Pewnego razu będąc na jarmarku bożonarodzeniowym w dzielnicy Spandau w Berlinie zobaczyłem sporą kolejkę do jednego ze stoisk z kiełbasą z pieca. Zachwyty klientów były spowodowane "Breslauer Wurst" czyli kiełbasą wrocławską. Po kolejnej rozmowie na temat "kuchni wrocławskiej", znanej i cenionej do dziś w Niemczech, z kustosz Muzeum Architektury w Stuttgarcie nie mogłem już nie zgłębić tematu.
Na szczęście trafiłem na arcyciekawy przewodnik po dawnej kuchni Wrocławia Grzegorza Sobla. Prawdę napisał wydawca, nie sposób czytać tej książki bez czegoś na zakąskę i popitkę, bo za chwilę towarzyszy nam muzyka naszych kiszek. Dla mnie jako miłośnika pięknego miasta nad Odrą to smakowity rarytas, pełen ciekawostek, anegdot, ale też źródło dobrze udokumentowanej wiedzy historycznej (od średniowiecza do 1945 r.). Smaczku dodają liczne przepisy, karty dań z lokali i aktualne do dziś porady dotyczące prowadzenia dobrej kuchni dla domowników i gości. Pozycję śmiało można polecić wszystkim "certus conviva" oraz tzw. "lanserom" (nie byliście pierwsi) i tym którzy np. chcą się dowiedzieć co było kiedyś w budynku dzisiejszej Mediateki przy pl. Teatralnym we Wrocławiu ? Kim byli "wąchacze kawy" i ile oryginalnych toastów i zakąsek wymyślono do każdej stopki wódki w pewnym klubie ? Ile dań jadał zwykle Fryderyk II ? Jaki posiłek cieszył się największym uznaniem wrocławskich studentów ?
A zatem Smacznego Moi Państwo !

Pewnego razu będąc na jarmarku bożonarodzeniowym w dzielnicy Spandau w Berlinie zobaczyłem sporą kolejkę do jednego ze stoisk z kiełbasą z pieca. Zachwyty klientów były spowodowane "Breslauer Wurst" czyli kiełbasą wrocławską. Po kolejnej rozmowie na temat "kuchni wrocławskiej", znanej i cenionej do dziś w Niemczech, z kustosz Muzeum Architektury w Stuttgarcie nie mogłem już...