Czytałam kiedyś, że gdyby diabeł nie istniał, to ludzie na pewno by go sobie wymyślili. Wielu z Nas nie uważa go przecież za istotę złą do szpiku kości. Pisarze wykorzystują to wyobrażenie przedstawiając go jako tragicznego bohatera, buntownika zasługującego na podziw i współczucie. Właśnie w takiej roli pojawia się on w Requiem for the Devil. Jeśli ktoś spodziewa się znaleźć tu zepsutego demona, którego życiowym celem jest unieszczęśliwianie ludzi, to srodze się zawiedzie. Louis (jakoś trudno mi o nim myśleć jak o demonie z Piekła rodem) jest jakby jednym z Nas - robi plany na przyszłość, ma marzenia, cierpi, a swój ból topi w alkoholu, bywa impulsywny i wpada w złość, którą wyładowuje na innych. Jest jak każdy z Nas, więc wiemy, co czuje i dlaczego, przyczyny jego zachowania są dla Nas całkowicie logiczne, a dzięki narracji pierwszoosobowej rozumiemy go jeszcze lepiej. No i gdzie tu ten diabeł?, słusznie zapytaliby niektórzy. I mieliby całkowitą rację. Louis jest przecież zbyt ludzki, zbyt podobny do Nas. Jednak diabeł, jak to on, tkwi w szczegółach.

Historii o anielskim upadku było co niemiara (nie chodzi mi tylko o wygnanie Lucyfera z Niebios, ale też o historię Czuwających),ale Requiem for the Devil pokazuje Nam coś jeszcze - historię o odkupieniu. Gdy wydaje się, że straciliśmy już wszystko, pojawia się wiara, która przecież może góry przenosić. Louis tej wiary nie ma, przeciwnie, twierdzi, że dla niego jest już za późno, że został wygnany i tak już musi zostać. Za to Gianna wierzy za ich dwoje. Jak się później okazuje, słusznie. Jednak, aby odzyskać, to co kiedyś przez własną głupotę utracił, Louis najpierw musi stracić to, na czym mu najbardziej zależy.

W książce brak porywających zwrotów akcji, szaleńczego tempa czy żartów, które rozbawią do łez - nie ta tematyka. Znajdziemy tu za to poruszającą, dającą do myślenia historię obok której nie można przejść obojętnie. Przynajmniej ja nie mogłam. Nie jest to, co prawda książka, od której trudno się oderwać, ale ma w sobie coś, co każe do niej wrócić.

Urzeka również okładka - prosta, bez zbędnych "ulepszaczy". Podoba mi się dobór kolorów (fajnie się uzupełniają i pasują do klimatu, w jakim utrzymana jest opowieść),a delikatnie spalone pióro pasuje do tematu książki.

Louis-diabeł dał sobie szansę na szczęście, na powrót do utraconego Raju. A może by tak spróbować? Przecież nie mam nic do stracenia...

Książka super. Naprawdę warto po nią sięgnąć.

Czytałam kiedyś, że gdyby diabeł nie istniał, to ludzie na pewno by go sobie wymyślili. Wielu z Nas nie uważa go przecież za istotę złą do szpiku kości. Pisarze wykorzystują to wyobrażenie przedstawiając go jako tragicznego bohatera, buntownika zasługującego na podziw i współczucie. Właśnie w takiej roli pojawia się on w Requiem for the Devil. Jeśli ktoś spodziewa się...

Ta książka jest fascynująca, fenomenalna, inna. Trudno mi nawet określić co mam na myśli. Mogę ją podzielić na dwie części. Pierwsza to romantyczna opowieść przeplatana wspaniałym humorem a druga to melodramat z nieustającymi pytaniami odnośnie zła i dobra. Tak jak w pierwszej części płakałam ze śmiechu tak w drugiej ze smutku. Mnóstwo pytań, zagadnień, dylematów nie tylko egzystencjalnych przeplatane są z odwieczną siła miłości. Czy każdy zasługuje na przebaczenie, odkupienie i wreszcie szczęście i miłość? Czy każdy jest albo dobry albo zły? Muszę przyznać, że od samego początku pokochałam Lu, całego "jego". Pod powłoką super przystojnego Lucyfera widziałam także mężczyznę i to przez wielkie M. Był romantyczny, mądry, towarzyski, osobliwy i miał wspaniałe poczucie humoru, które nie raz rozkładało mnie ze śmiechu. Kochałam wszystko w nim, nawet to, że był zadufany w sobie i dostawał wszystko co tylko zapragnął ale spotkał ją, Gianne. To wyjątkowa, dojrzała kobieta, której celem było "naprawiać świat". Spotkali się, pokochali a później wszystko się zaczęło... Wspaniały obraz Diabła, który pokazuje nam, że może być bardziej ludzki niż zdajemy sobie z tego sprawę. Piękne sceny, począwszy od ich wspólnego pierwszego seksu, skończywszy na spotkaniu Lu z jego ojcem. Zakończenie daje dużo do myślenia ale ja mam już swoje zakończenie w głowie. Szczerze polecam, piękna książka inna od wszystkich.

Ta książka jest fascynująca, fenomenalna, inna. Trudno mi nawet określić co mam na myśli. Mogę ją podzielić na dwie części. Pierwsza to romantyczna opowieść przeplatana wspaniałym humorem a druga to melodramat z nieustającymi pytaniami odnośnie zła i dobra. Tak jak w pierwszej części płakałam ze śmiechu tak w drugiej ze smutku. Mnóstwo pytań, zagadnień, dylematów nie tylko...

Ta książka po prostu mnie położyła na łopatki. Zostałam wciągnięta przez wir egzystencjalnych potyczek miedzy bohaterami (aż sam miałam ochotę dorzucić swoje trzy grosze. Sam początek trochę mnie rozczarował, bo książka zaczynał sie zdecydowanie zbyt zwyczajnie, pomyślałam sobie że nie jest warta mojej uwagi ale ostatecznie dałam jej szansę i bardzo ale to bardzo się z tego cieszę! O ile uboższe byłoby moje życie bez niej! Musze się przyznać że po prostu zakochałam się w Lu, zarówno w jego diabelskiej jak i ludzkiej części (biorę go całego z całym dobrodziejstwem) Ubóstwiam jego poczucie humoru, romantyzm (bo zdecydowanie był romantykiem),jego niezdarność w sprawach związku,całą jego zadufaną w sobie Eminencje. Strasznie się poryczałam, prawie ostatnie kilka rozdziałów książki po prostu czytałam ze łzami w oczach (o dziwo to rozmowa z ,,Tatusiem” totalnie mnie powaliła) Wielkie dzięki dla autorki że nie robiła z niego ,,aniołka" na siłę, bo każdy z nas jest po trochę zły po trochę dobry. Bardzo podobało mi sie zakończenie, cieszę sie tez że nie będzie drugiej, trzeciej i piątej części tej historii bo po co... Zakończyła sie idealnie! Zdecydowanie POLECAM!!!

Ta książka po prostu mnie położyła na łopatki. Zostałam wciągnięta przez wir egzystencjalnych potyczek miedzy bohaterami (aż sam miałam ochotę dorzucić swoje trzy grosze. Sam początek trochę mnie rozczarował, bo książka zaczynał sie zdecydowanie zbyt zwyczajnie, pomyślałam sobie że nie jest warta mojej uwagi ale ostatecznie dałam jej szansę i bardzo ale to bardzo się z tego...

Bardzo fajna powieść pisana z punktu widzenia Diabełka:D powiedziałabym że nawet to jest bardzo dobry dramat(jeśli dramat może taki być)a nie lubię dramatów więc jest to uznanie dla autorki za tak dobrą historię i to zakończenie:D dające do myślenia, pobudzające wyobraźnię co dalej?szczególnie że 2 tomu nie będzie;)

Bardzo fajna powieść pisana z punktu widzenia Diabełka:D powiedziałabym że nawet to jest bardzo dobry dramat(jeśli dramat może taki być)a nie lubię dramatów więc jest to uznanie dla autorki za tak dobrą historię i to zakończenie:D dające do myślenia, pobudzające wyobraźnię co dalej?szczególnie że 2 tomu nie będzie;)