Dodatkowa gwiazdka za szczere wygarnianie tego, co autorce na duszy zalega. Bez patyczkowania potrafi przyznać, że momentami pragnęła śmierci swojej córki, potrafiła całkowicie odciąć się od niej, zerwać wszelki kontakt do momentu podjęcia walki z nałogiem. Jedna z niewielu pozycji skupionych głównie na odczuciach rodzica, a nie samego narkomana. Niestety, obie specyficzne cechy tej książki to jednocześnie zalety i wady: z językiem literackim niewiele toto ma wspólnego, w najdziwniejszych momentach zahacza o gwarowa składnię, do tego często pojawiają się powtórzenia i wtręty wyjęte z kontekstu, o które zahacza wartki strumień myśli autorki. Z drugiej trony mimo wszystko brak informacji o życiu samej narkomanki. Wiemy o niej w zasadzie tylko tyle, że była powodem do płaczu matki, która jednocześnie z uporem maniaka podkreśla jak piekielnie jest ta latorośl zdolna.

Dodatkowa gwiazdka za szczere wygarnianie tego, co autorce na duszy zalega. Bez patyczkowania potrafi przyznać, że momentami pragnęła śmierci swojej córki, potrafiła całkowicie odciąć się od niej, zerwać wszelki kontakt do momentu podjęcia walki z nałogiem. Jedna z niewielu pozycji skupionych głównie na odczuciach rodzica, a nie samego narkomana. Niestety, obie specyficzne...

Trudno zarzucać autorce uchybienia w rodzaju powtarzalności pewnych treści, skoro na każdym kroku podkreśla, że nie jest profesjonalną pisarką, nie korzysta z notatek, zdaje się jedynie na swą zawodną pamięć. Napisała tę książkę, aby wypełnić rynkową niszę, jaką stanowił brak literatury o tej tematyce, w której wydarzenia zostałyby przedstawione z perspektywy osoby współuzależnionej. Wiedziała, o czym pisze, bowiem przez lata zmagała się z nałogiem córki. Pod tym względem nie mam więc żadnych zastrzeżeń, literatura faktu rządzi się swoimi prawami.
Ale dlaczego, na miłość boską, nikt nie podjął się korekty tej pozycji? Cięcie kosztów? Z pewnością wiele osób zrobiłoby to nawet za darmo. Tymczasem liczne literówki i błędy edytorskie drażnią. Dostrzegłam ich około 30. Jak na dwustustronicową książkę to naprawdę dużo. Za dużo.

Trudno zarzucać autorce uchybienia w rodzaju powtarzalności pewnych treści, skoro na każdym kroku podkreśla, że nie jest profesjonalną pisarką, nie korzysta z notatek, zdaje się jedynie na swą zawodną pamięć. Napisała tę książkę, aby wypełnić rynkową niszę, jaką stanowił brak literatury o tej tematyce, w której wydarzenia zostałyby przedstawione z perspektywy osoby...

Interesująca... choć nie do końca się zgadzam z niektórymi teoriami autorki.
Ogólnie to chyba strasznie ciężko napisać książkę o nałogu bez patosu,przekonania że znalazło się złoty środek i receptę dla wszystkich.
Warta uwagi pozycja,pewna odmiana na rynku tego typu literatury.
Ale nie powala na kolana.

Interesująca... choć nie do końca się zgadzam z niektórymi teoriami autorki.
Ogólnie to chyba strasznie ciężko napisać książkę o nałogu bez patosu,przekonania że znalazło się złoty środek i receptę dla wszystkich.
Warta uwagi pozycja,pewna odmiana na rynku tego typu literatury.
Ale nie powala na kolana.

Lubię książki o tematyce uzależnień, nałogów i chorób dlatego gdy tylko zobaczyłam tę książkę w bibliotece bez chwili wahania postanowiłam ją wypożyczyć. Tak jak pisze autorka książki, jednocześnie mama głównej bohaterki uzależnionej od heroiny, pierwszy raz książka o tej tematyce nie jest napisana przez osobę uzależnioną jak np. "Pamiętnik Narkomanki" B. Rosiek tylko z drugiej perspektywy, osoby współuzależnionej - matki.
Helena Rogal opisuje dramatyczną walkę o odzyskanie córki uzależnionej od ćpania.Walka trwała ok 12 lat wydaje mi się,że to wystarczy by chcieć poznać tą historię.
Czytałam ją z wielkim zainteresowaniem i podziwem dla autorki ze względu na jej upartość i zaciętą walkę bez uległości dla swojej uzależnionej córki.
Do teraz jestem pełna podziwu za zachowanie zimnej krwi w sytuacjach gdy nie miała z Alą żadnego kontaktu albo gdy kontakt ten powracał gdy Ala po raz któryś tam zostawała aresztowana za kradzieże i wyłudzenia. Miłość matki wygrała.

Polecam tą książkę wszystkim tym, którzy chcą się dowiedzieć jak postępować z osobami uzależnionymi nie tylko od narkotyków ale też alkoholu. Ta książka pomaga zrozumieć znaczenie słowa " współuzależnienie" i daje do myślenia.
Mi dała.

Polecam

Lubię książki o tematyce uzależnień, nałogów i chorób dlatego gdy tylko zobaczyłam tę książkę w bibliotece bez chwili wahania postanowiłam ją wypożyczyć. Tak jak pisze autorka książki, jednocześnie mama głównej bohaterki uzależnionej od heroiny, pierwszy raz książka o tej tematyce nie jest napisana przez osobę uzależnioną jak np. "Pamiętnik Narkomanki" B. Rosiek tylko z...

To raczej książka dla matki zbuntowanej nastolatki. Coś na podobieństwo "Poradnika dobrej mamy" ... Mnie szczególnie nie zainteresowała, chociaż lubię taką tematykę.

To raczej książka dla matki zbuntowanej nastolatki. Coś na podobieństwo "Poradnika dobrej mamy" ... Mnie szczególnie nie zainteresowała, chociaż lubię taką tematykę.

lubię książki o takiej tematyce

lubię książki o takiej tematyce

Duża ilość błędów edytorskich, niestety trochę to razi w oczy. Poza tym dużo dowiedziałam się o narkomanii i samych uzależnionych. Dla osób, które miały styczność z uzależnionymi na pewno pomocny tytuł.

Duża ilość błędów edytorskich, niestety trochę to razi w oczy. Poza tym dużo dowiedziałam się o narkomanii i samych uzależnionych. Dla osób, które miały styczność z uzależnionymi na pewno pomocny tytuł.

Hmm... Nie jest to przyjemna historia, ale na pewno nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak inne o podobnej tematyce. Autorka wspomina tam o swojej możliwej złej kolejności wydarzeń i dla mnie to było mocno widoczne. Niestety.

Hmm... Nie jest to przyjemna historia, ale na pewno nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak inne o podobnej tematyce. Autorka wspomina tam o swojej możliwej złej kolejności wydarzeń i dla mnie to było mocno widoczne. Niestety.