Pęknięte ogniwa to książka mądra i odważna. Wątki historyczne mają w niej wyraźny kontekst współczesny, gdyż, jak podkreślał [...] św. Augustyn, przeszłość, teraźniejszość i przyszłość nie istnieją osobno, lecz są ogniwami tego samego łańcucha. Ta książka przypomina nam te wartości i prawdy, które za sprawą decydentów od spraw oświaty znikają stopniowo z kart podręczników szkolnych. Pomaga zrozumieć konsekwencje pękniętego łańcucha narodowych dziejów, ale także rozerwanych więzi rodzinnych.
Pęknięte ogniwa to swoisty palimpsest: spod jednej jej warstwy wyłania się druga. Bohaterowie książki mówią do nas z głębi przeszłości, głosem pamięci, której królestwem jest skrawek Wileńszczyzny (chociaż nie tylko). Kazimierz i Janek Słuczewscy, Vytautas i Adela Butkavičius, ich synowie Staś i Henio, Genowefa K., Madame X, Zinajda Andriejewna, Lena.
Za sprawą Autorki każda z tych postaci mówi do nas, powierzając naszej pieczy cenny duchowy depozyt. Świadomość jego posiadania zapewnia siłę trwania. W każdej opowiedzianej tu historii kryje się także nasza własna. Bohaterowie Pękniętych ogniw nieustannie podejmują próbę odczytania węzła pamięci, a bieg ich życia to nieprzerwany proces przypominania. Towarzyszy im silne poczucie zakorzenienia w określonym, tym jedynym miejscu na ziemi, bo związanym z tradycją rodzinną i pokoleniem przodków, dzięki którym dokonywało się jednocześnie wtajemniczanie w Ojczyznę. Ich „mała ojczyzna” stała się miarą całego życia, a jej horyzont miarą każdej innej przestrzeni.
Książka Wandy Kocięckiej przywraca godność każdemu, kto czuje się Polakiem. I jednocześnie brzmi jak memento, przypominając, że zbiorowa pamięć społeczności, wpisana w pamięć indywidualną, warunkuje istnienie Ojczyzny, zapewnia jej ciągłość historyczną i trwanie.

(Prof. dr hab. Teresa Zaniewska, fragm. Przedmowy)