To było tak. Córka kazała sobie czytać Basię na dobranoc codziennie przez wiele, wiele miesięcy. Teraz jesteśmy w odwrocie, ale sentyment pozostał. Historie inspirowane życie, ale widziane oczami dziecka. Ktoś miał świetny pomysł. Na początku bawiły, i mieliśmy niezłą frajdę. Ta to z kolei sensacja na całego. Dziecko trafia do szpitala z atakiem alergicznym. Jest horror, dramat oraz komedia i morał. Polecam dla dziecka nie tylko w przedszkolu.

To było tak. Córka kazała sobie czytać Basię na dobranoc codziennie przez wiele, wiele miesięcy. Teraz jesteśmy w odwrocie, ale sentyment pozostał. Historie inspirowane życie, ale widziane oczami dziecka. Ktoś miał świetny pomysł. Na początku bawiły, i mieliśmy niezłą frajdę. Ta to z kolei sensacja na całego. Dziecko trafia do szpitala z atakiem alergicznym. Jest horror,...

"Niestety, tak to już jest, że czasem przydarza się coś,
na co nic nie możemy poradzić.(...)
Wtedy można spróbować znaleźć dobre strony takiej sytuacji."

Świetna, zabawna, a jednocześnie mądra książka. Czytanie jej to przyjemność.

"Niestety, tak to już jest, że czasem przydarza się coś,
na co nic nie możemy poradzić.(...)
Wtedy można spróbować znaleźć dobre strony takiej sytuacji."

Świetna, zabawna, a jednocześnie mądra książka. Czytanie jej to przyjemność.

Jak na Basię to trochę smutne.
Ale przez to naprawdę dobre. Myślę, że dzieciaki z alergią odnajdą małe pocieszenie.
Jak zawsze niezawodne ilustracje.

Jak na Basię to trochę smutne.
Ale przez to naprawdę dobre. Myślę, że dzieciaki z alergią odnajdą małe pocieszenie.
Jak zawsze niezawodne ilustracje.

Basia trafia do szpitala, gdzie ku jej rozpaczy dowiaduje się, że ma uczulenie na końską sierść i musi przestać głaskać Gniadego. Koniec świata! Na szczęście mama przekupuje córeczkę lodami oraz zabawkowymi konikami i po krzyku..
A tak na poważnie całkiem przyzwoita bajka - choć chciałoby się więcej słuchania emocji niż pouczania, to trzeba przyznać, że bajka jest na dość wysokim poziomie, więc polecam.

Basia trafia do szpitala, gdzie ku jej rozpaczy dowiaduje się, że ma uczulenie na końską sierść i musi przestać głaskać Gniadego. Koniec świata! Na szczęście mama przekupuje córeczkę lodami oraz zabawkowymi konikami i po krzyku..
A tak na poważnie całkiem przyzwoita bajka - choć chciałoby się więcej słuchania emocji niż pouczania, to trzeba przyznać, że bajka jest na dość...

Biedna Basieńka, tak kocha zwierzątka, najbardziej konie i niestety okazuje się, że ma właśnie na nie alergię. Wielka trauma dla dziewczynki, ale dzięki mamie, która jest dla mnie postacią wręcz idealną, wszystko nabiera jakiegoś sensu. Mała godzi się i znajduje plusy w innych sytuacjach.

Biedna Basieńka, tak kocha zwierzątka, najbardziej konie i niestety okazuje się, że ma właśnie na nie alergię. Wielka trauma dla dziewczynki, ale dzięki mamie, która jest dla mnie postacią wręcz idealną, wszystko nabiera jakiegoś sensu. Mała godzi się i znajduje plusy w innych sytuacjach.

W poprzedniej części Basia wraz z mamą i rodzeństwem przyjechała w góry, gdzie miała spędzić święta wielkanocne i przy okazji pobyć w towarzystwie ukochanych koni. Zmęczeni podróżą szybko poszli spać, by rano wstać wypoczętym i czerpać radość z pobytu w tak pięknym i ciekawym miejscu. Basia wiedziała, że będzie cudownie. Gdy tylko obudziła się rano, nie zwracając uwagi na to, że jest jeszcze w piżamce, przywdziała tylko polar brata i kalosze, i pognała do stajni. Tam Pan Józef pokazał jej wszystkie zwierzęta. Zaraz po śniadaniu znów pobiegła do stajni, gdzie spędziła w towarzystwie Gniadego aż pół dnia. Niestety przy obiedzie Basia poczuła się gorzej. Była apatyczna, nie chciała jeść i miała duszności... W szpitalu okazało się, że Basia ma alergię na zwierzęta. Dziewczynce było z tego powodu bardzo smutno i źle, nie potrafiła się już z niczego cieszyć. Mama próbowała ją pocieszać, ale Basi trudno było się rozchmurzyć.
Ten tom serii o Basi podobał mi się jeszcze bardziej niż poprzedni, myślę, że ma więcej walorów wychowawczych. Po pierwsze w książce pokazane jest to, że aktywny wypoczynek na łonie przyrody może być bardzo pozytywny. Po drugie kwestia alergii - akceptacja choroby i umiejętność dalszego funkcjonowania (w niesprzyjających warunkach) jest bardzo ważna, dobrze by osoba z alergią czy inną chorobą czuła wsparcie rodziny i bliskich. Podobnie, jak w poprzedniej części (i pewnie wszystkich pozostałych) po lekturze książeczki młody czytelnik może się identyfikować z małą bohaterką co wywołuje w nim uczucie empatii i solidarności. Kolejny raz jestem oczarowana wspaniałymi ilustracjami uzupełniającymi tekst. Zwłaszcza wizerunki postaci występujących w tej części. Ilustratorka przedstawia ludzi takimi jakimi są - z wadami i niedoskonałościami. Wujek Michał jest wysoki i garbiący się, ciocia Gosia niska z nieco bardziej obfitymi kształtami. To takie prawdziwe. Choć całość sprawia wrażenie rysowanej dziecięcą ręką, ale to dobrze przemyślane ilustracje. Jestem nimi zachwycona.

W poprzedniej części Basia wraz z mamą i rodzeństwem przyjechała w góry, gdzie miała spędzić święta wielkanocne i przy okazji pobyć w towarzystwie ukochanych koni. Zmęczeni podróżą szybko poszli spać, by rano wstać wypoczętym i czerpać radość z pobytu w tak pięknym i ciekawym miejscu. Basia wiedziała, że będzie cudownie. Gdy tylko obudziła się rano, nie zwracając uwagi na...