W ramach "autolustracji" przyznaję się dobrowolnie -to jedna z ulubionych książek mojego dzieciństwa. Czasu, kiedy poznając ten przedziwny świat, napotkało się bohatera w swoim wieku, z którym - jako tzw. inteligenckie dziecko - można było się identyfikować, czyli Pietię Baczeja.... A książka tchnęła powiewem wolności (dziś wiem, jak bardzo fałszywej). Mając jednak wrodzone poczucie sprawiedliwości, po prostu nie można było nie trzymać z Rodionem Żukowem z "Potiomkina". To świetnie napisana książka, choć oczywiście i propagandowa. Nie przypadkiem najbardziej obrzydliwą postacią nie jest szpicel czy nawet "pogromszczycy" , ale madame Storożenko, czyli pośredniczka handlowa, skupująca ryby od rybaków. Niemniej przez długie lata w moim domu "mówiło się" tą książką, np. "To wszy, a nie byczki", "Pod blachę z guzikami!", "Kupię sobie czekoladki", "Nie ruszaj chorego człowieka, ty morda!"... Chętnie bym ją przeczytał po latach, aby przekonać się, co z niej pozostało

W ramach "autolustracji" przyznaję się dobrowolnie -to jedna z ulubionych książek mojego dzieciństwa. Czasu, kiedy poznając ten przedziwny świat, napotkało się bohatera w swoim wieku, z którym - jako tzw. inteligenckie dziecko - można było się identyfikować, czyli Pietię Baczeja.... A książka tchnęła powiewem wolności (dziś wiem, jak bardzo fałszywej). Mając jednak...

Przeczytana po obejrzeniu serialu. Bardzo mnie wciągnęły przygody bohaterów.

Przeczytana po obejrzeniu serialu. Bardzo mnie wciągnęły przygody bohaterów.

Świetna wzruszająca opowieść z dziecięcych lat. Przygoda na całego.

Świetna wzruszająca opowieść z dziecięcych lat. Przygoda na całego.

Powieść wywarła na mnie niewiarygodnie silne wrażenie. Napisana pięknym, kwiecistym językiem, porusza wyobraźnię. Nie ma w niej ani jednego zbędnego słowa. Postacie przedstawione są w sposób wystarczający, żeby zarówno łatwo wczuć się w ich położenie, jak i zrozumieć, wcale nie banalną historię przedstawionych czasów. Arcydzieło.

Powieść wywarła na mnie niewiarygodnie silne wrażenie. Napisana pięknym, kwiecistym językiem, porusza wyobraźnię. Nie ma w niej ani jednego zbędnego słowa. Postacie przedstawione są w sposób wystarczający, żeby zarówno łatwo wczuć się w ich położenie, jak i zrozumieć, wcale nie banalną historię przedstawionych czasów. Arcydzieło.

Wydaje mi się,że czytałem,nie pamiętam treści,więc nie będe oceniał.

Wydaje mi się,że czytałem,nie pamiętam treści,więc nie będe oceniał.

Jedna z kilkunastu książek, które pierwszy raz przeczytałem w dzieciństwie, a teraz wracam do lektury – jeśli nie całej, to jej fragmentów – co kilka lat. Zwłaszcza wtedy, kiedy miernoty nazywa się u nas mistrzami i królami, potrzebuję wrócić do pisarstwa na wysokim poziomie.

„Samotny biały żagiel” to pierwsza część tetralogii Katajewa „Fale Morza Czarnego”. Do pewnego stopnia autobiograficzna, przedstawia rewolucję 1905 roku w carskiej Rosji (nie mylić z rewolucją albo raczej przejęciem władzy przez bolszewików),widzianą oczami dzieci – około dziewięcioletnich Pietii i Gawrika.

Dalsze części tetralogii („Chutor w stepie”, „Za władzę Rad”, „Zimowy wiatr”) to już powieści mocno propagandowe, ale „Samotny biały żagiel” zawiera jeszcze rozsądną i całkiem strawną jej dawkę.

Ostatecznie jest to książka przygodowa, o przyjaźni, o przedwczesnym zderzeniu świata dzieci z brutalnym i poważnym światem dorosłych. Rzecz dzieje się głównie w Odessie w 1905 roku.

Polecam.

Jedna z kilkunastu książek, które pierwszy raz przeczytałem w dzieciństwie, a teraz wracam do lektury – jeśli nie całej, to jej fragmentów – co kilka lat. Zwłaszcza wtedy, kiedy miernoty nazywa się u nas mistrzami i królami, potrzebuję wrócić do pisarstwa na wysokim poziomie.

„Samotny biały żagiel” to pierwsza część tetralogii Katajewa „Fale Morza Czarnego”. Do pewnego...

Magiczna. O beztroskim dzieciństwie, które zderza się z bezwzględnym światem dorosłych. O marzeniach, rozczarowaniach, przyjaźni. To przede wszystkim portret zwyczajnych dzieci, których cechą jest wnikliwa obserwacja świata.

Magiczna. O beztroskim dzieciństwie, które zderza się z bezwzględnym światem dorosłych. O marzeniach, rozczarowaniach, przyjaźni. To przede wszystkim portret zwyczajnych dzieci, których cechą jest wnikliwa obserwacja świata.

Warto przeczytać powieść choćby ze względu na barwny i wywołujący pozytywne emocje opis dzieciństwa trzech chłopców - Pietii, Gawrika, no i trochę też Pawlika. Bardzo przyjemnie napisana z perspektywy chłopca. Kiedyś czytałem tę książkę co roku i zawsze ładowała mnie miłymi wspomnieniami.
Jeśli chodzi o samą historię to jest ona dramatyczna. Wydarzenia z rewolucji 1905 roku to niełatwy kawałek historii, naznaczony ludzkim okrucieństwem. Autor świetnie połączył dwa światy: beztroskie dzieciństwo i poważne problemy. Chłopiec Pietia wchodzi w dorosły świat, początkowo nie zdając sobie sprawy z powagi wydarzeń.

Warto przeczytać powieść choćby ze względu na barwny i wywołujący pozytywne emocje opis dzieciństwa trzech chłopców - Pietii, Gawrika, no i trochę też Pawlika. Bardzo przyjemnie napisana z perspektywy chłopca. Kiedyś czytałem tę książkę co roku i zawsze ładowała mnie miłymi wspomnieniami.
Jeśli chodzi o samą historię to jest ona dramatyczna. Wydarzenia z rewolucji 1905...

Kiedy była publikowana w ZSRR był rok 1936. Pisana dla starszych dzieci w formie zbeletryzowanych wspomnień autora, ukazywała chłopięcą przyjaźń na tle niezwykle dramatycznych zdarzeń jakie działy się w Odessie 1905 roku. Nie mogła nie posiadać drugiego, głębszego dna – przedstawienia rewolucji i jej uczestników od jak najbardziej romantycznej strony. I chociaż ta podskórna propaganda była nieunikniona nie mam żalu do autora. Bo poza tym jest to cudowna opowieść o dzieciństwie, pięknym, owianym legendą mieście i jego barwnych mieszkańcach.

Dlaczego tak przyjemnie spoglądać oczami bohatera na tamte wcale niewesołe czasy ?
Razem z nim ulegać pokusom hazardowej gry w guziki, wałęsać się po mieście w zupełnie zakazane miejsca (zamiast siedzieć w szkole),pływać łódką po morzu , zakochać się z poświęceniem w siostrze kolegi, a za chwilę tego żałować, i za przyczyną bardziej samodzielnego przyjaciela brać udział w życiu dorosłych, których sprawy są tajemnicze i naprawdę niebezpieczne....Bo wszystkie te historie Katajew po mistrzowsku opromienia humorem i mgiełką poezji. Z wielką czułością oddaje najdrobniejsze emocje bohaterów, nie lekceważąc ich trosk i uczuć.

Początek fabuły:
Kończą się wakacje. Pietia z żalem opuszcza nadmorską willę i zbiera się do powrotu do domu. Ogarnia go nostalgia za minionym latem.
Kiedy rusza w drogę do miasta po raz pierwszy wkracza w jego świat nieznany człowiek z kotwicą na ręku. Właśnie zbiegł z pancernika Potiomkin i jest bezwzględnie poszukiwany przez carską policję. Zdarzenie to odbywa się gwałtownie i wielkim napięciu, i będzie mieć poważne konsekwencje w życiu małych przyjaciół...Co działo się na Krymie od jesieni do lata następnego roku, można sobie doskonale wyobrazić śledząc ich losy...

Kiedy była publikowana w ZSRR był rok 1936. Pisana dla starszych dzieci w formie zbeletryzowanych wspomnień autora, ukazywała chłopięcą przyjaźń na tle niezwykle dramatycznych zdarzeń jakie działy się w Odessie 1905 roku. Nie mogła nie posiadać drugiego, głębszego dna – przedstawienia rewolucji i jej uczestników od jak najbardziej romantycznej strony. I chociaż ta podskórna...