Wołyń. Epopeja polskich losów 1939-2013. Akt I

Czytając możemy wyobrazić sobie Wołyn przed i w trakcie wojny, tym razem z perspektywy żołnierzy organizujących się i walczących o życie Polaków.

Czytając możemy wyobrazić sobie Wołyn przed i w trakcie wojny, tym razem z perspektywy żołnierzy organizujących się i walczących o życie Polaków.

Pokaż mimo to

Bardzo podoba mi się, że książka nie jest typowym wywodem rasowego historyka, lecz zbiorem wspomnień świadków historii! Z tych wspomnień wyłania się obraz UPA jako tchórzliwej bandy, która "heroicznie" potrafiła zabijać tylko bezbronnych ludzi. Przed przygotowanymi do walki oddziałami ukraińscy nacjonaliści zazwyczaj uciekali... Martwi mnie to, kogo sobie współcześni Ukraińcy biorą za przykład, ale z drugiej strony rozumiem, że po uzyskaniu niepodległości naprędce potrzebowali czegoś na kształt naszej AK, idei, która walczyła o niepodległą Ukrainę. Z braku lepszych kandydatów wyciągnęli ze swojej historii Banderę, UPA i OUN...

Bardzo podoba mi się, że książka nie jest typowym wywodem rasowego historyka, lecz zbiorem wspomnień świadków historii! Z tych wspomnień wyłania się obraz UPA jako tchórzliwej bandy, która "heroicznie" potrafiła zabijać tylko bezbronnych ludzi. Przed przygotowanymi do walki oddziałami ukraińscy nacjonaliści zazwyczaj uciekali... Martwi mnie to, kogo sobie współcześni...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest tak piękne i mądre w swym znaczeniu powiedzenie, bardzo często wykorzystywane przez ludzi...
** "Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie" **

Na rzecz tej książki chciałby je nieco zmienić. Nie utraci ono przez to, na swej wartości.
**"Dobrego człowieka poznaje się w biedzie"**

Tylko człowiek o szlachetnym sercu, pełnym dobroci, serdeczności, życzliwości jest skłonny pomóc komuś w potrzebie, bez względu na wszystko, bez względu na okoliczności. Często robiąc to w imię prawdy, sprawiedliwości tacy ludzie ryzykują swoje życie. Tak po prostu, bezinteresownie.
Zanim ukraińscy bojownicy zaczęli mordować niewinnych cywilów rozproszonych na wschodnich ziemiach, społeczności polskie, ukraińskie i żydowskie mieszkali razem, tworząc lokalne zbiorowości. Byli dla siebie sąsiadami, niektórzy byli jak bracia połączeni wielką przyjaźnią, a kobiety i mężczyźni łączyli się pary. Pili razem wódkę, pomagali sobie w pracy przy gospodarstwach, dzielili wspólne smutki.
Ukraiński nacjonalizm pokazał prawdziwość tych relacji. Udowodniły jak wielkie miały one znaczenie. Ich wartość była gówno warta. Nie wszyscy Ukraińcy byli tak wrogo nastawieni do społeczności polskiej. Lecz to była straszna mniejszość.

Moja babcia, dziadzio doświadczyli tego strachu, tych przerażających chwil na własnej skórze. Często rozmawiam z nimi o czasach wojny, w jaki sposób oni ją zapamiętali.
Zatem ta książka pana Koprowskiego, te wszystkie spisane relacje osób, które przeżyły to w jeszcze większy sposób, inny nie jest dla mnie czymś nowym. Byłem w pewnym stopniu świadomy tamtych wydarzeń. Ta książka sprawiła, że teraz mam o wiele wiekszą świadomość. Ubogaciła mnie w mnóstwo historii, które zachowały się we wspomnieniach osób, które żyją do dzisiaj.

Skąd brała się ta nienawiść? Dlaczego z braci stali się najgorszymi wrogami?
Nie sposób jest mi to zrozumieć. Niektóre opisy rzezi, nie sposób nawet przecztać.
Resztę tych moim rozważań przenoszę do kolejnej części wołyńskiej epopei Marka Koprowskiego.

Wartość I i II Aktu mają taką samą wartość, bezcenną...

Jest tak piękne i mądre w swym znaczeniu powiedzenie, bardzo często wykorzystywane przez ludzi...
** "Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie" **

Na rzecz tej książki chciałby je nieco zmienić. Nie utraci ono przez to, na swej wartości.
**"Dobrego człowieka poznaje się w biedzie"**

Tylko człowiek o szlachetnym sercu, pełnym dobroci, serdeczności, życzliwości jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Polecam wszystkim, którzy chcą zgłębić wiedzę o naszych rodakach na Wołyniu.

Polecam wszystkim, którzy chcą zgłębić wiedzę o naszych rodakach na Wołyniu.

Pokaż mimo to

Książka zawiera osiem relacji osób, które przeżyły sowiecką i niemiecką okupację oraz rzezie na Wołyniu.
Część bohaterów walczyła w partyzantce, część trafiła do regularnego wojska. Wszyscy przeżyli koszmar wojny, której zakończenie wcale nie przyniosło wolności - jeden totalitaryzm został zastąpiony drugim, a ludzie, którym należały się szacunek i medale, zostali uznani za wrogów władzy komunistycznej.

Sporo w tych relacjach żalu i smutku, ale są też optymistyczne elementy - radość z tego, że się przeżyło, że zaznało się szczęścia w miłości, przyjaźni, rodzinie...

Większość bohaterów tej książki poświęciło się po wojnie zbieraniu dokumentów i dowodów na ludobójstwo, jakiego dopuścili się na Kresach Ukraińcy. Niektórzy po latach spotkali się oko w oko ze swoimi oprawcami lub ich rodzinami - opisy tych konfrontacji są bardzo przejmujące.

Uderza w relacjach spokój i opanowanie opowiadających. Robi to piorunujące wrażenie w zderzeniu z opisywanymi zdarzeniami - bestialskimi mordami, których często dopuszczali się sąsiedzi, koledzy ze szkoły, z pracy...

"Wołyń..." daje wiele do myślenia. Jak to możliwe, że ludzie, którzy przez lata żyli obok siebie, stali się zaciekłymi wrogami i oprawcami? Znalezienie odpowiedzi na to pytanie od dawna zajmuje historyków i czytelników literatury faktu.
Trudno to pojąć, trudno zrozumieć. Na pewno nie można zapomnieć.
Bardzo wymowne w tym kontekście są słowa Zygmunta Maguza, autora rozdziału "Uciekajcie, mordują!":

"Nasze tradycje trzeba przekazywać młodzieży, by miał je kto kultywować, gdy nas zabraknie. Pamięć o ofiarach ukraińskiego ludobójstwa powinna trwać. Nie dlatego, żeby pielęgnować jakieś resentymenty ale po to, by tragiczne wydarzenia, których byłem świadkiem, nigdy się nie powtórzyły.
Prawda o nich musi być powiedziana do końca, a ofiary zbrodni należycie upamiętnione. To warunek wszelkiego pojednania". (cytat ze str. 71)

Książka zawiera osiem relacji osób, które przeżyły sowiecką i niemiecką okupację oraz rzezie na Wołyniu.
Część bohaterów walczyła w partyzantce, część trafiła do regularnego wojska. Wszyscy przeżyli koszmar wojny, której zakończenie wcale nie przyniosło wolności - jeden totalitaryzm został zastąpiony drugim, a ludzie, którym należały się szacunek i medale, zostali uznani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Autentyczne rekacje ludzi tam mieszkających i żyjących. Ciekawe życiorysy. Czyta się świetnie. Biorę się za II tom

Autentyczne rekacje ludzi tam mieszkających i żyjących. Ciekawe życiorysy. Czyta się świetnie. Biorę się za II tom

Pokaż mimo to