Powróciłam do książki z przed paru lat czytałam ją mając nieciekawe przekonania iż tylko szczupłe może być piękne i nie może być inaczej historia pokazała i uświadomiła mi bardzo dużo aczkolwiek nie byłam na takim etapie i nie mogę się porównywać wiele dziewczyn dąży do bycia szczupłą gdzie to niejednokrotnie idzie w zła stronę sprowadzają na siebie choroby wyniszczając organizm i nie raz umierajac .Bardzo wartosciowa lektura pouczająca jak żyć ze sobą w zgodzie akceptować swoje ciało ,wady i niedoskonałości Kochać siebie a kompleksy mamy wszyscy

Powróciłam do książki z przed paru lat czytałam ją mając nieciekawe przekonania iż tylko szczupłe może być piękne i nie może być inaczej historia pokazała i uświadomiła mi bardzo dużo aczkolwiek nie byłam na takim etapie i nie mogę się porównywać wiele dziewczyn dąży do bycia szczupłą gdzie to niejednokrotnie idzie w zła stronę sprowadzają na siebie choroby wyniszczając ...

Spodziewałam się czegoś bardziej interesującego, niestety książka mocno mnie znużyła. Ciągłe przemyślenia, wchodzenie w głąb samej siebie, skoncentrowanie tylko na sobie. Zwyczajnie nie polubiłam bohaterki i nie potrafiłam jej współczuć, wręcz irytowała mnie swoim zachowaniem. Natomiast ciekawa bym była odczuć bliskich chorej na anoreksję, jak oni funkcjonowali zamartwiając się o ukochaną osobę.

Spodziewałam się czegoś bardziej interesującego, niestety książka mocno mnie znużyła. Ciągłe przemyślenia, wchodzenie w głąb samej siebie, skoncentrowanie tylko na sobie. Zwyczajnie nie polubiłam bohaterki i nie potrafiłam jej współczuć, wręcz irytowała mnie swoim zachowaniem. Natomiast ciekawa bym była odczuć bliskich chorej na anoreksję, jak oni funkcjonowali zamartwiając...

Byłam bardziej zainteresowana tematem anoreksji i sięgnęłam z ciekawości. Książka przypomina pamiętnik anorektyczki, która opisuje swoją chorobę i jak się z nią zmaga. Autorka jest też dziennikarką i dzieliła się swoimi przemyśleniami, dostawała też emaile od czytelników, lekarzy i bliskich. Pozwala nam wejść w jej życie, opisuje uczucia, relacje z innymi i to jak choroba wpływa na jej decyzje. Zaczyna też rozumieć mechanizmy jakie nią kierują. Bardziej biografia, mało precyzyjnych informacji o samej anoreksji. Jest w porządku, ale nie pogłębiła tematu. Poznałam jedynie anoreksję z jednej perspektywy. Mimo oceny, bardzo cieszę się szczęściem i wyzdrowieniem autorki.

Byłam bardziej zainteresowana tematem anoreksji i sięgnęłam z ciekawości. Książka przypomina pamiętnik anorektyczki, która opisuje swoją chorobę i jak się z nią zmaga. Autorka jest też dziennikarką i dzieliła się swoimi przemyśleniami, dostawała też emaile od czytelników, lekarzy i bliskich. Pozwala nam wejść w jej życie, opisuje uczucia, relacje z innymi i to jak choroba...

W pułapce własnej głowy

Ta książka była dla mnie ciężką przygodą. Z jednej strony pomogła mi zrozumieć mechanizmy anoreksji a z drugiej strony uzmysłowiła mi, że są one podobne do innych chorób psychicznych. Polecam wszystkim osobom, które cierpią na bulimię, anoreksję, przeszły załamanie nerwowe lub mają depresję. Generalnie nieustanne próby dążenia do perfekcji są bolączką naszych czasów, które powodują te choroby. Jeśli ktoś myśli, że chodzi tylko o wygląd w przypadku anoreksji to jest w głębokim błędzie. Wszystko co o sobie myślimy, każda znaleziona niedoskonałość bierze się z przeżyć wewnętrznych. Kompleksy, chęć bycia ideałem, robienia kariery, bycia człowiekiem orkiestrą, chęć podobania się, spełniania cudzych oczekiwań, to wszystko są pułapki za które mnóstwo osób zapłaciło chorobą. Polecam również przeczytać osobom, które miały, bądź wciąż mają styczność z tymi chorobami i nie rozumieją czym one są uznając je za wymysły rozpuszczonych, leniwych, słabych młodych ludzi.

Jest to łatwo napisana ale ciężka w odbiorze przeżyć wewnętrznych lektura. Z jednej strony pozwala uzmysłowić sobie wiele rzeczy, wiele błędów, we własnym podejściu do wielu spraw i generalnie do życia, nakierowuje na odnalezienie przyczyny własnego cierpienia, a z drugiej optymistycznie potrafi odnaleźć nadzieję i natchnąć do walki o siebie samego. Na pewno nie jest to lektura obok której można przejść obojętnie.

Nie chcę się bardziej zagłębiać w opis i ocenę tej pozycji, gdyż nie bardzo jest tu co oceniać. Jest to życiorys kobiety przez lata cierpiącej na anoreksję, która postanowiła skończyć z chorobą. Książka została napisana w formie dziennika i w zasadzie jest autobiografią autorki. Jest tu mnóstwo osobistych wynurzeń, opisów relacji z ludźmi, które w zasadzie zniszczyła choroba. Wzlotów jak i porażek, niespełnionych obietnic. Jest to osoba bardzo świadoma swojej choroby i swojego ja. Jeśli chodzi o język to autorka jest absolwentką Oxfordu i cały czas publikuje w mediach informacyjnych swoje artykuły, dzięki czemu opisy są bardzo szczere i plastyczne.

Zapraszam na mojego bloga http://ksiezycmipowiedzial.blogspot.com/

W pułapce własnej głowy

Ta książka była dla mnie ciężką przygodą. Z jednej strony pomogła mi zrozumieć mechanizmy anoreksji a z drugiej strony uzmysłowiła mi, że są one podobne do innych chorób psychicznych. Polecam wszystkim osobom, które cierpią na bulimię, anoreksję, przeszły załamanie nerwowe lub mają depresję. Generalnie nieustanne próby dążenia do perfekcji są...

Idealnie odzwierciedla życie oraz myślenie każdej anorektyczki. Bardzo szczera i prawdziwa. Polecam!

Idealnie odzwierciedla życie oraz myślenie każdej anorektyczki. Bardzo szczera i prawdziwa. Polecam!

Świetna książka pokazująca długą i męczącą walkę z bardzo ciężką chorobą - anoreksją. Książkę czyta się jednym tchem, a takie lubię najbardziej :-)

Świetna książka pokazująca długą i męczącą walkę z bardzo ciężką chorobą - anoreksją. Książkę czyta się jednym tchem, a takie lubię najbardziej :-)

"Perfekcyjna - w pułapce anoreksji" to historia 33 letniej dziennikarki z Londynu, która żyła z anoreksją 10 lat a na zaburzenia odżywiania cierpiała jeszcze dłużej. Opowiada ona o swoim postanowieniu, że zerwie z chorobą w ciągu roku oraz opisuje proces zdrowienia w postaci felietonów do gazety. Uwaga czytelników miała być dla niej dodatkową motywacją do tego, aby kolejna próba pokonania choroby nie skończyła się niepowodzeniem. Dotychczasowe konsultacje, psychoanalizy, medytacje, homeopatie, akupunktury czy obietnice składane sobie i najbliższym nie skutkowały.

Jak udało jej się przeżyć z anoreksją tyle lat i jednocześnie prowadzić w miarę normalne życie, pracować jako dziennikarka, mieć partnera? Dlaczego postanowiła zerwać z chorobą, która "była częścią niej samej"? O tym dowiecie się z książki.

"Perfekcyjna - w pułapce anoreksji" to historia 33 letniej dziennikarki z Londynu, która żyła z anoreksją 10 lat a na zaburzenia odżywiania cierpiała jeszcze dłużej. Opowiada ona o swoim postanowieniu, że zerwie z chorobą w ciągu roku oraz opisuje proces zdrowienia w postaci felietonów do gazety. Uwaga czytelników miała być dla niej dodatkową motywacją do tego, aby kolejna...

Świetna książka niosąca przestrogę dla dziewcząt i kobiet o zmarnowanym życiu przez anoreksję. Wolf pisze o tym jak choroba utrudniała jej życie zawodowe,a także osobiste. Porusza ważny temat porzucenia przez młodocianą miłość,przez co ukarała siebie głodówkami i wykańczającymi treningami.
Uważam,że każda dziewczyna powinna przeczytać tę książkę zanim popadnie w obsesję.

Świetna książka niosąca przestrogę dla dziewcząt i kobiet o zmarnowanym życiu przez anoreksję. Wolf pisze o tym jak choroba utrudniała jej życie zawodowe,a także osobiste. Porusza ważny temat porzucenia przez młodocianą miłość,przez co ukarała siebie głodówkami i wykańczającymi treningami.
Uważam,że każda dziewczyna powinna przeczytać tę książkę zanim popadnie w obsesję.

Po raz pierwszy sięgnęłam po książkę mając na celu wyzbycie się błędnego myślenia o anorektyczkach. Jednak mój odwrócony tok myślenia sprawił, że pogłębiłam tylko moje zdanie na temat tego, że każdy jest kowalem własnego losu. Jeśli ktoś jest na tyle słaby, że nie potrafi w pewnym momencie, będąc już na granicy czy też po osiągnięciu celu- zastopować, to w ogóle nie powinien się za to brać. Dlatego zamiast odciągnąć swoje myśli od odchudzania, jeszcze bardziej mnie książka do tego przyciągnęła. Gdy po raz drugi brałam się za nią, traktowałam ją za pewien rodzaj inspiracji i skarbnicę wiedzy. Jako, że przestrzegła mnie przed komplikacjami, byłam pewna, że dam radę w czasie przestać. Podziwiam Emmę za to, że zdołała przegnać strach i podzielić się swoimi uczuciami, życiem i przebiegiem choroby z innymi czytelnikami, których również może dotykać ten problem. Tak jak wspomniała autorka, anoreksja to również choroba duszy. I to jest ten rodzaj dolegliwości, na który leku nie ma i trzeba sobie samemu z tym poradzić. Przez cały czas trzymałam za nią kciuki. Zazdrościłam jej mężczyzny, który mimo przeciwności zawsze przy niej był i nigdy nie uciekł, choć sytuacja niektórych by do tego zmusiła.

Po raz pierwszy sięgnęłam po książkę mając na celu wyzbycie się błędnego myślenia o anorektyczkach. Jednak mój odwrócony tok myślenia sprawił, że pogłębiłam tylko moje zdanie na temat tego, że każdy jest kowalem własnego losu. Jeśli ktoś jest na tyle słaby, że nie potrafi w pewnym momencie, będąc już na granicy czy też po osiągnięciu celu- zastopować, to w ogóle nie...

Emma Woolf jest niezwykle odważną osobą. Nie każdy gotów jest podzielić się z obcymi ludźmi tak intymną sprawą, jaką jest choroba psychiczna, a także związanymi z nią problemami. Autorka opisuje zmagania z jedną z najgroźniejszych chorób psychicznych - anoreksją. Stawia tę chorobę trochę w innym świetle, pozwala nam ją lepiej zrozumieć i następnym razem nie oceniać ludzi na nią cierpiących.
Ponadto autorka w świetny sposób operuje piórem i ciężko jej nie polubić. Jest to zdecydowanie jedna z lepszych książek, które przeczytałam w tym roku i mogę z czystym sumieniem polecić ją każdemu.

Emma Woolf jest niezwykle odważną osobą. Nie każdy gotów jest podzielić się z obcymi ludźmi tak intymną sprawą, jaką jest choroba psychiczna, a także związanymi z nią problemami. Autorka opisuje zmagania z jedną z najgroźniejszych chorób psychicznych - anoreksją. Stawia tę chorobę trochę w innym świetle, pozwala nam ją lepiej zrozumieć i następnym razem nie oceniać ludzi na...