Rozprawy i szkice

Taki trochę śmietnik. Lem pozbierał co tam mógł z drobiazgów publikowanych w periodykach i wydał zwartym drukiem. Trochę tu o teorii literatury (najmniej zrozumiałe, imho rzeczy mocno wytarte dziś przez czas i niespecjalnie warte lektury),trochę komentarzy do konkretnych pozycji (momentami interesujące, czasem mniej, jednakowoż to część najciekawsza),i trochę deliberacji nad sprawami cywilizacyjnymi (jak cię mogę, są momenty ok, a są takie przy których mało nie umarłem z nudów np. "O poznaniu pozazmysłowym").

Takie trochę rozczarowanie. Aspekt "męczyłem się" przeważał nad całą resztą. Dla lemowych archeologów.

6/10

Taki trochę śmietnik. Lem pozbierał co tam mógł z drobiazgów publikowanych w periodykach i wydał zwartym drukiem. Trochę tu o teorii literatury (najmniej zrozumiałe, imho rzeczy mocno wytarte dziś przez czas i niespecjalnie warte lektury),trochę komentarzy do konkretnych pozycji (momentami interesujące, czasem mniej, jednakowoż to część najciekawsza),i trochę deliberacji...

Trudne eseje. Napisane głównie z perspektywy naukowej. Jeśli nie znasz się zbytnio na fizyce i cybernetyce, możesz mieć problem ze zrozumieniem tego co czytasz -.-
Nie wiem też czy to był żart, ale we wstępie Lem deklaruje, że będzie pisał jak najczytelniej i jak najbardziej zrozumiale, jednak zdania WIELOkrotnie złożone temu nie służą :) przygotujcie się na intensywne myślenie i czytanie nawet po kilka razy, jeśli tak jak wspominałam, nie jesteście obyci z danym tematem i w ogóle z takim skomplikowanym stylem wyrażania się. Oczywiście nie chodzi o to, żeby było od razu internetowo. Nastawiałam się jednak na większą czytelność esejów. A zrozumiałam z nich o wiele za mało, mimo, że czytam też książki naukowe i lubię je.

Trudne eseje. Napisane głównie z perspektywy naukowej. Jeśli nie znasz się zbytnio na fizyce i cybernetyce, możesz mieć problem ze zrozumieniem tego co czytasz -.-
Nie wiem też czy to był żart, ale we wstępie Lem deklaruje, że będzie pisał jak najczytelniej i jak najbardziej zrozumiale, jednak zdania WIELOkrotnie złożone temu nie służą :) przygotujcie się na intensywne...

Zbiór skandalicznie trudnych esejów naszego Mistrza. Część pierwsza - o języku, nieprzystępne i niezbyt wynagradzające trud przeczytania. Część druga zawiera recenzje książek - odpuściłem te, których nie czytałem ( rzecz o Dostojewskim bardzo ciekawa). Część trzecia najbardziej interesująca opowiada m.in. o możliwościach kontaktu z obcymi cywilizacjami czy zjawiskach paranormalnych i ta ostatnia jest najciekawsza. Ogólnie jednak jest to zbiór trudnych esejów, dość nieprzystępnych, a ich przeczytanie nie wynagradza nas jakoś szczególnie.

Zbiór skandalicznie trudnych esejów naszego Mistrza. Część pierwsza - o języku, nieprzystępne i niezbyt wynagradzające trud przeczytania. Część druga zawiera recenzje książek - odpuściłem te, których nie czytałem ( rzecz o Dostojewskim bardzo ciekawa). Część trzecia najbardziej interesująca opowiada m.in. o możliwościach kontaktu z obcymi cywilizacjami czy zjawiskach...

Jestem nieco zaskoczony faktem, że dotychczas nikt z użytkowników LC nie pokwapił się o bodajże najoględniejszy komentarz do tej książki. Zgodnie z hasłem pana Adama Słodowego („Zrób to sam”) postanowiłem zapełnić tę lukę.

„Rozprawy i szkice”, trzeba to jasno stwierdzić na samym początku, to lektura wymagająca. Pan Stanisław nie był przy pisaniu zawartych w tomie tekstów ograniczony koniecznością dotarcia do szerokich mas czytelników. Stąd bardzo suchy, fachowy język, jakim posługuje się w niektórych z nich. Nie wszystkie teksty fachowe „Rozpraw” przeczytałem zatem od deski do deski.

Książka podzielona jest na wstęp i trzy części. We wstępie znajdziemy odpowiedź autora na pytanie, które nurtowało zapewne wielu fanów po jego odejściu od tekstów typowych dla science fiction: „Dlaczego pan już nie pisze SF, panie Lem?”

Pierwsza część „Rozpraw” rzuca nieprzygotowanego czytelnika od razu na „głęboką wodę”: Lem dyskutuje tutaj na różne tematy związane z filozofią, teorią literatury, cybernetyką i informatyką. Chodzi o szkice, które pojawiały się na łamach „Nowej Kultury” i „Tekstów” w latach 1962-1974. Ponieważ brak mi wiedzy fachowej z poruszanych dziedzin, więc ograniczę się jedynie do tej krótkiej wzmianki.

Część druga zainteresowała mnie już bardziej i jest równocześnie nieco przystępniej napisana, ponieważ zawiera przedmowy, posłowia i recenzje kilku powieści. Obiektami zainteresowań Lema są tutaj, obok klasycznych tekstów SF („Wojna światów”, „Torpeda czasu”, „Ubik”),„Niesamowite opowieści” Grabińskiego, „Zbrodnia i kara” Dostojewskiego a nawet „Lolita” Nabokova, do omawiania której Lem podchodzi z prawdziwie pozytywistycznym zacięciem.

Ostatnia część książki jest najbardziej zróżnicowana tematycznie. Sporo miejsca poświęca się tutaj futurologii oraz dyskusji na temat wpływowej swego czasu rozprawy Lema pt. „Summa technologiae”. Ciężko mi ocenić, ile z ówczesnych dyskusji pozostało aktualnych. Być może niewiele, co jednak nie dziwi, bo nauka oddala się coraz bardziej od stanu wiedzy przeciętnego czytelnika SF. Lem pochyla się jednak nie tylko nad futurologią i cybernetyką. Właśnie w trzeciej części uważny czytelnik znajdzie również tekst o programie SETI, który bardzo ciekawie przedstawia zapatrywania Lema na możliwość kontaktu z obcymi cywilizacjami kosmicznymi. Zupełnie zaskoczył mnie natomiast szkic o... okultyźmie oraz zdolnościach paranormalnych. Prawdopodobnie nie powinni czytać go fanowie opowieści grozy oraz mystery, bo autor podjął się w nim dekonstrukcji niejednego mitu.

„Rozprawy i szkice” to dzisiaj przede wszystkim tom, który w dobitny sposób pokazuje, jak wszechstronnym pisarzem był Stanisław Lem. Jego teksty fachowe są być może już nieaktualne, ale sporo dyskusji na tematy bliskie własnemu literackiemu poletku autora jest nadal warta przeczytania.

Jestem nieco zaskoczony faktem, że dotychczas nikt z użytkowników LC nie pokwapił się o bodajże najoględniejszy komentarz do tej książki. Zgodnie z hasłem pana Adama Słodowego („Zrób to sam”) postanowiłem zapełnić tę lukę.

„Rozprawy i szkice”, trzeba to jasno stwierdzić na samym początku, to lektura wymagająca. Pan Stanisław nie był przy pisaniu zawartych w tomie tekstów...