Autor udowodnił, że hagiografia (gr. ἅγιος „święty”, γράφειν „pisać”) jako gatunek nie zna żadnych barier, nawet tych wyznaczonych przez groteskę, skoro uznał Brygadę Świętokrzyską za swoisty pierwszy polski oddział w NATO - nazwał ją bowiem pierwszą, przed przyjęciem Polski do NATO, polską formacją współdziałającą z amerykańskim wywiadem wojskowym.

Pomijając już nawet ten anachronizm, Żaryn opiera swój wniosek na tym, że Amerykanie wykorzystali „brygadzistów” do pilnowania różnych obiektów w okupowanej przez siebie części Niemiec – w charakterze tanich najemników. Co to ma wspólnego z "byciem w NATO" może pojąć tylko umysł tej klasy...

I jeszcze przypis do kreowanego w tej książce na jednego z największych „bohaterów” niesławnej Brygady Jerzego Iłłakowicza (brata Kazimiery),jednego z liderów politycznego kierownictwa nad nią z grupy ONR Szaniec. Załatwił on, że Amerykanie wzięli pod swą protekcję Brygadę - której wszak groziło internowanie - dzięki znajomości sprzed wojny z ambasadorem USA w Polsce przed 1939 r., a teraz szychą w U.S. Army.

Otóż moja Babcia wiele razy opowiadała mi, jak wyrzuciła ze swojego domu w Konstancinie znanego jej na gruncie towarzyskim Iłłakowicza, gdy w początkach sierpnia 1944 r., powiedział Jej : "Bandyci z AK zrobili w Warszawie powstanie". Nic dziwnego, że ktoś taki dołączył do Brygady, której w zwycięskim, chałwy pełnym „marszu do NATO” ramie w ramie z wycofującymi się z Polski Panami Niemcami, patronował i ochronę zapewniał SS-hauptsturmfuehrer Paul Fuchs z Sicherheitpolizei Kds Radom.

Było to jeden z najniebezpieczniejszych gestapowców zwalczających, niestety dość skutecznie, Armię Krajową. Jego dziełem było np. pozyskanie agentów w słynnym oddziale „Ponurego” w Górach Świętokrzyskich, którzy doprowadzili do jego rozbicia. A potem Fuchs „opiekował” się NSZ, licząc na wykorzystanie polskich nacjonalistów z dawnego ONR do zwalczania lewicowej partyzantki w Kieleckim. I nie doznał zawodu: chłopaki miały trochę polskiej krwi na rękach… A że przy okazji ubili też komendanta głównego NSZ ppłk. Stanisława Nakoniecznikoff-Klukowskiego to trudno - widocznie on też był komunistą, jaki i paru zastrzelonych oficerów jego sztabu ….

Według Autora wejście w kontakty z Niemcami miało na celu tylko "nieprzeszkadzanie sobie wzajemnie w walce z wrogiem nr 1 - komunizmem". NSZ-owcy post factum pisali o "grupie niemieckiej antyhitlerowskiej" pod dowództwem Fuchsa. Żaryn pisze, że ekipa Fuchsa, "zanim być może przeszła na pozycje antyhitlerowskie", dokonała wielu zbrodni na Polakach. Dodaje zarazem, że "w różne relacje z Niemcami" wchodziły też wywiady AK i komunistyczny.

Nb. wielu kolegów Fuchsa z Gestapo naprawdę potem było potem w NATO, służąc na wysokich stanowiskach w Bundesnachrichtendienst (BND – wywiad Republiki Fedralnej Niemiec)...

I jak tu nie kochać pana prof. Żaryna, głównego historyka – którego nigdy nie nazwę wszak propagandystą – „Polski wstającej z kolan"....

Autor udowodnił, że hagiografia (gr. ἅγιος „święty”, γράφειν „pisać”) jako gatunek nie zna żadnych barier, nawet tych wyznaczonych przez groteskę, skoro uznał Brygadę Świętokrzyską za swoisty pierwszy polski oddział w NATO - nazwał ją bowiem pierwszą, przed przyjęciem Polski do NATO, polską formacją współdziałającą z amerykańskim wywiadem wojskowym.

Pomijając już nawet...

Opracowanie Jana Żaryna omawia dzieje zakłamanej w czasach Polski Ludowej i PRL Tajnej Organizacji Polskiej i losy żołnierzy Brygady Świętokrzyskiej Narodowych Sił Zbrojnych na uchodźstwie. Bardzo rzetelna praca w oparciu o wiarygodne źródła naukowe i napisana bardzo przystępnym językiem. Czyta się jak dobrą powieść. Bardzo cenny jest Aneks, w którym umieszczone są m.in. fragmenty dzienników i wspomnień żołnierzy Brygady, skany dokumentów, mapy, zdjęcia odznak, oznak i naszywek. Publikacja o bardzo wysokiej wartości poznawczej.

Opracowanie Jana Żaryna omawia dzieje zakłamanej w czasach Polski Ludowej i PRL Tajnej Organizacji Polskiej i losy żołnierzy Brygady Świętokrzyskiej Narodowych Sił Zbrojnych na uchodźstwie. Bardzo rzetelna praca w oparciu o wiarygodne źródła naukowe i napisana bardzo przystępnym językiem. Czyta się jak dobrą powieść. Bardzo cenny jest Aneks, w którym umieszczone są m.in....