Mam mieszane uczucia co do tej książki. Bez wątpienia autor był wybitnym znawcą historii Azji. Książka podaje niekiedy ciekawe fakty których próżno szukać w innych opracowaniach: np z dzieła tego po raz pierwszy dowiedziałem się że portugalscy odkrywcy Indii potrafili współpracować z monarchami hinduskimi przeciw muzułmanom. Z drugiej strony niektóre stwierdzenia autora dotyczące historii Azji są delikatnie mówiąc dość alternatywne w stosunku do ustaleń innych badaczy. To tyle co można powiedzieć o wizji historii Dalekiego Wschodu w dobie epoki kolonialnej, którą to wizję opisuje Kavalam Madhava Panikkar. To niestety nie wszystko. O ile stosunki europejsko-azjatyckie są w miarę dobrze wyłuszczone (Mimo niektórych dość kontrowersyjnych stwierdzeń) to znajomość kultury europejskiej u autora jest powierzchowna, i to mimo tego że Kavalam Madhava Panikkar zdobył przecież wykształcenie wyższe w Wielkiej Brytanii. Najgorzej zaś wyglądają stwierdzenia autora dotyczące bolszewizmu który zdaniem Panikkara, był jutrzenką wolności na świecie. Cóż powiedzieć o takich kwiatkach jak takie: '' Należy również pamiętać o tym że rewolucja głosiła wyraźnie określoną politykę narodowościową, przemawiającą nieopartą siłą do walczących ludów obszarów zależnych, kolonii i krajów półkolonialnych w Azji. Deklaracja Praw Narodów Rosji, wspólnie podpisana przez Lenina i Stalina, proklamowała równość i suwerenność narodów Rosji oraz prawo mniejszości narodowych do nieskrępowanego rozwoju. Doprawdy, było to oświadczenie o wielkim ładunku wybuchowym, które natchnęło nową nadzieją wszystkie narody Azji walczące o wolność. Podkreślenie samostanowienia narodów i etnicznej odrębności mniejszości narodowych wywarło olbrzymi wpływ na kształtowanie się opinii publicznej w Azji w czasie następnego ćwierćwiecza'' Autor twierdzi też że na Jawie i w Indochinach komuniści walczyli o wolność. Myślę że poglądy jakoby takie kraje jak państwo Lenina i Stalina czy Chiny Mao były liderami w przestrzeganiu praw mniejszość narodowych (I wszystkich innych praw człowieka też) można spokojnie odłożyć do lamusa.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Bez wątpienia autor był wybitnym znawcą historii Azji. Książka podaje niekiedy ciekawe fakty których próżno szukać w innych opracowaniach: np z dzieła tego po raz pierwszy dowiedziałem się że portugalscy odkrywcy Indii potrafili współpracować z monarchami hinduskimi przeciw muzułmanom. Z drugiej strony niektóre stwierdzenia autora...