Court Gentry, bohater tego cyklu, to Jack Ryan i Jack Reacher w jednej osobie - obrońca uciśnionych, zabijający na zlecenie, ale tylko tych, których uzna za szkodliwych, ratujący świat przed wojną. Dużo walk, strzelanin, przemieszczania się, ran. I bohater, który da się lubić, sprytny, inteligentny, wyszkolony, intrygujący.
Czyta się szybko.

Court Gentry, bohater tego cyklu, to Jack Ryan i Jack Reacher w jednej osobie - obrońca uciśnionych, zabijający na zlecenie, ale tylko tych, których uzna za szkodliwych, ratujący świat przed wojną. Dużo walk, strzelanin, przemieszczania się, ran. I bohater, który da się lubić, sprytny, inteligentny, wyszkolony, intrygujący.
Czyta się szybko.

Ostatnio mam mało czasu na czytanie, a muszę przyznać, że tę książkę przeczytałam w rekordowym tempie, bo po prostu nie mogłam się od niej oderwać. Lubię takich trochę dobrych zabijaków. Tych mających swój kodeks moralny i potrafiących wydostać się z najgorszych opałów. No cóż wychowana jestem na Bondzie 🤣 Gray Man to kolejny człowiek który skradł moje serce, zaradnością, chęcią walki i umiejętnościami. W końcu kiedyś pracował w CIA. Kiedy więc staje się celem psychopatycznego kolegi, który ma wręcz nieograniczone środki by go zlikwidować nie jest nudno. Uwielbiam książki w których się coś dzieje, a tu akcja się nie kończy, ona po prostu płynnie przechodzi w kolejną akcję. Dawno nie mogłam się oderwać od jakiejś książki tak jak od tej.

Ostatnio mam mało czasu na czytanie, a muszę przyznać, że tę książkę przeczytałam w rekordowym tempie, bo po prostu nie mogłam się od niej oderwać. Lubię takich trochę dobrych zabijaków. Tych mających swój kodeks moralny i potrafiących wydostać się z najgorszych opałów. No cóż wychowana jestem na Bondzie 🤣 Gray Man to kolejny człowiek który skradł moje serce, zaradnością,...

Wciągająca z odrobiną humoru, lekko się czyta.

Wciągająca z odrobiną humoru, lekko się czyta.

Miałem ochotę na coś w stylu Reachera, ale to niestety niezbyt satysfakcjonująca powieść i nie będę kontynuował serii.

Miałem ochotę na coś w stylu Reachera, ale to niestety niezbyt satysfakcjonująca powieść i nie będę kontynuował serii.

Jakoś tak się złożyło, że filmowa okładka Gray Mana wpadła mi w oko i zerknęłam na opis. Zasadniczo nie sięgam po powieści sensacyjne, pełne spisków i agentów maści wszelkiej, ale czułam, że powinnam zaryzykować i pójść jakąś odnogą czytelniczej ścieżki. Czy słusznie?

Po przeczytaniu kilku pierwszych stron zwątpiłam w swoją intuicję. Al-Kaida, terroryści i misja wojskowa – pomyślałam „o nie, nie dam rady przeczytać ani strony więcej”. Odłożyłam Gray Mana na bok, przeklinając w duchu, że skusiła mnie wizja starcia między Rayanem Goslingiem a Chrisem Evansem, którzy grają główne role w serialu Netfliksa. Bo przecież warto pierw zapoznać się z książką, nim zerknie się na wizje reżysera. Jednak, co tu dużo pisać, chcąc nie chcąc musiałam dokończyć książkę i tak o to szykując się psychicznie na ciężki wieczór.... skończyłam czytać w środku nocy. Kto by się spodziewał, że aż tak się wciągnę? Na pewno nie ja! Gdy bowiem akcja wraca na tereny Europy, historia ta nabiera takich rumieńców – że się tak wyrażę – że nie byłam w stanie poprzestać na „jeszcze jednym rozdziale” i zagryzając co jakiś czas wargę, walczyłam ze świadomością, że kolejny dzień nie będzie należał do najlżejszych. Ale dla takich książek warto zarwać noc i spędzić dzień jako zombie.

Ogromnie podobały mi się liczne zwroty akcji, które sprawiały, że ciągle coś się działo i o nudzie nie mogło być mowy. Być może ciut intensywniej przeżywałabym fabułę, gdybym nie miała świadomości, iż istnieje kontynuacja, lecz mimo tej wiedzy i tak bawiłam się przednio. Nie powiem, autor zaimponował mi tu i ówdzie swoją kreatywnością, kiedy to główny bohater właściwie winien paść trupem, a przynajmniej zostać tak uszkodzony, że nie powinien trzymać się w jednym kawałku, a tymczasem niczym kot tracił kolejne życia, wychodząc z opresji całkiem żywo.

Kolejna rzecz, która mnie kupiła to charyzmatyczni bohaterowie i dialogi, jakie pojawiają się w książce. Wymiany zdań między głównym bohaterem a zuolem numer jeden tej powieści – bezcenne. Naprawdę nie sposób się czasami nie zaśmiać, chociażby w duchu.

Kreacje bohaterów również zasługują na uwagę. Mark Greaney stworzył ciekawe postaci, które wzbudzają całkiem sporo emocji. Tytułowy Gray Man to takie połączenie antycznego superhero i serialowego Macgyvera z ogromem charyzmy, której nie sposób się oprzeć. Ale i Lloyd, choć to kawał.... zdaje się mieć w sobie sporo „tego czegoś”, co sprawia, że w jakimś sensie się go lubi, mimo iż irytuje jak stado much latem, od których nie sposób się opędzić.

Mark Greaney stworzył więc świetną powieść sensacyjno-szpiegowską, którą czyta się z zapartym tchem (gdy przebrnie się przez wstęp). Autor wrzucił w treść sporo technicznych pojęć, które dodają całości wiarygodności, a opisy pościgów i spektakularnych ucieczek głównego bohatera sprawiają, że całość jest tak szalenie dynamiczna, że żal nie dotrzeć do końca książki możliwie najszybciej. Teraz już nie pozostaje mi nic innego, jak obejrzenie serialu i zabranie się za ciąg dalszy, który mnie szalenie ciekawi.
Gorąco polecam.

Jakoś tak się złożyło, że filmowa okładka Gray Mana wpadła mi w oko i zerknęłam na opis. Zasadniczo nie sięgam po powieści sensacyjne, pełne spisków i agentów maści wszelkiej, ale czułam, że powinnam zaryzykować i pójść jakąś odnogą czytelniczej ścieżki. Czy słusznie?

Po przeczytaniu kilku pierwszych stron zwątpiłam w swoją intuicję. Al-Kaida, terroryści i misja wojskowa –...

Koszmar. Ta książka to koszmar. Nawet jak na fikcję sensacyjną autor przekroczył wszystkie granice jakiejkolwiek przyzwoitości, rozsądku i prawdopodobieństwa. Bohater jest jak niezniszczalny cyborg, który podejmuje ryzykowne i głupie decyzje chyba dla samego ich podejmowania. Powtarzające się oklepane zwroty i hasła znane z najmarniejszych filmów taniej sensacji, fabuła przewidywalna do bólu, bohaterowie jednowymiarowi i w dużej mierze nic nie wnoszący do akcji.

Koszmar. Ta książka to koszmar. Nawet jak na fikcję sensacyjną autor przekroczył wszystkie granice jakiejkolwiek przyzwoitości, rozsądku i prawdopodobieństwa. Bohater jest jak niezniszczalny cyborg, który podejmuje ryzykowne i głupie decyzje chyba dla samego ich podejmowania. Powtarzające się oklepane zwroty i hasła znane z najmarniejszych filmów taniej sensacji, fabuła...

D... nie urywa...

D... nie urywa...

Court Gentry, trzydziestosześcioletni Amerykanin, to były kryminalista, który zostaje uwolniony z więzienia i bierze udział w tajnym programie CIA, Oddziale Specjalnym Golf Sierra. W zamian za wolność zgadza się zostać wyszkolonym zabójcą i likwiduje cele wskazane przez przełożonych. Wszystko idzie zgodnie z planem, do czasu, gdy Court sam zostaje celem. Zaczyna się walka o życie, w której agent musi wykorzystać wszystkie dotychczas zdobyte umiejętności i kontakty.


„Gray Man” to książka typowo sensacyjna. Na kartach powieści roi się od pościgów, strzelanin i spektakularnych ucieczek. Akcja galopuje do przodu, a bohater, niczym połączenie Jamesa Bonda i MacGyvera mknie do wielkiego finału. Jeśli jesteście fanami tego typu literatury, „Grey Man” może Wam przypaść do gustu.


Książka doczekała się filmowej adaptacji na platformie Netflix. Czy lepszej niż powieść? Trudno powiedzieć. Jeśli zdecydujecie się na lekturę powieści Marka Greaneya możecie ocenić sami.

Court Gentry, trzydziestosześcioletni Amerykanin, to były kryminalista, który zostaje uwolniony z więzienia i bierze udział w tajnym programie CIA, Oddziale Specjalnym Golf Sierra. W zamian za wolność zgadza się zostać wyszkolonym zabójcą i likwiduje cele wskazane przez przełożonych. Wszystko idzie zgodnie z planem, do czasu, gdy Court sam zostaje celem. Zaczyna się walka o...

Nie bardzo przepadam za filmami z serii Szklana Pułapka, a tutaj dostałam coś w tym stylu. Autor z pewnością może pochwalić się dużą znajomością odnośnie broni i wyposażenia dla wojska, ale dla mnie to było nudne.

Nie bardzo przepadam za filmami z serii Szklana Pułapka, a tutaj dostałam coś w tym stylu. Autor z pewnością może pochwalić się dużą znajomością odnośnie broni i wyposażenia dla wojska, ale dla mnie to było nudne.

Nigdy nie odmawiam kryminałom, szczególnie tak dobrze rokującym. "Gray Man" nie bez powodu doczekał się ekranizacji na Netflixie, ponieważ Mark Greaney w swojej powieści postawił na dynamizm, mnóstwo zaskoczeń i jedną z najciekawszych kreacji głównego bohatera jaką przyszło mi poznać w tym gatunku. Zasiadając do lektury nie spodziewałam się, że aż tak bardzo przypadnie mi do gustu a jednak wystarczył pierwszy rozdział, żebym dała się porwać w wir niebanalnie poprowadzonej akcji.

W tej książce nieustannie coś się dzieje. Nawet jeśli autor odpuszcza na moment intensywne wrażenia to i tak w między czasie zasypuje nas konkretnymi informacjami, bo rozeznać się w tym wszystkim potrzeba czasu i odpowiednich detali. Na szczęście Greaney posługuje się plastycznym i lekkim stylem co jest zbawienne dla tak dynamicznej historii, ponieważ nie pozwala nam odczuć ciężaru wrażeń, nie męczy nas natłokiem wiadomości a sprawia, że czujemy się jak uczestniczy tej szaleńczej gry, w pełni świadomi i rozeznani w tym co dzieje się dookoła.

Gray Man pracuje w cieniu i nigdy nie zawodzi. Jest legendą choć ktoś zaczyna podważać jego cel działania. Wszystko przez typowe wartości aktualnego świata, którymi kierują się ludzie na najwyższych szczeblach. Króluje bezwzględność, polityka, rządza pieniądza oraz poczucie bycia najlepszym, więc dla niektórych Court Gentry może być zagrożeniem. Rozpoczyna się więc wyścig z czasem i walka na udowodnienie kto jest lepszy. A przeciwnicy Gray Mana zdecydowanie nie doceniają jego możliwości. To jedna z najciekawszych postaci w tym gatunku, nakreślona z pomysłem i pozwalająca rozłożyć go na czynniki pierwsze a jednak Court wciąż w pewnym stopniu pozostaje dla nas tajemnicą możliwą do odkrywania w kolejnych tomach. Czytelnik czuje, że autor nie odkrył wszystkich kart i w rękawie skrywa kilka solidnych asów, ale to tylko podnosi stawkę i sprawia, że od lektury nie można się oderwać.

Sensacja, kryminał, powieść szpiegowska, dreszczowiec, nawet swojego rodzaju dramat - Mark Greaney żongluje gatunkami, wprowadza liczne motywy, stawia wiele pytań i nie zawsze klaruje odpowiedzi. A jednak lektura wydaje się w pełni przemyślana, nie ma chaosu, nie ma niedopracowanych momentów: wszystko jest na swoim miejscu od kreacji pierwszo- i drugoplanowych, charyzmatycznych bohaterów, przez dynamiczne, miejscami zabawne dialogi stawiające na sarkazm i ironię po emocje, które nieustannie towarzyszyły mi przy czytaniu. To jedna z tych powieści, która znajdzie wielu zwolenników, ponieważ nie jest typowa w żadnym aspekcie a jej wielowymiarowość pozwoli skupić uwagę tych, którzy nawet nie wiedzieli, że podobna treść mogłaby przypaść im do gustu.

"Gray Man" bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Postawiłam standardowo najpierw na powieść, później na ekranizację i uważam, że właśnie tak powinniście rozpocząć przygodę z twórczością Marka Greaney'a. Osobiście już nie mogę doczekać się lektury drugiej części z aż dziesięciotomowego cyklu, który - jak podejrzewam - będzie co raz smaczniejszy. Nie zastanawiajcie się czy to gatunek dla Was, nie analizujcie, nie zakładajcie niczego z góry, po prostu czytajcie! To historia, która zaskakuje na każdym kroku, wciąga bez reszty i w pełni przywiązuje do głównego bohatera. Innymi słowy totalna petarda!

Nigdy nie odmawiam kryminałom, szczególnie tak dobrze rokującym. "Gray Man" nie bez powodu doczekał się ekranizacji na Netflixie, ponieważ Mark Greaney w swojej powieści postawił na dynamizm, mnóstwo zaskoczeń i jedną z najciekawszych kreacji głównego bohatera jaką przyszło mi poznać w tym gatunku. Zasiadając do lektury nie spodziewałam się, że aż tak bardzo przypadnie mi...