Przed przeczytaniem tej książki nie miałam pojęcia, że opowieści pełne niezrozumiałych kodów i szyfrów oraz zagadek mogą być aż tak interesujące. Czyta się ją z zapartym tchem. Niesamowite, że historia opisana w książce jest inspirowana prawdziwym, nigdy nierozszyfrowanym manuskryptem. Z niecierpliwością czekam na drugą część.

Przed przeczytaniem tej książki nie miałam pojęcia, że opowieści pełne niezrozumiałych kodów i szyfrów oraz zagadek mogą być aż tak interesujące. Czyta się ją z zapartym tchem. Niesamowite, że historia opisana w książce jest inspirowana prawdziwym, nigdy nierozszyfrowanym manuskryptem. Z niecierpliwością czekam na drugą część.

Co byście pomyśleli, gdyby wybrali was do tajnej grupy, której celem jest odszyfrowanie jednego z najbardziej tajemniczych tekstów wszech czasów? Czy podjęlibyście się tego dość ryzykownego zadania nie wiedząc, czy misja wasza skończy się powodzeniem i mając świadomość, że wielu przed wami straciło zmysły, a nawet życie, próbując rozwiązać tą zagadkę? Czy na pewno nikt się nie pomylił wybierając was, a nie kogoś starszego i o wiele bardziej doświadczonego?

Te pytania początkowo nurtowały Tusię, Huntera i Brodie, gdy znaleźli się właśnie w takiej sytuacji. Troje nieznajomych nastolatków pojawia się w jednym miejscu, w jednym celu - odszyfrowania MS 408. Nastolatkowie rozpoczynają naukę w prywatnej szkole, która tak naprawdę jest ich ośrodkiem treningowym. W dzień normalne lekcje przyrody, matematyki czy angielskiego, wieczorami nauka tajemnych szyfrów i kodowania. Muszą myśleć kreatywnie i być gotowi na pokonywanie wielu przeszkód, które szybko zaczynają pojawiać się na ich drodze.

Co do pierwszego tomu Pogromców szyfrów - Potęga trójki mam dość mieszane uczucia. Powieść miała potencjał, jednak wykorzystanie jego to inna sprawa. Fabuła została, że tak się wyrażę, dość poprawnie skonstruowana. Mamy ciąg przyczynowo-skutkowy i ciekawe zwroty akcji. Jednak sam opis wydarzeń został potraktowany po macoszemu. Każda bardziej interesująca sytuacja została przedstawiona w dosłownie kilku zdaniach, co skutkowało niedosytem, zdziwieniem i powracaniem wzrokiem do kilku poprzednich zdań "bo może się jednak coś ominęło i to nie jest jeszcze koniec". Nie warto się łudzić. To był koniec.

Bohaterowie, choć sympatyczni, to jednowymiarowi. Papierowi. Nie dość, że autor operował małą ilością postaci, to w ogóle nie skupił się na ich charakterystyce, a jedynie określił wszystkich dwoma/trzema specyficznymi cechami. Brodie - ta inteligenta, która potrafi zarządzać innymi. Hunter - mistrz matematyki, lubiący robić na złość Tusi. Tusia - myśli przestrzennie, zawsze ma swoje zdanie. Czy opisane cechy ujawniały się w zachowaniu postaci? No niekoniecznie.

Mimo tych mankamentów, niebanalny wątek tajemnicy księgi MS 408 intryguje, a sama książka (która mnie samą przyciągnęła do siebie niesamowitą okładką) nie pozwala zostawić siebie, nie poznając najpierw zakończenia. Ponadto prosty styl autorki pozwala na szybką lekturę powieści. Ciekawe są także nieliczne rysunki notatek Brodie, znajdujące się w powieści

Nie mogę wam polecić tej książki, ale i nie chcę was do niej zniechęcić. Musicie sami zdecydować, czy jest warta tego, byście po nią w przyszłości sięgnęli :)

Co byście pomyśleli, gdyby wybrali was do tajnej grupy, której celem jest odszyfrowanie jednego z najbardziej tajemniczych tekstów wszech czasów? Czy podjęlibyście się tego dość ryzykownego zadania nie wiedząc, czy misja wasza skończy się powodzeniem i mając świadomość, że wielu przed wami straciło zmysły, a nawet życie, próbując rozwiązać tą zagadkę? Czy na pewno nikt się...

Książkę jak najbardziej polecam, ale raczej dedykowanej grupie wiekowej - młodszym nastolatkom. Starszych nie raz mogą zanudzić rozmyślania nad czym, co wydaje się być banalne, a czego bohaterowie nie mogą rozszyfrować. Uważam, że jest to naprawdę dobra powieść, ciekawa, choć niewiele wnosząca do gatunku. Kawał dobrej rozrywki. Jeżeli macie w rodzinie czy wśród znajomych osoby, które wpisują się w docelową grupę odbiorców - podrzućcie im "Pogromców szyfrów", a prawdopodobnie zapewnicie im świetną zabawę!

[ksiazkowa-krolowa.blogspot.com/2016/10/potega-trojki-hldennis.html]

Książkę jak najbardziej polecam, ale raczej dedykowanej grupie wiekowej - młodszym nastolatkom. Starszych nie raz mogą zanudzić rozmyślania nad czym, co wydaje się być banalne, a czego bohaterowie nie mogą rozszyfrować. Uważam, że jest to naprawdę dobra powieść, ciekawa, choć niewiele wnosząca do gatunku. Kawał dobrej rozrywki. Jeżeli macie w rodzinie czy wśród znajomych...

Spodziewałam się po niej więcej jakiś istot np. feniksa, ale nie była zła. Trójka dzieci przyjmuje zaproszenie do szkoły łamania szyfrów. Czy uda im się rozwiązać zagadkę której nie rozwiązał jeszcze nikt.

Spodziewałam się po niej więcej jakiś istot np. feniksa, ale nie była zła. Trójka dzieci przyjmuje zaproszenie do szkoły łamania szyfrów. Czy uda im się rozwiązać zagadkę której nie rozwiązał jeszcze nikt.

Dla młodszych czytelników, mimo to czyta się dosyć przyjemnie choć czasami ma się wrażenie, że bohaterowie mimo młodego wieku wykazują aż nazbyt wielkie szczęście w swoich poszukiwaniach. Wydaje się to trochę naciągane, ale mimo to dosyć ciekawy wątek i polecam.

Dla młodszych czytelników, mimo to czyta się dosyć przyjemnie choć czasami ma się wrażenie, że bohaterowie mimo młodego wieku wykazują aż nazbyt wielkie szczęście w swoich poszukiwaniach. Wydaje się to trochę naciągane, ale mimo to dosyć ciekawy wątek i polecam.

Do przeczytania tej książki nakłoniła mnie moja koleżanka z klasy która dostała ją w prezencie na Mikołajki. Przyznam szczerze, że byłam sceptycznie nastawiona, ponieważ pomyślałam sobie o wszystkich książkach które czekają na mnie w domu, niektóre nawet leżą na moim biurku od wakacji i czekają aż je przeczytam, więc chciałam odmówić, ale po chwili pomyślałam sobie „dlaczego nie?”.

Wszystko powiązane jest z tajemniczym manuskryptem, którego jeszcze nikt nie był w stanie odczytać. Czy już się zapowiada ciekawie? Całkiem, całkiem. Do wykonania zadania czyli do złamania szyfrów wybrano trójkę wspaniałych dzieciaków, co na początku nie wydawało się być zbyt dobrym pomysłem, jednak po czasie okazało się, że są idealnymi kandydatami do wykonania tego jakże trudnego zadania.

Nie będę się rozpisywała na temat lektury, bo sama do końca nie wiem co tak dokładnie powinnam napisać. Książka nie jest ani za krótka, ani za długa – w sam raz. Czyta się ją sprawnie, szybko, typ: w jeden weekend do 'ogarnięcia'. Spodziewałam się czegoś troszkę lepszego, ale i tak nie zawiodła.

Do przeczytania tej książki nakłoniła mnie moja koleżanka z klasy która dostała ją w prezencie na Mikołajki. Przyznam szczerze, że byłam sceptycznie nastawiona, ponieważ pomyślałam sobie o wszystkich książkach które czekają na mnie w domu, niektóre nawet leżą na moim biurku od wakacji i czekają aż je przeczytam, więc chciałam odmówić, ale po chwili pomyślałam sobie...

Łał!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Łał!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

To niesamowite, że manuskrypt Wojnicza naprawdę istnieje, i że od tylu setek lat nie odkryto jego znaczenia!

To niesamowite, że manuskrypt Wojnicza naprawdę istnieje, i że od tylu setek lat nie odkryto jego znaczenia!

Bardzo fajna książka. Mam 26 lat i czuć, że jest przeznaczona raczej dla młodszych czytelników (13-latkowie?),ale mimo to jest baaardzo wciągająca. Zastanawiam się skąd skombinować kolejną część...

Bardzo fajna książka. Mam 26 lat i czuć, że jest przeznaczona raczej dla młodszych czytelników (13-latkowie?),ale mimo to jest baaardzo wciągająca. Zastanawiam się skąd skombinować kolejną część...

Może przeznaczona dla trochę młodszych ode mnie, ale nadal wciągająca. Te wszystkie szyfry i zagadki... Czekam na kontynuacje! :D

Może przeznaczona dla trochę młodszych ode mnie, ale nadal wciągająca. Te wszystkie szyfry i zagadki... Czekam na kontynuacje! :D