To była ciekawa i wciągająca książka, ale miała też wady. Po pierwsze za dużo powtórzeń i zadawania tych samych pytań. Po drugie słabe zakończenie, na które 1 tom wcale nie naprowadzał. Po trzecie, czy tylko mnie śmieszy to jak autor skonstruował tych łowców/wampiry/zmierzchników? Jak bym coś takiego zobaczyła to autentycznie zaczęłabym się śmiać. Nie wiem czy polecam czy nie.

To była ciekawa i wciągająca książka, ale miała też wady. Po pierwsze za dużo powtórzeń i zadawania tych samych pytań. Po drugie słabe zakończenie, na które 1 tom wcale nie naprowadzał. Po trzecie, czy tylko mnie śmieszy to jak autor skonstruował tych łowców/wampiry/zmierzchników? Jak bym coś takiego zobaczyła to autentycznie zaczęłabym się śmiać. Nie wiem czy polecam czy nie.

Pierwsza cześć okrutnie mi się podobała i byłam zachwycona podejściem autora do tematu wampirów. W końcu coś dobrego! Trzeba przyznać, że taki Zmierzch na przykład zrobił wampirom wiele złego i ciężko znaleźć dobra historie, która by ich dotyczyła i jednocześnie nie jest romansem. Fukudzie się to udało.

http://kasikowykurz.blogspot.com/2020/01/andrew-fukuda-zdobycz-polowanie-dopiero.html

Pierwsza cześć okrutnie mi się podobała i byłam zachwycona podejściem autora do tematu wampirów. W końcu coś dobrego! Trzeba przyznać, że taki Zmierzch na przykład zrobił wampirom wiele złego i ciężko znaleźć dobra historie, która by ich dotyczyła i jednocześnie nie jest romansem. Fukudzie się to udało....

Trochę czasu minęło od przeczytania tomu pierwszego - o ile dobrze pamiętam, nie chwyciłam "Zdobyczy" od razu, bo jej jeszcze nie było, a gdy już się ukazała, emocje nieco opadły. Nie wiem jakim cudem, bo autor potrafi wciągnąć czytelnika w swój świat do tego stopnia, że czas i miejsce przestają mieć znaczenie. Jako młodzieżówka z kolejną wersją apokalipsy, tym razem ze zmierzchnikami (takie swojskie wampiry),wypada naprawdę dobrze. Nie jest mdło, nie jest ckliwie, dzieje się, akcja nie zwalnia i chałka z kruszonką jej za to! Książka jest świetnie napisana, fabuła potrafi zaskoczyć i jedyne, co mnie boli, to brak 3 części, bym mogła poznać finał historii.

Trochę czasu minęło od przeczytania tomu pierwszego - o ile dobrze pamiętam, nie chwyciłam "Zdobyczy" od razu, bo jej jeszcze nie było, a gdy już się ukazała, emocje nieco opadły. Nie wiem jakim cudem, bo autor potrafi wciągnąć czytelnika w swój świat do tego stopnia, że czas i miejsce przestają mieć znaczenie. Jako młodzieżówka z kolejną wersją apokalipsy, tym razem ze...

Kontynuacja książki Polowanie. Dalsze losy heperów i ich walka o przetrwanie.

Kontynuacja książki Polowanie. Dalsze losy heperów i ich walka o przetrwanie.

Kolejna część trylogii zdecydowanie lepsza niż pierwsza. Szybsza akcja, nieoczekiwane zwroty akcji powodują że książke się dosłownie połyka. Polecam!! I nie mogę się doczekać kolejnej cześci.

Kolejna część trylogii zdecydowanie lepsza niż pierwsza. Szybsza akcja, nieoczekiwane zwroty akcji powodują że książke się dosłownie połyka. Polecam!! I nie mogę się doczekać kolejnej cześci.

super

super

„Łowy dopiero się zaczęły. Łowy nigdy się nie kończą.”

Kontynuacja zdecydowanie lepsza od części pierwszej. Akcja ani na moment nie zwalnia, a wręcz przeciwnie.

Gene oraz jego towarzysze, po ucieczce z instytutu, podążają za wskazówkami Naukowca, liczą, że dotrą do Krainy Mlekiem i Miodem Płynącej, Pełnej Owoców i Słońca. Jednakże wampirzy Łowcy nie odpuszczają i za wszelką cenę chcą pochwycić swoją zdobycz, a stają się przy tym coraz bardziej zawzięci, sprytni i przebiegli. Czy młodzi ludzie na końcu rzeki znajdą wymarzony raj?

Nie spodziewałam się, że książka z wampirami, tutaj zwanymi Zmierzchnikami, aż tak mnie wciągnie. Może przez to, że nie ma tutaj jakiś wampirzo-ludzkich romansów, Zmierzchnicy są po prostu plagą, z którą ludzie muszą walczyć. W pierwszej części poznaliśmy świat Zmierzchników od wewnątrz, tutaj natomiast wszystko skupia się na ludziach, ich przetrwaniu i egzystencji, a Zmierzchnicy zostali zepchnięci tylko i wyłącznie do roli krwiożerczych Łowców, zagrożenia czyhającego w ciemności.

Jestem absolutnie usatysfakcjonowana. Bardzo dużo się działo w tej części. Podobały mi się interakcje pomiędzy bohaterami, a to, na co trafiają nasi bohaterowie w swojej podróży naprawdę zaskakuje, włącznie z informacjami o otaczającym świecie. Ale autor nie podaje wszystkiego na tacy, następuje kilka zwrotów akcji, po których nie wiadomo już, czego tak naprawdę można się spodziewać od Cywilizacji. I w sumie… ja wciąż nie wiem, co jest prawdą i jeśli nie zostanie wydana w Polsce ostatnia część, chyba się nie dowiem. Ale zakończenie fajne i naprawdę miło spędziłam czas z tą książką.

„Łowy dopiero się zaczęły. Łowy nigdy się nie kończą.”

Kontynuacja zdecydowanie lepsza od części pierwszej. Akcja ani na moment nie zwalnia, a wręcz przeciwnie.

Gene oraz jego towarzysze, po ucieczce z instytutu, podążają za wskazówkami Naukowca, liczą, że dotrą do Krainy Mlekiem i Miodem Płynącej, Pełnej Owoców i Słońca. Jednakże wampirzy Łowcy nie odpuszczają i za...

Świetna historia. Durga część lepsza od pierwszej. Bardziej zaskakująca i ciekawa. To niesamowite jaki świat udało się wykreować autorowi. Książka jest tak napisana, że podczas czytania wierzyłam, iż losy ludzkości mogłyby się tak potoczyć. Naprawdę to nie jest kolejna historia miłosna z krwiopijcami w tle. Już oczekuje kolejnej części ciekawa co się jeszcze wydarzy, czy trzecia cześć będzie przewidywalna czy znowu zostanę zaskoczona.

Świetna historia. Durga część lepsza od pierwszej. Bardziej zaskakująca i ciekawa. To niesamowite jaki świat udało się wykreować autorowi. Książka jest tak napisana, że podczas czytania wierzyłam, iż losy ludzkości mogłyby się tak potoczyć. Naprawdę to nie jest kolejna historia miłosna z krwiopijcami w tle. Już oczekuje kolejnej części ciekawa co się jeszcze wydarzy, czy...

Niby książka o wampirach, jeśli tak w ogóle można by ich nazywać, a jednak zupełnie inna. Przez cały czas towarzyszyła mi ta nutka dreszczyku i napięcie, co będzie dalej. Szybka akcja pozwala zagłębiać się w słowach, i nawet nie wiadomo, kiedy przebrnęłam do końca. Przedstawiony w niej świat był świetnie przedstawiony, przez co mogłam dokładnie sobie wyobrazić całe otoczenie. Teraz pozostaje mi tylko czekać na kolejną część.

Niby książka o wampirach, jeśli tak w ogóle można by ich nazywać, a jednak zupełnie inna. Przez cały czas towarzyszyła mi ta nutka dreszczyku i napięcie, co będzie dalej. Szybka akcja pozwala zagłębiać się w słowach, i nawet nie wiadomo, kiedy przebrnęłam do końca. Przedstawiony w niej świat był świetnie przedstawiony, przez co mogłam dokładnie sobie wyobrazić całe...

Bo z genetyką nigdy nic nie wiadomo

"Polowanie" było nienajgorszą powieścią z nurtu young adult. Miało ciekawego bohatera, interesujące realia i odchodziło od stereotypowego wzorca łzawego romansidła. Wydana pod koniec wakacji część druga podkręca tempo, a jednocześnie wyjaśnia czytelnikom wiele zagadnień, których nie odsłonięto w pierwszej – między innymi dotyczących przyczyn "odwrócenia” proporcji dotyczących liczby wampirów i ludzi.

Po dekonspiracji Gene’a i ucieczce z heperami z zagrody, cała grupa spływa tratwą po rzece, usiłując ocalić życie. Zgodnie ze wskazówkami naukowca, docierają do miejsca, które wydaje im się Krainą Mlekiem i Miodem Płynącą. Żyją tam ludzie-heperzy, na pozór nie panuje żadne niebezpieczeństwo, jest pod dostatkiem pożywienia. Jednak przybysze szybko orientują się, że coś tu jest bardzo nie tak. O co chodzi? Co stało się z naukowcem? Jak wywinąć się z nowych, poważnych kłopotów?

Można powiedzieć, że "Zdobycz" utrzymuje poziom "Polowania". Zmiana otoczenia pozwoliła autorowi na pokazanie nowych zagrożeń, problemów społecznych i rozwiązań. Gene i Sissy okazali się wyjątkowo elastyczni jak na postaci wychowane w warunkach odcięcia od społeczeństwa – pamiętamy to z pierwszej części. Pozostali chłopcy zachowują się często po prostu głupio i nielogicznie, co częściowo można wytłumaczyć ich wiekiem. Generalnie grają raczej marginalną rolę w powieści.

Andrew Fukuda ciekawie nakreślił charakterystykę społeczności Misji. Widać potencjał kilku postaci, nie do końca wykorzystany, a całość prawdy o osadzie jest porcjowana w rozsądny sposób. Co prawda część czytelników bez problemu odgadnie, o co chodzi, jednak i tak wygląda to przyjemnie. Nowi bohaterowie drugoplanowi niestety nie są tak dobrze skonstruowani. Od pierwszego akapitu wiadomo, kto będzie ʺtym dobrymʺ, a kto ʺtym złymʺ. Zupełnie, jakby autor nie miał do końca pomysłu na zbudowanie postaci.

Na plus z kolei można zaliczyć realistyczne – na ile to możliwe w tego typu powieści – ukazanie losów kolejnych bohaterów (w tym Ashley June, która pod koniec Polowania została uwięziona w Instytucie). Fukuda nie bawi się w specjalne sentymenty. Jednocześnie całość podbudowana jest dziwną, ale interesującą historią o Początku – ponoć skarbie/lekarstwie mającym uratować ludzkość. Czym jest, jak je znaleźć? Ot, niespodzianka.

Ponownie nie jest to wybitna powieść, ale interesująca i wybijająca się ponad przeciętną wampiryczno-fantastycznego nurtu młodzieżówek. Dla czytelników pierwszej części – pozycja obowiązkowa. Także niezły prezent dla nastolatków – zarówno chłopaków, jak i dziewcząt.

Recenzja pierwotnie ukazała się na portalu Gildia.pl

Bo z genetyką nigdy nic nie wiadomo

"Polowanie" było nienajgorszą powieścią z nurtu young adult. Miało ciekawego bohatera, interesujące realia i odchodziło od stereotypowego wzorca łzawego romansidła. Wydana pod koniec wakacji część druga podkręca tempo, a jednocześnie wyjaśnia czytelnikom wiele zagadnień, których nie odsłonięto w pierwszej – między innymi dotyczących...