Ostrzegam w książce znajduje się trochę dziwnych słów ale takto książka fajna

Ostrzegam w książce znajduje się trochę dziwnych słów ale takto książka fajna

Przeżywałam tę książkę i była dla mnie ważne. Świetnie się ją czytało. Polecam dla dzieci w każdym wieku, ponieważ uczy wrażliwości i szacunku dla przedmiotów.

Przeżywałam tę książkę i była dla mnie ważne. Świetnie się ją czytało. Polecam dla dzieci w każdym wieku, ponieważ uczy wrażliwości i szacunku dla przedmiotów.

Jedna z ukochanych książek mojego dzieciństwa. Mam w domu wersję która już się wręcz rozpada, ale nie mam serca jej wyrzucać

Jedna z ukochanych książek mojego dzieciństwa. Mam w domu wersję która już się wręcz rozpada, ale nie mam serca jej wyrzucać

Klasyka dziecięcej literatury. Tytułowego Plastusia stworzyła Maria Kownacka ponad 80 lat temu i od tej pory mały ludzik z plasteliny ulepiony przez pierwszoklasistkę Tosię stał się ulubieńcem wielu polskich pierwszaków.
Gdy moje dzieci zaczęły same czytać książkę, szło im bardzo ciężko, ze względu na staroświeckie słownictwo. Ale gdy wcieliłam się w rolę lektora, synowie słuchali z wielkim zainteresowaniem. Historia jest prosta, ale zawiera wątki humorystyczne, które dzieciom bardzo się podobały.
Sympatyczna, lekka w odbiorze książka, która przypadła do gustu moim siedmiolatkom. Towarzysząc Plastusiowi w jego przygodach poznajemy realia życia sprzed kilkudziesięciu lat, gdyż obraz szkoły, a zwłaszcza przyborów szkolnych bardzo się różni od dzisiejszego. Ciekawie się czyta o stalówkach, kałamarzach, scyzorykach i innych przyborach, których dzisiaj dzieci nie używają. Ale mimo upływu lat, każde dziecko po przeczytaniu książki chce mieć swojego Plastusia w piórniku :)

Klasyka dziecięcej literatury. Tytułowego Plastusia stworzyła Maria Kownacka ponad 80 lat temu i od tej pory mały ludzik z plasteliny ulepiony przez pierwszoklasistkę Tosię stał się ulubieńcem wielu polskich pierwszaków.
Gdy moje dzieci zaczęły same czytać książkę, szło im bardzo ciężko, ze względu na staroświeckie słownictwo. Ale gdy wcieliłam się w rolę lektora, synowie...

Kolejna książka przeczyta z Moim synem. Tym razem Moja lektura z lat szkolnych. Pamiętam że mi się podobała bardzo bo ją pamiętam do teraz. Synowi również się podobała, czym dalej w las tym ciekawiej. Syn słuchał z wielkim zainteresowaniem. Taka książka klasyk która będzie się podobała kolejnym pokoleniom dzieci. Nie wiem czy będzie to lektura Mojego syna ale my już to sami z wielkim zainteresowaniem przeczytaliśmy. Polecam dla dzieci z klas 1-3.

Kolejna książka przeczyta z Moim synem. Tym razem Moja lektura z lat szkolnych. Pamiętam że mi się podobała bardzo bo ją pamiętam do teraz. Synowi również się podobała, czym dalej w las tym ciekawiej. Syn słuchał z wielkim zainteresowaniem. Taka książka klasyk która będzie się podobała kolejnym pokoleniom dzieci. Nie wiem czy będzie to lektura Mojego syna ale my już to sami...

Plastuś trochę się zestarzał, ale jego przygody ciągle bawią.

Książka- muzeum, z którego dzieci dowiedzą się, do czego służyła stalówka i scyzoryk, że piórem trudno się pisało i łatwo było o kleksa, a do szycia warto używać gadżetu babci - naparstka. Gałganki to różne materiały, kawałki tkaniny, a miednica to nie część ciała, tylko miska:) Takie ciekawostki dla dzisiejszych smatfonowych dzieci:)

Plastuś trochę się zestarzał, ale jego przygody ciągle bawią.

Książka- muzeum, z którego dzieci dowiedzą się, do czego służyła stalówka i scyzoryk, że piórem trudno się pisało i łatwo było o kleksa, a do szycia warto używać gadżetu babci - naparstka. Gałganki to różne materiały, kawałki tkaniny, a miednica to nie część ciała, tylko miska:) Takie ciekawostki dla...

Krótki i całkiem słodki, a że napisany w latach 30., to ciekawie się czyta o stalówkach, kałamarzach, scyzorykach i innych przyborach, których dzisiaj dzieciaki nie używają.

Krótki i całkiem słodki, a że napisany w latach 30., to ciekawie się czyta o stalówkach, kałamarzach, scyzorykach i innych przyborach, których dzisiaj dzieciaki nie używają.

Całkiem sympatyczny zbiór opowiastek o tytułowym Plastusiu. Większość akcji dzieje się w szkole i bohaterami opowiadań, poza Plastusiem rzec jasna, są pozostali mieszkańcy piórnika: ołówek, gumka, stalówki i jeszcze kilka innych przedmiotów. Może dzisiaj książka jest już nieco przestarzała, bo dzieci mogą nie wiedzieć co to stalówki czy inne już zapomniane przedmioty, ale nie musi to być przeszkodą w poznawaniu przygód Plastusia. Wydanie Siedmiorogu posiada miłe dla oka ilustracje.

Całkiem sympatyczny zbiór opowiastek o tytułowym Plastusiu. Większość akcji dzieje się w szkole i bohaterami opowiadań, poza Plastusiem rzec jasna, są pozostali mieszkańcy piórnika: ołówek, gumka, stalówki i jeszcze kilka innych przedmiotów. Może dzisiaj książka jest już nieco przestarzała, bo dzieci mogą nie wiedzieć co to stalówki czy inne już zapomniane przedmioty, ale...

Trudno podchodzić krytycznie do jednej z pierwszych lektur.

Trudno podchodzić krytycznie do jednej z pierwszych lektur.

Córka (7 lat) pokochała Plastusia i jego piórnikowych przyjaciół. Widziałam, że opowieść ją wciągnęła. Wszystko mocno przeżywała. Zdecydowanie bardziej jej się to podobało niż mi. Dla mnie książka zbyt spokojna i monotonna.

Córka (7 lat) pokochała Plastusia i jego piórnikowych przyjaciół. Widziałam, że opowieść ją wciągnęła. Wszystko mocno przeżywała. Zdecydowanie bardziej jej się to podobało niż mi. Dla mnie książka zbyt spokojna i monotonna.