Bardzo lubię tematykę drugiej wojny światowej. Chociaż po tym co się dzieje na wschodniej granicy to inaczej teraz na to patrzę, ale nie o tym.

Zawsze interesowałam się książkami, filmami i różnymi innymi artykułami czy reportażami na temat wojen. Dlatego jak natrafiłam w księgarni na tę książkę wzięłam ją i kupiłam, bo tematyka mnie zainteresowała. Tym bardziej od strony kobiecej, bo główną bohaterką jest młoda dziewczyna, która tak naprawdę w samym środku wojny skacze ze spadochronu i co najważniejsze przemyca broń na teren wroga.

Naprawdę pomysł intryguje, w końcu zapewne pisany życiem lecz realizacja nie spodobała mi się do końca. Strasznie mi się dłużyła i pewne wątki, które są tutaj rozpisywane według mnie są one bez sensu, wtedy kiedy akcja się rozkręcała i naprawdę było czuć niepokój o bohaterkę, pojawiały się jej przemyślenia, albo jakieś sytuacje opisane, które naprawdę sprawiały, że zaczynało mnie to nudzić.

Chyba nastawiłam się na coś fantastycznego i okazało się, że wcale takie to nie jest i zawiodłam się na tej książce. Choć tematyka interesująca i pomysł bardzo dobry, tym bardziej, że naprawdę mało jest takich książek, gdzie to kobiety wiodą prym i są ukazane jak radziły sobie w czasie wojny. Trochę szkoda, bo można było to trochę inaczej przedstawić i może wtedy porwałaby każdego.

Bardzo lubię tematykę drugiej wojny światowej. Chociaż po tym co się dzieje na wschodniej granicy to inaczej teraz na to patrzę, ale nie o tym.

Zawsze interesowałam się książkami, filmami i różnymi innymi artykułami czy reportażami na temat wojen. Dlatego jak natrafiłam w księgarni na tę książkę wzięłam ją i kupiłam, bo tematyka mnie zainteresowała. Tym bardziej od strony...

czy aż tak można się poświęcić, by nie wiedzieć kiedy się wycofać?

czy aż tak można się poświęcić, by nie wiedzieć kiedy się wycofać?

Czekała na mnie na półce bardzo długo (4 lata). Ze względu na obecną sytuację trzeba było czytać książki, które się kurzą na półce ;) Odgrzebanie tej pozycji nie było jednak dobrym pomysłem. Strasznie mi się dłużyła. Była nierówna. Momentami akcja wciągała i stresowałam się losem bohaterki. Takie interesujące fragmenty przeplatane były monologiem wewnętrznym tytułowej kobiety. A myśli jej były nudne jak flaki z olejem :(
Na tylnej okładce widnieje zachęcający opis: "Fascynująca kobieta w ogniu wojny i miłości". O ile wojnę można poczuć podczas lektury to pozostałe obietnice nie zostały spełnione.

Czekała na mnie na półce bardzo długo (4 lata). Ze względu na obecną sytuację trzeba było czytać książki, które się kurzą na półce ;) Odgrzebanie tej pozycji nie było jednak dobrym pomysłem. Strasznie mi się dłużyła. Była nierówna. Momentami akcja wciągała i stresowałam się losem bohaterki. Takie interesujące fragmenty przeplatane były monologiem wewnętrznym tytułowej...

Książka bardzo mnie zainteresowała, jak zresztą każda pozycja osadzona w realiach II wojny światowej. Lektura pozostawia jednak pewien niedosyt.

Książka bardzo mnie zainteresowała, jak zresztą każda pozycja osadzona w realiach II wojny światowej. Lektura pozostawia jednak pewien niedosyt.

Niewiele jest książek, które porzuciłam po przeczytaniu kilkunastu stron. I mimo, iż temat II wojny bardzo mnie interesuje, tej pozycji nie ukończyłam... Nie wciągnęła mnie niestety..

Niewiele jest książek, które porzuciłam po przeczytaniu kilkunastu stron. I mimo, iż temat II wojny bardzo mnie interesuje, tej pozycji nie ukończyłam... Nie wciągnęła mnie niestety..

Piękny obraz walki jednostki.

Piękny obraz walki jednostki.

Książka opowiada o jednej z ról kobiet w okupowanym kraju. O tym jak musiały sobie radzić, w większości przypadków, zdane tylko na siebie. Jednak spodziewałam się czegoś więcej.

Książka opowiada o jednej z ról kobiet w okupowanym kraju. O tym jak musiały sobie radzić, w większości przypadków, zdane tylko na siebie. Jednak spodziewałam się czegoś więcej.

„Wiedziała, jak zabić człowieka prostym uderzeniem w kark, jak wysadzić pociąg za pomocą paru kilogramów materiałów wybuchowych, umiała nadawać komunikaty alfabetem Morse’a i strzelać z pistoletu maszynowego Thomson. Potrafiła bezgłośnie przemieszczać się nocą i przechodzić przez ogrodzenia z drutu kolczastego, nie wspominając o przejściu przez rzekę, podciągając się na linie(…) Nauczyli się, jak spadać z trzymetrowej ściany, zjeżdżali po ślizgawkach, huśtali się w uprzęży przymocowanej do żurawia stojącego w hangarze, spadali na materace i kokosowe maty rozłożone na podłodze, wznosili się na balonie na wysokość stu pięćdziesięciu metrów, skąd skakali w dół (…)Wyjaśnili jak rekrutować miejscowych agentów, jak umawiać spotkania, jak ustawiać przekazywanie listów i organizować bezpieczne kryjówki, o czym myśleć i nie myśleć. Prowadzili warsztaty ze śledzenia i ze sprawdzania, czy się jest śledzonym(…) Były też zajęcia z szyfrowania i obsługi radiotelegrafu (…) Spędzili długie godziny, ucząc się kodowania wiadomości szyfrem przestawieniowym podwójnym, tak że ich komunikaty w rezultacie przypominały bełkot(…) Wykłady na temat, co robić, jeśli cię zatrzymają, jak przeżyć przesłuchanie, jak odwrócić uwagę pytających, jak przeżyć, jeśli jest się zdanym tylko na siebie, przerażonym, niepewnym i przekonanym, że znalazłeś się w sytuacji bez wyjścia(…)
Wyznaczyli jej imię operacyjne, którego miała odtąd używać (…)
Konspiracyjne życie musi przeważyć nad prawdziwym. Kłamstwa stają się prawdą, a prawda kłamstwem. Fałsz triumfuje(…) Jednego dnia wkraczała w pełen zagadek, tajemnic, prawd, półprawd i zwyczajnych kłamstw świat organizacji; następnie wracała do domu, do bezpiecznej krainy dzieciństwa. Jedyną rzeczą, którą zabierała ze sobą z jednego świata do drugiego, była umiejętność kłamania(…)
Ostrożny agent to żywy agent. Obserwuj, czekaj, nasłuchuj. Pomyśl, nim coś zrobisz. Zatrzymaj się, aby dobrze się zastanowić; „Lepiej sądzić niż błądzić”(…) Nie mów, jeśli ktoś nie musi czegoś wiedzieć. Nie rozmawiaj z ludźmi. Nie podejmuj przypadkowych, niezobowiązujących rozmów, bo to mogłoby wzbudzić podejrzenia. Nie przyciągaj uwagi(…) Nie spiesz się. Cokolwiek robisz, nie spiesz się(…) Nigdy się nie wahaj, nigdy nie wyglądaj na zagubioną. Twoje niezdecydowanie przyciąga uwagę(…)
Zapamiętajcie: najmniejszy szczegół z tego szkolenia może kiedyś uratować wam życie (…)”

„Wiedziała, jak zabić człowieka prostym uderzeniem w kark, jak wysadzić pociąg za pomocą paru kilogramów materiałów wybuchowych, umiała nadawać komunikaty alfabetem Morse’a i strzelać z pistoletu maszynowego Thomson. Potrafiła bezgłośnie przemieszczać się nocą i przechodzić przez ogrodzenia z drutu kolczastego, nie wspominając o przejściu przez rzekę, podciągając się na...

Książka ta bardziej przypomina obyczajową historię niż szpiegowską czy historyczną. Czyta się dość przyjemnie jednak mało mnie wciągnęła.

Książka ta bardziej przypomina obyczajową historię niż szpiegowską czy historyczną. Czyta się dość przyjemnie jednak mało mnie wciągnęła.

Dobra powieść, po zakończeniu której czytelnik nadal zastanawia się: co się właściwie stało?

Dobra powieść, po zakończeniu której czytelnik nadal zastanawia się: co się właściwie stało?