książka fajna bardzo ciekawie pokazane ciekawostki o Afryce

książka fajna bardzo ciekawie pokazane ciekawostki o Afryce

Jak w całej serii przy okazji przygód Tomka znajduje się miejsce na sporo informacji o faunie Afryki oraz podróżnikach/odkrywcach tego kontynentu w tym również o Polakach. Oczywiście stan wiedzy adekwatny do okresu w którym powstała książka. Niektórych współczesnych mogą razić pewne opinie, stereotypy i określenia ale to już wolny wybór. Który współczesny nastolatek (14-15 lat) używa określenia "tatuś" ;) . Literatura młodzieżowa to i przede wszystkim młody, główny bohater jest sprawcą sukcesów polskich łowców.
To mój powrót do przeszłości, ten tom akurat dostałem pod choinkę "dziecięciem będąc".

Jak w całej serii przy okazji przygód Tomka znajduje się miejsce na sporo informacji o faunie Afryki oraz podróżnikach/odkrywcach tego kontynentu w tym również o Polakach. Oczywiście stan wiedzy adekwatny do okresu w którym powstała książka. Niektórych współczesnych mogą razić pewne opinie, stereotypy i określenia ale to już wolny wybór. Który współczesny nastolatek (14-15...

Nie będzie opisu fabuły.

Bo i po co?

Pamiętacie ogólny zarys Tomka w Australii? To już znacie przygody Tomka w Afryce.

Cel ten sam, misja ta sama, zwroty fabularne poniekąd też. A więc nuda? Nooooooo nie do końca. Jest lepiej, dużo lepiej m. in. dlatego, że Tomek przestaje być chłopcem. Australia sprawiła, że chop zmężniał, a pojawienie się Sully wydobyło nieznane wcześniej emocje i więzi.

Szklarski dokonał ulepszenia swojej poprzedniej powieści o Tomku. Przygody w Afryce trzymają w napięciu, fabuła dorasta wraz z bohaterem i czytelnikiem. Przykład? Proszę bardzo! Tomek zostaje po raz pierwszy zmuszony do użycia broni… przypominam, że jest nastolatkiem. Odciska to piętno na chłopaku, co Szklarski umiejętnie przedstawia. Co więcej poruszana jest tematyka niewolnictwa, handlu żywym towarem, nierówności rasowych. To wszystko zostało zawarte w towarzystwie poznawania bogatej fauny i flory Afryki, kultury autochtonów, przedstawienia wszelakich sposobów na przeżycie w dżungli. To wszystko bez encyklopedycznych wykładów, które pojawiły się w pierwszej części cyklu. Zdecydowanie na plus!

Na uwagę zasługuje także bosman Nowicki. Rozwój bohatera jest znaczący. Szklarski ubogaca jego relację z Tomkiem, staje się motorem napędowym powieści, a dynamika między nimi, cięte riposty, sarkazm i pozytywna złośliwość to czyste złoto.

Druga część cyklu o przygodach Wilmowskiego jest znacząco lepsza od swojej poprzedniczki. Konspekt książki jest ten sam, ale to co pomiędzy różni się diametralnie. Uwypukla to słabizny pierwszej części, zmienia jej odbiór. Z książki dobrej staje się tylko przyzwoitą. Liczę, że wzrost jakości zostanie zachowany i trzecia część będzie jeszcze lepsza.

Nie będzie opisu fabuły.

Bo i po co?

Pamiętacie ogólny zarys Tomka w Australii? To już znacie przygody Tomka w Afryce.

Cel ten sam, misja ta sama, zwroty fabularne poniekąd też. A więc nuda? Nooooooo nie do końca. Jest lepiej, dużo lepiej m. in. dlatego, że Tomek przestaje być chłopcem. Australia sprawiła, że chop zmężniał, a pojawienie się Sully wydobyło nieznane...

Kontynuujemy przygody z młodym bohaterem, tym razem na afrykańskiej ziemi (a dokładnie: Kongo i Uganda).
Znajdziemy tu w pełni dopracowaną historię o kolejnej wyprawie Tomka wraz z ojcem i niezawodnymi kompanami bosmanem Nowickim, podróżnikiem Smugą i wiernym Dingo. W "Tomku na czarnym lądzie" odnajdziemy sporo podobieństw do szkicu jakim była książeczka "Tomek w tarapatach".

Kontynuujemy przygody z młodym bohaterem, tym razem na afrykańskiej ziemi (a dokładnie: Kongo i Uganda).
Znajdziemy tu w pełni dopracowaną historię o kolejnej wyprawie Tomka wraz z ojcem i niezawodnymi kompanami bosmanem Nowickim, podróżnikiem Smugą i wiernym Dingo. W "Tomku na czarnym lądzie" odnajdziemy sporo podobieństw do szkicu jakim była książeczka "Tomek w...

Drugi tom przygód Tomka. Pierwszy jaki przeczytałem w dzieciństwie. Dla mnie to kultowa pozycja i nie wynika to raczej z sentymentu. Uwielbiam ten cykl.

Drugi tom przygód Tomka. Pierwszy jaki przeczytałem w dzieciństwie. Dla mnie to kultowa pozycja i nie wynika to raczej z sentymentu. Uwielbiam ten cykl.

Tomek polubił zabijanie. Nie wiem po co zabił na początku hienę, pewnie dla przyjemności. Mieli łapać zwierzęta dzikie, ale na razie mordują co wejdzie na celownik . Książka niedokładna i wiele niedopowiedzeń. No chyba, że zabijają słonia dla kłów, bo tak to wygląda z opisu między wierszami.

Mordowanie gazeli na zrobienia z jej skóry bukłaka wody... I te klimaty. Zabicie hipopotama dla trochę mięsa... Ogólnie bohaterzy tej książki to szkodniki I kłusownicy.

Pod koniec Tomuś okradł relikwie murzynow. Przez co tamci nocą chcieli odzyskać relikwie. Wtedy Tomuś ich znaczą część pozabijał. Super przestępcy a nie myśliwi.

Tomek polubił zabijanie. Nie wiem po co zabił na początku hienę, pewnie dla przyjemności. Mieli łapać zwierzęta dzikie, ale na razie mordują co wejdzie na celownik . Książka niedokładna i wiele niedopowiedzeń. No chyba, że zabijają słonia dla kłów, bo tak to wygląda z opisu między wierszami.

Mordowanie gazeli na zrobienia z jej skóry bukłaka wody... I te klimaty. Zabicie...

Wspomnienia wracają .
Jestem bardzo ucieszony, mogąc powrócić do odsłuchania w formie audiobooku. Powracają wspomnienia.
Biały Quana jest de best ;-).
Fajne wspomnienia. Czytając w podstawówce bardzo się egzaltowałem treścią i przygodą . Teraz to powraca lecz w mniejszym stopniu ale powraca.

Wspomnienia wracają .
Jestem bardzo ucieszony, mogąc powrócić do odsłuchania w formie audiobooku. Powracają wspomnienia.
Biały Quana jest de best ;-).
Fajne wspomnienia. Czytając w podstawówce bardzo się egzaltowałem treścią i przygodą . Teraz to powraca lecz w mniejszym stopniu ale powraca.

OCENA - 8/10 REWELACJA

„TOMEK NA CZARNYM LĄDZIE” (tom. 2) cyklu o Tomku Wilmowskim jest przepiękną kontynuacją tej magicznej serii. Klasyka literatury młodzieżowej o charakterze poznawczym. Tym razem udajemy się do Afryki, gdzie wspólnie z naszymi bohaterami będziemy uczestniczyli w polowaniach na dzikie zwierzęta. Dzięki tej pozycji poznamy zwyczaje Pigmejów zamieszkujących tropikalne lasy Afryki Środkowej, którzy tworzą małe odrębne społeczności oraz prowadzą koczowniczy tryb życia zajmując się przede wszystkim łowiectwem i zbieractwem. Ciekawostką jest fakt, że lud ten charakteryzuje się niskim wzrostem.

Dzięki tej książce odwiedzimy Kenię wraz ze stolicą Nairobi. Dotrzemy do magicznego i niepowtarzalnego miejsca jakim jest Jezioro Wiktorii położone na Wyżynie Wschodnioafrykańskiej, które jest największym w Afryce. Jego wody podzielone są między trzy państwa Kenię, Ugandę i Tanzanię, warto również wspomnieć, że jest to pod względem powierzchni drugie jezioro słodkowodne na świecie przegrywając jedynie z Jeziorem Górnym znajdującym się w kompleksie pięciu Wielkich Jezior Ameryki Północnej, na pograniczu USA i Kanady. Kończąc moją krótką opinię polecam tę książkę. Pozdrawiam Jack_

OCENA - 8/10 REWELACJA

„TOMEK NA CZARNYM LĄDZIE” (tom. 2) cyklu o Tomku Wilmowskim jest przepiękną kontynuacją tej magicznej serii. Klasyka literatury młodzieżowej o charakterze poznawczym. Tym razem udajemy się do Afryki, gdzie wspólnie z naszymi bohaterami będziemy uczestniczyli w polowaniach na dzikie zwierzęta. Dzięki tej pozycji poznamy zwyczaje Pigmejów...

Nawet po latach od pierwszego czytania wciąż budzi tęsknotę za przygodą

Nawet po latach od pierwszego czytania wciąż budzi tęsknotę za przygodą

Kolejny egzemplarz tej książki który stoi w domowej bibliotece. Kolejny, gdyż wcześniejszy tomik odziedziczony po Teściowej z innym tytułem- "Przygody Tomka na czarnym lądzie" obchodzi w tym roku swoje 61 urodziny (wydanie III 1962r.) od nowości posiadał puste kartki- błąd w druku. Mimo przerw w treśći, pamięć jest jeszcze niezawodna i brakujące wątki zostały przez nią uzupełnione- to znaczy że lektura głęboko w nią zapadła. I dobrze, bo warto!

Kolejny egzemplarz tej książki który stoi w domowej bibliotece. Kolejny, gdyż wcześniejszy tomik odziedziczony po Teściowej z innym tytułem- "Przygody Tomka na czarnym lądzie" obchodzi w tym roku swoje 61 urodziny (wydanie III 1962r.) od nowości posiadał puste kartki- błąd w druku. Mimo przerw w treśći, pamięć jest jeszcze niezawodna i brakujące wątki zostały przez nią...