Chyba trochę było szkoda czasu na tą książkę....zapowiadała się dobrze z tym brutalnym morderstwem na początku. A potem...nudno. Zdania jakieś takie bez ładu i składu, dialogi jakby pourywane, czasem bez sensu. Główny bohater bez wyrazu...na dodatek zero napięcia,strony przewraca się bez oczekiwania i chyba tylko siłą woli.

Chyba trochę było szkoda czasu na tą książkę....zapowiadała się dobrze z tym brutalnym morderstwem na początku. A potem...nudno. Zdania jakieś takie bez ładu i składu, dialogi jakby pourywane, czasem bez sensu. Główny bohater bez wyrazu...na dodatek zero napięcia,strony przewraca się bez oczekiwania i chyba tylko siłą woli.

Słabiutkie to jakieś. Według mnie zmarnowany pomysł. Czytałam to bardzo długo, bo ...po prostu nie wciągało kompletnie. Z drugiej strony biorąc pod uwagę cenę (6,99),to chyba nie powinnam narzekać.Podobno to jedna z części cyklu. Chyba dobrze, że nic więcej w Polsce się nie ukazało.

Słabiutkie to jakieś. Według mnie zmarnowany pomysł. Czytałam to bardzo długo, bo ...po prostu nie wciągało kompletnie. Z drugiej strony biorąc pod uwagę cenę (6,99),to chyba nie powinnam narzekać.Podobno to jedna z części cyklu. Chyba dobrze, że nic więcej w Polsce się nie ukazało.

Ciekawa. Sądzę, że każdy w danej książce szuka czegoś innego. Muszę przyznać, że jestem zagorzałym fanem prozy wprost beznamiętnej, bez jednostronnego wyrazu, ale za to z kilkoma ozdobnikami literackimi. Choć w "Londongradzie" występują rzadko, kiedy już się pojawią, sporadycznie cieszą oko. Główna postać jest dość dobrze opisana. Nie wiem, jak innym, ale pasują mi przemyślenia bohaterów wplecione między wierszami. Sam Artie przypadł mi ogólnie do gustu, jednak bez "fajerwerków". Generalnie - niestety, nie mogę nikomu polecić, gdyż taki sposób pisania po prostu trzeba lubić.

Ciekawa. Sądzę, że każdy w danej książce szuka czegoś innego. Muszę przyznać, że jestem zagorzałym fanem prozy wprost beznamiętnej, bez jednostronnego wyrazu, ale za to z kilkoma ozdobnikami literackimi. Choć w "Londongradzie" występują rzadko, kiedy już się pojawią, sporadycznie cieszą oko. Główna postać jest dość dobrze opisana. Nie wiem, jak innym, ale pasują mi...

Jeśli podczas lektury nachodzą was myśli o tym co było wczoraj na obiad to znak, że historia zawarta w książce, którą trzymacie w dłoniach jest do bani. "Londongrad" jest książką po prostu słabą. Nie jest to jeszcze całkowite dno, bo bywały momenty w których przestawałem myśleć o jedzeniu a skupiałem się na tym co wyprawia nasz dzielny Artie Cohen, jednak w mojej opinii dzieło Pani Nadelson niebezpiecznie krąży w okolicach jednej gwiazdki. Nie polecam!

Jeśli podczas lektury nachodzą was myśli o tym co było wczoraj na obiad to znak, że historia zawarta w książce, którą trzymacie w dłoniach jest do bani. "Londongrad" jest książką po prostu słabą. Nie jest to jeszcze całkowite dno, bo bywały momenty w których przestawałem myśleć o jedzeniu a skupiałem się na tym co wyprawia nasz dzielny Artie Cohen, jednak w mojej opinii...

http://kieleckoowszystkim.blogspot.com/2014/12/niespodziewane-wyniki-reakcji-syntezy.html
Czy jest tutaj jakaś zaleta? Szczerze, nie mam pojęcia. Mam jednak przeczucie, że nie jest to dno całkowite, więc daję temu... 2/10. Jestem zdenerwowana straconym czasem.

http://kieleckoowszystkim.blogspot.com/2014/12/niespodziewane-wyniki-reakcji-syntezy.html
Czy jest tutaj jakaś zaleta? Szczerze, nie mam pojęcia. Mam jednak przeczucie, że nie jest to dno całkowite, więc daję temu... 2/10. Jestem zdenerwowana straconym czasem.

„Londongrad” to jedna z tych książek, przy których czyta się stronę, przewraca kolejną kartkę i kompletnie nie pamięta się, co miało miejsce przed chwilą. Styl Reggie Nadelson jest absolutnie przezroczysty. Niby są zdania, dialogi, ale wszystko to jest wyjątkowo drewniane i mało przekonujące, a bohaterowie nie wzbudzają większego zainteresowania, niektórzy wręcz irytują – jeden z bohaterów miał wyjątkowo denerwującą manierę wtrącania w każdą wypowiedź przynajmniej kilka razy wyrażenia „człowieku” („Jestem kapitanem policji, człowieku (…),tego nie trzeba wiedzieć, człowieku (…),gdzie jest fikcja, człowieku?”). Bohaterki płci żeńskiej znają za to tylko jedno czułe określenie: „kochanie”, a główny bohater – detektyw FBI Artie Cohen – wydaje się być detektywem tylko z przypadku.

Przez ¾ powieści miałam nadzieję, żeby wreszcie COŚ SIĘ WYDARZYŁO. Żeby bohater przestał wreszcie opisywać swojego wspaniałego przyjaciela Tolę, jego działalność gospodarczą, zamiłowanie do dobrego wina i drogiego jedzenia; skończył z rozterkami na temat swojego rosyjskiego pochodzenia/ojca/sytuacji politycznej w Rosji/mafii w Rosji/mafii rosyjskiej w USA etc. Punkt kulminacyjny książki znajdziemy na początku tego 420-stronicowego tomu. Później mamy oczywiście naszego bohatera, który usiłuje rozwiązać zagadkę (przy pomocy wielu „przypadków” i mało interesujących „zwrotów akcji”) w aż TRZECH krajach. Ale ilość nie przechodzi w jakość. Niepotrzebne dłużyzny i powtarzające się informacje o bohaterach nudziły i nie wnosiły niczego nowego.

„Londongrad” popełnia największy grzech, jaki może zdarzyć się kryminałowi – jest kompletnie nieinteresujący. Czytelnik czeka na jakieś rozwiązanie „zagadki”, a kiedy ono wreszcie nadchodzi to prawie tego nie zauważamy. Czytamy w nadziei, że COŚ SIĘ WRESZCIE wydarzy, że detektyw Cohen zacznie kierować się logiką i dedukcją, a nie osobistą vendettą. A tu nic. Dodam jeszcze, że rozwiązanie „zagadki” dostaje podane na tacy od innego bohatera, sam po prostu wcześniej „wie”, „ma przeczucie”.

Myślę, że po lekturze tej części na razie daruję sobie pozostałe powieści z detektywem Cohenem. Powieść polecam tylko osobom zainteresowanym współczesną Rosją, ponieważ autorka koncentruje się na przedstawieniu sytuacji Rosjan i rosyjskiej mentalności. Odniosłam wrażenie, że motyw rosyjski przeważył jednak nad wątkiem kryminalnym powieści, nie tego oczekiwałam.

„Londongrad” to jedna z tych książek, przy których czyta się stronę, przewraca kolejną kartkę i kompletnie nie pamięta się, co miało miejsce przed chwilą. Styl Reggie Nadelson jest absolutnie przezroczysty. Niby są zdania, dialogi, ale wszystko to jest wyjątkowo drewniane i mało przekonujące, a bohaterowie nie wzbudzają większego zainteresowania, niektórzy wręcz irytują –...

Właściwie dziwi mnie sens wydawania ósmego tomu cyklu, bez uprzedniego wydania wcześniejszych.
Przeczytałem parę rozdziałów, ale nie dość że książka mnie nie zainteresowała, to jeszcze zadziwił mnie cudaczny styl pisarski autorki.
Niby na początek mamy dość brutalnie morderstwo, a wszytko opisane w tak nudny i bezosobowy, na dodatek bez emocji sposób, że aż strach.
Odpuszczam. Szkoda czasu.

Właściwie dziwi mnie sens wydawania ósmego tomu cyklu, bez uprzedniego wydania wcześniejszych.
Przeczytałem parę rozdziałów, ale nie dość że książka mnie nie zainteresowała, to jeszcze zadziwił mnie cudaczny styl pisarski autorki.
Niby na początek mamy dość brutalnie morderstwo, a wszytko opisane w tak nudny i bezosobowy, na dodatek bez emocji sposób, że aż...

Jakoś przebrnąłem.

Jakoś przebrnąłem.

Wartka historia, sympatyczny główny bohater i obraz świata ludzi oślepionych pieniędzmi. Przyjemna lektura na koronawirusowe wieczory.

Wartka historia, sympatyczny główny bohater i obraz świata ludzi oślepionych pieniędzmi. Przyjemna lektura na koronawirusowe wieczory.

Przeraża w obecnej sytuacji napaści Rosji na Ukrainę.

Przeraża w obecnej sytuacji napaści Rosji na Ukrainę.