Kryminał w stylu klasycznym, umiejscowiony w latach 50-tych XX wieku, kiedy wzór kapelusza noszony przez mężczyznę umiejscawiał go w jego środowisku, w klasie społecznej i wiele mówił o jego stylu i portfelu. Bohater - prywatny detektyw jak u Chandlera, jak z biało-czarnego filmu z Humphreyem Bogartem, balansujący na granicy prawa ale w głębi duszy skaleczony i szlachetny.
Dobra rzecz, interesująca, z dobrymi tekstami i odpowiednio skomplikowaną, inteligentną fabułą.

Kryminał w stylu klasycznym, umiejscowiony w latach 50-tych XX wieku, kiedy wzór kapelusza noszony przez mężczyznę umiejscawiał go w jego środowisku, w klasie społecznej i wiele mówił o jego stylu i portfelu. Bohater - prywatny detektyw jak u Chandlera, jak z biało-czarnego filmu z Humphreyem Bogartem, balansujący na granicy prawa ale w głębi duszy skaleczony i...

Drugi tom przygód prywatnego detektywa Lenoxa. W kontekście poziomu, klasy, gatunku, itp. jest to niemal idealna kopia części pierwszej. Jeśli kto miał jakieś odczucia po lekturze "Lennoxa", to będzie miał identyczne i w tym przypadku. Naturalnie fabuła jest zupełnie odmienna, ale cała reszta, kropka w kropkę.

Dość generyczny kryminał w tonie noir - przemyślana intryga, kobiety, gangsterzy, spora dawka brutalności i brudne, pełen smogu, dołujące Glasgow lat pięćdziesiątych. Rzecz napisana sprawnie, bez kiksów i niezgrabnych uproszczeń, ironia i humor w klasie. Główny bohater nie jest typowo harcerzykowaty i wykorzystywanie wszelakich okazji przychodzi mu bez trudu. Nie jest skończonym sukinsynem, jednak działania po stronie przestępców raczej mu nie przeszkadzają, niemniej stara się być niezależnym i nie upaść całkiem nisko. Zwykle po prostu bez wielkich sentymentów gra kartami jakie dał los. Różnie na tym wychodzi, ale póki co pozostaje żywy.

Tytuł nie jest niczym wyjątkowym, ale w swojej klasie bardzo dobry. W interpretacji Macieja Kowalika słuchało się tego wybornie.

7/10

Drugi tom przygód prywatnego detektywa Lenoxa. W kontekście poziomu, klasy, gatunku, itp. jest to niemal idealna kopia części pierwszej. Jeśli kto miał jakieś odczucia po lekturze "Lennoxa", to będzie miał identyczne i w tym przypadku. Naturalnie fabuła jest zupełnie odmienna, ale cała reszta, kropka w kropkę.

Dość generyczny kryminał w tonie noir - przemyślana intryga,...

"Długi pocałunek z Glasgow" czytało mi się rewelacyjnie!
Znacznie lepiej niż "Lennoxa", który wypadł słabiej, ale myślę, że to głównie przez tzw. Syndrom Pierwszego Tomu, ponieważ już lektura drugiego to była czysta przyjemność, no... zdecydowanie czystsza niż powietrze w latach pięćdziesiątych w Glasgow - co do tego nie mam wątpliwości.
Jednak atmosferę w powieściach Autora mogę śmiało w ten sposób porównać - jest mroczna, gęsta i dla większości bohaterów ma znaczny wpływ na stan zdrowia...i życia.
Kolejne ciemne interesy, brudne i krwawe porachunki czarnych charakterów w postaci Trzech Królów, a nawet jeszcze jednego bardzo tajemniczego...W tym wszystkim Lennox - główny bohater - inteligentny, intrygujący, niejednobarwny, któremu nie sposó nie kibicować - bynajmniej ja kibicuję całą sobą.
Wszystko to nie byłoby tak interesujące gdyby nie jeszcze jeden czarny aspekt w powieściach Autora - humor. Genialny!!!
Polecam!

"Długi pocałunek z Glasgow" czytało mi się rewelacyjnie!
Znacznie lepiej niż "Lennoxa", który wypadł słabiej, ale myślę, że to głównie przez tzw. Syndrom Pierwszego Tomu, ponieważ już lektura drugiego to była czysta przyjemność, no... zdecydowanie czystsza niż powietrze w latach pięćdziesiątych w Glasgow - co do tego nie mam wątpliwości.
Jednak atmosferę w powieściach...

Bardzo ciekawie odwzorowany świat przestępczy Glasgow lat 50. Ciekawe postacie ( w tym polski akcent ). Bardzo dobrze się czyta, choć zagadkę udało mi się rozwiązać dość szybko.

Bardzo ciekawie odwzorowany świat przestępczy Glasgow lat 50. Ciekawe postacie ( w tym polski akcent ). Bardzo dobrze się czyta, choć zagadkę udało mi się rozwiązać dość szybko.

Miałam to przeczytałam - może być!:)

Miałam to przeczytałam - może być!:)

Jestem świeżo po zakończonej lekturze, więc pozwólcie, że się podzielę swoją opinią. Przyznam się z czystym sercem, że jest to bardzo dobra detektywistyczna lektura ze znakomitym w mojej ocenie Lenox'em. Detektyw miał do rozwikłania na początku morderstwo bukmachera, gdzie wydawało się wszystko pójdzie w miarę szybko, ale na dokładkę przyszły mu dwie kolejne sprawy, nad którymi trzeba przyznać, że musiał się przyłożyć, bo na raz dwa trzy tego nie udało się załatwić. Nie spodziewałem się tego, że historia zostanie opisana tak zajebistym językiem, przez co na pewno utrzymywało czytelnika przy lekturze. Stwierdzę może, że czytało się to, jakby się oglądało, jakiś film za co ode mnie duży plus. Co do rozwiązań, to Lenox mnie zaskoczył, bo obstawiałem, że odpowiedzialny za to będzie ktoś inny.

Tajemnicza postać Johna Largo, tu też myślałem, że będzie zupełnie ktoś inny i znów Lenox wyprowadził mnie w pole :D Choć trzeba powiedzieć, że tej postaci w samej książce mogło być więcej, a na pewno zrobiłoby się jeszcze ciekawiej.
Super sprawa z opisami Glasgow i czasów wojny. Książka bardzo godnego polecenia, nie będziecie zawiedzeni.

Jestem świeżo po zakończonej lekturze, więc pozwólcie, że się podzielę swoją opinią. Przyznam się z czystym sercem, że jest to bardzo dobra detektywistyczna lektura ze znakomitym w mojej ocenie Lenox'em. Detektyw miał do rozwikłania na początku morderstwo bukmachera, gdzie wydawało się wszystko pójdzie w miarę szybko, ale na dokładkę przyszły mu dwie kolejne sprawy, nad...

„Długi pocałunek z Glasgow" czytało mi się lepiej niż „Lennoxa". Przyczyna być może, tkwi w tym, że Russell skupił się tutaj bardziej na śledztwie, a mniej było opisów wszelkich bijatyk, chociaż i tych raczej nie brakowało. Bohaterowie niby budzą sympatię, ale przy lepszym wczuciu się w sytuację czytelnik nie znajdzie nawet jednej pozytywnej postaci. Wszyscy bohaterowie są pokrętni oraz ośliźli i w rzeczywistości źli. Jak zauważył Emindflow przy wystawianiu opinii „Lennoxa" cykl ma chandlerowskie klimaty, tutaj też wyczuwalne, chociaż jakby mniej.

„Długi pocałunek z Glasgow" jest tomem drugim serii, jednak spokojnie można powieść czytać nie znając „Lennoxa", główne postaci są te same, ale wszystko, co czytelnik powinien wiedzieć o nich, jest wyjaśnione po raz drugi, a „Długi pocałunek z Glasgow" nie zdradza treści i zakończenia tomu I.

„Długi pocałunek z Glasgow" czytało mi się lepiej niż „Lennoxa". Przyczyna być może, tkwi w tym, że Russell skupił się tutaj bardziej na śledztwie, a mniej było opisów wszelkich bijatyk, chociaż i tych raczej nie brakowało. Bohaterowie niby budzą sympatię, ale przy lepszym wczuciu się w sytuację czytelnik nie znajdzie nawet jednej pozytywnej postaci. Wszyscy bohaterowie są...

Nie moje klimaty :)

Nie moje klimaty :)

Książka z nurtu noir, bardzo "chandlerowska". Jednak nie jest to jakaś marna podróbka, tylko bardzo sprawnie napisana książka z wyrazistymi bohaterami. Szare, deszczowe Glasgow lat 50., miasto rządzone przez Trzech Królów, pełne szemranych interesów, nielegalnych walk bokserskich i hazardu. I główny bohater, pochodzący z Kanady prywatny detektyw,który musi rozwikłać dwie z pozoru niemające ze sobą wiele wspólnego sprawy.
Czyta się świetnie.

Książka z nurtu noir, bardzo "chandlerowska". Jednak nie jest to jakaś marna podróbka, tylko bardzo sprawnie napisana książka z wyrazistymi bohaterami. Szare, deszczowe Glasgow lat 50., miasto rządzone przez Trzech Królów, pełne szemranych interesów, nielegalnych walk bokserskich i hazardu. I główny bohater, pochodzący z Kanady prywatny detektyw,który musi rozwikłać dwie z...

Lennox ponownie w akcji!

Kawał świetnego kryminału!
Trzeba przeczytać :)

Lennox ponownie w akcji!

Kawał świetnego kryminału!
Trzeba przeczytać :)