszłymi mamami i dlatego to im polecam tą książkę. Ciekawa i to bardzo

Książka jest wciągająca jak wszystkie Diane Chamberlain. Jednak szybko domyśliłam się, kto jest za co odpowiedzialny, była dość prosta do przewidzenia i to mnie trochę rozczarowało.

Książka jest wciągająca jak wszystkie Diane Chamberlain. Jednak szybko domyśliłam się, kto jest za co odpowiedzialny, była dość prosta do przewidzenia i to mnie trochę rozczarowało.

Książka "Prawo matki" jest dla mnie największym zaskoczeniem tego roku. Dlaczego? Dlatego, że po ok 100 stronach miałam ochotę ją rzucić w kąt, ale że jak coś zaczynam to zawsze kończę więc kontynuowałam. Po przeczytaniu 150 strony totalnie przepadłam i odłożyłam książkę dopiero po przeczytaniu ostatniej strony. A teraz z niecierpliwością będę wypatrywać tomu drugiego bowiem jest to pierwsza część cyklu Autorki.

Andy jest dzieckiem z poalkoholowym zespołem płodowym, ma piętnaście lat ale znacznie różni się od swoich rówieśników. W pewnym sensie jest niepełnosprawny. Laurel, jego mama przez całe życie próbuje wynagrodzić mu to, jak bardzo go skrzywdziła. Po tragicznym pożarze Andy z bohatera staje sprawcą i zostaje oskarżony o celowe podpalenie oraz zabójstwo. Co zrobi matka aby ochronić syna? I jaka rolę w tym wszystkim odegra jej 17- letnia córka?

Historia opowiadana z kilku perspektyw, naszpikowana emocjami, przeplatana retrospekcjami. Autorka porusza temat miłośći matczynej, depresji poporodowej oraz FASD czyli Spektrum Płodowych Zaburzeń Alkoholowych.

Błędy popełnione w młodości, stają się tajemnicami skrywanymi przez lata, to powieść, która pokazuje, że przeszłość nigdy nie pozwoli o sobie zapomnieć.

Książkę czyta się szybko, ale jej treść pozostaje na długo w pamięci, skłania do refleksji, dlatego uważam, że warto poświęcić jej kilka godzin. Polecam!

Książka "Prawo matki" jest dla mnie największym zaskoczeniem tego roku. Dlaczego? Dlatego, że po ok 100 stronach miałam ochotę ją rzucić w kąt, ale że jak coś zaczynam to zawsze kończę więc kontynuowałam. Po przeczytaniu 150 strony totalnie przepadłam i odłożyłam książkę dopiero po przeczytaniu ostatniej strony. A teraz z niecierpliwością będę wypatrywać tomu drugiego...

Błąd który ma wpływ na całe życie.
Tajemnice skrywane od lat.
Bezgraniczna miłość do dziecka...

Autorka uplotła misterną konstrukcję złożoną ze zdarzeń i emocji. Tu obecne wydarzenia spajają się z retrospekcjami sprzed lat.

Historia, która wchodzi do naszej głowy i nabiera własnego życia, zmusza do refleksji.

Czy własny błąd i chęć odkupienia go może mieć wpływ na ocenę zdarzeń?

Po raz kolejny przekonałam się, że przy książkach autorki nie ma miejsca na nudę i obojętność. Emocje wychodzą z każdej strony i dotykają tak wielu aspektów ludzkiego życia.
Tutaj powieść obyczajowa łączy się z dreszczykiem gwarantowanym przez thriller. Tu aspekt psychologiczny jest równie ważny jak następujące po sobie zdarzenia, a akcja pędzi w szybkim tempie.

,,Zabrali mi synka, kiedy miał zaledwie dziesięć godzin. Minął rok, zanim znowu wzięłam go w ramiona." To tylko preludium do wydarzeń jakie nastąpiły kilkanaście lat później.

Polecam

Błąd który ma wpływ na całe życie.
Tajemnice skrywane od lat.
Bezgraniczna miłość do dziecka...

Autorka uplotła misterną konstrukcję złożoną ze zdarzeń i emocji. Tu obecne wydarzenia spajają się z retrospekcjami sprzed lat.

Historia, która wchodzi do naszej głowy i nabiera własnego życia, zmusza do refleksji.

Czy własny błąd i chęć odkupienia go może mieć wpływ na ocenę...

Laurel już raz straciła swojego syna, na rok. Nie pozwoli na to, by stracić go ponownie. Za wszelką cenę.

Andy jest dzieckiem z poalkoholowym zespołem płodowym, ma piętnaście lat i odstaje od swoich rówieśników. Jest spontaniczny, nie znający konsekwencji swoich zachowań i nie potrafiący czegoś skrupulatnie zaplanować. Jego mama przez całe życie próbuje wynagrodzić mu to, jak bardzo go skrzywdziła. Gdy Andy zostaje oskarżony o celowe podpalenie i zabójstwo, Laurel chcę go chronić. Z jednej strony nie dowierzając, że jej syn potrafiłby to zrobić, a z drugiej chroniąc go na każdym kroku.

Laurel ma tez starszą córkę, której również niegdyś zupełnie nie potrafiła poświęcić uwagi. Czy dziś jest inaczej?

Tematy poruszone w książce są bardzo ważne, ale sama fabuła nie porwała mnie. Bardzo lubię książki tej autorki, ale do tej na pewno nie wrócę.
Nie polubiłam Laurel, nie potrafiłam jej zrozumieć, ani też jej wybaczyć.
A samo zakończenie?
Mam bardzo mieszane odczucia.

Laurel już raz straciła swojego syna, na rok. Nie pozwoli na to, by stracić go ponownie. Za wszelką cenę.

Andy jest dzieckiem z poalkoholowym zespołem płodowym, ma piętnaście lat i odstaje od swoich rówieśników. Jest spontaniczny, nie znający konsekwencji swoich zachowań i nie potrafiący czegoś skrupulatnie zaplanować. Jego mama przez całe życie próbuje wynagrodzić mu to,...

Chamberlain poruszyła wiele istotnych zagadnień i za to duży plus. Nie przekonała mnie jednak stylem. Nie ukrywam, że nie mogę pogodzić się z tytułem książki. Myślałam, że to "prawo" dotyczyć będzie walki o własne dziecko, a tymczasem owo tytułowe "prawo" tłumaczę sobie jako "prawo" do popełniania błędów i to już nie zgadza się z moją filozofią życiową, bo te błędy zrujnowały kilka żyć. Trochę się zawiodłam, ale nie żałuję że przeczytałam.

Chamberlain poruszyła wiele istotnych zagadnień i za to duży plus. Nie przekonała mnie jednak stylem. Nie ukrywam, że nie mogę pogodzić się z tytułem książki. Myślałam, że to "prawo" dotyczyć będzie walki o własne dziecko, a tymczasem owo tytułowe "prawo" tłumaczę sobie jako "prawo" do popełniania błędów i to już nie zgadza się z moją filozofią życiową, bo te błędy...

Akcja toczy się wolno, a sam styl napisania nie zachęcał mnie do czytania. Dodatkowo próba splątania losów bohaterów wyszła słabo jak zresztą chyba całość.
Poza trudnymi tematami jak alkoholizm nie znalazłam w tej książce nic ciekawego.

Akcja toczy się wolno, a sam styl napisania nie zachęcał mnie do czytania. Dodatkowo próba splątania losów bohaterów wyszła słabo jak zresztą chyba całość.
Poza trudnymi tematami jak alkoholizm nie znalazłam w tej książce nic ciekawego.