Przychodzi mi czasami ochota na lekkie lektury, przeznaczone dla młodszych czytelników. Ot, takie z ilustracjami i dużą czcionką. (Zresztą pewnie już zauważyliście, że na blogu często pojawiają się recenzje książek właśnie tego typu). One są nawet niezłe na wakacje, ale po jeden z tomów Klubu Księżycowej Bransoletki sięgnęłam jeszcze pod koniec maja. Czy to nudy, czy też zwykła ciekawość namówiły mnie do jej przeczytania? A może pozostało mi jeszcze coś z malucha? (hej, mam dopiero trzynaście lat, to całkiem możliwe).

Maja, Marysia oraz Kamila jadą wspólnie na kolonie nad morze. To ma być niezapomniany wyjazd, na dziewczynki czeka wiele wspaniałych przygód, pełnych radosnych chwil, lecz także małych przykrości.

Wakacyjna przygoda okazała się książką słabą, ale nie przejmuję się tym tak bardzo. Ta powieść i tak nie była moim priorytetem, tylko chwilowym czytadłem. Taką odskocznią od innych lektur, czymś pomiędzy. Nie urzekła mnie ona swoją fabułą, opisami, dialogami, które były nieco sztuczne. Ilustracje jednak są ładne, starannie dopracowane. Lecz gdybym patrząc właśnie na rysunki, musiała zgadnąć, w jakim wieku są główne bohaterki, dałabym im więcej lat, niż mają naprawdę (a naprawdę mają tyle, ile uczeń kończący drugą klasę szkoły podstawowej).

Co wcale nie znaczy, że dalej nie będę czytać książek dla dzieci. Bo te są naprawdę ważne. Bo te (przynajmniej niektóre) przypominają nam nasze dzieciństwo. Taka ich już rola. Chyba każdy ma coś z dziecka, prawda?

http://ksiazki-moim-zyciem.blogspot.com/2013/08/agnieszka-skorzewska-klub-ksiezycowej_5.html

Przychodzi mi czasami ochota na lekkie lektury, przeznaczone dla młodszych czytelników. Ot, takie z ilustracjami i dużą czcionką. (Zresztą pewnie już zauważyliście, że na blogu często pojawiają się recenzje książek właśnie tego typu). One są nawet niezłe na wakacje, ale po jeden z tomów Klubu Księżycowej Bransoletki sięgnęłam jeszcze pod koniec maja. Czy to nudy, czy też...

Dawno czytałam jakąkolwiek książkę przeznaczoną dla dzieci. I pewnie dlatego tak trudno było mi "wgryźć się" w tę publikację, jak dziecko, zobaczyć świat w niej przedstawiony właśnie tak, jak młody czytelnik i nie stawiać jej takich wymagań, jakie postawić może czytelnik starszy.

Historia przedstawiona w książce pt. "Wakacyjna przygoda" jest lekka (wszak skierowana jest dla dzieci),aczkolwiek w pewien sposób pouczająca, bo wielu "morałów" można się w niej dopatrzeć. Ale o tym za chwilę. Trzy koleżanki wyjeżdżają na kolonie. Kamila, Marysia i Maja przeżyją nad morzem wiele przygód, nie tylko tych zabawnych, ale również... wręcz przeciwnie. Od otrzęsin, poprzez poszukiwanie telefonu czy zgubienie się na plaży, po konkurs talentów. Wszystko się może zdarzyć...

Dokończę jednak myśl, którą zaczęłam kilka zdań wcześniej. Otóż w książce tej sprytnie ukryte są morały. Przykłady?

Na koloniach nie należy się oddalać od swojej grupy, lecz trzymać blisko.
Zwycięstwo nie jest najważniejsze.

Dużo mnie jednak w tej książce irytowało. Przede wszystkim bohaterowie. Tak, wiem, że to małe dziewczynki uczestniczące w wakacyjnych koloniach, które nie będą się tam zachowywać jak doświadczone, dojrzałe osoby, ale właśnie nawet starsi bohaterowie także nie odznaczali się specjalnie. Pewnie uproszczono ich, wszak to książka dla dzieci. Do niektórych wydarzeń też bym się z chęcią przyczepiła, na przykład do nawoływania do składania hołdu Neptunowi, za którego przebrał się kierownik kolonii.

Ale, ale, wszystkiego nie usprawiedliwia etykietka "dla dzieci". Akapit powyżej dotyczył zastrzeżeń wobec treści. A mam takowe również co do wydania. Bo oto książka wygląda tak, jakby zupełnie nie była poddana korekcie, choć stosowny zapis z informacją o przeprowadzeniu takiego "zabiegu" widnieje w stopce. Dziwnym trafem pełno tu literówek, braków znaków interpunkcyjnych, ogólnie rzecz biorąc - błędów. Szata graficzna też nie za bardzo mi się podoba. Minus za rysunki, ale za to plusy za: papier, dość dużą czcionkę odpowiednią dla wzroku młodego czytelnika (czy też czytelniczki, w końcu to do dziewcząt skierowana jest ta książka) i twardą oprawę. Do książki dołączona jest zawieszka, podobnie jak do pozostałych części tej serii.

Gdybym była młodsza, może spodobałaby mi się ta opowieść o przyjaźni z morałami. Jako czytelniczka starsza, mogę natomiast powiedzieć, że trochę się rozczarowałam. Bo przecież istnieją książki, wprawdzie skierowane do młodszych odbiorców, które potrafią zainteresować także tych starszych. W tym przypadku się to nie za bardzo udało...

Hanna Czausz
http://wdomowejbiblioteczce.blogspot.com/

Dawno czytałam jakąkolwiek książkę przeznaczoną dla dzieci. I pewnie dlatego tak trudno było mi "wgryźć się" w tę publikację, jak dziecko, zobaczyć świat w niej przedstawiony właśnie tak, jak młody czytelnik i nie stawiać jej takich wymagań, jakie postawić może czytelnik starszy.

Historia przedstawiona w książce pt. "Wakacyjna przygoda" jest lekka (wszak skierowana jest...

Super.

Super.