Naprawdę fajna pozycja. Naukowa, ale napisana w bardzo przystępny sposób. Polecam każdemu rodzicowi, niezależnie od płci i ilości posiadanych dzieci.

Naprawdę fajna pozycja. Naukowa, ale napisana w bardzo przystępny sposób. Polecam każdemu rodzicowi, niezależnie od płci i ilości posiadanych dzieci.

Było w "Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus", ?e r�ce są wrodzone, uświęcone, jesteśmy rozni i co pan zrobisz nic pan nie wrobisz, panowie na polowanie, panie do jaskini.
Były teorie o wszechsprawczej roli kultury, wszystko zależy od nas, dzieci są biala kartka i mozna je wychować na absolutnie wszystko.
A ta ksi??ka jest pomiędzy. Na pytanie: czy mózg ma płeć? Odpowiada: trochę tak, trochę nie. Czy dziewczynki i chłopcy różnią się między sobą? Tak, ale nie aż tak bardzo, jak nam się wydaje. Czy można coś zrobić, aby nasze dzieci dorastały w świecie wolnym od stereotypów? Można coś zrobić, ale nie wszystko, co nam przyjdzie do głowy

Było w "Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus", ?e r�ce są wrodzone, uświęcone, jesteśmy rozni i co pan zrobisz nic pan nie wrobisz, panowie na polowanie, panie do jaskini.
Były teorie o wszechsprawczej roli kultury, wszystko zależy od nas, dzieci są biala kartka i mozna je wychować na absolutnie wszystko.
A ta ksi??ka jest pomiędzy. Na pytanie: czy mózg ma płeć?...

Lise Eliot jest neurobiologiem, naukowcem zajmującym się rozwojem mózgu. Jest też matką trojki dzieci, dwóch synów i córki. Chyba właśnie połączenie tych dwóch faktów sprawia, że jej książka jest tak fascynująca i przekonująca. Z jednej strony nie brak w niej „twardych” faktów naukowych, z drugiej aż roi się od przykładów z życia wziętych, często dotyczących jej własnych dzieci.
Teza autorki w skrócie zawarta jest w podtytule książki, który brzmi: Jak niewielkie różnice w mózgach dziewczynek i chłopców mogą stać się przepastne i co z tym robić. Otóż to! Książka rozbiła trochę moich, jak się okazało raczej stereotypowych przekonań, choć wy-dawało mi się, że to wiedza poparta badaniami naukowymi. Sporo słyszy się o wynikach ba-dan, które „udowadniają” jak różnią się mózgi kobiet i mężczyzn. Przedstawia się je jako nie-podważalny dowód wrodzonych różnic. Też słyszeliście coś takiego? Że tu większy hipokamp czy ciało modzelowate, tam uaktywniają się inne obszary mózgu, tu półkule współpracują, a tu każda robi swoje i tak dalej… To bardzo medialne tematy i niestety, jak zwykle, wychodzi na to, że co niektórzy na tym społecznym zapotrzebowaniu na utrzymywanie stereotypów robią karierę i nieźle zarabiają. Lise Eliot wiele razy podkreśla, że badania na dorosłych nie są dowodem na wrodzone różnice w budowie mózgu, bo nasz mózg jest niezwykle plastyczny i zmienia się pod wpływem doświadczeń, oddziaływań środowiska.
Powyższy tekst stanowi fragment recenzji z bloga: http://ksiazkapsychologiczna.blogspot.com/

Lise Eliot jest neurobiologiem, naukowcem zajmującym się rozwojem mózgu. Jest też matką trojki dzieci, dwóch synów i córki. Chyba właśnie połączenie tych dwóch faktów sprawia, że jej książka jest tak fascynująca i przekonująca. Z jednej strony nie brak w niej „twardych” faktów naukowych, z drugiej aż roi się od przykładów z życia wziętych, często dotyczących jej własnych...