Odrobinę chaotycznie napisana historia miłości w cieniu powstawania Solidarności i walki o wolność, ale nie wrócić na odwrót miłość była w cieniu, a walka o wolność wręcz oślepia. Te aresztowania, akcje ulotkowe, walka z systemem to najciekawsze momenty z tej książki. Jako dziecko lat 90. mogę tylko o tych wydarzeniach czytać i słuchać z ust moich rodziców. Ta książka skupia się mocno na pani Alinie, która była aktywną uczestniczką tych wydarzeń, ale tak jak tytułowa miłość też często usuwana jest w cień na rzecz innych sławniejszych ludzi tych wydarzeń. Czyta się to całkiem dobrze, ale jakoś nie do końca można wyłuskać z tego obraz rodzącego sie uczucia, usuwany jest w cień ważnych wydarzeń tamtych lat.

Odrobinę chaotycznie napisana historia miłości w cieniu powstawania Solidarności i walki o wolność, ale nie wrócić na odwrót miłość była w cieniu, a walka o wolność wręcz oślepia. Te aresztowania, akcje ulotkowe, walka z systemem to najciekawsze momenty z tej książki. Jako dziecko lat 90. mogę tylko o tych wydarzeniach czytać i słuchać z ust moich rodziców. Ta książka...

Przy niedzieli pozwolę sobie zwrócić uwagę na temat płci pięknej w strukturach związku, o którym usłyszał cały świat. Omówię więc fatalną książkę Barbary Szczepuły, ''Alina Pienkowska. Miłość w cieniu polityki'', która ukazała się dawno temu. Warto mieć na uwadze również złe biografie.

Kobiety ''Solidarności" zapomniane i zmarginalizowane do roli sługusów i klakierów. A to nieprawda.

Alina Pienkowska z wykształcenia pielęgniarka, tworzy Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża. W 1980 roku współorganizuje strajk w Stoczni Gdańskiej. W stanie wojennym bohaterka publikacji zostaje internowana przez siedem miesięcy. Lech Wałęsa podpisuje porozumienie z zarządem Stoczni i skłania się ku zakończeniu strajku, ale odważne panie na to nie pozwalają. To właśnie Alina Pienkowska 14 sierpnia 1980 roku wykrzyczy liderowi: Zdradziliście nas! ( a nie Henryka Krzywonos, jak pokazał to w filmie ''Wałęsa. Człowiek z nadziei'' Andrzej Wajda). Zasługi pani Krzywonos eksponowane są do do granic absurdu.
W wolnej już Polsce Pienkowska zapisuje się do Unii Wolności.

Tu zaznaczyć kolejny raz muszę, iż pewne środowiska czynią wszystko, aby wyrugować pamięć o prawdziwych działaczkach Sierpnia 1980 roku.

Biografia pióra Barbary Szczepuły ukazała się dość dawno temu, nie wnosi nic konkretnego. Treść jest miałka i uproszczona, skrótowo ukazano działalność tej postaci, jak i całego ruchu. Narracja jest prowadzona w sposób infantylny, o czym zaświadcza poniższy cytat:

''Na pierwsze spotkanie WZZ przyszła w czerwonej sukience i szpilkach. Tak samo ubrała się na spotkanie ze swoim późniejszym mężem, Bogdanem Borusewiczem, choć nie wiedziała, że - ze względu na założony u niego podsłuch - pójdą rozmawiać do lasu''.

Idealizm głównej bohaterki sprowadzono do niskich przymiotów, zachwytów nad Bogdanem Borusewiczem.

Aktywne działaczki nie stanowiły przysłowiowego dodatku do kożucha, pełniły bowiem rozmaite funkcje: dziennikarki, sprawowały dyżur w punktach konsultacyjnych. Zdarzało się też, że udostępniały własne mieszkania. I tak np. u pani Walentynowicz przez dwa miesiące mieszkał Jacek Kuroń.

Przy niedzieli pozwolę sobie zwrócić uwagę na temat płci pięknej w strukturach związku, o którym usłyszał cały świat. Omówię więc fatalną książkę Barbary Szczepuły, ''Alina Pienkowska. Miłość w cieniu polityki'', która ukazała się dawno temu. Warto mieć na uwadze również złe biografie.

Kobiety ''Solidarności" zapomniane i zmarginalizowane do roli sługusów i klakierów. A...

Niedawno przeczytałem książkę Tomasza Jastruna " Życie Anny Walentynowicz " która mnie zachwyciła i była powodem sięgnięcia tę pozycję. No i niestety - niebo a ziemia. Tamta była żywa, pełna emocji i pochłaniała mnie każdą stroną. Ta jest trochę plastikowa, wyzuta z emocji ( wpada mi tu słowo cukierkowa ). Przyjęta przez autorkę forma kompletnie mi nie przypadła do gustu. Źle mi się ją czytało, co chwilę traciłem wątek, by ją wreszcie odłożyć już nią zmęczony.

Niedawno przeczytałem książkę Tomasza Jastruna " Życie Anny Walentynowicz " która mnie zachwyciła i była powodem sięgnięcia tę pozycję. No i niestety - niebo a ziemia. Tamta była żywa, pełna emocji i pochłaniała mnie każdą stroną. Ta jest trochę plastikowa, wyzuta z emocji ( wpada mi tu słowo cukierkowa ). Przyjęta przez autorkę forma kompletnie mi nie przypadła do gustu....

Napisana sprawnie i wciągająca. Niestety ze względu na przyjętą, skrótową formułę mało wyczerpuje temat działalności bohaterki.

Napisana sprawnie i wciągająca. Niestety ze względu na przyjętą, skrótową formułę mało wyczerpuje temat działalności bohaterki.