Szkoda tracić na to czas. Naiwna książeczka. Nie polecam

Szkoda tracić na to czas. Naiwna książeczka. Nie polecam

Opowieść nie wzbudziła takiego entuzjazmu jakiego spodziewałam się w pierwszej chwili, ale "Tajemnica Słowiczego Pałacu" jest jak nieznany nam trunek - im więcej stron się przeczyta, tym bardziej rozsmakowujemy się w treści. Jej sedno zawiera się w podróży, w jaką wspólnie wybierają się dwie bliskie sobie kobiety. Odbywa się ona nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim na poziomie mentalnym. To przeszłość, historia starszej kobiety, świat dawnych emocji, trudnej historii oraz obyczajowości społeczeństwa amerykańskiego z okresu II wojny światowej był dla mnie najbardziej absorbującym motywem, który będę wspominać z nutą smutku.

Goldie, starsza pani to barwna osobowość. Być może ze względu na jej bagaż doświadczeń i wyrobiony charakter przyjemnie było o niej czytać. Jej wnuczka jest tu przedstawiona na zasadzie kontry, jako ta zagubiona w świecie po stracie męża, którego jeszcze przez ostatnie dwa lata zaczęła oprawiać w złotą ramkę. Niestety, na bazie przedstawionych zdarzeń i postaci, Annę odbieram jako bezbarwną i nieporadną. Możliwe, że właśnie taki był zamysł Dany Sachs, by zbudować kreację osoby wycofanej, lekko nawet zaniedbując jej opis, ale mnie przez to zabrakło dopełnienia. Ostatecznie poczułam, że Anna była zbędna. Równie dobrze można by w zamian podstawić, nawet nieznaną babce osobę, która przejechałaby z nią z punku A do punktu B, jako osoba towarzysząca. Trochę upraszczam, ale uważam, że to też nie zaszkodziłoby przedstawionej historii.

Ogólnie oceniam książkę dobrze, ze względu na kształt przeszłości i emocji jakie wywołują przytaczane przez Goldie wspomnienia z jej młodości, to jak postrzega szczęście, czym dla niej było życie, kolejne małżeństwa i miłość. To wszystko pozwala czytelnikowi wzruszyć się. A z drugiej strony odczuwa się wręcz fizyczny brak kompletnej opowieści ze strony wnuczki. Bo choć staje się i ona narratorką swoich odczuć to jednak to co ją określa to jedynie zarys z kilku lat, gdy była żoną i cierpiącą po starcie młodą wdową.

Opowieść nie wzbudziła takiego entuzjazmu jakiego spodziewałam się w pierwszej chwili, ale "Tajemnica Słowiczego Pałacu" jest jak nieznany nam trunek - im więcej stron się przeczyta, tym bardziej rozsmakowujemy się w treści. Jej sedno zawiera się w podróży, w jaką wspólnie wybierają się dwie bliskie sobie kobiety. Odbywa się ona nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim na...

Z początku powieść wydawała mi się mało porywająca, ponieważ postać Anny jest tak naprawdę dość nudna, za to postać Goldie jest bardzo barwna, choć nie przerysowana i staje się tętniącym życiem sercem powieści. Długie retrospekcje z życia ekscentrycznej pani, czyta się wybitnie dobrze. Pod przykrywką z pozoru zwykłych wydarzeń, takich jak pierwsze miłości, doświadczenia życiowe, sytuacje rodzinne, tak naprawdę poznajemy czynniki, które sprawiły, że Goldie stała się taką osobą, jaką jest teraz.

„Tajemnica Słowiczego Pałacu” nie jest książką wybitną, czy wnoszącą coś specjalnie nowego. Napisana jest jednak bardzo poprawnym językiem, a choć ciężko na początku się wdrożyć w jej fabułę, to po kilkudziesięciu pierwszych stronach, czyta się ją bardzo płynnie.Książka ta nie jest wybitnie sentymentalna, czy wzruszająca. Owszem, przedstawione w niej losy ludzkie są często przykre i bezlitosne, ale nie należy nastawiać się na specjalnie poruszająca lekturę.

Z początku powieść wydawała mi się mało porywająca, ponieważ postać Anny jest tak naprawdę dość nudna, za to postać Goldie jest bardzo barwna, choć nie przerysowana i staje się tętniącym życiem sercem powieści. Długie retrospekcje z życia ekscentrycznej pani, czyta się wybitnie dobrze. Pod przykrywką z pozoru zwykłych wydarzeń, takich jak pierwsze miłości, doświadczenia...

Opis z okładki zachęca do przeczytania tej książki. Między innymi dlatego mój wybór padł na nią. Sądziłam, że będzie ciekawie- no i w sumie było-ale tylko momentami. Generalnie mało co mnie ciekawiło, bohaterzy nie zyskali mojej sympatii. Mogło być tak ciekawie, a wyszło... jak zwykle. A można było być tak wspaniale.
O czym jest ta książka? Głównie o relacjach babci i wnuczki. I miłości, która skończyła się śmiercią.
Książka podzielona jest na kilka części. Tradycyjnie od jakiegoś czasu bardziej ciekawiło mnie to, co dzieje się w czasach teraźniejszych niż to co było jakiś czas temu- dokładniej w latach 40-tych XX wieku.
Przyznam, że trudno było mi się zorientować kto mówi i w jakich czasach żyje.
Wspominałam, że w książce jest opowieść o miłości Anny i Forda. I to właśnie było najciekawsze.
Anna i Ford kochali się dopóki nie rozłączyła ich choroba i śmierć mężczyzny. Anna próbuje sobie ułożyć na nowo życie, żyć bez ukochanego, ale nie do końca się jej to udaje.
Czy Anna spotka miłość, która sprawi, że wydarzenia z przeszłości staną się tylko przeszłością i nie będą miały dużego wpływu na jej dalsze życie?

Opis z okładki zachęca do przeczytania tej książki. Między innymi dlatego mój wybór padł na nią. Sądziłam, że będzie ciekawie- no i w sumie było-ale tylko momentami. Generalnie mało co mnie ciekawiło, bohaterzy nie zyskali mojej sympatii. Mogło być tak ciekawie, a wyszło... jak zwykle. A można było być tak wspaniale.
O czym jest ta książka? Głównie o relacjach babci i...

Jedna z najbardziej wzruszających, pełnych emocji i trzymających w napięciu historii, jakie ostatnio czytałam, ze smakowitą nutką egzotyki, porcją rodzinnych tajemnic i powalającym na łopatki finałem :).

Jedna z najbardziej wzruszających, pełnych emocji i trzymających w napięciu historii, jakie ostatnio czytałam, ze smakowitą nutką egzotyki, porcją rodzinnych tajemnic i powalającym na łopatki finałem :).

Rodzinne tajemnice, egzotyczne wspomnienia, miłość w wielu postaciach, podróż dwóch charakternych kobiet - to wszystko jest w tej smakowitej powieści. Polecam!

Rodzinne tajemnice, egzotyczne wspomnienia, miłość w wielu postaciach, podróż dwóch charakternych kobiet - to wszystko jest w tej smakowitej powieści. Polecam!

To powieść o relacjach babci i wnuczki - dwu kobietach z "charakterkiem", a także o miłości, która skończyła się śmiercią. Nie zabrakło wzruszeń i dobrego humoru. Przyznam, ze troszkę wsiąknęłam w tą japońską kulturę.

To powieść o relacjach babci i wnuczki - dwu kobietach z "charakterkiem", a także o miłości, która skończyła się śmiercią. Nie zabrakło wzruszeń i dobrego humoru. Przyznam, ze troszkę wsiąknęłam w tą japońską kulturę.

Wątek podróży Goldie i Anny taki sobie, ciekawsze są retrospekcje z życia Goldie; książkę ratuje zaskakujące zakończenie, które pokazuje potęgę miłości :)

Wątek podróży Goldie i Anny taki sobie, ciekawsze są retrospekcje z życia Goldie; książkę ratuje zaskakujące zakończenie, które pokazuje potęgę miłości :)

Zaczęło się ciekawie, a później było już tylko zwyczajnie nudno. Strasznie wydumana i nierzeczywista ta historia, trąci egzaltacją.

Zaczęło się ciekawie, a później było już tylko zwyczajnie nudno. Strasznie wydumana i nierzeczywista ta historia, trąci egzaltacją.

Podróż wnuczki i babci kończy się zaskakująco.

Podróż wnuczki i babci kończy się zaskakująco.