Nad Niemnem

Kolejna książka, której nie chciało mi się czytać w czasach, gdy uczyłem się liceum, a życie było nieco mniej skomplikowane. Choć przez co najmniej 1/4 treści obawiałem się, że tym razem klasyka mnie pokona, to ostatecznie powieść zdecydowanie przypadła mi do gustu. Lepiej późno niż wcale, więc dobrze, że przeczytałem ją te 10 lat później.

Z jednej strony można by rzec, że sama fabuła nie jest niczym nadzwyczajnym. Ot parę historii miłosnych, mniej lub bardziej szczęśliwych i rozgrywających się gdzieś nad Niemnem. Gdzieś tam ponoć kiedyś była Polska i gdzieś tam kiedyś piękne i ważne wydarzenia się rozgrywały. Do tego jeszcze dworki szlacheckie, folwarki, praca na roli i w zasadzie to wszystko.

Niemniej jednak dla mnie ta historia to takie metaforyczne ukazanie dziejów Polski z uwzględnieniem wszystkich blasków i cieni. Oczywiście tych drugich jest więcej, z uwagi na czas powstawania książki i omówiony w niej okres dziejów. Może ktoś uzna, że przesadzam lub błądzę, ale dla mnie w "Nad Niemnem" autorka zawarła po prostu coś, co można określić mianem kwintesencji polskości. I co ciekawe, chyba to jedyna tego typu opowieść, która kończy się szczęśliwie (!).

Oczywiście nie sposób pominąć czegoś, co w tej książce rzuca się w oczy jako pierwsze – opisy przyrody. Rzeczywiście sprawiają one, że ta historia nie jest najłatwiejsza w odbiorze... a właściwie to jest wyjątkowo trudna. Jednak to właśnie ta (nie)szczęsna przyroda sprawia, że książka jest tak niezwykła. Warto jest zdobyć się na wysiłek i po prostu przeczytać jej strony z największym skupieniem. Tylko wtedy można poczuć jej piękno.

ps. a żeby tę polskość poczuć w pełni, polecam w trakcie czytania słuchać utowrów Fryderyka Chopina. Jedno i drugie pasuje do siebie idealnie i tworzy wspaniały nastrój.

Kolejna książka, której nie chciało mi się czytać w czasach, gdy uczyłem się liceum, a życie było nieco mniej skomplikowane. Choć przez co najmniej 1/4 treści obawiałem się, że tym razem klasyka mnie pokona, to ostatecznie powieść zdecydowanie przypadła mi do gustu. Lepiej późno niż wcale, więc dobrze, że przeczytałem ją te 10 lat później.

Z jednej strony można by rzec, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę za dużo opisów przyrody.

Trochę za dużo opisów przyrody.

Pokaż mimo to

Przykro mi, droga autorko. Doceniam starania i śliczne, szczegółowe opisy Litwy, jednak jest ich za dużo na mój gust. Pomiędzy wieloma ciekawymi wątkami pojawiają się połacia nudy pełnych złocistych pól, śpiewających ptaków, kolorów wody i miliona gatunków roślin. A ja chcę poczytać więcej o bohaterach. Bo są naprawdę cudowni.

Przykro mi, droga autorko. Doceniam starania i śliczne, szczegółowe opisy Litwy, jednak jest ich za dużo na mój gust. Pomiędzy wieloma ciekawymi wątkami pojawiają się połacia nudy pełnych złocistych pól, śpiewających ptaków, kolorów wody i miliona gatunków roślin. A ja chcę poczytać więcej o bohaterach. Bo są naprawdę cudowni.

Pokaż mimo to

Powieść przesiąknięta opisami natury i tradycji ludowej. Za to plus, lecz fabuła bardzo wolno się rozwija a akcja ciągnie się wolno jak ketchup, cytując klasyka. 5/10

Powieść przesiąknięta opisami natury i tradycji ludowej. Za to plus, lecz fabuła bardzo wolno się rozwija a akcja ciągnie się wolno jak ketchup, cytując klasyka. 5/10

Pokaż mimo to

Mój "book fatale". Zacząłem czytać w liceum jak miałem 18 lat. Minęło 20 lat, a ja nadal jestem w okolicy 40 strony. Jakie kwity i na kogo, musiała mieć Orzeszkowa, że to napisała i wydała - to gotowy materiał na Indianę Jones 5.

Mój "book fatale". Zacząłem czytać w liceum jak miałem 18 lat. Minęło 20 lat, a ja nadal jestem w okolicy 40 strony. Jakie kwity i na kogo, musiała mieć Orzeszkowa, że to napisała i wydała - to gotowy materiał na Indianę Jones 5.

Pokaż mimo to

Jedyna książka w całym życiu, nad którą zasnąłem i to w dodatku po 1,5 strony. Nic dziwnego, że przy dalszych próbach jak i omawianiu nic nie zapamiętałem.

Jedyna książka w całym życiu, nad którą zasnąłem i to w dodatku po 1,5 strony. Nic dziwnego, że przy dalszych próbach jak i omawianiu nic nie zapamiętałem.

Pokaż mimo to

Dla niektórych jest przestarzałą i niewygodną lekturą. Powieść jest jednak ważnym świadectwem świadomości kulturowej Polski. Orzeszkowa była prowincjuszką stąd jej powieść przesiąknięta jest miłością do ludności wiejskiej.

Orzeszkowa była reakcją na ideały poezji i dramatu romantycznego napisane przez polskich patriotów na emigracji. Jej sugestywne i naładowane emocjonalnie opisy naturalnego piękna doliny Niemna, mają wiele wspólnego z podobną epicką epopeją "Panem Tadeuszem". Romantyzm postrzegał Polaków przede wszystkim jako ofiary, ale nie opowiadał się za żadnym praktycznym rozwiązaniem, które poprawiłoby ich życie w bezkompromisowej sytuacji politycznej, poza śmiercią za wyobrażoną wtedy „ojczyznę” w powstaniu zbrojnym. Pozytywiści, skoncentrowali się na poprawie życia Polaków w ramach istniejących ograniczeń, kładąc nacisk na rozwój gospodarczy i edukację, reformę praktyk rolniczych i rozwój przemysłu wytwórczego.

Zamiarem autorki było również, nie tyle jawne wspieranie kolejnych powstań zbrojnych, co zachowanie języka i kultury polskiej w regionie - poprzez literaturę. W pewnym sensie była to chęć utrzymania przy życiu nie tylko języka, ale i wspomnień, a tym samym utożsamiania polskojęzycznej ludności z ziemią, z tym konkretnym terytorium.

"Nad Niemnem" to utwór, który został poświęcony problemowi roli historii i jej obecności w dziejach zwykłych ludzi. Jest to również historia w której Orzeszkowa, wskazuje drogę do osiągnięcia szczęścia przez miłość, pracę i aktywne działanie na rzecz innych.

Dla niektórych jest przestarzałą i niewygodną lekturą. Powieść jest jednak ważnym świadectwem świadomości kulturowej Polski. Orzeszkowa była prowincjuszką stąd jej powieść przesiąknięta jest miłością do ludności wiejskiej.

Orzeszkowa była reakcją na ideały poezji i dramatu romantycznego napisane przez polskich patriotów na emigracji. Jej sugestywne i naładowane...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Właśnie skończyłem, arcydzieło, po prostu brak słów! Ocena 10/10 na tę książkę, to za mało. Jakże jestem wdzięczny losowi, że w natłoku lektur nie przeczytalem jej w liceum tylko dopiero teraz jak dobiegam czterdziestki i mogę jednak dojrzalej na nią spojrzeć. Te opisy, z których wielu się śmieje... To one spowodowały, że Orzeszkowa zatrzymała czas, robiąc swoiste zdjęcie świata, którego już nie ma, a który przetrwa dzięki niej na zawsze. Któż po tej lekturze nie chcialby przenieść się do tej okolicy przepełnionej spokojem i skromnym, ale dumnym życiem w zgodzie z naturą?

Ale co jeszcze ważniejsze, autorka poruszyła wiele problemów, nie tylko wagę pracy u podstaw, ale co dla mnie szczególne ważne, dobrego wychowania dzieci i przywiązania do tradycji. Jasno określiła, jak nic nie warte jest życie arystokratow (których to zamożnych z pokolenia na pokolenie i dziś nie brakuje) goniących mżonki, że jedyną prawdziwą wartością jest w życiu praca. I to ona daje spełnienie.

Klimatu tej książki i ilości mądrości w niej przekazanych nie sposób objąć, wydaje mi się, że jeszcze przebija niezwykłych "Chłopów", bezsprzecznie jedna z kilku najlepszych powieści, jakie w życiu przeczytałem, a Anzelm - może nieoczywisty wybór - jednym z moich ulubionych bohaterów! Nie mogę uwierzyć, że w skadinąd świetnej ekranizacji zabrakło jego spotkania po latach z Martą na weselu, podczas ktorego chyba każdemu serce musiało rosnąć!

Właśnie skończyłem, arcydzieło, po prostu brak słów! Ocena 10/10 na tę książkę, to za mało. Jakże jestem wdzięczny losowi, że w natłoku lektur nie przeczytalem jej w liceum tylko dopiero teraz jak dobiegam czterdziestki i mogę jednak dojrzalej na nią spojrzeć. Te opisy, z których wielu się śmieje... To one spowodowały, że Orzeszkowa zatrzymała czas, robiąc swoiste zdjęcie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie każdemu podobało się czytanie tych pięknych opisów przyrody, mnie one urzekły. Polska literatura jest piękna, tylko trzeba ją rozumieć.

Nie każdemu podobało się czytanie tych pięknych opisów przyrody, mnie one urzekły. Polska literatura jest piękna, tylko trzeba ją rozumieć.

Pokaż mimo to

Dla mnie - arcydzieło....

Dla mnie - arcydzieło....

Pokaż mimo to