Klub wielbłądów

Tytułowy klub obserwuje służby specjalne , snuje teorie spiskowe które nie zawsze są teorią.smialy spisek ,intrygujące postacie, wciągająca akcja .

Tytułowy klub obserwuje służby specjalne , snuje teorie spiskowe które nie zawsze są teorią.smialy spisek ,intrygujące postacie, wciągająca akcja .

Przyjemne rozrywkowe czytadło, w starym stylu, choć w swej w formie narracyjnej - dość naiwne.
Mamy w książce polski akcent i to w kontekście pozytywnym: miłe to dla polskich czytelników ze strony autora.
Interesujące są jednak prawdy o USA wypowiadane ustami (piórem) autora.
Psychopatyczni politycy zawsze są bezkarni. Złodziejskie korporacje i ich złodziejscy właściciele uważają, że mają prawo do masowych morderstw, o ile im to przyniesie zysk.
Kłamstwo w polityce, to obowiązująca zasada.
USA ma za uszami wiele paskudnych działań i idiotycznych decyzji politycznych, wliczając w to brak sensownego planu przy interwencjach w Iraku i Afganistanie. Autor zadaje dobre pytanie: USA bardzo łatwo potrafi „karać” słabe państewka muzułmańskie, które nie mają ropy, ale naprawdę najgorsze państwo pod względem praw człowieka (praw kobiet),czyli Arabia Saudyjska – to ich przyjaciele. Tylko dlatego, że tam jest ropa.
W takim czytadle oczekuję, że czarne charaktery zostaną ukarane, a dla niektórych najmniejszy wymiar kary, to kulka w łeb.
Jest w polskim prawie pracy takie orzeczenie Sądu Najwyższego, w którym mowa o tym, że naruszenie prawa przez pracownika na wyższym szczeblu hierarchii powinno być wyżej karane. Przykładowo: jeśli w pracy alkohol pije szeregowy pracownik razem z jego przełożonym, to jeśli pracownikowi szeregowemu należy się upomnienie, to jego przełożonemu nagana, albo nawet zwolnienie z pracy.
Podoba mi się ten sposób myślenia, że im wyższe stanowisko, tym wyższa odpowiedzialność.
W praktyce, nie tylko w Polsce, jest dokładnie odwrotnie: im wyższe stanowisko, tym większa bezkarność. A najbardziej bezkarni są politycy.
Moje wredne poczucie sprawiedliwości nie zostało ukojone fabułą tej opowieści.
Dla rozrywki – polecam.

Przyjemne rozrywkowe czytadło, w starym stylu, choć w swej w formie narracyjnej - dość naiwne.
Mamy w książce polski akcent i to w kontekście pozytywnym: miłe to dla polskich czytelników ze strony autora.
Interesujące są jednak prawdy o USA wypowiadane ustami (piórem) autora.
Psychopatyczni politycy zawsze są bezkarni. Złodziejskie korporacje i ich złodziejscy właściciele...

Przeczytać, bo czasami trzeba przeczytać jak to amerykański żołnierz, którego zadaniem jest być bezwzględnym mordercą, w wyniku okrutnego potraktowania przez mocodawców, staje się prawym i dobrym człowiekiem, prawomyślnym obywatelem, który tropiąc zło (oczywiście z oddanymi przyjaciółmi) ratuje nie tylko USA, ale i świat przed zagładą.
Przeczytać, bo poza teoriami spiskowymi są też fakty. A te znać trzeba.
Przeczytać, tak, tak, rozluźnić się na wygodnej kanapie, uśmiechnąć, bo czasami człowiek ma weekend, tydzień, podczas którego chce odpocząć (np. słuchając szumu fal),a wieczorem – będąc człowiekiem, który nie zaśnie, jak książki nie przeczyta – czyta taką swego rodzaju klasykę : )

Przeczytać, bo czasami trzeba przeczytać jak to amerykański żołnierz, którego zadaniem jest być bezwzględnym mordercą, w wyniku okrutnego potraktowania przez mocodawców, staje się prawym i dobrym człowiekiem, prawomyślnym obywatelem, który tropiąc zło (oczywiście z oddanymi przyjaciółmi) ratuje nie tylko USA, ale i świat przed zagładą.
Przeczytać, bo poza teoriami...

Fajna powieść szpiegowsko-spiskowa;

Nie jest może z tego rodzaju książek które powodują przyspieszenie tętna, ale dobrze się czyta; niektóre wątki może nieco wydumane ale co tam...

POLECAM!!!

Fajna powieść szpiegowsko-spiskowa;

Nie jest może z tego rodzaju książek które powodują przyspieszenie tętna, ale dobrze się czyta; niektóre wątki może nieco wydumane ale co tam...

POLECAM!!!

„Klub Wielbłądów” to książka, którą wyjątkowo trudno mi ocenić. Problemu nie stanowi jednak samo dzieło autora, tylko moje gapiostwo. Nie będąc świadomym, że mam do czynienia z kilkuczęściowym cyklem, przygodę z tytułowym Klubem Wielbłądów zacząłem od 5 tomu („Diabelski zaułek”). Dopiero teraz wziąłem się do czytania od "właściwej strony", mimo to, chcąc nie chcąc, byłem w stanie przewidzieć, jak zakończą się niektóre wątki, co trochę popsuło mi zabawę.

David Baldacci znany mi jest z co najmniej trzech innych książek, więc miałem spore oczekiwania odnośnie do „Klubu Wielbłądów”. Na szczęście po raz kolejny udało mi się uniknąć przykrego rozczarowania i mogłem z przyjemnością zanurzyć się w wykreowaną przez autora historię. Moim zdaniem, mimo drobnych wad, fabuła jest naprawdę przyjemna i ciekawie poprowadzona. Nie brakuje w niej dynamizmu, humoru czy zaskakujących zwrotów akcji.

Jeśli chodzi o bohaterów, to wszyscy członkowie Klubu Wielbłąda zyskali moją sympatię. Każdy z nich ma swoje wady i zalety, mimo to stanowią zgraną grupę, która wspiera się nie tylko w tropieniu nieprawidłowości na najwyższych szczeblach amerykańskiej administracji, ale i w życiu codziennym. Ponieważ w piątej części pojawiają się niektórzy (a może wszyscy?) występujący w tej książce bohaterowie, nie mogę obiektywnie ocenić, jak dobrze zostali wykreowani na tych pięciuset sześćdziesięciu stronach „Klubu Wielbłądów”.

Mimo wszystko myślę, że z czystym sumieniem mogę polecić tę książkę. :)

„Klub Wielbłądów” to książka, którą wyjątkowo trudno mi ocenić. Problemu nie stanowi jednak samo dzieło autora, tylko moje gapiostwo. Nie będąc świadomym, że mam do czynienia z kilkuczęściowym cyklem, przygodę z tytułowym Klubem Wielbłądów zacząłem od 5 tomu („Diabelski zaułek”). Dopiero teraz wziąłem się do czytania od "właściwej strony", mimo to, chcąc nie chcąc, byłem w...

Książka godna poleceni. Szczerze to czytałbym książki tego autora non stop. Chce więcej ale niestety nie wszystkie są tłumaczone.

Książka godna poleceni. Szczerze to czytałbym książki tego autora non stop. Chce więcej ale niestety nie wszystkie są tłumaczone.

Dostałam mniej niż się spodziewałam. Niby thriller ale jakoś nie przyprawił mnie o dreszcze. Wcale nie przebierałam nogami, żeby czytać dalej. Szczegóły szybko umknęły mi z pamięci a do postaci nie przywiązałam się ani trochę. Zdecydowanie najgorsza książka Baldacciego jaką czytałam.

Dostałam mniej niż się spodziewałam. Niby thriller ale jakoś nie przyprawił mnie o dreszcze. Wcale nie przebierałam nogami, żeby czytać dalej. Szczegóły szybko umknęły mi z pamięci a do postaci nie przywiązałam się ani trochę. Zdecydowanie najgorsza książka Baldacciego jaką czytałam.

Po przeczytaniu skrótu powieści w głowie pojawia się myśl, że fabuła może zakrawać o lekką komedię. Postacie głównych bohaterów oraz działalność ich klubu wydają się być bardziej niż tylko odrobinę groteskowe. Jednakże skrót to tylko skrót, a pełna fabuła książki z jej jakże oryginalnymi bohaterami w pełni zasługują na uznanie.

Jednym z fundamentalnych elementów każdej znaczącej powieści są odpowiednio wykreowani bohaterowie. Nawet najciekawsza lektura staje się słaba lub przeciętna, jeżeli wykreowani bohaterowie są byle jacy, nudni i płytcy. Natomiast powieść może być średnia, powtarzać pewne scenariusze, ale posiadając oryginalnych, wzbudzających sympatię bohaterów zdecydowanie zyskuje na ocenie. Za takich, bez cienia wątpliwości można uznać bohaterów powieści "Klub Wielbłądów". Oliver Stone, opanowany i charyzmatyczny dozorca cmentarza, którego przeszłość owiana jest tajemnicą. Reuben, muskularny facet w kraciastej koszuli, jeżdżący starym motocyklem. Caleb, kulturalny i elegancki pracownik Biblioteki Kongresu. A także genialny informatyk mający za sobą leczenie psychiatryczne Milton. Czterech zupełnie różnych facetów, których łączy tytułowy Klub Wielbłądów oraz wspólne misje.

Sama fabuła także nie pozostawia niczego do życzenia. Nie zdradzając szczegółów można tylko stwierdzić, że przeprowadzony atak terrorystyczny i będące jego następstwem porwanie zdecydowanie odbiegają od naszych wyobrażeń o przebiegu i celach takich incydentów. Zdecydowanie liczy się idea i przekaz, a nie środki do ich przebiegu zastosowane. Duży plus dla autora.

W końcu jakże miło trafić w literaturze światowej na polski akcent! Bardzo przyjemna niespodzianka.

Powieść bardzo dobra. Bohaterowie kapitalni, wzbudzający sympatię, a fabuła pomimo iż dotyka tematu tak powszechnego w tym gatunku, jakim jest terroryzm, zdecydowanie potrafi zaskoczyć czytelnika.

Gorąco polecam!

Po przeczytaniu skrótu powieści w głowie pojawia się myśl, że fabuła może zakrawać o lekką komedię. Postacie głównych bohaterów oraz działalność ich klubu wydają się być bardziej niż tylko odrobinę groteskowe. Jednakże skrót to tylko skrót, a pełna fabuła książki z jej jakże oryginalnymi bohaterami w pełni zasługują na uznanie.

Jednym z fundamentalnych elementów każdej...

W bardzo ciekawym stylu napisany thriller polityczny, w którym pełno zaskakujących momentów, ciekawych postaci i swobodnego, niemalże pastiszowego podejścia autora do instytucji państwowych odpowiadających za bezpieczeństwo i najwyższych kręgów władzy w USA.
Czwórka ekstrawaganckich starszych już panów o niezwykle barwnej i ciekawej przeszłości, tworzących tzw. Klub Wielbłądów, staje się świadkiem morderstwa. Od tej chwili ich życie jest w niebezpieczeństwie. To morderstwo to dopiero początek góry lodowej…
Powieść jest bardzo ciekawa, ale z początku akcja toczyła się w niezbyt szybkim tempie. Jednak od połowy zdecydowanie przyspieszyła i trzymała w napięciu do końca. Trochę zaskoczyło mnie zakończenie, ale – jak to zwykle bywa – są równi i równiejsi. Nawet w Stanach Zjednoczonych…
Polecam nie tylko zwolennikom teorii spiskowych!

W bardzo ciekawym stylu napisany thriller polityczny, w którym pełno zaskakujących momentów, ciekawych postaci i swobodnego, niemalże pastiszowego podejścia autora do instytucji państwowych odpowiadających za bezpieczeństwo i najwyższych kręgów władzy w USA.
Czwórka ekstrawaganckich starszych już panów o niezwykle barwnej i ciekawej przeszłości, tworzących tzw. Klub...

W 43

W 43