Potentaci to jedna i chyba jedyna przetłumaczona część z trzyczęściowego cyklu Les grandes familles (Duże rodziny),za którą autor w 1948 roku otrzymał nagrodę Goncourtów. Zekranizowana 1958 roku pt. Rekiny finansjery z tytułową rolą Jeana Gabina.

Akcja Potentatów toczy się w Paryżu w latach 1916-1922, natomiast całość cyklu kończy rok 1939. Bohaterowie powieści to klany dwóch rodzin Schoudlerów oraz La Monnerie, które funkcjonowaniem przypominające niekiedy działalność wielkich firm. Aktywni zarówno w finansjerze, polityce a poprzez swoje wpływy również w innych dziedzinach, mają wpływ na prasę, naukę, obracają się w sferach zarówno intelektualistów, jak i środowisku bohemy, oraz wszelkiego rodzaju spekulantów. Emil Zola swoje dzieło cykl Rougon-Macquartowie doprowadził prawie do końca XIX wieku, Maurice Druon dokonuje studium kondycji społeczeństwa francuskiego w okresie międzywojennym. Zarówno w pierwszym, jak i drugim przypadku, każdą część można czytać jako odrębną całość bez znajomości całości cyklu. Niewątpliwe Emil Zola przedstawia o wiele szersze spektrum społeczeństwa niż Druon, nie zmienia to jednak faktu, że w obu przypadkach jest to znakomita literatura. Żal tylko, że nie przeczytam kolejnych części.

Potentaci to jedna i chyba jedyna przetłumaczona część z trzyczęściowego cyklu Les grandes familles (Duże rodziny),za którą autor w 1948 roku otrzymał nagrodę Goncourtów. Zekranizowana 1958 roku pt. Rekiny finansjery z tytułową rolą Jeana Gabina.

Akcja Potentatów toczy się w Paryżu w latach 1916-1922, natomiast całość cyklu kończy rok 1939. Bohaterowie powieści to klany...

"Potentaci" kontynuują najlepsze tradycje dziewiętnastowiecznej prozy francuskiej. Sporo jest w książce cech powieści realistycznej i naturalistycznej, ale Druon wnosi też świeżość typową dla pisarza dwudziestego stulecia.

Losy dwóch skoligaconych rodzin śledzi się z zapartym tchem. Na plan pierwszy wysuwają się codzienne problemy typowe dla arystokracji i burżuazji.
Bohaterowie przeżywają osobiste tragedie, do których czasem sami doprowadzają przesadną dumą, chciwością i dwulicowością. Obsesyjnie dbają o zewnętrzny wizerunek i konwenanse, co bardziej ich od siebie oddala niż zbliża. Jednoczą się jedynie w obliczu zagrożenia, jakim jest groźba utraty majątku czy dobrego imienia. Uruchamiają wówczas wszystkie kontakty, mobilizują siły i pozostają wierni wyznawanej zasadzie, która mówi, że wystarczy mieć w rękach banki i prasę, by wygrać każdą finansową czy polityczną batalię i zatuszować każdy skandal.

W tym świętoszkowatym, a jednocześnie bezlitosnym świecie finansjery początku XX wieku nie brak buntowników, którzy uważani są w rodzinie za czarne owce. Upadek przyrodniego brata tytułowych potentatów pokazuje jednak, że każda próba przeciwstawienia się rodowemu klanowi wcześniej czy później musi zakończyć się porażką.

Autor z rozmachem oddał atmosferę Paryża pierwszych dwóch dekad minionego stulecia. Oprócz wspomnianych bohaterów występują tu przedstawiciele wszystkich środowisk społecznych, a ich losy splatają się z perypetiami potentatów.

Mimo iż akcja powieści rozgrywa się niemal sto lat temu, problemy opisane przez Druona pozostają aktualne. Wciąż przecież tajemnicą poliszynela są powiązania mediów, biznesu i polityki, wciąż kariera jest dla wielu osób najważniejszym celem, a obraz paryskich domów maklerskich sprzed wieku jako żywo przypomina dzisiejszą giełdę.

Czyta się tę powieść z wielką przyjemnością, gdyż losy bohaterów pochłaniają uwagę czytelnika. Barwny jest również język, który łączy prostotę z wyrafinowaniem.

"Potentaci" kontynuują najlepsze tradycje dziewiętnastowiecznej prozy francuskiej. Sporo jest w książce cech powieści realistycznej i naturalistycznej, ale Druon wnosi też świeżość typową dla pisarza dwudziestego stulecia.

Losy dwóch skoligaconych rodzin śledzi się z zapartym tchem. Na plan pierwszy wysuwają się codzienne problemy typowe dla arystokracji i burżuazji....