Wreszcie. Czekałam na to trzy długie części, cierpiałam, wzdychałam i brnęłam przez rozdziały, i się doczekałam. Postęp. Nie ma już streszczeń, nie ma agresywnych ekspozycji, postaci są wyraziste i mają przyzwoite narracje, i nawet jeśli fabuła poprowadzona jest powoli i bardziej się to czyta jak fantasy slice of life, to czytało się sympatycznie.
Trzymam kciuki za ostatnią część. Teraz już nie wolno mnie zawieść.

Wreszcie. Czekałam na to trzy długie części, cierpiałam, wzdychałam i brnęłam przez rozdziały, i się doczekałam. Postęp. Nie ma już streszczeń, nie ma agresywnych ekspozycji, postaci są wyraziste i mają przyzwoite narracje, i nawet jeśli fabuła poprowadzona jest powoli i bardziej się to czyta jak fantasy slice of life, to czytało się sympatycznie.
Trzymam kciuki za ostatnią...

I oto kolejna niespodzianka... Autorka nie chciała już chyba za bardzo rozwlekać losów miasteczka Trinity, w czwartej części cyklu poznajemy więc zupełnie nowych bohaterów, nowe miejsca i nowe kłopoty. Oczywiście dobrze nam znani i lubiani bohaterowie wcześniejszych tomów pojawiają się również w tej części, aby uzupełnić i scalić nową historię. Historia Emmy i Jonaha spodobała mi się od pierwszych stron i nie rozczarowała aż do końca.

I oto kolejna niespodzianka... Autorka nie chciała już chyba za bardzo rozwlekać losów miasteczka Trinity, w czwartej części cyklu poznajemy więc zupełnie nowych bohaterów, nowe miejsca i nowe kłopoty. Oczywiście dobrze nam znani i lubiani bohaterowie wcześniejszych tomów pojawiają się również w tej części, aby uzupełnić i scalić nową historię. Historia Emmy i Jonaha...

W zasadzie historia zakończyła się już w 3. tomie „Kronik dziedziców” . Tutaj mamy więc zupełnie nowych bohaterów, a ci „starzy” jedynie od czasu do czasu przewijają się gdzieś w tle. Historia skupia się wokół masakry z Thorn Hill i osób, które ją przeżyły. I choć cały czas liczyłam na to, iż w końcu dowiem się, co naprawdę miało miejsce w Thorn Hill, ogromnie się zawiodłam. Nikt ani odrobinę nie przybliżył się do rozwiązania tej zagadki. Poza tym książka urywa się w kluczowym momencie, bez żadnych wyjaśnień. Mam nadzieję, że ostatni tom wszystko rozwikła.

Poza tym rzucił mi się w oczy brak logiki: dziesiątki pochlastanych trupów na moście? Spoko. Policja niby wszczyna jakieś śledztwo, ale do niczego ono nie prowadzi, nawet nic o nim nie wiadomo. Niepełnoletnia dziewczyna pozostawiona sama sobie? OK. Nikt „z zewnątrz” się nią nie interesuje. Niewyjaśniona śmierć znanego muzyka? Olejmy.
W poprzednich tomach jeszcze byłam skłonna wybaczyć takie rzeczy, ale tutaj…

Jedyne plusy to to, iż szybko się czyta, a główni bohaterowie są muzykami.

W zasadzie historia zakończyła się już w 3. tomie „Kronik dziedziców” . Tutaj mamy więc zupełnie nowych bohaterów, a ci „starzy” jedynie od czasu do czasu przewijają się gdzieś w tle. Historia skupia się wokół masakry z Thorn Hill i osób, które ją przeżyły. I choć cały czas liczyłam na to, iż w końcu dowiem się, co naprawdę miało miejsce w Thorn Hill, ogromnie się...

Nowa historia, nowe realia.

Nowa historia, nowe realia.

Trochę bardziej wolałam poprzednie części. Dłużej zajęło mi oswojenie się z nowymi bohaterami i sytuacją. Z tego co czytałam, Chima napisała tę część i V z powodu nacisku fanów i wydawnictwa. Kilkuletnia przerwa między wydaniem kolejnych części jest odczuwalna w sposobie pisania. Jednakże muszę pochwalić genialne wplecenie nowych instytucji i postaci do już istniejącego świata, gdzie w poprzednich częściach nie było o nich wzmianki. Wspaniale wykonana robota.
Muszę ostrzec przyszłych czytelników, by od razu przygotowali sobie V część do czytania, ponieważ zakończenie jest przerwane w samym środku wydarzeń więc kolejną część zaczyna się jak następny rozdział. Brak jakiekolwiek przeskoku. Ale i tak, warto czytać ponieważ zachodzą ciekawe zmiany w charakterach bohaterów z poprzednich części.
Magia sagi została zachowana! :)

Trochę bardziej wolałam poprzednie części. Dłużej zajęło mi oswojenie się z nowymi bohaterami i sytuacją. Z tego co czytałam, Chima napisała tę część i V z powodu nacisku fanów i wydawnictwa. Kilkuletnia przerwa między wydaniem kolejnych części jest odczuwalna w sposobie pisania. Jednakże muszę pochwalić genialne wplecenie nowych instytucji i postaci do już istniejącego...

Do zakończonych (pozornie) wydarzeń w Trinity dochodzi nowy wątek. Magiczne mutanty, sawanci, wprowadzają do książki tajemnicę masakry w Torn Hill. I kolejnego chłopaka, którego imię zaczyna się na J. Czytając tą część, miałam wrażenie, że czytam całkiem inną serię. Całkiem zmienił się klimat książki, ale zostaje ona wciąż tak samo ciekawa.

Do zakończonych (pozornie) wydarzeń w Trinity dochodzi nowy wątek. Magiczne mutanty, sawanci, wprowadzają do książki tajemnicę masakry w Torn Hill. I kolejnego chłopaka, którego imię zaczyna się na J. Czytając tą część, miałam wrażenie, że czytam całkiem inną serię. Całkiem zmienił się klimat książki, ale zostaje ona wciąż tak samo ciekawa.

Książka nie dorównuje poprzednim częściom serii. Po trzecim tomie nastawiłam się na coś równie interesującego, i to od samego początku. Wysokie wymagania początkowe jednak mnie zawiodły. Książka przez dobre sto stron była uciążliwym mieleniem tekstu. Jestem naprawdę cierpliwym czytelnikiem, więc mi nie robiło to szczególnej różnicy, ale i tak w środku moje alter ego aż skakało w miejscu i wykrzykiwało: "No kiedy wreszcie zacznie się jakaś PORZĄDNA akcja?!". Gadzina wewnątrz mnie z kolei bardzo szybko chce dostać coś mocnego... Cieszę się jednak, że Dziedzic Zaklinaczy w końcu się rozkręca, dzieje się sporo, jest nawet trochę dreszczy podczas lektury (aczkolwiek leciutkich, taki wręcz cień ciarek). Tak więc, jak mówi moja ocena - książka jest dobra, ale do grona świetnych, wspaniałych, czy wręcz genialnych baaardzo jej daleko.

Książka nie dorównuje poprzednim częściom serii. Po trzecim tomie nastawiłam się na coś równie interesującego, i to od samego początku. Wysokie wymagania początkowe jednak mnie zawiodły. Książka przez dobre sto stron była uciążliwym mieleniem tekstu. Jestem naprawdę cierpliwym czytelnikiem, więc mi nie robiło to szczególnej różnicy, ale i tak w środku moje alter ego aż...

Nie wiem, czy był sens pisania tej części, gdy trzy poprzednie tak dobrze wyszły. Tom 4 wydaje się nieco wymuszony, jest zdecydowanie najsłabszy z dotychczasowych.
Prawdę powiedziawszy nie wnosi prawie nic nowego i prawie nic pozytywnego nie jestem w stanie na jego temat napisać. Wyłącznie to, że ponownie pojawiają się bohaterowie z poprzednich tomów.
Tzw słaby średniak.

Nie wiem, czy był sens pisania tej części, gdy trzy poprzednie tak dobrze wyszły. Tom 4 wydaje się nieco wymuszony, jest zdecydowanie najsłabszy z dotychczasowych.
Prawdę powiedziawszy nie wnosi prawie nic nowego i prawie nic pozytywnego nie jestem w stanie na jego temat napisać. Wyłącznie to, że ponownie pojawiają się bohaterowie z poprzednich tomów.
Tzw słaby średniak.

Kolejna część "Dziedziców". Początek książki ciągnął mi się w nieskończoność. Wiem, że zawsze musi być jakiś wstęp, ale zupełnie nie mogłem złapać klimatu książki w początkowych rozdziałach. Później robi się ciekawiej, czasami bardzo naiwnie, ale mimo wszystko ciekawiej. Miła rozrywka, choć ogólnie spodziewałem się odrobinę więcej ;)

Kolejna część "Dziedziców". Początek książki ciągnął mi się w nieskończoność. Wiem, że zawsze musi być jakiś wstęp, ale zupełnie nie mogłem złapać klimatu książki w początkowych rozdziałach. Później robi się ciekawiej, czasami bardzo naiwnie, ale mimo wszystko ciekawiej. Miła rozrywka, choć ogólnie spodziewałem się odrobinę więcej ;)

Gdy kupiłam ta książkę, dlugo nie moglam zacząć. Caly czas odkladalam ja na później i uważałam ze tym razem jednak autorka mnie zawiodła. Później zmusilam sie do czytania i teraz żałuję ze w ogóle tak pomyślałam. Z kazda kolejna częścią, kocham tą serię coraz bardziej. Gorąco polecam

Gdy kupiłam ta książkę, dlugo nie moglam zacząć. Caly czas odkladalam ja na później i uważałam ze tym razem jednak autorka mnie zawiodła. Później zmusilam sie do czytania i teraz żałuję ze w ogóle tak pomyślałam. Z kazda kolejna częścią, kocham tą serię coraz bardziej. Gorąco polecam